Από του καρπού του αμπελώνος
Ο Θεός δεν αφήνει το πλάσμα Του να συντριβεί. Καλεί τον άνθρωπο. Είναι η κλήση του Μωυσή (Ἔξ. γ´, 3 – 14). Και στην σχετική ερώτηση του Μωυσή ο Θεός ονοματίζει τον εαυτό Του: “ο Ων”! Μυστηριώδες όνομα. Απορρίπτει κάθε όνομα που προέρχεται από την γη, από τούς ανθρώπους· Δηλώνει ότι ο τρόπος υπάρξεως του Θεού είναι το κατ᾿ εξοχήν “ον”. Αυτό εκφράζει την πραγματικότητα της ουσίας Του, της υπάρξεώς Του, της δυνάμεώς Του, της εξουσίας Του.
Με την ονοματοδότηση αυτή του Θεού, ονοματίζεται και ο άνθρωπος. Είναι αυτός πού καλείται από τον “Όντα” στο “είναι”. Και καλείται σε μία μόνιμη σχέση. Διαρρηγνύει αυτή την σχέση ο άνθρωπος; Δεν πλησιάζει τον τόπο, πού τον καλεί ο Θεός; Οδηγείται στην “ατοπία”. Και παρ᾿ όλα τα επιτεύγματά του τελικώς καταλήγει στην “ουτοπία”! Αυτή είναι δυστυχώς μια πικρή πείρα για τον άνθρωπο σήμερα.
Όταν χάσουμε το όνομα του ζώντος Θεού, χάνουμε όχι μόνο και το δικό μας όνομα, αλλά και το νόημα της ζωής μας. Και πελαγοδρομούμε τότε από το μηδέν στο πουθενά! Γιατί μόνο με το δικό μας αληθινό και αυθεντικό όνομα, πού πηγάζει από το όνομα του Θεού, μπορούμε να οδηγηθούμε σωστά και αταλάντευτα, μέσα από τον λαβύρινθο της ζωής και της ιστορίας στην αιωνιότητα της δόξης των τέκνων του Θεού.
Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν
Θέματα λατρευτικής ευταξίας
Μία ελάχιστη συμβολή στην επίλυση ορισμένων ζητημάτων, την παρουσίαση άλλων με την θεολογική σημασία τους, την ερμηνευτική προσέγγιση άλλων θεμάτων που θεωρούνται συνηθισμένα στη λατρεία μας, αλλ΄ όμως καλύπτονται από την άγνοια του πνευματικού τους βάθους το οποίο κρύβουν.
Ιστορίες κάτω από τη βάση
Η αιώνια απειλή της κατάληψης στο λύκειο και το πεζοδρόμιο του δημοκρατικού διαλόγου, οι αθυρόστομοι μαθητές και η εφαρμογή του point system, ο φανατικός φίλαθλος Γιώργος πού… χάραζε παντού την ποδοσφαιρική του υπογραφή «George gate 3», η υπερπροστατευτικὴ μάνα που περίμενε την κόρη της έξω από το σχολείο σε όλα τα διαλείμματα, ο Γρηγόρης που αργούσε συστηματικά την πρώτη ώρα και όχι γιατί κοιμόταν, ο Ιάσονας με την επίδειξη σούζας πρωταγωνιστούν και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους στις ολοζώντανες ιστορίες της πορείας μιας αφοσιωμένης και ευρηματικής εκπαιδευτικού από τον πρώτο χρόνο διορισμού ως τη σύνταξη, σε γυμνάσιο, λύκειο και νυχτερινό, από θέση πρωτοδιόριστης ως και διευθύντριας.
35 ιστορίες με τη γλαφυρά ευχάριστη περιγραφή μιας καθηγήτριας για μαθητές που στις γνώσεις μπορεί να έπαιρναν κάτω από τη βάση, αλλά στις εμπειρίες ζωής μέσα και έξω από την τάξη άλλαξαν τις προοπτικές!
Καρδιά… Ο δρόμος που ξέχασες
Μικρές ιστορίες για την αγάπη πού ξεχάσαμε!
«…Μέσα στον άνθρωπο, πέρα από τα λάθη, τις αστοχίες και αμαρτίες του, υπάρχει ένας χώρος, μία πνευματική γη, που παραμένει απολύτως αθώα και καθαρή. Αυτή είναι η «καρδιά» του ανθρώπου, το κέντρο της υπάρξεώς μας!
Τα κείμενα του Ηλία Λιαμή σε απίστευτα ρέοντα χαριτωμένο λόγο, εαρινό και αναστάσιμο, δίχως τα βαρίδια του ευσεβισμού και τη θανατηφόρα σπορά των ενοχών, μας εισάγουν στην αγάπη και τον έρωτα του Χριστού.
Ευχαριστούμε τον Ηλία Λιαμή για αυτό το νέο του πόνημα, για αυτές τις εξομολογήσεις που δεν δίστασε να μοιραστεί μαζί μας. Ευχή, να ανακαλύψουμε μέσα από αυτά τα κείμενα τον τρόπο να μιλάμε στην καρδιά μας δίχως τη λογοκρισία του νου.
Καλή ανάγνωση!»
(Από τον Πρόλογο του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου-Λίβυου)
Με των καιρών τα κύματα
Απόπειρες πλοήγησης σε ποικίλες θάλασσες
Ταξιδεύουμε. Συνεχώς. Μέσα μας και έξω μας. Ακόμη και όταν νομίζουμε ότι μένουμε στάσιμοι.
Πολλές από τις εκπλήξεις που δοκιμάζουμε μέσα στον κόσμο που μάς περιβάλλει οφείλονται στην αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι ταξιδεύουμε μέσα στον χρόνο. Ο οποίος είναι “γλύπτης των ανθρώπων παράφορος”, κατά τον Ελύτη.
Όταν νοιώθουμε να μάς ξεπερνούν τα γεγονότα, είτε μέσα μας είτε έξω μας, η σοφία έγκειται στο να Τού επιτρέψουμε να τα μεταποιήσει. Και κάθε φορά πού αδυνατούμε να μεταβολίσουμε τον χρόνο, με όσα σέρνει μαζί του, ας παραδινόμαστε σε Εκείνον που κάποτε θα καταργήσει και χρόνο και ταξίδια, αφού Αυτός πλέον θα είναι το Ταξίδι…
Τα κείμενα αυτού του βιβλίου εξετάζουν ταξίδια μας μέσα στην Χριστιανική αλλά και στην δημόσια ζωή, πορείες ψυχικής ανάπτυξης της νεότητας, καθώς και περιπλανήσεις στα νέα τοπία της πανδημίας.
Μικρή Φιλοκαλία – τόμος Α
Η βίωση και η παρουσίαση του Χριστιανισμού, όπως τον κατανοεί η Ορθόδοξη Ασκητική και Νηπτική παράδοση, τον εμφανίζουν ρωμαλέον και δυνατόν και ικανόν να δώση ζωή αληθινή και αλκή πνευματική στον νεκρωμένο από τη γλυκερή ζωή των ηδονών και του αισθησιασμού και του ποικιλόμορφου υλισμού -του πρακτικού προπάντων -σημερινό άνθρωπο. Και οι πιο αρμόδιοι γι΄ αυτό είναι οι ασκητικοί μας Πατέρες.
Η μαθητεία μας κοντά τους με κάθε συνέπεια μπορεί να μας αποδείξει ικανούς να μεταφέρουμε με τη ζωή μας πια το μήνυμα τους στον σύγχρονο κόσμο. Ένα τέτοιο μήνυμα, τεκμηριωμένο με μια ζωή ασκήσεως και συνέπειας, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αμφισβητηθή ως προς τη γνησιότητά του. Και αυτό είναι προπάντων το ζητούμενο.
Ε΄ έκδοση
Ο Άγιος της διπλής αγάπης – Άγιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω
Ο νέος Άγιος της εκκλησίας μας, ιδρυτής και προστάτης της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου αντίκρισε για πρώτη φορά το φως του κόσμου στο αγιασμένο νησί της Πάτμου. Η ζωή του ήταν ένας ύμνος ατελείωτης αγάπης που θα συνεχίζεται στους ατελεύτητους αιώνες της Βασιλείας των Ουρανών. Δειγματικά και σε απλή γλώσσα παρουσιάζονται τα κύρια χαρακτηριστικά της εξαγιασμένης ψυχής του γιατί ένα μόνο μικρό μέρος των εσωτερικών του βιωμάτων έγινε αντιληπτό εφόσον φρόντιζε επιμελώς να τα αποκρύβει.
Το νησί της Πάτμου, που ο Κύριος αγίασε με την Αποκάλυψη Του και δόξασε ο μεγάλος εξόριστος Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ανέδειξε στις ημέρες μας τον νέο Άγιο της διπλής αγάπης.
Καθώς ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν πνευματικός έκγονος και μιμητής Ευαγγελιστού της Αγάπης, έκλεισε τον Πανάγαθο Τριαδικό Θεό στο θησαυροφυλάκιο της καρδιάς του σαν τον πολυτιμότερο μαργαρίτη. Έγινε το θήραμα του Θείου Κυνηγού, του Ουράνιου Εραστή, που κυνηγά με την αγάπη Του το ανώτερο και ωραιότερο δημιούργημά Του.
Η καρδιά του Αγίου Αμφιλοχίου πληγώθηκε από την αγάπη προς τον Νυμφίο της ψυχής του και την αγάπη προς το αγαπημένο θαύμα του Θεού, τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα αναφωνεί στους αιώνες: «Τετρωμένη αγάπη ειμί εγώ!» (Άσμα ε’, 8)
Ως γνήσιος νηπτικός πατέρας είχε διαρκώς στραμμένο τον νου και την καρδιά του προς Αυτόν. Η άπειρη αγάπη Του και οι αναρίθμητες ευεργεσίες Του ήταν το αγαπημένο εντρύφημα της ψυχής του. Βεβαίωσε με τη ζωή του ότι «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιω. Δ’ 16), αφού, όπως διακήρυττε ο Ηγαπημένος Μαθητής, «ο Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ιω. Δ’ 7 – 11)
Ως γνήσιος μαθητής του Παρθένου Μαθητού επέλεξε την παρθενική ζωή, για να ζήσει στο έπακρο τη διττή εντολή του Κυρίου του: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ’ όλης της ψυχής σου και εξ’ όλης της διανοίας σου και εξ’ όλης της ισχύος σου… και τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Μαρκ. Β’ 30 – 31) Το όπλο του μοναχικού και ιεραποστολικού του αγώνα ήταν αυτή η διπλή αγάπη, από την οποία «όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται» (Ματθ. κβ’ 40)
Έχοντας μυστική επαφή με τον Απόστολο της Αγάπης, βάδισε στα ίχνη του και συνέχισε το έργο του. Ολοπρόθυμα δέχτηκε την κλήση του Θεού να Τον ακολουθήσει σε μια ζωή μαθητείας, αφοσίωσης και θυσίας. Έγινε απόστολος του μηνύματος της μοναχικής αφιέρωσης και συνέβαλε ουσιαστικά στην αναζωπύρωση του μοναχισμού.
Με τη χριστομίμητη ασκητική ζωή του έδωσε τη ζωντανή μαρτυρία του Ιησού Χριστού, γιατί και μόνο το ιλαρό και φωτοβόλο βλέμμα του ήταν ένα σιωπηλό αλλά βιωματικό κήρυγμα, που διέδιδε το μήνυμα της αγάπης του Θεού. Μέσα από την νηπτική εργασία του «έπαθε» και έμαθε τα θεία και έχοντας προσωπική εμπειρία των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος μετέδωσε την ευαγγελική εντολή της αγάπης στους συγχρόνους του. Απέδειξε ότι « Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ’ 8).
Επειδή ο Άγιος Αμφιλόχιος αγάπησε πάνω από οτιδήποτε άλλο τον Χριστό, αγάπησε τους πάντες και τα πάντα μέσα από την αγάπη του Χριστού.
Ευχόμαστε η αγία βιοτή του να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και οι μεσιτείες του προς τον Κύριο να συνοδεύουν όλους τους αναγνώστες.
(Απόσπασμα από τον πρόλογο της Μοναχής Χριστονύμφης, Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου, που περιέχεται στο βιβλίο).
Πετκάνα
Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.
“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”
Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.
Το μήλο πάνω από τη μηλιά
Το αλφαβητάρι του “καταπληκτικού” γονιού.
Το μεγάλωμα των παιδιών έχει κόπο.
Και ο κόπος γίνεται μεγαλύτερος όταν ο γονιός δεν κατέχει τον τρόπο.
Αν οι γονείς αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και χρησιμοποιούν τους κατάλληλους τρόπους, τότε το φορτίο γίνεται ελαφρύτερο. Στην αντίθετη περίπτωση η κούραση έρχεται γρήγορα, τα λάθη πολλαπλασιάζονται και ο κόπος βιώνεται ως βάσανο.
Θα έχετε ακούσει την φράση: “Παιδί είναι αυτό ή βάσανο;”
Οι γονείς επικρίνονται για τα λάθη και τις παραλείψεις που κάνουν στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Όμως…
– ποιος τούς έχει εκπαιδεύσει;
– ποιος τούς έχει προετοιμάσει επαρκώς για το απαιτητικό “επάγγελμα” του γονιού;
Πορευόμαστε ανυποψίαστοι και με άγνοια βασικών θεμάτων ψυχολογίας και παιδαγωγικής…
Το βιβλίο αυτό “εκπαιδεύει” και βοηθά αποτελεσματικά τους γονείς να χτίσουν μία τρυφερή και ουσιαστική σχέση με τα παιδιά τους.
Τους βοηθάει να αναθρέψουν παιδιά: υπεύθυνα, χαρούμενα, συνεργάσιμα, ανεξάρτητα, προσφέροντάς τους ό, τι χρειάζονται για να ζήσουν μια ζωή με πληρότητα.
Να βιώνουν καθημερινά τo ευ ζην.