Πρωτάτο
Η προσδοκία του γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη
Την κορυφή του κόσμου δεν την έχω γνωρίσει ποτέ. Την κοιτάζω ωστόσο απ’ τους πρόποδες, βέβαιος ότι με γνώρισε εκείνη∙ με κατέκτησε, δηλαδή, με την τελευταία ματιά της. Εδώ ιστορώ όσα βλέπουν τα μάτια της. Ήμουν μέσα σ’ ένα σύννεφο / Την ώρα εκείνη αυτοκτονούσα / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Τώρα είμαι πεθαμένος / Τρεις φορές έδωσα το μαχαίρι με τα χέρια μου, τρεις / Και φίλησα το χέρι του τρεις / Τι θέλω τώρα και γράφω ο πεθαμένος; / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Γιατί θέλω να ξαναζήσω; / Γέροντά μου φονιά μου. Το ποίημα απ’ όπου αντιγράφω έχει τίτλο «Η κουρά». Τον ποιητή, τον γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη, τον συνάντησα πριν από χρόνια στον Άθωνα. Ήταν ένας αυτόχειρας και φονιάς, ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Του δίνω λοιπόν το μαχαίρι, ασπάζομαι το χέρι του τρις, του ζητώ να σκοτώσει κι εμένα – κι εσάς. Και περιμένω, περιμένω. Τα ύψη στα χαμηλά.
Σταγόνες Σοφίας 2023
Επιτραπέζιο ημερολόγιο με όλα τα αγιολογικά, αγιογραφικά και ημερολογιακά στοιχεία για την κάθε μέρα, καθώς και ένα πατερικό μήνυμα. Για το νέο έτος 2023 το ημερολόγιο “Σταγόνες Σοφίας” παρουσιάζει σε κάθε ημερολογιακή σελίδα του κορυφαία αποφθέγματα Αγίων και Γερόντων των ημερών μας.
Τα ρούχα της αγάπης… στην Υφασματοπολιτεία…
Που να κρύβεται άραγε η αγάπη;
Σε ένα βασίλειο χτισμένο από υφάσματα, κουβάρια και βελόνες, ανάμεσα σε πανινόκουκλους και ψαλιδένιους στρατιώτες, ζει και βασιλεύει η σκληρόκαρδη Υφαντένια.
Τα χρόνια προσπερνούσαν βιαστικά εκείνο το εντυπωσιακό βασίλειο, με την Υφαντένια να διατάζει και να γκρινιάζει ολημερίς και ολοβραδίς. Η μόνη της έννοια ήταν τα ατελείωτα, πανέμορφα και μοναδικά φορέματά της. Δεν γνώριζε τίποτα από την δυστυχία που θάμπωνε τα χρώματα σε όλο το υπόλοιπο βασίλειό της.
Ώσπου βρέθηκε στην πόρτα της ένα τόσο δα μικρό παιδί, κουρελιασμένο και νηστικό. Μπορεί ο μικρός Λίνος με την πάνινη τρυφερή παιδική καρδιά του να αλλάξει μια τόσο σκληρόκαρδη βασίλισσα;
Πώς μια πράξη θάρρους και αγάπης μπορεί να ξεκλειδώσει ακόμα και τις πιο κλειστές πόρτες;
Ένα πρωτότυπο τρυφερό παραμύθι για τη δύναμη της άνευ όρων αγάπης και της προσφοράς, γεμάτο εικόνες και χρώματα.
Τα χρόνια που σίγησαν οι καμπάνες
Τα χρόνια που σίγησαν οι καμπάνες
Αθήνα, χειμώνας 1941-1942.
Ένα μικρό παιδί στους παγωμένους δρόμους της κατεχόμενης πρωτεύουσας.
Ένα κουπόνι για το συσσίτιο είναι ο μοναδικός τρόπος να κρατηθεί στη ζωή.
Γύρω του οι φίλοι σιγά-σιγά «φεύγουν»…
Αυτός θα αντέξει;
Η συνέχεια της βιωματικής αφήγησης για τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής από τον συγγραφέα του βιβλίου «Οι Άγγελοι του τελευταίου χειμώνα».
Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο – Τεύχος Α΄
Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον – Τεύχος Α΄
Κεφάλαια 1 – 6 (α΄- στ΄)
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν χρησιμοποιεί το όνομα Λόγος ούτε με την έννοια του Πλάτωνα, ούτε μα την έννοια του Ηράκλειτου και των Στωικών. Το χρησιμοποιεί με έννοια πολύ ανώτερη. Ο Λόγος του Θεού δεν είναι πράγμα, όπως ο δικός μας λόγος. Είναι ζωντανή ύπαρξης. Είναι πρόσωπο, το δεύτερο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού.
Το σκαμνί
Μυθολογία αναμνήσεων
Βρισκόμαστε στα 1775 και ο μοναχός Κοσμάς, με καταγωγή από την Αιτωλία, περιοδεύοντας στον τουρκοκρατούμενο ελληνισμό, όπου κηρύττει την αναγκαιότητα των σχολείων, περνά και από τις «ποδιές του Χολομώντα». Εκεί φιλοξενείται από μια οικογένεια μελισσοκόμων και κληροδοτεί στους οικοδεσπότες του το σκαμνί που έχει πάντα φορτωμένο στο μουλάρι του. Το σκαμνί αυτό θα αλλάξει διαδοχικά χέρια και θα συντροφεύσει τους επιγόνους της οικογένειας τα επόμενα διακόσια χρόνια. Προφητείες και διδαχές, γάμοι και έρωτες, κατάρες και πείσματα, ακρωτηριασμοί και πρόωροι θάνατοι σμιλεύουν τους χαρακτήρες των ηρώων τριών διαφορετικών χρονικών περιόδων –τέλη 18ου αιώνα, αρχές 20ού, δεκαετία του ’70– και σε καθεμιά από αυτές οι ήρωες βαδίζουν το δικό τους μοναχικό μονοπάτι: του χρέους στην οικογένεια, του κοινωνικού στιγματισμού και της υπαρξιακής αναζήτησης.
Φως εκ φωτός!
Εόρτια Ποιμαντικά Μηνύματα
Συμπληρώθηκαν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἐπισκοπικῆς διακονίας. Δοξάζω γι ̓ αὐτό τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ μέ τήν καρδιά μου πλημμυρισμένη ἀπό εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία. Ἐπιλογή μου ὅλα αὐτά τά χρόνια ἦταν νά παραμείνω ἐν μέσω τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τῶν ἀδελφῶν μου χριστιανῶν «ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκ. 22, 27).
Δέν πρόκειται νά προβῶ σέ ἀπολογισμούς ἤ νά ἀποτιμήσω τήν ἐπισκοπική διακονία μου. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «Οὕτω καί ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τά διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμέν, ὅτι ὅ ὀφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17, 10), μέ συνεῖχε πάντα. Τήν εὐφρόσυνη ἐπέτειο τῶν εἴκοσι ἐτῶν ἐπισκοπικῆς διακονίας συνοδεύει ἡ παρούσα ἔκδοση τῶν ἑορτίων μηνυμάτων μου τῆς δεύτερης δεκαετίας.
Ἀποτυπώνουν τά αἰσθήματα πού γεννοῦσαν στήν ψυχή μου οἱ κορυφαῖοι σταθμοί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἑορτολογίου καί τά ὁποῖα ἐπιθυμοῦσα νά μεταδώσω καί στούς ἀδελφούς μου «διά χάρτου καί μέλανος» (Β ́ Ἰω. 12). Συγκεντρωμένα ἐδῶ, σέ μορφή βιβλίου, γίνονται πιό προσιτά στούς κληρικούς καί τούς χριστιανούς μας πρός τούς ὁποίους ἀπεστάλησαν, ἐπωφελῆ δέ, ἴσως, καί γιά ὅσους θά προσφύγουν στίς σελίδες του. Τό εὔχομαι ἀπό καρδιᾶς.
Συμεών, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης
Ωρολόγιον το Μέγα
Ωρολόγιον το Μέγα (Νέα Έκδοση)
Αγιολογικώς Συμπληρωμένη
Περιέχον άπασαν την ανήκουσαν αυτώ Ακολουθίαν κατά την τάξιν της Ανατολικής Εκκλησίας και των υποκειμένων αυτή ευαγών Μοναστηρίων μετά τινων απαραιτήτων προσθηκών.
Εξ όλων των λειτουργικών βιβλίων το Ωρολόγιο, έχει πάντοτε μία ιδιαίτερη επικαιρότητα για τα διαλαμβανόμενα κείμενα που υπάρχουν σε αυτό, του Εσπερινού και του Όρθρου, και για την πληθώρα των Απολυτικίων και Κοντακίων, με τα οποία διανθίζονται όλες οι κινητές και ακίνητες εορτές ολόκληρου του ενιαυτού. Γι’ αυτό αποτελεί πολύτιμον βοήθημα για όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς.