Βήματα μαζί του
Κείμενα συνοδοιπορίας με τον Χριστό
“Συχνά ανησυχούμε για τα λάθος πράγματα. Αντί να προετοιμαστούμε για την καταιγίδα, ευχόμαστε να μην έρθει. Αντί να αλλάξουμε τον εαυτό μας, παλεύουμε να αλλάξουμε τον άλλον. Η συνεχής προσπάθεια να αλλάξουμε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε μας αφήνει τελικά μια αίσθηση απελπισίας. Αν όμως επενδύαμε αυτή την ίδια ενέργεια σε πράγματα που υπόκεινται στον έλεγχό μας, θα ήμασταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι για όποια δυσκολία εμφανιζόταν στον δρόμο μας…
Ας κάνουμε βήματα μαζί με τον Χριστό. Ας διατηρήσουμε νωπά στη μνήμη μας τα δείγματα της ευσπλαχνίας Του: τα δάκρυα που σκούπισε, τους πόνους που απάλυνε, τις ανησυχίες που διέλυσε, τις ανάγκες που αναπλήρωσε, τους φόβους που σκόρπισε, τις ευλογίες που χάρισε. Με τον τρόπο αυτό ενισχύουμε τον εαυτό μας για να αντιμετωπίσουμε όλα εκείνα που θα συναντήσουμε στη συνοδοιπορία με τον συνάνθρωπό μας… Βήματα μαζί Του!”
Σε όλα αυτά τα χρόνια της ιερατικής μου διακονίας είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ με πολλά παιδιά που μου έστειλε ο Θεός…
Ώρες σκέψης, προβληματισμού, χαράς, δακρύων…
Ώρες ατελείωτες, μοναδικές, ευλογημένες…
Αυτό το βιβλίο οφείλεται σε όλα εκείνα τα παιδιά που άκουσαν τη φωνή της Εκκλησίας και ήθελαν να γνωρίσουν τον Χριστό. Μπορεί τα ενενήντα εννέα πρόβατα να έμειναν ενώ το ένα να έφυγε…
Γι’ αυτό το ένα θα αγωνιστούμε όλοι μας ώστε να το φέρουμε πάλι πίσω… γιατί αξίζει τον κόπο, έστω και αν πονέσουμε, να παλέψουμε ώστε όλοι μαζί να βρεθούμε μαζί Του, ακολουθώντας τα Βήματά Του.
Βίβλος για παιδιά
Η Βίβλος της πίστης μας, η Βίβλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δοσμένη για παιδιά. Με τρόπο γλαφυρό και όμορφο, με εικονογράφηση πλούσια και ζωντανή, τα βιβλικά κείμενα γίνονται οικεία στην παιδική ψυχή.
Επιμέλεια: Βασίλης Αργυριάδης
Συνοδεύεται από δύο (2) ψηφιακούς δίσκους (CD) που περιέχουν κείμενα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 352
Α΄ έκδοση: 01/2009
Βίος εναγώνιος άθλησις ευσεβείας
Ο αγώνας του χριστιανού μέσα στις δυσκολίες της σύγχρονης πραγματικότητας
Ο μεγαλύτερος άγνωστος είναι, ο εαυτός μας. Το “ένδον σκάπτε” της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας οι ασκητές πατέρες το έκαμαν σύνθημα ζωής. Έψαχναν, έσκαβαν μέσα τους. Πίστευαν ότι η λύση δεν είναι κάποιος άλλος, αλλά εμείς οι ίδιοι. Μία τέτοια επίπονη εργασία βέβαια εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Κούραση, αγωνία, ταλαιπωρία, άγχος, είναι καταστάσεις που σίγουρα θα γευθεί και θα αντιμετωπίσει ο αγωνιζόμενος πνευματικά άνθρωπος. Το σημείο που οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαίτερα είναι η απογοήτευση, η απελπισία. Ο Πανάγαθος Θεός από αγάπη δεν επιτρέπει, τουλάχιστον στην αρχή της πνευματικής πορείας και του αγώνα, να συναισθανθούμε την αμαρτωλότητά μας, για να μην καμφθούμε και τα παρατήσουμε.
Η Εκκλησία πάντα μάς καλεί “οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε”. Ο πνευματικός αγώνας είναι σκληρός, αδυσώπητος, ενίοτε δε και επικίνδυνος. Μη λησμονούμε το ευαγγελικό “χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν”. Χωρίς τον Θεό δεν κάνουμε τίποτε. Εάν δεν απελπιστούμε από τον εαυτό μας δεν θα φτάσουμε να πιστέψουμε ποτέ στην δύναμη του Θεού…
Γεννημένοι για τη χαρά
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία! Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας! Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, ενθουσιασμός, λαχτάρα του βίου! Ο Χριστός είναι το παν! Είναι έρωτας αναφαίρετος. Ο έρωτας του Χριστού. Από εκεί πηγάζει η χαρά.
Χριστιανός είναι αυτός που έχει τη ζωή του Χριστού και όχι αυτός που κάνει καλά έργα μόνο, γιατί καλά έργα κάνει και κάποιος που δεν είναι χριστιανός. Και τη ζωή του Χριστού την αποκτά ο άνθρωπος με τη συμμετοχή του στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στη θεία Λειτουργία. Πνευματική ζωή δεν σημαίνει καλή συμπεριφορά, αλλά παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του ανθρώπου.
Η βίωση της αλήθειας της Ορθοδοξίας θα μας μάθαινε να βλέπουμε τον Θεό στο πρόσωπο των αδελφών μας, να σεβόμαστε τον κόσμο σαν δώρο του Θεού, να στραφούμε από την επιφάνεια στο βάθος της ύπαρξής μας, θα μας οδηγούσε στην ανεύρεση ενός νέου, κοινοτικού και αγαπητικού τρόπου ζωής.
Αυτή θα ήταν η μόνη αληθινή επανάσταση που θα μπορούσε να αλλάξει τη μορφή και τη ζωή του τόπου μας και του κόσμου όλου. Η μόνη αλήθεια που θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει τη ζωή, η μόνη διέξοδος στον σημερινό αδιέξοδο κόσμο.
Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο θεολόγος και παιδαγωγός της ερήμου
Ο Γέροντας Εφραίμ ήταν ένας απλοϊκός άνθρωπος του λαού, όπως ο ίδιος έλεγε συνήθως, ο οποίος όμως με την ησυχαστική του παιδεία και τη νοερά εργασία έφθασε σε υψηλά πνευματικά επίπεδα. Γέμισε η ψυχοσωματική του ολότητα, το “είναι” του, με το πλήρωμα της θεότητας που κατοίκησε μέσα του και έτσι κατόρθωσε απ’ αυτή τη ζωή να γίνει μέτοχος της άκτιστης δόξας του Θεού. Ο πατήρ Εφραίμ αξιώθηκε να έχει καθαρή νοερά θεωρία του Θεού· “γνους τον Θεόν, μάλλον δε γνωσθείς υπό του Θεού” (Γαλ. 4, 9). Με την υπακοή, την άσκηση και την ησυχία, με άφθονα δάκρυα, με καθαγνισμένες τις αισθήσεις, με γαλήνιο νου και καθαρά την καρδία ελάμβανε Χάρη και γνώσεως φωτισμό. Ο όσιος Γέροντας ήταν προϊόν του Αγίου Πνεύματος. Είχε επιτύχει μια βαθιά προσωπική βιωματική συνάντηση με τον Κύριο μέσα στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Είχε φθάσει έτσι σε υψηλά επίπεδα θεοείδειας.
Ζούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο μέσα στον κόσμο της ιερής ησυχίας με το όνομα και το πρόσωπο του Χριστού. Είχε “καθαρή” προσευχή και για τούτο ήταν θεολόγος, σύμφωνα με τη διδακτική ρήση του αγίου Σιλουανού: «Αν είσαι θεολόγος, προσεύχεσαι καθαρά. Αν προσεύχεσαι καθαρά, τότε είσαι θεολόγος».
Είχε επίσης “αληθινή” προσευχή ο Γέροντας Εφραίμ. Είχε προσευχή τέτοια, την οποία θεωρεί ως προϋπόθεση της πραγματικής Θεολογίας ο όσιος Νείλος ο Ασκητής: «Αν είσαι θεολόγος, θα προσευχηθείς αληθινά. Και αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι πράγματι θεολόγος».
Πρόλογος: Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος
Περιέχει CD
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 536
Α΄ Έκδοση: 11/2016
Γέρων Κλεόπας
Ο βίος, οι δοκιμασίες και η διδασκαλία του μεγάλου Ρουμάνου ασκητή
Ο βίος, οι δοκιμασίες και η διδασκαλία του μεγάλου Ρουμάνου ασκητή γέροντα Κλεόπα (Ίλιε), που μέσα από παραστατικές αφηγήσεις και ζωντανές εικόνες της καθημερινής ζωής καθοδηγούσε και συμβούλευε τους ανθρώπους στην πορεία τους προς την αιώνια ζωή.
Για έναν λεύτερο ουρανό
Άντε να σύρουμε χορό! φώναξε ύστερα. Έναν χορό λεβέντικο, έτσι όπως κάνουμε όταν στέλνουμε στον ουρανό τα παλικάρια που σκοτώνονται, τους ήρωες!
Σήμερα ο γιος μου ελευθέρωσε τα Άγραφα!
Χαλάλι στην πατρίδα μου!
Σαν πήραμε τα άρματα φωνάξαμε:
“Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία θα τα δώσουμε όλα. Όλα!”.
Όλα, καπετάνιο! βροντοφώναξαν μαζί. Ελευθερία ή Θάνατος!
“Την πίστη σας και την πατρίδα σας…
Αυτά τα δύο μην τα προδώσετε ποτέ.
Αγαπήστε τα, όπως τα αγαπήσαμε εμείς.
Τιμήστε τα, όπως τα τιμήσαμε εμείς.
Φυλάξτε τα, όπως τα φυλάξαμε εμείς.
Για να μπορείτε πάντα να γιορτάζετε.
Ωραίοι. Αληθινοί. Ελεύθεροι.
Όπως εμείς…”
Μια ιστορία για τη θυσία και τον ηρωισμό.
Σειρά: Οι Αρετές
Γιώργος και Γαλάτεια Σουρέλη ζωή όλο φως!
Αφιερωματικός τόμος
Γαλάτεια, Γιώργος! Δύο αγαπημένοι άνθρωποι! Τούτο το μικρό αφιέρωμα για τη ζωή αυτών των ξεχωριστών ανθρώπων, είναι μια μικρή πράξη χρέους, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα με περισσή αγάπη πρόσφεραν στη δική μας ζωή!
Ακούραστοι και οι δύο, γύριζαν μαζί σε ολόκληρη την Ελλάδα και μιλούσαν για αυτό που είναι η Ελλάδα – όχι η Ελλάδα που φαίνεται μόνο, αλλά η Ελλάδα ως θεϊκό μυστήριο και θεία αποκάλυψη. Μαζί με εμάς είχαν φίλους και τους Αγίους και πάντα τους παρακαλούσαν, όχι με επιτηδευμένη ευσεβιστική διάθεση, αλλά με τη γνησιότητα της ελληνικής απλοϊκής καρδιάς, που ξέρει πάντα πώς να βρίσκει το κλειδί της πύλης του Παραδείσου.
Μας άφησαν πολύτιμη κληρονομιά τα κείμενά τους. Αξιοποίησαν το ταλέντο που τους δόθηκε και ενέπνευσαν αμέτρητες ψυχές, μέσα από τον «ηρτυμένο» λόγο τους.
Το σπίτι τους το μοιράζονταν με όλους, και ήταν πάντα ανοικτό για πνευματικές αναζητήσεις και αναβάσεις, με την ανυπέρβλητη ελληνική φιλοξενία. Μετά από κάθε ευχαριστιακή σύναξη γίνονταν πάντοτε, χωρίς ποτέ να το προκαλούν, το κέντρο της παρέας, με τον μεστό και γεμάτο αλήθειες, γνήσιο παιδαγωγικό λόγο τους.
Κάθε άνθρωπος είναι σταλμένος από τον Θεό στη ζωή μας σαν δώρο για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ο Γιώργος και η Γαλάτεια ήταν πανάκριβα θεϊκά δώρα ζωής για όλους μας.
Γυναίκες στον δρόμο της Ιεραποστολής
Η γυναίκα ως θύμα, ως ύποπτη, ως ευαγγελίστρια
Αν η (ιερ)αποστολή είναι η μαρτυρία για έναν Θεό Τριαδικό (δηλαδή για έναν Θεό που είναι -σα να λέμε- μια αιώνια συντροφιά, της οποίας ο τρόπος ύπαρξης είναι η αγάπη) και για τον πονετικό Χριστό που σταυρώθηκε και αναστήθηκε «θανάτω θάνατον πατήσας», τότε και τα δύο (αφενός η θεολογική διδαχή, και αφετέρου η έμπρακτη σύγκρουση με τις δυνάμεις της κοινωνικής αδικίας) εδράζονται στο έργο του Χριστού και στον τριαδικό τρόπο ύπαρξης.
Πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο μια αδρανής Εκκλησία, αλλά και μια Εκκλησία η οποία δρα αλαζονικά, με τη σιγουριά ότι έχει τάχα εξασφαλισμένη τη συγκατάθεση του Θεού και δεν ανατριχιάζει στην υποψία ότι μπορεί να εκπέσει της χάριτος! Την όποια δραστηριότητα τίποτα δεν τη δικαιώνει αυτομάτως· ούτε καν οι κόποι που μπορεί να καταβάλλονται, ούτε καν οι θυσίες που μπορεί να γίνονται, αν όλα αυτά είναι στεγνά από αγάπη, το έσχατο κριτήριο των πάντων, και αλλότρια της ελευθερίας του Πνεύματος, το οποίο «όπου θέλει πνει». Αλλιώς, καραδοκεί για όλους μας ο καυτηριασμός των Φαρισαίων από τον Χριστό, όταν τους αποδοκίμασε επειδή υποβάλλονταν μεν σε πλήθος ταλαιπωριών και θυσιών για να μεταστρέψουν έστω και έναν άνθρωπο στην πίστη του Θεού, αλλά τελικά τον έκαναν να αξίζει την κόλαση δυο φορές περισσότερο απ’ ότι οι ίδιοι!
Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την αγάπη!
Η αγάπη είναι, η ζωή και η ζωή έχει αξία όταν βιώνεται σαν αγάπη. Οι εγωισμοί, ο φθόνος, οι ιδιοτροπίες, που διώχνουν την αγάπη απ’ την καρδιά μας, είναι βαρύτατες αρρώστιες, που αν δεν τις θεραπεύσουμε έγκαιρα, θα μας οδηγήσουν στον θάνατο. Η ζωή μας βέβαια, δεν είναι στα χέρια μας, είναι στα χέρια του Θεού. Μέχρις ότου όμως ο Θεός αποφασίσει για τον καθένα μας, η ζωή του διπλανού μας είναι ευθύνη δική μου και δική σου…
Εύχομαι να ζήσετε και να ζείτε, να ζει η αγάπη στην καρδιά σας, να νιώθετε αυτό που ο Θεός μας έκανε: “αλλήλων μέλη”! Να ξέρετε ότι πάντα πρέπει να μας νοιάζει ό, τι γίνεται δίπλα μας, όχι από περιέργεια αλλά από αγάπη. Και να δίνετε τη δυνατότητα στον κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο διπλανό σας να μπορεί, όσο εξαρτάται από σας, να παλέψει γι’ αυτό το δώρο του Θεού, που είναι η ζωή, για να το ζήσει κι αυτός, με τη δική σας την αγάπη και με την αγάπη των άλλων.
Έντεκα λόγοι ελπίδας και πατρικής αγάπης, από τα χείλη ενός φωτισμένου ιεράρχη!
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος
Την έκδοση χαιρετίζει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
“Λέτε ότι πιστεύετε στον Θεό και το θεωρείτε αρκετό. “Και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι” (Ιακ. 2,19). Εσείς ως άνθρωπος πρέπει να έχετε κάτι περισσότερο. Ας πούμε, σας οφείλει κάποιος πέντε διαφορετικά πράγματα, και σας επιστρέφει μόνο το ένα, δεν θα θυμώσετε; Και από εσάς ο Δημιουργός ζητά πέντε πράγματα, ενώ εσείς Του προσφέρετε μόνο το ένα. Αυτά τα πέντε πράγματα είναι τα εξής: Η πίστη στον Θεό, η γνώση της αγάπης του Θεού, η γνώση της θέλησης του Θεού, η γνώση της ενέργειας του Θεού, η γνώση της κρίσης του Θεού.
Στην πίστη στον Θεό μπορούσατε να φθάσετε όπως θα έφθανε ένας οποιοσδήποτε παγανιστής, παρατηρώντας τη φύση, και συμπεραίνοντας ότι η ύλη προϋποθέτει και Δημιουργό. Όμως όλα τα άλλα ο παγανιστής δεν μπορεί να τα γνωρίσει χωρίς το Ευαγγέλιο του Χριστού…
Δεν φτάνει, λοιπόν, μονό η πίστη στον Θεό, αλλά είναι απαραίτητα και όλα τα αλλά που ο Σωτήρας του κόσμου ανήγγειλε στους ανθρώπους και ζήτησε απ’ αυτούς. Αφού εάν ήταν αρκετό μόνο εκείνο που η φύση μας υπαινίσσεται, και που εσείς θεωρείτε αρκετό, τότε και ο ερχομός του Υιού του Θεού στον κόσμο θα ήταν άχρηστος, και τα πάθη Του στον σταυρό ανόητα. Γι’ αυτό βιαστείτε, μέχρι να έρθει ο θάνατος, να ντύσετε τον νεκρό σκελετό της πίστης σας με σάρκα και ζωή”.
Ιεραποστολικές Επιστολές Β΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 328
Γ΄ έκδοση: 10/2017
Διψώ για ένα ζωντανό νερό
Η πορεία από τον νου στην καρδιά είναι όπως ένα προσκύνημα· ο πιστός ακολουθεί έναν δρόμο, την Παράδοση, και έχει ένα όχημα, τη λειτουργική ζωή. Παράδοση και λειτουργική ζωή είναι δύο εργαλεία που έχουν σφυρηλατηθεί από την εμπειρία των Πατέρων της ερήμου.
Το Ιερό δεν ανήκει στην ιστορία, διαφορετικά θα παρήκμαζε και θα το κατέπνιγαν οι περιστάσεις. Το Ιερό είναι αδιάλειπτα παρόν, ξετυλίγεται αδιάκοπα, είναι αιώνιο, απηχεί την αιωνιότητα και τη στιγμή συγχρόνως. Για να ανοιχτούμε στο Ιερό, πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά την αθωότητα, τον θαυμασμό, την έκπληξη να ξαναγίνουμε μικρά παιδιά. Ο Χριστός μάς αναζητά. Ας Τον αφήσουμε να μας αρπάξει. Αυτή η ιερή σαλότητα δίνει φτερά στον πιστό, του επιτρέπει να ολοκληρώσει τη δημιουργία, να συνεργαστεί με τον Δημιουργό, να αφήσει έργα ωραιότητας για τις γενιές που θα έρθουν. Στο βάθος του είναι δεν είναι γραμμένοι Νόμοι. Στο βάθος του είναι αναπαύεται η Θεία Παρουσία.
Ο μοναχός Ιωάννης μοιράζεται, όσα έζησε και έμαθε κοντά στους μοναχούς του Άθωνα και πλάι στον πνευματικό του Πατέρα, ηγούμενο της μονής του Αγίου Σάββα στην έρημο της Ιουδαίας.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 136
Α΄ Έκδοση: 10/2018
Δρόμοι της αγιότητας
Ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και ο πνευματικός κόσμος της “Κεχαριτωμένης”
Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἀφορᾶ ἕνα προσκύνημα τοῦ συγγραφέα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς τελευταίας δεκαπενταετίας, στὴν «Κεχαριτωμένη», τὸ μοναστήρι τοῦ Γέροντα Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου στὴν Τροιζήνα. Δύσκολα βρίσκεις Ἕλληνα Χριστιανὸ ποὺ νὰ μήν τὸν γνωρίζει ὡς προικισμένο θεολόγο μὲ ὀξύνοια καὶ βαθειὰ γνώση τῶν ἱερῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἄριστο πνευματικὸ καὶ συγγραφέα.
Ὑπῆρξε ἕνας ἄνθρωπος χαριτωμένος μὲ χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ κοσμοῦν Ἅγιους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως τοὺς φίλους του νεοφανεῖς ὁσίους Γεροντάδες τοῦ 20οῦ αἰῶνα (Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Παΐσιος Ἁγιορείτης, Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, Καλλίνικος Ἐδέσσης, Φιλόθεος Ζερβάκος, Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου). Καὶ αὐτὸ γιατὶ εἶχε παράλληλα ζωὴ μυστική, ἀσκητική, νηστείας, ἀγρυπνίας, προσευχῆς.
Ἕνα πνευματικό ὁδοιπορικὸ στὴν Ἱ. Μονὴ Κεχαριτωμένης Τροιζήνας
καὶ στὸν οὐράνιο, πνευματικὸ κόσμο τοῦ μακαριστοῦ
γέροντα Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου
Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
“Έτσι σου γράφω όχι για να σε προσελκύσω στην μοναχική ζωή αλλά περισσότερο για να σε αποτρέψω απ’ αυτήν. Επειδή εάν με ταλαντευμένο πνεύμα απομακρυνθείς από τον κόσμο, η λαχτάρα για τον κόσμο θα δυναμώσει μέσα σου και, φοβάμαι, θα σε καταβάλει. Και θα είσαι με το σώμα στο μοναστήρι και με την ψυχή στον κόσμο. Και ο κόσμος περισσότερο βασανίζει στον καθρέφτη της ψυχής παρά στην πραγματικότητα.
Να ευχαριστείς τον Θεό, που εκτός από τον στενό δρόμο των μοναχών έδειξε και ένα λίγο πλατύτερο δρόμο προς τη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Ξεκίνα, κόρη, αυτόν τον πλατύτερο δρόμο, που αρμόζει περισσότερο στην κλίση του. Ξεκίνα αυτόν τον δρόμο, αλλά και πάλι με φόβο Θεού και εξ ολοκλήρου με εμπιστοσύνη στον Θεό. Αφού, να ξέρεις, και αυτός ο ευκολότερος δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…”
Ιεραποστολικές Επιστολές Α΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 328
Θ΄ έκδοση: 01/2019
Δύο φορές το ΄21
21 ήρωες και 21 ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
Το βιβλίο αυτό είναι ένας μικρός φόρος τιμής σ’ αυτούς τους ήρωες και τις ηρωίδες που αγωνίσθηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα μια ελεύθερη Ελλάδα. Όλες και όλοι δεν είναι μυθικά πρόσωπα, δεν είναι κατασκευασμένοι υπερ-ήρωες. Είναι πρότυπα αυθεντικά. Είναι μια αλήθεια που ποτέ δεν πρέπει να ξεχαστεί. Όλοι αυτοί οι ήρωες σήκωσαν το ανάστημά τους, έπιασαν τα όπλα, πήραν πρωτοβουλίες και κυρίως τη ζωή και τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια. Έγιναν ήρωες, θρύλοι που ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν έναν ολόκληρο κόσμο. Έγιναν ένδοξη ιστορία, γεμάτη αίμα και δάκρυα, ντυμένη με τη γαλανόλευκη σημαία μας.
Tο 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 που είχε ως συνέπεια την ίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Είναι η πρώτη φορά που το 1821 εορτάζεται σε συνθήκες κοινωνικής και δημοκρατικής ομαλότητας, κάτι που δεν ίσχυε στα 100 ή 150 χρόνια από τη ίδρυσή του. Το 1821 είναι ένα ορόσημο όχι μόνο ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό, μια μικρή άνοιξη των λαών εις βάρος του κόσμου των Αυτοκρατοριών και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις ιστορίες των ανθρώπων που θα διαβάσετε σε αυτό το βιβλίο, αυτές τις μακρινές αλλά τόσο αληθινές ιστορίες, που ηχούν τόσο παράξενα σήμερα στα αυτιά μας.
(Από τον πρόλογο του ιστορικού Δρ Στέφανου Καβαλλιεράκη, Διευθυντή Μουσείου Πόλεως Αθηνών-Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία)