Αγαπώντας τον αυτισμό
Εξομολογήσεις μιας μητέρας
“Νάνι, το μωρό μου,
το χιλιάκριβό μου,
σώπασε όλη η φύση
μην μου το ξυπνήσει…”
σιγοτραγουδούσε η Μαρία χαϊδεύοντας τη φουσκωμένη της κοιλιά.
“Εσένα δεν θα σε χάσω” σκεπτόταν πονώντας ακόμη για τον χαμό τού ενός από τα δίδυμα, που είχε αρχικά στην κοιλιά της. Κι έπλαθε όνειρα. Δεν ήξερε πως το παιδί της θα το ‘χε μα και θα το ‘ψαχνε πολύ καιρό.
Ότι αυτό το παιδί θα άκουγε περισσότερο τη φωνή του Θεού από τη δική της. Ότι θα πονούσε τόσο πολύ. Ότι θα ξαναγεννιόταν, θα βελτιωνόταν, θα ταπεινωνόταν τόσο ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει επιτέλους με την ψυχή της, με το αυτιστικό παιδί της.
– Καλησπέρα σας. Έχουμε τα αποτελέσματα του παιδιού;
– Κυρία Κασαμπαλάκου, γνωρίζετε τι θα πει Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή;
– Κυρία Γιαννοπούλου, φοβάστε να μου πείτε τη λέξη;
– Κυρία Κασαμπαλάκου…
– Αυτισμός…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 204
Α΄ Έκδοση: 11/2017
Αλλάζει ο άνθρωπος;
Οι άνθρωποι αν αφεθούν στο μοιραίο, δεν αλλάζουν επειδή ο καιρός περνάει.
Απλώς η φθορά τούς αλλοιώνει και γερνούν και πεθαίνουν μέσα στην παραίτηση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή έζησαν κάποια συνταρακτικά γεγονότα.
Θα τα ξεχάσουν την επόμενη στιγμή, δίχως να αφήσουν να τους αγγίξουν.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή ερωτεύτηκαν.
Θα ξενερώσουν μετά από την πρώτη απογοήτευση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή άλλαξε η οικονομική τους περιουσία.
Θα γίνουν απλώς χειρότεροι.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή το βιογραφικό τους
θα γεμίζει με πολλούς ακαδημαϊκούς τίτλους.
Η ζωή τους θα είναι άδεια.
Οι άνθρωποι αλλάζουν αν…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 496
Α΄ Έκδοση: 10/2018
Από καρδιάς… κείμενα για το καθημερινό και το αιώνιο
Είναι φορές που αν δεν ρισκάρεις, που αν δεν κάνεις το βήμα, το αβέβαιο, το δύσκολο, δεν θα προχωρήσει τίποτα. Θα κάθεσαι και θα βλέπεις τη ζωή σου να περνά, τους γύρω σου να προχωρούν τις ζωές τους, και εσύ να δυστυχείς μέσα στις ανασφάλειές σου.
Έχε στο νου σου πως αν το πουλί δεν κάνει το βήμα να φύγει από την φωλιά, δεν πρόκειται ποτέ να μάθει να πετάει.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 128
Α΄ έκδοση: 12/2018
Ασκήσεις ψυχοθεραπείας
Το νέο βιβλίο του φιλόλογου και ψυχολόγου Μιχάλη Λεβέντη, Ασκήσεις ψυχοθεραπείας. Διάλογος με τον Θεό και τον άνθρωπο, είναι μάλλον ασυνήθιστο. Ένας άνθρωπος, ο ίδιος ο συγγραφέας, κάνει διάλογο με το «μέσα» του, με τον εσωτερικό του εαυτό, με τη «σπίθα Θεού που όλοι φέρουμε», και το αποτέλεσμα, όπως γρήγορα θα διαπιστώσει κάποιος, είναι εντυπωσιακό. Είμαστε σε θέση να «επικοινωνούμε» με έναν εσωτερικό συνομιλητή, και ποιος μπορεί να είναι αυτός; Μπορούμε να του εξομολογούμαστε όσα μας απασχολούν και να δεχόμαστε απαντήσεις; Και αν γίνεται κάτι τέτοιο, πώς γίνεται; Είναι εύκολο; Είναι ασφαλές; Είναι υγιές και «νόμιμο»; Πού είναι δυνατόν να σε οδηγήσει η συγκεκριμένη διαδικασία; Είσαι σε θέση να την κάνεις μόνος ή χρειάζεσαι επίβλεψη εξωτερική και βοήθεια; Αξίζει τον κόπο; Και ακόμη: Πόσο χρήσιμο για τους άλλους θα είναι όταν ένας τέτοιος διάλογος έρθει στο φως και ο γράφων εκθέσει τις θέσεις του και εκτεθεί; Ο βασικός στόχος του συγκεκριμένου βιβλίου είναι να δείξει με απλό και ξεκάθαρο τρόπο έναν δρόμο προς την εσωτερική ελευθερία. Αλλά και οι λογοτεχνικές αρετές του έργου, εκείνες που θα διακρίνουν πιο πολύ όσοι ασχολούνται ιδιαίτερα μαζί τους, δεν είναι διόλου αμελητέες. Ο συγγραφέας έχει θητεύσει για χρόνια στη γραφή, και ιδιαίτερα στην ποίηση. Εν ολίγοις: πρόκειται για ένα βιβλίο που προορίζεται και για το προσκεφάλι αλλά και για την καρδιά του κάθε αναγνώστη.
Δικαίωμα στον Παράδεισο
Παράδεισος είναι οι άνθρωποι.
Με την προϋπόθεση ότι αποδεχόμαστε την φθορά και την ανθρώπινη ατέλεια.
Με την προϋπόθεση ότι παραιτούμαστε από την φαντασίωση ενός Παράδεισου που χαρίζεται, που δεν έχει κόπο, που δεν έχει προσωπική ευθύνη. Γιατί τότε ο Παράδεισος είναι εύθραυστος και οι άλλοι κινδυνεύουν να γίνουν η Κόλαση.
Ατομικός Παράδεισος δεν υπάρχει.
Η επιθυμία της συνάντησης, η δυνατή στιγμή της αναμέτρησης με την αλήθεια του άλλου.
Η λαχτάρα να δημιουργηθεί ο μοναδικός μεταξύ μας τόπος συνάντησης.
Εκείνα που θα αποκαλυφθούν μέσα στην αγάπη: τόσο τα σκοτεινά όσο και τα φωτεινά κομμάτια.
Η μοναδική αίσθηση πληρότητας όταν καταφέρουμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο, να βιώσουμε ενσυναίσθηση, να μοιραστούμε βιώματα, να εμπνεύσουμε και να δεχθούμε την έμπνευση… Και όλα να αρχίζουν από την αρχή, ξανά και ξανά!
Η πολύτιμη ώρα της διαφωνίας, τότε που στεριώνει ο Παράδεισος, καθώς δοκιμάζονται οι αντοχές και απαιτείται διεύρυνση του ορίζοντα θέασης της ζωής.
Παράδεισος είναι οι άνθρωποι και οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Εκπαιδεύοντας Θεολόγους στη Συμβουλευτική και τη Συμβουλευτική Ψυχολογία
Στην εποχή μας όλο και περισσότερο αναδεικνύεται η ανάγκη εκπαίδευσης των ατόμων που ασχολούνται με τον άνθρωπο (γιατρών, νοσηλευτών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών, ιερέων, δικαστικών λειτουργών, αστυνομικών κ.λ.π.) σε θέματα επικοινωνίας και συμβουλευτικής.
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε ως διδακτικό εγχειρίδιο για τους φοιτητές της Θεολογίας στο μάθημα της Συμβουλευτικής και της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας.
Η συγγραφέας αποσκοπεί στην εξοικείωση των θεολόγων με τη βασική γνώση και εμπειρία της Συμβουλευτικής και της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, έτσι ώστε να υπάρξει η δυνατότητα πρόσληψης και διακριτικής αξιοποίησης τους από τη θεολογία, τη χριστιανική αγωγή και την ποιμαντική.
Ελθών εις εαυτόν – Μία περιπέτεια ψυχοθεραπείας
Ο συγγραφέας, εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Μιχάλης Λεβέντης μοιράζεται με τους αναγνώστες μια αληθινή περιπέτεια ψυχοθεραπείας. Ένα βιβλίο πολύ μεστά γραμμένο, ως ένα κείμενο εντατικής αυτογνωσίας, μιας αυτοβελτίωσης με κατά Χριστόν ματιά. Θέματα όπως ο εγωισμός, ο έρωτας, η αυτοπραγμάτωση, η κατάθλιψη, προσεγγίζονται με έναν διαφορετικό, πρωτότυπο τρόπο.
Έρωτας ή τίποτα
«Έρωτας ή τίποτα», ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους.
«Έρωτας ή τίποτα», αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος.
Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του έρωτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη.
«Έρωτας ή τίποτα» για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 408
Α΄ έκδοση: 10/2014
Η αδικία που πληγώνει
Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη.
Η αδικία που πληγώνει είναι μία κίνηση απεγκλωβισμού από τις μονοδιάστατες κατανοήσεις των κλινικών διαγνώσεων. Είναι μία αισιόδοξη θέαση, απόρροια μακρόχρονης κλινικής εργασίας με ανθρώπους που με αγωνία εμπιστεύτηκαν τα μυστικά της ψυχής τους στον θεραπευτή και την ίδια στιγμή που τους κυριαρχούσε ο φόβος για την κλινική ματιά του, εκείνη ακριβώς τη θαυμαστή στιγμή προκαλούσαν την απεριόριστη εκτίμησή του.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 280
Έκδοση: 20η
Η φιλία είναι και δεν είναι παντοτινή
Αν κάθε φορά που λες ένα “όχι” αισθάνεσαι ενοχές, πρέπει να δουλέψεις αρκετά με τον εσωτερικό σου κόσμο.
Το θάρρος του “όχι” είναι ωριμότητα, ισορροπία, ακόμα και σεβασμός προς τον άλλον που απευθύνεται.
Ο άνθρωπος που αδιακρίτως λέει “ναι” μπορεί να βολεύει τους άλλους, να τον χρησιμοποιούν, όμως δεν τον εκτιμούν.
Θέλω να ζήσω!
Οι άνθρωποι ξέμαθαν να αγαπούν, να μοιράζονται, να βγαίνουν απ’ τον εαυτό τους. Είναι ανίκανοι να αγαπήσουν και να χαρούν. Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο προσέρχονται στα μαιευτήρια, όχι για να νιώσουν τη χαρά απ’ τον ερχομό στον κόσμο μιας νέας ύπαρξης, αλλά για να διακόψουν την κυοφορία μιας νέας ζωής. Ειδικά πολλά νέα κορίτσια αντιμετωπίζουν το θέμα με τέτοια ελαφρότητα και ανεμελιά, που σε κάνει να απορείς.
Το μικρό αυτό βιβλίο γράφτηκε από ποιμαντική αγωνία και ευθύνη, με ένα σκοπό: να βοηθήσει όσες γυναίκες βρίσκονται σε αδιέξοδο. Με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικές αναλύσεις και με αρκετά περιστατικά, επιδιώκει τουλάχιστον να προβληματίσει, να ξυπνήσει ναρκωμένες συνειδήσεις. Ίσως έτσι περιοριστεί, έστω και στο ελάχιστο, αυτή η τρομακτική γενοκτονία.
Μικρές ανάσες
Σε μια εποχή που ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα…
Ανάμεσα σε υπερβολικές πληροφορίες που διαρκώς μας υπερβαίνουν, η δυνατότητα να σταματάει ο χρόνος ώστε να επιτρέπονται οι εσωτερικές διεργασίες… μικρές ανάσες.
Μόνοι ανάμεσα σε απρόσωπα πλήθη… όταν η πρώτη ανάγνωση βιώνει τον άλλο ως αντίπαλο, οι συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, η αλήθεια σου, η αλήθεια μου, η αναμέτρηση που οδηγεί στην αλληλεπίδραση, η ομορφιά της συνάντησης…
…μικρές ανάσες
Οι ρωγμές στην παγιωμένη απογοητευτική αντίληψη για τους άλλους, οι ανατροπές των μίζερων προβλέψεων, οι ανατροπές των αυτονόητων που εγκλωβίζουν…
…μικρές ανάσες…
Οι συνδέσεις με το παρελθόν που εξηγούν τα δυσνόητα του παρόντος, διαψεύδουν το πεπρωμένο κι ελευθερώνουν τις επιλογές…
…μικρές ανάσες
Οι εσωτερικές διαδρομές
Οι διορθωτικές κινήσεις
Οι μάχες οι αναίμακτες…
…μικρές ανάσες
η ελαφράδα μέσα στη σοβαρότητα
η σοβαρότητα μέσα στην ελαφράδα
Όλα είναι σκέψεις
Για μια ζωή χωρίς άγχος
Γνώρισα ανθρώπους που ντρέπονταν να πουν ότι αγχώνονται. Γνώρισα ανθρώπους που προσπαθούσαν να κρύψουν πάση θυσία τις κρίσεις πανικού τους.
Γνώρισα ανθρώπους υπέροχους, που κλείνονταν στο σπίτι και στον εαυτό τους επειδή φοβούνταν. Φοβούνταν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά και τα περίεργα βλέμματα του κόσμου.
Γνώρισα ανθρώπους που πάλευαν με τις φοβίες και με τους ψυχαναγκασμούς τους.
Γνώρισα ανθρώπους που τους παίδευαν οι σκέψεις τους, ανθρώπους που τους πολεμούσαν λογισμοί, ανθρώπους που μάχονταν μέρα νύχτα το ίδιο το μυαλό τους.
Με αυτούς τους ανθρώπους δουλέψαμε μαζί. Παλέψαμε. Κλάψαμε. Γελάσαμε. Και στο τέλος αναπνεύσαμε ελεύθερα.
Μεγάλο πράγμα η ελευθερία…
Αυτοί οι άνθρωποι στάθηκαν η αφορμή για να γραφτεί τούτο εδώ το μικρό βιβλίο, με την ελπίδα να βοηθηθεί όσο περισσότερος κόσμος γίνεται· με την ελπίδα να μπορέσουν να αναπνεύσουν, ελεύθερα ξανά, άνθρωποι που παλεύουν με τις σκέψεις τους αλλά και με το άγχος…
Πάλι απ΄ την αρχή
Κείμενα για το καθημερινό και το αιώνιο
Είσαι σαν μια ντουλάπα… Σαν μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.
Ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλαροθήκες, τσάντες, καπέλα και παπούτσια… Άλλα παλιά, άλλα καινούργια, άλλα από αυτά σκισμένα, άλλα πεντακάθαρα, άλλα βρώμικα, άλλα φθαρμένα. Ένας αχταρμάς…
Και με τόσο πράγμα που έχει μαζευτεί μέσα σου, έχεις μπουκώσει… Έχεις φτάσει στο αμήν. Πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα.
Να ανοίξεις τα φύλλα της ντουλάπας και να τα βγάλεις όλα έξω…
Ό,τι είναι για πέταμα, να πεταχτεί. Ό,τι είναι για μπάλωμα, να μπαλωθεί.
Ό,τι είναι για πλύσιμο, να πλυθεί. Ό,τι είναι για σίδερο, να σιδερωθεί. Σιγά-σιγά. Χωρίς βιασύνες.
Και, αφού πάρεις απόφαση τι κρατάς και τι πετάς, αφού πλύνεις και σιδερώσεις τα όσα μείνουν, να τα βάλεις ξανά μέσα σου, όμορφα και τακτοποιημένα…
Σαν μια ντουλάπα είσαι…
Μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.
Δε θες πολλά.
Ένα καλό ξεκαθάρισμα στη ζωή σου θέλεις…
Πες μου έναν λόγο για να ζω
Αναζητώντας τον σκοπό της ζωής
Ζούμε χωρίς ιδέα για το πού πάμε. Είμαστε σαν καράβια ακυβέρνητα. Tο πνεύμα της σύγχρονης εποχής θέλει να είναι αυτοσκοπός το ταξίδι: «Ζήσε τη ζωή σου», σου λένε. «Ρούφα την κάθε της στιγμή, αυτό έχει αξία».
Θέλω να φανταστείς ένα καράβι με τις καλύτερες προδιαγραφές. Φτιάχτηκε στα καλύτερα ναυπηγεία. Έχει τα πιο σύγχρονα όργανα ναυσιπλοΐας και τους πιο ενημερωμένους χάρτες. Διαθέτει το πιο άξιο προσωπικό. Αν, όμως δε δώσουμε προορισμό στο καράβι αυτό, είναι καταδικασμένο να βουλιάξει.
Δεν μπορεί ένα καράβι να μην έχει προορισμό… Ο προορισμός τού δίνει ασφάλεια. Ο προορισμός τού δίνει νόημα. Ο προορισμός είναι αυτός που κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο προορισμός είναι ανάγκη.
Ο Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης μέσα από παραδείγματα σύγχρονων ανθρώπων αλλά και προσωπικά του βιώματα διανύει μαζί μας ένα ταξίδι ωρίμασης και αναζήτησης του αληθινού σκοπού της ύπαρξης.