Γιατί, Θεέ μου;

Τολμώ να διατυπώσω σ’ αυτό το δοκίμιο τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου πάνω στα προβλήματα, που βασανίζουν και προκαλούν τη σύγχρονη κοινωνία μας. Λέω ότι “τολμώ”, γιατί βλέπω ότι ο κόσμος μας αποτυγχάνει οικτρά να βρει τις απαιτούμενες λύσεις παρά την πλούσια προσφορά της θείας χάρης και των ευκολιών του πολιτισμού.
Μπορεί κάποιοι να ενοχληθούν για την έντονη και πληθωρική εκκλησιαστική γλώσσα του δοκιμίου αυτού. Βλέπω όμως και στις άλλες επιδόσεις του σύγχρονου ανθρώπου του πολιτισμού να είναι όλα πληθωρικά και επιθετικά και θέλω αυτήν την επιθετικότητα να τη στρέψω προς την αναζήτηση λύσεων, που μπορούν να βγάλουν την κοινωνία μας από τα αδιέξοδά της και μάλιστα επειγόντως, γιατί ο λήθαργος “της ανάπτυξης και της προόδου” δεν αστειεύεται, δεν ραθυμεί.