Πέρα από την δικαιοσύνη των ανθρώπων
Το όριο της ελευθερίας και της ανθρώπινης ζωής
Η αναθεωρημένη έκδοση του νέου αυτού βιβλίου συνιστά την πιο περιεκτική επιχειρηματολογία κατά της άμβλωσης ως επιλογής που έχει έως τώρα δημοσιευθεί. Το βιβλίο παρέχει αρκετές (μη-θεολογικές) αιτιολογήσεις του συμπεράσματος ότι όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, περιλαμβανομένων και εκείνων εντός της μήτρας, πρέπει να γίνονται σεβαστά ως πρόσωπα. Ασκεί κριτική στην άποψη ότι η άμβλωση δεν είναι λάθος ακόμη κι αν το ανθρώπινο έμβρυο είναι πρόσωπο. Εξετάζει δύσκολες περιπτώσεις για όσους είναι υπέρμαχοι της ζωής, όπως η άμβλωση στην περίπτωση βιασμού ή κινδύνου της ζωής της μητέρας, καθώς και δύσκολες περιπτώσεις για τους υπερασπιστές των αμβλώσεων, όπως είναι η άμβλωση για λόγους επιλογής φύλου και το σκεπτικό «προσωπικά είμαι αντίθετος αλλά δημόσια επικροτώ την άμβλωση». Τελειώνει εξετάζοντας αν η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να τερματίσει την διαμάχη γύρω από τις αμβλώσεις και δικαιώνει την άποψη ότι κάθε εκ προθέσεως άμβλωση είναι ηθικά εσφαλμένη.
Χριστιανές γυναίκες στην αγία τράπεζα
Μελέτες για την αναβίωση του θεσμού των Διακονισσών
«Δεν υπάρχει βιβλικός ή θεολογικός, κανονικός ή λειτουργικός, πατερικός ή ποιμαντικός λόγος που να δικαιολογεί την καθυστέρηση ή την παρεμπόδιση της πλήρους αποκατάστασης του παραδοσιακού θεσμού των διακονισσών από τη σύγχρονη Εκκλησία».
Οι μελέτες του ανά χείρας τόμου εξετάζουν από επιστημονική και εκκλησιαστική προοπτική τον θεσμό των διακονισσών της Εκκλησίας του Χριστού, τόσο κατά τους πρώτους όσο και κατά τους επόμενους αιώνες, καθώς και τις σύγχρονες αντιδράσεις και επιφυλάξεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων χριστιανικών παραδόσεων.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται σύγχρονες ιστορικές μελέτες από ιστορικούς διεθνούς κύρους, οι οποίες φέρνουν στην επιφάνεια αρχαιολογικά ευρήματα που δίνουν στοιχεία σχετικά με την παρουσία γυναικών στην Αγία Τράπεζα και τον ρόλο τους στη λατρεία. Τα θεολογικά κείμενα επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στη διακονική φύση της χριστιανικής μαρτυρίας και της ιεροσύνης, η οποία παραθεωρήθηκε από αιώνες πατριαρχικής νοοτροπίας και θεσμικού κληρικαλισμού και τονίζουν ότι η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο Ευχαριστίας και όχι μια πυραμίδα εξουσίας.