Ένα δάφνινο στεφάνι
Κείμενα χρέους και οφειλής
Στην Πατρίδα μας, πριν από κάποιες δεκαετίες, ξεκίνησε μία συστηματική υποβάθμιση και απαξίωση της ιερής μας εθνικής παρακαταθήκης αξιών. Πολλά είναι τα ενδεικτικά ή, μάλλον, και αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία μας οδηγούν σε θλιβερές σκέψεις:
Κακοποίηση εθνικών συμβόλων, υποβάθμιση επετείων, μεθοδευμένη αλλοίωση των ηρωϊκών μορφών, παραχάραξη αυτής της ίδιας της Ιστορίας μας, κ.ά.
Το βιβλίο αυτό είναι μια πράξη εγρήγορσης και αντίστασης προς τα σημεία των καιρών. Επίσης, οι ηρωϊκές μορφές των προγόνων, που μάς αποκαλύπτονται μέσα από τις σελίδες του, μπορούν να μάς κάνουν να ελπίζουμε πώς δεν θα λείψουν και από τις επόμενες γενιές των Ελλήνων οι ελεύθεροι άνθρωποι. Κείμενα καρδιάς και νηφάλιας σκέψης, επηρεασμένα από την τεράστια κληρονομιά μας, χρήσιμα σε όσους ανησυχούν αλλά και, συγχρόνως, θέλουν να ελπίζουν!
Ένα παραμύθι της Ανατολής
Στην φορτισμένη ιστορική περίοδο λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, τί μπορεί να σημαίνει για έναν ήσυχο νέο καραβοκύρη ένα ταξίδι για κοντραμπάντο στα μικρασιατικά παράλια; Όταν μάλιστα ο νέος στην ηλικία αλλά έμπειρος ναυσιπλόος, που δεν σκιάζεται από τη συνεχή απειλή των ληστοπειρατών, συναπαντιέται με έναν δαιμόνιο και κοσμογυρισμένο μεσόκοπο έμπορο;
Είναι τα ατράνταχτα επιχειρήματα του τελευταίου πως μόνο το εμπόριο – και μάλιστα στην λαθραία-κοντραμπατζίδικη εκδοχή του – μπορεί να προσφέρει γρήγορα μεγάλο πλούτο και συναρπαστική ζωή;
Είναι η απειρία ζωής του νέου καπετάνιου που τον κάνει να «ενδώσει» σε μια συνεργασία που από τη φύση της έχει μεγάλο ρίσκο; Ή μήπως είναι η «τρέλλα» του θαλασσινού νερού, απο την οποία φαίνεται να πάσχουν αθεράπευτα οι δύο ήρωες, που τους κάνει να έλθουν σε συνεννόηση, μολονότι φαίνεται να κινούνται αρχικά σε πορεία σύγκρουσης;
Ή μήπως είναι, τελικά, η σαγήνη της ἰωνικής γης που τους τραβά σαν μαγνήτης, κάνοντάς τους να πραγματοποιήσουν ένα συγκλονιστικό ταξίδι γεμάτο κινδύνους και περιπέτειες;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Α΄ έκδοση: 06/2016
Ένας ανεμιστήρας οροφής και άλλες ιστορίες
Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου και συνεργάτης του Ραδιοφωνικού Σταθμού “Πειραϊκή Εκκλησία” κυρία Μερόπη Ν. Σπυροπούλου, για άλλη μια φορά μας εκπλήσσει με το νέο της βιβλίο που πρόσφατα κυκλοφόρησε!
Παίρνοντας πραγματικά καθημερινά γεγονότα της καθημερινής μας ζωής, με το εξαιρετικό συγγραφικό της χάρισμα, τα αναδεικνύει σε πρωτότυπα διηγήματα.
Δίνοντας κοινωνικές, συναισθηματικές και πνευματικές προεκτάσεις, δημιούργησε 12 διηγήματα που αποπνέουν ευαισθησία και αγάπη!
Αν θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε το βιβλίο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα βιβλίο “συντροφιάς” για τις ώρες της ησυχίας και της μοναξιάς.
Το καθένα από τα κείμενα εμπλουτίζεται από σχετικά με το θέμα σχέδια του ζωγράφου Άγγελου Ξυπολιά.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 164
Α΄ Έκδοση: 12/2018
Ευλογημένο καταφύγιο
Με τη φρεσκάδα του χρονογραφήματος, αλλά και το βάθος σοφίας του δεξιοτέχνη των νεοελληνικών γραμμάτων Φώτη Κόντογλου, τα κείμενα του “Ευλογημένου καταφυγίου” είναι πάντα επίκαιρα.
Δημοσιευμένα στην εφημερίδα “Ελευθερία” σε διάστημα μιας εικοσαετίας (1948-68), τα πονήματα αυτά του μαστρο-Φώτη έχουν στο επίκεντρό τους διάφορα θέματα.
Κοινό χαρακτηριστικό, το αποτύπωμα της ψυχής του συγγραφέα. Είτε μιλάει για τον τζίτζικα είτε για την ξενοδουλία που ήδη από τότε άρχισε να σαρώνει τα πάντα, ο μαΐστωρ του λόγου και της αγιογραφίας συγκλονίζει με τη γραφή του.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο (“Αγαπημένο καταφύγιο”), ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε πράγματα απλά και καθημερινά, μυώντας μας παράλληλα σε κρυμμένες ομορφιές.
Στο δεύτερο τμήμα (“Βλογημένη Ελλάδα”) κυριαρχεί η οδύνη για την αλλοίωση της ελληνορθόδοξης παράδοσης, αλλά αχνοφέγγει και το φως της ελπίδας – αριστοτεχνικό δείγμα έκφρασης της πατερικής χαρμολύπης.
Το τελευταίο μέρος του βιβλίου (“Ανεξιχνίαστα μυστήρια”) κυριαρχείται από τις μεταφυσικές αγωνίες του μαΐστορα Κόντογλου.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 358
Ε΄ έκδοση: 04/2015
Εώας το θείον Σέλας
Αφηγηματική βιογραφία του Μεγάλου Φωτίου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 432
Α΄ Έκδοση: 2017
Ζαχαρένιες πεταλούδες
Θες να μάθεις ποιο είναι το παιχνίδι της ευτυχίας;
Η Έλλη, ένα κορίτσι 15 χρονών, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκτήσει το σώμα των ονείρων της.
Πιστεύει στις υποσχέσεις ενός άγνωστου Μάκη και παρασύρεται σ’ ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με απρόβλεπτες συνέπειες για την υγεία της…
Θα τα καταφέρει;
Ζητείται μικρός
Το βραβευμένο αυτό βιβλίο θίγει το θέμα της εργασίας των ανηλίκων. Η οικογένεια του Χρήστου βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη κι εκείνος, λίγο πριν κλείσει τα δώδεκα, αναζητεί μια βραδινή δουλειά, για να βοηθήσει οικονομικά τους δικούς του χωρίς ν’ αναγκαστεί να σταματήσει το σχολείο. Η δουλειά θα βρεθεί, αλλά μαζί με το βραδινό μεροκάματο θα γνωρίσει και όψεις της ζωής που δεν τις υποψιαζόταν. Θα ζήσει από κοντά τη δίψα για κέρδος που φτάνει στο έγκλημα, τη λαθρεμπορία, την απάτη, την εκμετάλλευση των ανηλίκων, την αντίθεση ανάμεσα στις φτωχές και τις πλούσιες οικογένειες – καταστάσεις που δεκαετίες τώρα παραμένουν πληγές της κοινωνίας μας. Οι περιπέτειες που θα ζήσει θα είναι επικίνδυνες και οι ταλαιπωρίες πολλές, ο μικρός ήρωας όμως θα βγει νικητής και οι εμπειρίες που θ’ αποκτήσει θα τον ετοιμάσουν για το μακρύ ταξίδι της ζωής.
Ημερομηνία 1ης έκδοσης : 1982 από τις Εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ζωή από τη ζωή μου
Ένιωσε ξαφνικά να ιλιγγιά, να τρελαίνεται… Ένα κύμα ζεστό όρμησε μες στις φλέβες του. Τίναξε την καρδιά. Οι δυο εικόνες έπαιξαν στα μάτια του. Η θεϊκή πλευρά, που άνοιγε για να ταΐσει τα ετοιμοθάνατα παιδιά και η δική του η πλευρά, η ανθρώπινη, η λίγη, η χωμάτινη, που αν άνοιγε, θα τάιζε ζωή ένα ετοιμοθάνατο παιδί.
Οι λογισμοί του σταμάτησαν. Δεν άντεχαν να προχωρήσουν παρακάτω. Δεν τολμούσαν. Ρίγη ζεστά διαπερνούσαν το κορμί. Η καρδιά έπαλλε ακανόνιστα. Δάκρυα χύθηκαν στο πρόσωπο.
«Κύριε… Κύριε!».
Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Ο Θεός του θυσιαζόταν. Τον έπαιρνε μαζί Του στη Γεθσημανή. Τον διάλεξε να πάρει κάτι από τον πόνο Του. Να ανοίξει και εκείνος την πλευρά, για να αναβλύσει τη ζωή.
Δεν άντεξε. Οι λογισμοί βουβάθηκαν ξανά. Η παρομοίωση τον έλιωνε.
«Κύριε», Του φώναξε με πόθο. «Κύριε! Πάρε την τετρωμένη μου πλευρά αντίδωρο. “Ότι τέτρωμαι της σης αγάπης εγώ”».
Έγειρε το κορμί του ταπεινά, σαν να ζητούσε να γίνει ένα με τη γη.
«Κύριε, δέξου τη λίγη, τη μικρή θυσία μου, μία μικρή μου σταύρωση. Ζωή απ’ τη Ζωή… Δώσε ζωή από τη ζωή μου, Κύριε!».
Mε έμπνευση από το θυσιαστικό λειτούργημα ιατρών και νοσηλευτών
και τον αγώνα τους να σώσουν με αυταπάρνηση ανθρώπινες ζωές
το βιβλίο αυτό μιλά για έναν Θεό που μας ακολουθεί κατά βήμα,
χτυπά την πόρτα των ψυχών μας και περιμένει…
Η «Μεγάλη Πυρκαγιά» έναν αιώνα μετά…
ΜΝΗΜΗ, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ
Μια «κυρα-Στρατήγα» από τη Σμύρνη, που σχεδιασμένα πυρπολείται για να σβήσει κάθε ίχνος ελληνικής και χριστιανικής «κατάθεσης» στον πολιτισμό, στην αγωνιζόμενη να δει άσπρη μέρα ελλαδίτικη μιζέρια…
Oύτε «χρονικό» ούτε «τοιχογραφία» ούτε τίποτα τέτοιο: επικλήσεις της άμεσης ανθρώπινης μοίρας, σαν να «διαβάζεις Ιστορία» και σιγά σιγά να θυμάσαι ότι «έτσι μου τα έλεγε ο/η… στην παιδική γειτονιά»…
Ένα ατελές και ίσως κάπως «αφηρημένο», σπασμωδικό και μεταπαραδοσιακό πορτρέτο, που στα «χαντάκια» και τους ασύνδετους ήχους του πυκνώνει η αίσθηση του «νεοέλληνα» ότι τα γεγονότα δεν έχουν καμιά συνοχή και, άρα, είναι φυσική η «μνήμη χρυσόψαρου»…
Συμβάντα, εκρηκτική πρόοδος ουσίας, «προκυμαίες» και «τάγματα εργασίας», θάνατοι, τυραννίες, πολιτικά λάθη και εγκλήματα, «προοδευτικοί» και «αντιδραστικοί» σε μια ισότιμη επαναθεμελίωση της βασικής στρέβλωσης που γεννά αδιάκοπα την Ελλάδα σαν «από θαύμα ζούμε», «σύμμαχοι» που εξευτελίζουν κάθε έννοια «φιλίας» και ανθρωπιάς, «συνέλληνες» από πυρωμένο σίδερο να αφήνει ανεξίτηλα σημάδια κακίας και «λαός» ταγμένος να υπηρετεί τη ρωμέικη πίστη της δοτικότητας και της γης ως κοινού αγαθού.
Η Άγια Νύκτα. Ο μύθος του χριστουγεννιάτικου τριαντάφυλλου
Τότε η γιαγιά έβαλε το χέρι της στο κεφάλι μου λέγοντας: «Πρέπει αυτό να το θυμάσαι, γιατί είναι τόσο αληθινό, όσο τ’ ότι εγώ βλέπω εσένα και ‘συ εμένα. Δεν φανερώνεται με το φως απ’ τις λάμπες ή τα κεριά και δεν εξαρτάται από τον ήλιο και το φεγγάρι· μα εκείνο που χρειάζεται είναι, να έχουμε τέτοια μάτια, που να μπορούν να βλέπουνε τη δόξα του Θεού».
Τα δύο παραμύθια της Σέλμα Λάγκερλεφ (1858-1940) που φιλοξενεί ο παρών τόμος είναι ένα μικρό δείγμα από την πλούσια σοδειά που μας άφησε η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Νόμπελ για το λογοτεχνικό της έργο μόλις την πρώτη δεκαετία του αιώνα που μας πέρασε. Η ξεχωριστή Σουηδή συγγραφέας με τις αισθαντικές, ατμοσφαιρικές αφηγήσεις, έστω και αν δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προβεβλημένων κλασικών του περασμένου αιώνα, είναι παρούσα με το έργο της και διατίθεται στους φίλους της ανάγνωσης προς τέρψη και παραμυθία. Ας μην ξεχνάμε πως ο μύθος που υπηρέτησε, ο ανθρωπιστικά και θεολογικά διαποτισμένος, υποδεικνύει και υποβάλλει με μαεστρία τούτη τη λησμονημένη ιδιότητα των παραμυθιών να παραμυθούν, δηλαδή να παρηγορούν τους αναγνώστες.
Η άνοιξη της Άννας
Η ‘Αννα της 10ετίας του ’60, με τη μαύρη ποδιά του Γυμνασίου, το άσπρο γιακαδάκι και το γλυκό πρόσωπο, έρχεται να συναντήσει τη μαθήτρια του σήμερα. Αυτήν που βομβαρδίζεται από ποικίλους πειρασμούς, ηλεκτρονικά μηνύματα και δεν βρίσκει κανένα νόημα στο σχολείο και στη γνώση. Τρυφερό, νοσταλγικό διήγημα.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 168
Α΄ Έκδοση: 04/2011
Η Αρχόντισσα του Βυζαντίου
Αφηγηματική βιογραφία της Οσίας Ολυμπιάδος της διακόνισσας
Εξώφυλλο:Μαλακό
Σελίδες: 272
Α΄ Έκδοση: 2014
Η γιαγιά μου η Άλωση
Ήταν μια από τις χειρότερες ώρες της παγκόσμιας ιστορίας σε βαρβαρότητα και αγριάδα. Δεν καταστράφηκε μόνο μια πόλη, έστω και η πιο μεγάλη και πιο πολιτισμένη. Συντρίφτηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός, μια αυτοκρατορία που κράτησε στις πλάτες της, σαν νεώτερος άτλας, τον πολιτισμό της αληθινής Χριστιανοσύνης, όπου η Πίστη γίνεται Ζωή. Μετά την άλωση και την πτώση της Βασιλεύουσας όρμησε παντού ο μεσαίωνας, με την κακή του, τη σκοτεινή μορφή και κύλησαν οι αιώνες της αθεΐας, που ακόμα συνεχίζονται…
Σφάχτηκαν, πουλήθηκαν, καταστράφηκαν, διαλύθηκαν άνθρωποι και πράγματα στο Ορθόδοξο Βασίλειο της Ανατολής. Αλλά ο σπόρος έμεινε βαθειά μέσα στα αιματοποτισμένα χώματα, για να ξανανθίσει και βλαστήσει «πάλι με χρόνια, με καιρούς» και να δώσει την καλή μαρτυρία της μιας Πίστεως, κάτω από το φως της Πανάχραντης Προστάτισσάς μας Θεοτόκου και να συνεχιστεί ο Γολγοθάς της εν Χριστώ ζωής, που δεν έσβησε και μήτε θα σβήσει στους αιώνες…
Η δύναμη της ελπίδας κάνει θαύματα
Κατέληξαν ναυαγοί σε μια βραχονησίδα, όταν, μετά από μια θαλασσοταραχή, το κρουαζιερόπλοιό τους το ανέτρεψε η θάλασσα. Δυο παιδιά, ο Αλεσσάντρο και η Λυδία, και ένας ναύτης Τζαμαϊκανός, ο Τόμας, προσπαθούν απεγνωσμένα, πιασμένοι από ένα κατάρτι, να κολυμπήσουν ενάντια στα μανιασμένα κύματα ελπίζοντας να βρουν κάποια ξέρα και να σωθούν. Πράγματι ο δυνατός αέρας, σύμμαχός τους, τους παρέσυρε και έτσι το κύμα τούς ξέβρασε σ’ ένα ερημονήσι. Σε ένα μικρό νησί καταμεσής του Αιγαίου… “Επιτέλους στεριά” ψέλλισαν και οι τρεις και έπεσαν μισολιπόθυμοι στο έδαφος. Έπρεπε να δώσουν μάχη για τη ζωή τους μέχρι να τους ανακαλύψουν και να σωθούν. Άραγε θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν στο άγονο αυτό νησάκι;
Η εξομολόγηση
Άνοιξε την πόρτα κι ένιωσε ένα ρίγος μέσα του, κάτι ν’ αναδεύεται και ν’ απλώνει ένα δίχτυ εμπιστοσύνης. Ναι! Πρέπει να τολμήσει…!” Ο Παύλος, στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, μπλεγμένος στο σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών, έχει να διαλέξει ανάμεσα στο θάνατο και στις λίγες πιθανότητες να ζήσει…!
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για μια γενιά παιδιών που παγιδεύονται και μπαίνουν στο τούνελ χωρίς επιστροφή. Ένας φωτισμένος νέος παπάς, ένας “μουρλός” καθηγητής φιλόλογος και η Καίτη θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Παύλου.
Α΄ Βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 128
Έκδοση δέκατη όγδοη