Όταν ο Απόστολος Παύλος μίλησε στους αρεοπαγίτες

Περιγράφοντας γλαφυρά την αλεξανδρινορωμαϊκή εποχή οι E. Τσέλλερ και Γ. Νέστλε στην Iστορία της ελληνικής φιλοσοφίας (μτφ. Χ. Θεοδωρίδη) αναφέρουν ότι οι κοινωνίες των ελληνικών πόλεων έχοντας αποκτήσει κοσμοπολίτικο χαρακτήρα ζούσαν την μεταφυσική αγωνία. Την εποχή εκείνη η επιστήμη χωρίζεται από την φιλοσοφία, και η δεύτερη προσεγγίζει τη θρησκεία, ενώ εξελληνισμένοι ανατολίτες παρουσιάζονται στις αθηναϊκές φιλοσοφικές σχολές ως μαθητές ή και δάσκαλοι.
Εκείνη την εποχή παρουσιάζεται ενώπιον του Αρείου Πάγου ένας Ασιάτης σπερμολόγος, ο Απόστολος Παύλος, και μίλησε για έναν άγνωστο Θεό. Φάνηκε κάτοχος της ελληνικής παιδείας. Τον άκουσαν με ευχαρίστηση, όταν όμως έκανε λόγο για την Ανάσταση, τον κατέβασαν από το βήμα. Η εκκλησία του Χριστού επικράτησε, όμως το αναστάσιμο μήνυμα ατόνησε. Στη σύγχρονη εποχή η φιλοσοφία ξανάσμιξε με την επιστήμη. Τους φιλοσοφημένους και μη ανθρώπους των σύγχρονων κοσμοπολίτικων κοινωνιών δεν απασχολεί ο λόγος του Αποστόλου. Την αντίδραση των Αρεοπαγιτών αλλά και τη στάση του νεωτερικού ανθρώπου απέναντι σ’ ένα τέτοιο χαρούμενο μήνυμα προσπαθεί να ανιχνεύσει το προκείμενο πόνημα.

15,00 

Τον Σεπτέμβριο του 2013 με αφορμή διεθνές επιστημονικό συνέδριο βρέθηκα στην Αθήνα και επισκέφθηκα τον Άρειο Πάγο. Το θέαμα της Ακρόπολης και του αττικού τοπίου ήταν επιβλητικό. Με τη σκέψη μου ήλθα στη θέση των αρεοπαγιτών, όταν εμπρός τους στάθηκε ένας Ασιάτης «σπερμολόγος» να τους μιλήσει για τον άγνωστο θεό. Οι αρεοπαγίτες είχαν μορφωθεί με τα γεννήματα του ελληνικού νου και ως Έλληνες σοφοί είχαν συνείδηση της ανεξάρτητης επιστημονικής τους διανόησης και της «αυτάρκειας», της λογικά θεμελιωμένης στην εσωτερική ελευθερία για τη ρύθμιση της ζωής, και, όντας άπειροι της θρησκευτικής δογματικής και ηθικής, καλλιεργήθηκαν με την φιλοσοφική ερμηνεία του κόσμου και την πρακτική φιλοσοφία (έτσι σκιαγραφούν το προφίλ του Έλληνα σοφού οι E. Zeller / W. Nestle, Ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας, μτφ. Χ. Θεοδωρίδη (εκδ. Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 1942 4/5).
Επίσης θαύμασα το θάρρος του Αποστόλου να δημηγορεί με άψογο ακαδημαϊκό στιλ ενώπιον των σοφών της πρωτεύουσας του πολιτισμού. Με τις εντυπώσεις αυτές διάβασα ξανά προσεκτικά το κείμενο της ομιλίας. Η προσοχή μου επικεντρώθηκε στο σημείο που τονίζει ο Ομιλητής στο εκλεκτό ακροατήριο ότι ο άνθρωπος ζη και κινείται μέσα στη Χάρι του Θεού, όπως δίδαξαν και μερικοί από τους ποιητές των ακροατών του (Πξ. 17, 28). Έτσι, κατά την παρατήρηση του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου σε ομιλία του δημοσιευμένη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (18.11.2001), παρεμβαίνει ο Απόστολος στους σοφούς, που έχουν αντιληφθεί την καθολική και ανώτερη αξία του λόγου και, φθάνοντας στο σύνορο της λογικής, διαβλέπουν ότι μετά εκτείνεται ο ανεξερεύνητος και απρόσιτος χώρος του Αρρήτου, εντάσσει τα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού στην πρόνοια του Θεού, παραπέμποντας στους ποιητές τους και κηρύσσει την Ανάσταση σε ακροατήριο που επιθυμεί να μάθει για το ανεξερεύνητο Άρρητο.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Βάρος 0,400 kg
Διαστάσεις 14 × 1,6 × 20,5 cm
Εξώφυλλο

Σελίδες

Χρονολογία εκδόσης

ISBN

Συγγραφέας

Δημήτρης Ν. Μανιώτης

Εκδόσεις

Εκδόσεις Αρμός

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχουν αξιολογήσεις ακόμη.

Γίνε ο πρώτος που θα αξιολογήσει “Όταν ο Απόστολος Παύλος μίλησε στους αρεοπαγίτες”

Μπορεί να σε ενδιαφέρουν…