Ιστορίες του Καστελλορίζου
Πολλοί έχουν μιλήσει για το ναυτικό και το βίος του νησιού μας. Όμως από τις σελίδες του δικού μου βιβλίου ήθελα να βγαίνει και κάτι άλλο. Ο πολιτισμός του. Είχε πολιτισμό φυσικό και πηγαίο το Καστελλόριζο. Έναν πολιτισμό κατάλοιπο από την ελληνική κλασική παιδεία και τον Χριστιανισμό. Στο σύνολό τους λίγο-πολύ οι άνθρωποι εκείνοι σκέφτονταν και ενεργούσαν πνευματικά, εδραιωμένες ψυχές και ατρόμητες καρδιές, ζώντας τις θάλασσες και τους βυθούς των θαλασσών. Ως προς τον πολιτισμό που είπαμε, ας μη θεωρηθεί σαν μια ιδιότητα θεωρητική. Ήταν πράξη… Δέκα χρονών έφυγα από την πατρίδα και μερικά πράγματα μου μένουν αλησμόνητα…
Μ’ ένα λόγο είναι αλήθεια πως η αγάπη της πατρίδας είναι ένα πολύ γλυκό πράγμα…
Όταν ο Απόστολος Παύλος μίλησε στους αρεοπαγίτες
Περιγράφοντας γλαφυρά την αλεξανδρινορωμαϊκή εποχή οι E. Τσέλλερ και Γ. Νέστλε στην Iστορία της ελληνικής φιλοσοφίας (μτφ. Χ. Θεοδωρίδη) αναφέρουν ότι οι κοινωνίες των ελληνικών πόλεων έχοντας αποκτήσει κοσμοπολίτικο χαρακτήρα ζούσαν την μεταφυσική αγωνία. Την εποχή εκείνη η επιστήμη χωρίζεται από την φιλοσοφία, και η δεύτερη προσεγγίζει τη θρησκεία, ενώ εξελληνισμένοι ανατολίτες παρουσιάζονται στις αθηναϊκές φιλοσοφικές σχολές ως μαθητές ή και δάσκαλοι.
Εκείνη την εποχή παρουσιάζεται ενώπιον του Αρείου Πάγου ένας Ασιάτης σπερμολόγος, ο Απόστολος Παύλος, και μίλησε για έναν άγνωστο Θεό. Φάνηκε κάτοχος της ελληνικής παιδείας. Τον άκουσαν με ευχαρίστηση, όταν όμως έκανε λόγο για την Ανάσταση, τον κατέβασαν από το βήμα. Η εκκλησία του Χριστού επικράτησε, όμως το αναστάσιμο μήνυμα ατόνησε. Στη σύγχρονη εποχή η φιλοσοφία ξανάσμιξε με την επιστήμη. Τους φιλοσοφημένους και μη ανθρώπους των σύγχρονων κοσμοπολίτικων κοινωνιών δεν απασχολεί ο λόγος του Αποστόλου. Την αντίδραση των Αρεοπαγιτών αλλά και τη στάση του νεωτερικού ανθρώπου απέναντι σ’ ένα τέτοιο χαρούμενο μήνυμα προσπαθεί να ανιχνεύσει το προκείμενο πόνημα.
του λόγου το αληθές το κήρυγμα… αλλιώς
Ο στόχος του κηρύγματος είναι να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων για το καινούριο που φέρνει ο λόγος του Χριστού στην ζωή τους. Πόσο τα λόγια του Χριστού μπορούν να αλλάξουν την ζωή μας, πόσο μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα του ανθρώπου για τη ζωή και τον θάνατο.
Γι’ αυτό, το κήρυγμα χρειάζεται να είναι σύντομο και να επικεντρώνεται στα βασικά σημεία του ευαγγελίου. Ήσυχα, ήρεμα, με τον τρόπο που μιλάμε στην καθημερινή μας ζωή, πρέπει ο ιεροκήρυκας να απευθύνεται στους πιστούς. Ο άμβωνας δεν είναι μπαλκόνι προεκλογικού αγώνα, δεν είναι βάθρο αίθουσας διαλέξεων ούτε έδρα πανεπιστημιακή.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους ανθρώπους που κηρύττουν “του Λόγου το αληθές”, τους ιεροκήρυκες, αλλά και σε κάθε πιστό που θα ήθελε να προετοιμασθεί για την θεία Λειτουργία της Κυριακής, εμβαθύνοντας στο πνεύμα των ευαγγελικών περικοπών.