Μεταφυσική Ιστορία της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας

Η αρχαία φιλοσοφία μπορεί να ιδωθεί από την πλευρά της μεταφυσικής της ιστορίας, η οποία ήδη στον Αριστοτέλη αποκαλύπτεται ως θεολογική; Η πρωτοτυπία του βιβλίου αυτού έγκειται στο ότι πραγματοποιεί μια προσέγγιση του μεταφυσικού/θεολογικού υποστρώματος των αρχαιοελληνικών φιλοσοφικών αναζητήσεων, όχι εξερευνώντας την ιστορία των κοινών με την Χριστιανική θεολογία όρων, αλλά με μια μέθοδο υπαρξιακής συσχέτισης. Έτσι αναδεικνύεται μια σειρά βαθύτερων θεολογικών/μεταφυσικών αιτημάτων της αρχαίας φιλοσοφίας, στα οποία η Χριστιανική θεολογία κατόρθωσε ή οφείλει να απαντήσει.

Ο βίος, οι δοκιμασίες και η διδασκαλία του μεγάλου Ρουμάνου ασκητή

Ο βίος, οι δοκιμασίες και η διδασκαλία του μεγάλου Ρουμάνου ασκητή γέροντα Κλεόπα (Ίλιε), που μέσα από παραστατικές αφηγήσεις και ζωντανές εικόνες της καθημερινής ζωής καθοδηγούσε και συμβούλευε τους ανθρώπους στην πορεία τους προς την αιώνια ζωή.

Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία

Η αδελφότητα της Ιεράς Μονής μας, με το γεγονός της εκδόσεως και του ανά χείρας Ε’ τόμου της σειράς των Κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντός μας π. Αθανασίου, ευλογεί και δοξάζει τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας και εύχεται, με την μελέτη του, να οικοδομηθεί πνευματικά ο λαός του Θεού και να εδραιώνεται στην ορθόδοξη πίστη και στο ευαγγελικό ήθος.
Τα Κατηχητικά μαθήματα, όπως έχει επισημανθεί και στους προλόγους των προηγουμένων τόμων, αναφέρονται στην χριστιανική Ανθρωπολογία και έχουν σαν βάση το Βιβλίο της Γενέσεως.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ο μακαριστός Γέροντάς μας, με τον θεόπνευστο λόγο του, διδάσκει, φωτίζει, εμπνέει και καθοδηγεί πλήθος ανθρώπων ανά την οικουμένην. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα της αδελφότητας της Ιεράς Μονής που περιέχεται στο βιβλίο)

Τόμος Ε΄

Θέματα Εμπειρικής Θεογνωσίας

Ἡ ἀλήθεια δοκιμάζεται μέ τήν ἀντιλογία, ἀκριβῶς ἐπειδή δέν εἶναι ἀναντίρρητη. Ἡ συγχώρηση, μάλιστα, τῆς ἀντίρρησης, ἐπιβεβαιώνει τό μεγαλεῖο τῆς ἀλήθειας. Ὁ Χριστός, ἡ σάρκα καί τό αἶμα Του, στόν ὁποῖο μετέχει ὁ χριστιανός μέσω τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, πάντα ἦταν καί θά εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Πάντα θά ὑφίσταται τούς ἐμπαιγμούς, τούς ἐμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τά κεντήματα, τόν σταυρό καί μύρια ἂλλα δεινά. Παρ᾽ ὃλα, ὃμως, τά παθήματά του, ποτέ δέν ἀποκλείει τόν ἂνθρωπο ἀπό τή σωτηρία, γιατί εἶναι φιλάνθρωπος.
Ἡ θεολογία τῶν μυστηρίων θά πρέπει νά ἀσκεῖται ἀπό «τούς ἐξητασμένους». Τό μέλος τῆς Ἐκκλησίας πού θά ἐπιδοθεῖ στό ἱερό αὐτό ἒργο πρέπει νά εἶναι δοκιμασμένο στή θεωρία τῶν θείων πραγμάτων, νά ἒχει διαβεῖ κατά κάποιο τρόπο τή θεωρία. Καί πρίν ἀπό ὃλα νά ἒχει περάσει τό στάδιο τῆς καθάρσεως ἢ τουλάχιστον νά καθαίρεται συνεχῶς μέ ἂσκηση καί προσευχή. Τότε ἐρευνᾶ καί ἐκθέτει τίς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας, σκύβει καί ἀναζητεῖ κεκρυμμένες ἀλήθειες κάτω ἀπό τό γράμμα τῶν Γραφῶν καί λαμβάνει προσωπική πείρα τοῦ Θεοῦ ἢ «συγγίνεται» μέ Αὐτόν.