“Νέα Κλίμαξ”
Το κύκνειο άσμα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου αποτελεί η παρούσα εργασία με τον τίτλο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ». Όπως και το Εορτοδρόμιο εγράφη και αυτή σε συνθήκες αντίξοες για τον άγιο και από απόψεως υγείας και από απόψεως σκανδάλων της εποχής εκείνης.
Η «Νέα Κλίμαξ» ασχολείται κυρίως με θέματα ερμηνευτικά, δογματικά, θεολογικά, πνευματικά και ηθικά. Δεν θα έσφαλε κανείς αν την ωνόμαζε σύντομη δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.
Ο άγιος Νικόδημος παρέλαβε τους ογδόντα πέντε βαθμούς της Οκτωήχου, τους υπομνημάτισε, προσθέτοντας και τα δικά του σχόλια στις υπέροχες υποσημειώσεις και παρέδωσε στην Εκκλησία ένα σπάνιο και ανεπανάληπτο έργο, το οποίο έλιπε «εις κοινήν των Ορθοδόξων ωφέλειαν».
Εάν αγνοούσε κανείς την απέραντη και ανεπανάληπτη μνήμη του, θα έλεγε, ότι το έργο αυτό έγινε από μία ομάδα εξειδικευμένων σε όλους τους θεολογικούς τομείς και αποπερατώθηκε κατόπιν εργασίας ωρισμένων ετών και όχι ωρισμένων μηνών και μάλιστα υπό ανθρώπου με καταβεβλημένη την υγεία του σε μεγάλο βαθμό.
Και μόνον η «Νέα Κλίμαξ», σύμφωνα με την γνώμη του αειμνήστου Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου ήταν ικανή να αναδείξη τον άγιο Νικόδημο «μέγαν Θεολόγον, ισοστάσιον των προ αυτού Αγίων Πατέρων ως συμπκυκνώσαντα εν αυτή όλην σχεδόν την περί Θεολογίας Γραμματείαν».
Απόδοση στη νεοελληνική: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης
Β΄ Έκδοση (βελτιωμένη): 2017
Εξομολογητάριον
Βιβλίο Ψυχωφελέστατο που περιέχει σύντομη διδασκαλία προς τον Πνευματικό πως να εξομολογεί με βοηθό τους Κανόνες του αγίου Ιωάννου του Νηστευτού εξηγημένους με ακρίβεια, γλαφυρή συμβουλή προς τον μετανοούντα πως να εξομολογείται , όπως πρέπει και λόγο ψυχωφελεί περί μετάνοιας.
Απόδοση στην Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Γ΄ έκδοση: 11/2015
Ερμηνεία εις τους ΡΝΑ΄ Ψαλμούς του προφητάνακτος Δαβίδ – Τόμος Α΄
Η γλωσσική ιδιαιτερότης των Ψαλμών, η πυκνότης των νοημάτων και αυτό τούτο το χωροχρονικόν πλαίσιον, εντός του οποίου εγεννήθησαν και εν Αγίω Πνεύματι κατεγράφησαν ως βίωμα, ως αλήθεια, ως προσδοκία του Μεσσίου Κυρίου ημών Ιησού, απήτησαν όχι μόνον την αρχικήν μετάφρασίν των εκ της εβραϊκής εις την ελληνικήν γλώσσαν αλλά και την ερμηνευτικήν αυτών προσέγγισιν. Εις την διακονίαν ταύτην του λόγου, επρωτοστάτησαν θεοπρεπώς μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι από των πρώτων αιώνων της μετά Χριστόν στρατείας της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας μέχρι και της σήμερον.
Μεταξύ των προσπαθειών τούτων, ιδιαιτέραν θέσιν κατέχει η ερμηνευτική απόδοσις των Ψαλμών υπό του Βυζαντινού λογίου μοναχού Ευθυμίου Ζιγαβηνού (τέλη 11ου – αρχαί 12ου αιώνος), την διόρθωσιν της οποίας συνεπλήρωσε και υπεμνημάτισεν ο θεοφόρος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (τέλη 18ου – αρχαί 19ου αιώνος), το καύχημα τούτο του παλλαδίου της μοναχικής πολιτείας και ασκήσεως, του Αγιωνύμου Όρους Άθω, ένθα νυχθήμερος αναπέμπεται προσευχή και δέησις, “ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς” υπέρ της σωτηρίας του κόσμου παντός, “υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών και υπέρ της ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών”.
Απόδοσις στη Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Τόμος Πρώτος – Ψαλμοί Α΄ – Ο΄ (1-70)
Β΄ Έκδοση (βελτιωμένη): 01/2018
Ερμηνεία εις τους ΡΝΑ΄ Ψαλμούς του προφητάνακτος Δαβίδ – Τόμος Β΄
Η γλωσσική ιδιαιτερότης των Ψαλμών, η πυκνότης των νοημάτων και αυτό τούτο το χωροχρονικόν πλαίσιον, εντός του οποίου εγεννήθησαν και εν Αγίω Πνεύματι κατεγράφησαν ως βίωμα, ως αλήθεια, ως προσδοκία του Μεσσίου Κυρίου ημών Ιησού, απήτησαν όχι μόνον την αρχικήν μετάφρασίν των εκ της εβραϊκής εις την ελληνικήν γλώσσαν αλλά και την ερμηνευτικήν αυτών προσέγγισιν. Εις την διακονίαν ταύτην του λόγου, επρωτοστάτησαν θεοπρεπώς μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι από των πρώτων αιώνων της μετά Χριστόν στρατείας της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας μέχρι και της σήμερον.
Μεταξύ των προσπαθειών τούτων, ιδιαιτέραν θέσιν κατέχει η ερμηνευτική απόδοσις των Ψαλμών υπό του Βυζαντινού λογίου μοναχού Ευθυμίου Ζιγαβηνού (τέλη 11ου – αρχαί 12ου αιώνος), την διόρθωσιν της οποίας συνεπλήρωσε και υπεμνημάτισεν ο θεοφόρος Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (τέλη 18ου – αρχαί 19ου αιώνος), το καύχημα τούτο του παλλαδίου της μοναχικής πολιτείας και ασκήσεως, του Αγιωνύμου Όρους Άθω, ένθα νυχθήμερος αναπέμπεται προσευχή και δέησις, “ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς” υπέρ της σωτηρίας του κόσμου παντός, “υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών και υπέρ της ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών”.
Απόδοσις στη Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Τόμος Δεύτερος – Ψαλμοί ΟΑ΄ – ΡΝ΄ (71-150)
Εφραίμ του Σύρου Τα Ασκητικά
Του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Εφραίμ του Σύρου, Τα Ασκητικά με απόδοσι στην Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου, Αγιορείτου.
Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος με τους Ασκητικούς του Λόγου, μας εισάγει στην καθαρά Πνευματική ζωή, μας προφυλάσσει από τις παγίδες του Εχθρού και μας καθοδηγεί άριστα στον νόμο της ανώτερης πνευματικής ζωής.
Η εσωτερική ζωή του χριστιανού
Η ζωή του ανθρώπου μπορεί να διαιρεθεί σε δύο κατηγορίες: στην εξωτερική και στην εσωτερική ζωή.
Εξωτερική είναι η φαινόμενη και σαρκική ζωή. Εσωτερική είναι η πνευματική ζωή, ο αγιασμός του ανθρώπου, ο οποίος χρειάζεται πνευματική τροφή για να συντηρηθεί.
Η Προσευχή Τα νεύρα της ψυχής
Η προσευχή και η ελεημοσύνη είναι δύο από τα πλέον αγαπητά θέματα του Ιερού Χρυσοστόμου. Η προσευχή μάλιστα υπερτερεί της ελεημοσύνης. Και πολύ εύλογα. Διότι η προσευχή είναι η μητέρα κάθε αρετής. Αν η ελεημοσύνη είναι η καρδιά της αρετής, τότε η προσευχή είναι τα νεύρα και η ζωή της ψυχής. Και όπως δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος χωρίς καρδιά, έτσι δεν μπορεί να υπάρξει και να ζήσει άνθρωπος χωρίς προσευχή.
Σειρά: Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
Καλοκαιρινή
Περιέχει τους ωραιότερους βίους Αγίων του καλοκαιριού από την 1η Μαρτίου μέχρι τέλος Αυγούστου.
Μεταφρασθέντες εις την κοινήν ημετέραν διάλεκτον παρά Αγαπίου Μοναχού του Κρητός.
Με απόδοσι στην νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου.
Κατηχήσεις Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου του Ομολογητού
Οι επιστολές του Θεόδωρου Στουδίτη αποτελούν έργου μεγάλο και σπουδαίο που μας μεταφέρει νοερά στην εποχή εκείνη της αναδιοργανώσεως του Κοινοβιακού τρόπου της Μοναχικής Πολιτείας, τον οποίο εγκωμιάζει σε πολλές επιστολές. Οι αποδέκτες των επιστολών του Θεοδώρου ανήκαν σε όλα τα στρώματα της τότε βυζαντινής κοινωνίας και απευθύνονται από τον απλούστερο μέχρι τον πλέον ενάρετο μόναχο ή λαϊκό στέλεχος της Εκκλησίας.
Ο αριθμός των επιστολών που έγραψε συνολικά ο Θεόδωρος Στουδίτης ήταν πολύ μεγάλος και περιλαμβανόταν σε πέντε βιβλία. Σήμερα αναφέρει ο Π. Παπαευαγγέλου που σώζονται κάπου 550 επιστολές.
Στην παρούσα εργασία έγινε χρήση της εκδόσεως του Ιερομονάχου Ζαχαρίου, η οποία εξεδόθη το 1887 στην Ερμούπολη Σύρου, επειδή αυτή χρησιμοποιείται σε αρκετές Μόνες του Αγίου Όρους.
Οι Κατηχήσεις του αγίου Θεοδώρου Στουδιτου αποτελούν πηγή πολύτιμη για την ζωή και την οργάνωση του μοναχικού βίου κατά το δεύτερο μισό του 8ου και τις αρχές του 9ου αιώνα. Ο άγιος δεν παρέλειψε μέσα στο χώρο της μονής να ιδρύσει σχολείο για τους αγράμματους, καθώς και άλλα εργαστήρια, ώστε το Μοναστήρι έγινε μία κοινωνία πνευματικών ανθρώπων, μία αδελφότητα οδεούσα στην σωτηρία, κυψέλη, όπου “εκηροπλαστείτο” το νοητό μέλι της εν Θεώ εργασίας.
Λόγοι Ασκητικοί
Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ιερά και ασκητικά γράμματα το παρόν βιβλίο με τίτλο «Λόγοι Ασκητικοί, Αββά Ισαάκ του Σύρου».
Απόδοση στην Νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 496
Α΄ Έκδοση: 06/2018
Λόγος περί Μετανοίας
Στους Εξομολόγους – Πνευματικούς περισσότερο γνωστός είναι από το “Εξομολογητάριον”. Στο τέλος του Εξομολογηταρίου υπάρχει ο περίφημος λόγος Περί Μετάνοιας, τον οποίον παρουσιάζουμε στην Νεοελληνική του απόδοση.
“Αποδεικνύει ποια είναι η αληθινή μετάνοια και ποια είναι τα αποτελέσματα της και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτημάτων από τον Θεό. Και για να το πω πιο απλά, ο λόγος αυτός σπάζει κόκκαλα” (από τον πρόλογο της έκδοσης).
Μετάνοια, Εξομολόγησις, Νηστεία, Θεία Κοινωνία
Με τη χάρι και την ευλογία του Τριαδικού μας Θεού τίθεται στην κυκλοφορία το ΣΤ΄ τεύχος της σειράς «ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ» με περιεχόμενο εξόχως πνευματικό· τα θέματα που διαπραγματεύεται είναι: ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Σε όλους μας είναι γνωστό ότι ο ιερός Χρυσόστομος είναι ο κήρυκας της αγάπης του Θεού, της ελεημοσύνης και της Μετανοίας. Στα κείμενα που ακολουθούν μπορούμε να δούμε τους τρόπους της μετανοίας, που μέσα από αυτούς φαίνεται η μεγάλη φιλανθρωπία του Θεού, ο Οποίος δεν ώρισε μόνον έναν δρόμο που οδηγεί στην πόλι της Μετανοίας, αλλά πολλούς και ποικίλους. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να μην υποχωρή στην δύναμι της μετανοίας. Γιατί η μεν αμαρτία μοιάζει με μια μικρή σπίθα, ενώ η φιλανθρωπία και η αγάπη του Θεού με τον ωκεανό, ο οποίος δεν έχει όρια. «Αμάρτησες; Μην απελπισθής». Η μετάνοια εξισώνει τον αμαρτωλό με εκείνον που δεν αμάρτησε.
Σειρά: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ΄
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 394
Στ΄ Έκδοση: 2017
Νέον Λειμωνάριον
Περιέχον Μαρτύρια Παλαιά, Νέα και Βίους Οσίων μετά Ακολουθιών
Υπό των Αγίων: Μακαρίου Νοταρά, Αθανασίου του Παρίου, Νικηφόρου του Χίου, Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Το παρόν Λειμωνάριον έχει και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό∙ Τα όσα αναφέρουν και γράφουν οι ανωτέρω Άγιοι Πατέρες δεν είναι πρόχειρες πληροφορίες και αναφορές. Τα όσα αναφέρουν έχουν υποστεί σκληρό έλεγχο, Γι’ αυτό τον λόγο και είναι αξιοπρόσεκτα τα Συναξάρια αυτά.
Με απόδοση στην Νεοελληνική υπό Βενέδικτου Ιερομονάχου, Αγιορείτου
Περιέχει Ακολουθία Παρακλητική εις την Αγίαν και Ομοούσιον και Αδιαίρετον Τριάδα, ψαλλομένη από όσους επιθυμούν, όταν συμβή να δοκιμάζεται στα βάσανα κάποιος νέος Μάρτυρας, συνταχθείσα παρά Νικηφόρου Ιερομονάχου του Χίου.
Νέος Παράδεισος
Νέος Παράδεισος, δηλαδή λόγοι διάφοροι και βίοι Αγίων εκ του Μεταφραστού Συμεών,
μεταγλωττισθέντες παρά Αγαπίου μοναχού του Κρητός
με απόδοσι στην νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Ο ανθρώπινος πόνος
Αθυμία – Λύπη, Ασθένεια, Δοκιμασία, Θλίψις, Πειρασμοί, Στεναχώρια, Συμφορές, Παιδαγωγία (Τιμωρίες).
Μέσα στον πόνο αποκαλύπτεται η εμπειρία της ανθρώπινης ζωής. Ο πόνος είναι μία σκληρή πραγματικότητα, την οποία ο σημερινός άνθρωπος απωθεί και υποδουλώνεται σε μία ζωή ψευδαισθήσεων και απολαύσεων. Ο πόνος όμως βρίσκεται μέσα στην ζωή του πιστού ανθρώπου και είναι απόδειξις αγώνος, εχέγγυο της σωτηρίας, σημείο της πνευματικότητος της ζωής του. Μπροστά στην οδυνηρή πραγματικότητα του πόνου οι άνθρωποι όλων των εποχών στάθηκαν με δέος και φόβο. Γιατί ο άνθρωπος έγινε ισόβιος οδοιπόρος του πόνου και των θλίψεων.
Τι είναι ο πόνος; Από πότε εμφανίστηκε στην ζωή μας;
Χρυσοστομικός Άμβων Η΄