Από τη γη στον ουρανό

Μορφές που έφυγαν.

Tά πρόσωπα τοῦ παρόντος βιβλίου ἀποτελοῦν μέλη τῆς παρατάξεως τοῦ Κυρίου, πού ἔζησαν κατά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί πίστευσαν, ὅτι «θάνατος καταφρονεῖται, ἐπειδή ὁ Χριστός ἐπεδήμησε» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 18,510).
Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Κύριο, διότι κοντά στά ἄλλα, μᾶς ἀξίωσε να γνωρίσουμε καί νά συνδεθοῦμε μέ ἐναρέτους χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς.
Προσωπικά εὐχαριστῶ τόν Θεό, διότι μέ ἀξίωσε, τόν ἀνάξιο, νά προπέμψω πρόσωπα ἀρετῆς καί ἁγίων πράξεων. Νά προσφωνήσω κεκοιμημένους, πού ἔφεραν τα στίγματα ἤ τοῦ μόχθου ἤ τοῦ πόνου ἤ τῆς ἀδικίας ἤ τῆς ἀσκήσεως. Να ρίξω τόν ἀδύνατο προβολέα τοῦ λόγου μου, γιά νά φανερωθοῦν διαμάντια, πού τά ἔκρυβε ἡ γῆ καί πού τώρα ἐλπίζω, ὅτι λαμπυρίζουν στόν Οὐρανό.
Τα πρόσωπα, πρός τιμή τῶν ὁποίων βγαίνει καί αὐτό τό βιβλίο, εἶναι οἱ «πλούσιοι τοῦ Θεοῦ» (Ματθ. ιβ’ 21). Αγωνίστηκαν, γιά νά ἐξασφαλίσουν «θησαυρόν ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. στ΄ 19).
Ἡ παρουσίασις τῶν προσώπων στο βιβλίο γίνεται κατά χρονολογική σειρά τῆς κοιμήσεώς τους. Στα χρόνια πού διακονῶ τόν θεῖο λόγο, μίλησα καί σέ ἄλλες ἐπικήδειες συνάξεις. Δυστυχῶς δεν κρατήθηκαν σημειώσεις. Γνωρίζω, ὅτι ὅσοι δεν συμπεριελήφθησαν, δέν θά παραπονεθοῦν γιά τήν παράλειψι. Ἄλλωστε είναι γραμμένοι «ἐν βίβλῳ ζωῆς» (Φιλιπ. δ΄ 3).