Εκτρώσεις – Τεκνογονία – Δημογραφικό

Δεν είναι συστηματικό βιβλίο. Δεν αναπτύσσει με σειρά συλλογιστικών επιχειρημάτων τα τρία θέματα. Πιθανόν σε άλλες εκδόσεις μας, πολυσέλιδες ή ολιγοσέλιδες να βρει κάνεις προσπάθεια συστηματικού λόγου για τα φλέγοντα αυτά θέματα (εκτρώσεις-τεκνογονία-δημογραφικό) θέματα ζωής.

Το παρόν μικρό βιβλίο είναι: Κραυγή, που κατά καιρούς αυθόρμητα βγαίνει από μέσα μας για την τραγικότητα, που θολώνουν τον ορίζοντα τρία θέματα.

Όταν θανατώνονται καθημερινά 800 με 900 παιδιά, δεν μπορεί όποιος έχει ίχνος ευαισθησίας να μην κραυγάσει διαμαρτυρόμενος και να μην ενώσει την κραυγή του με τη βουβή κραυγή των αθώων βρεφών, που το μαχαίρι της εκπτώσεως σφαγιάζει.

Όταν τα περισσότερα σπίτια έχουν κλειδαμπαρώσει την πόρτα της παιδοποιίας με την αποφυγή της τεκνογονίας, δεν μπορεί όποιος πιστεύει στο θέλημα του Θεού να μη κραυγάσει διαμαρτυρόμενος για την καταπάτησή του.

Όταν το Έθνος μας όλο και σύρετε στην αφάνεια, δεν μπορεί όποιος αγάπα τον τόπο αυτό των αγίων και ηρώων να μη κραυγάσει φωνάζοντας για την ταφόπετρα του δημογραφικού θανάτου.

Το παρόν βιβλίο είναι περιστασιακό. Περιέχει σχόλια, με αφορμή την επικαιρότητα, που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ιωάννης ο Βαπτιστής» στη στήλη «Ελεύθεροι στοχασμοί». Πολλές σκέψεις επαναλαμβάνονται. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τα κείμενα. Μπορεί κάθε φορά να είναι διαφορετικά τα στατιστικά νούμερα, αλλά το γεγονός για όλα είναι το ίδιο, και συνοψίζεται στη λέξη: Ολιγοπαιδία. Και αυτή πάλι οφείλεται σε τρεις λέξεις: Εκτρώσεις – Αποφυγή της τεκνογονίας – Δημογραφικό.

Οπωσδήποτε υπάρχουν επαναλήψεις στο παρόν βιβλίο. Αλλά πιστεύουμε σ΄ αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος: «Τά αὐτά γράφειν ὑμῖν ἐμοί μέν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖν δέ ἀσφαλές» (Φιλιπ. γ΄ 1). Σχετικά τόνιζε και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν του έλεγαν ότι συνέχεια καυτηρίαζε την πλεονεξία: «Ας παύσουν – έλεγε – αυτοί να αδικούν και να πλουτίζουν, και τότε θα παύσω και εγώ να τους ελέγχω».

Δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε για τις τρεις δραματικές λέξεις: Εκτρώσεις –  Αποφυγή της τεκνογονίας – Δημογραφικό. Και κυρίως για την πρώτη. Όταν καταδικάζονται εις θάνατον τα ασθενέστερα πλάσματα, και καταδικάζονται αναπολόγητα και ανυπεράσπιστα, τι πιο ιερό και επιβεβλημένο καθήκον να γίνεται κάποιος συνήγορος αυτών των πλασμάτων.

Αμαρτίες έχουμε πολλές. Αλλά ας μην αφήσουμε να φωλιάσουν μέσα μας τα τέσσερα Α: Ασυγκίνητοι – Αδιάφοροι – Άκαρδοι – Άσπλαχνοι.