Το βιβλίο «Περιμένοντας τον Μαέστρο» είναι μια συλλογή δοκιμίων με σκέψεις και στοχασμούς του συγγραφέα, με αφορμή κείμενα από γνωστά και διαχρονικά βιβλία. Αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία ανάγνωσης και σκέψης: λόγια μεστά, συχνά κλασικά, γίνονται δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα στη σκέψη του καθενός συγγραφέα τους, τη σκέψη του Μάριου Μιχαηλίδη και τη σκέψη τη δική μας. Σελίδα τη σελίδα το βιβλίο αυτό διατρανώνει το κάθε ανάγνωσμα ως γεγονός κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό σε χρόνο ή σε τόπο.

Πρόκειται για 23 ιστορίες που γράφτηκαν σε μια μακρά χρονική περίοδο και αφηγούνται ότι ο άνθρωπος, όπου και αν πάει, συναντά κάποιο κατώφλι. Ορισμένα κατώφλια είναι γεμάτα χαρά, ενώ κάποια άλλα είναι φοβερά και ανυπόφορα. Από εμάς εξαρτάται το πώς θα διαβούμε το κατώφλι που θα συναντήσουμε κάθε φορά.

Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.

“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”

Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.

Αφουγκράσματα κι απόηχοι γης ελληνικής

Δύο φίλοι, ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτρης, διακατέχονται από αληθινό σεβασμό προς την παράδοση του τόπου τους, και μάλιστα τη μουσική. Ο έρωτάς τους γι’ αυτήν γίνεται το όχημα για να διεισδύσουν και στις υπόλοιπες γεμάτες ζωή διαστάσεις της παράδοσης της πατρίδας τους.
Η βιωματική προσέγγισή της – η επιτόπια παρουσία τους στους τόπους που ζει και εκφράζεται η παράδοση – τους κάνει να νιώσουν από κοντά τους ντόπιους ανασασμούς. Μέσα απ’ το παραμύθι που λέει μια γιαγιά. Μέσα απ’ το τραγούδι ενός παππού καραβοκύρη. Μέσα απ’ τους τρανταγμούς του χορού σε μια χωριάτικη πλατεία.
Ένα λαογραφικό περιδιάβασμα σε μέρη που χτυπάει η καρδιά της παράδοσης… Μία φανταστική ιστορία βγαλμένη από τις ρίζες του τόπου μας… Ένα παραμύθι γεμάτο ήχους κι αρώματα από Ελλάδα…

Εικονογράφηση: Χριστίνα Παπαθέου-Δουληγέρη