Άγιοι και ζώα
Δώδεκα συναρπαστικὲς ἱστορίες, ποὺ περιγράφουν τὴν μοναδικὴ σχέση μεταξὺ Ἁγίων καὶ ζώων.
Στὸ βιβλίο αὐτὸ διαβάζουμε μεταξὺ ἄλλων γιὰ τὴν Δημιουργία τοῦ Κόσμου ἀλλὰ καὶ στιγμὲς ἀπὸ τὶς ζῶες πολὺ γνωστῶν Ἁγίων ὅπως οἱ Ἅγιοι Σάββας, Ελένη καὶ Τρύφωνας, ἀλλὰ καὶ λιγότερο γνωστῶν ὅπως οἱ Ἅγιοι Θεοσέβιος, Κερκύρα, Κέβιν, Μπριγκίτη καὶ Ἀμπιγκάιλ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορία τοῦ μοναχοῦ μὲ τὸν κροκόδειλο ἀπὸ τὸ Γεροντικό.
Μαθαίνουμε πῶς οἱ ἅγιοι μὲ ταπείνωση, θεοσέβεια, ἀγάπη καὶ δυνατὴ πίστη βρῆκαν τὸν δρόμο γιὰ τὸν Κῆπο τῆς Ἐδέμ, ὅπου ἀρχικὰ ὁ ἄνθρωπος καὶ τὰ ζῶα ζοῦσαν ἁρμονικά.
Ἡ ζωντανὴ καὶ τρυφερή εικονογράφηση, μεταφέρει τοὺς ἀναγνῶστες μικροὺς καὶ μεγάλους στὸ περιβάλλον κάθε ἱστορίας.
Δι’ ευχών των Αγίων Β’ Νοέμβριος – Δεκέμβριος
Ο δεύτερος τόμος της σειράς Δι’ ευχών για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο.
Η αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνα, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο άγιος Νικόλαος, ο όσιος Δαυίδ, ο άγιος Πορφύριος ο μίμος, ο άγιος Φιλάρετος ο ελεήμων, ο άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, ο άγιος Διονύσιος και άλλοι άγιοι κρατούν συντροφιά στους μικρούς αναγνώστες και τους μεταγγίζουν χαρά, ελπίδα, πίστη και την αγάπη τους για όλη την κτίση, τους συνανθρώπους και πάνω από όλα για τον Θεό.
Έντεκα φίλοι του Χριστού! Έντεκα τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που μοιράστηκαν την ίδια μεγάλη αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία. Μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, που γεύτηκαν τον Παράδεισο από τη γη!
Δι’ ευχών των Αγίων Γ’ Ιανουάριος – Φεβρουάριος
Ο τρίτος τόμος της σειράς Δι’ ευχών για τους μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος
Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2024
Κανονάριον – Επετηρίς 2024.
Τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος του 2024 περιέχουν τις διατάξεις του μηνολογίου 2023 και την κανονική οργάνωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Εφέτος είναι αφιερωμένα εις την διακονίαν εν τη Εκκλησία με αφορμήν την επέτειο 1990 ετών από του Μαρτύριου του Αγίου Ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου.
Εξώφυλλο: Δεμένο (Σε χρώμα Μπορντό, Καφέ ή Μαύρο, ανάλογα με το απόθεμα)
Η ακολουθία του Βαπτίσματος
Η Ακολουθία του Βαπτίσματος – κείμενο και απόδοση στην Νεοελληνική
Νεοελληνική απόδοση: Μάριος Ν. Δομουχτσής
Η Καινή Διαθήκη
Πολυτελής έκδοση της Καινής Διαθήκης κεκοσμημένη με των εικονογραφημένων μορφών και επιτίτλων των σπουδαιότερων χειρογράφων τα οποία εδωρήθησαν στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, από τον αυτοκράτορα Ιωάννου ζ’ του Καντακουζηνού.
Καλλιτεχνική σκληρή βιβλιοδεσία, σε πολυτελές περίτεχνο κουτί (σχήμα παλαιού βιβλίου)
Σελίδες: 758
Στ’ έκδοση: 2023
Η συμφιλίωση
Από την Άπω Ανατολή στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία
Απρόσμενα, ἡ ὀσμὴ τοῦ θυμιάματος μὲ ἔφερε πίσω στὸ μακρινό μου παρελθόν… Ημουν με τὴ γιαγιά μου στὸ δωμάτιο tatami στὴν Ἰαπωνία. Ἡ γιαγιὰ ἄναβε τὸ κερὶ καὶ τὸ θυμίαμα μπροστά στον μεγάλο βουδιστικό οίκογενειακό βωμό, κάθε πρωὶ καὶ κάθε βράδυ. Ἡ εὐωδιὰ καὶ ὁ ἦχος ἀπὸ τὸ καμπανάκι (rin) ἠρεμοῦσε τὴν παιδική μου ψυχὴ ἀλλὰ μου ἔφερνε καὶ μιὰ μικρὴ λύπη, γιατὶ ἔνιωθα mujo (προσωρινή, περαστική στη ζωή). Ησυχία, σιωπή, νέκρωση, νηστεία, προσδοκία τῆς ψυχῆς γιὰ μιὰ ἄλλη ζωή, αἰώνια «Μεγάλη Τεσσαρακοστή» χωρίς Ἀνάσταση… χωρίς Παρουσία, χωρὶς Χριστό…
Κατάγομαι ἀπὸ τὴν Ἄπω Ἀνατολὴ καὶ ταξίδεψα μέχρι τὰ πέρατα τῆς Δύσης. Πόσες
συναντήσεις, πόσες ανακαλύψεις, πόση μάθηση! Καὶ τώρα, ἔχοντας συμφιλιώσει τὴν
Ιαπωνική μου καταγωγὴ μὲ τὸ χριστιανικό μονοπάτι πρὸς τὸν οὐρανό, στρεφόμενη καὶ
πάλι πρὸς Ἀνατολάς, βρίσκομαι ἀναπαυμένη κάπου στη μέση: στὴν ἁγία Ορθοδοξία, τὸσπίτι μου.
Ἡ ἀληθινὴ ἱστορία τῆς Μαρίας-Κινοῦκο Φουκάμι στὸ ταξίδι ἀναζήτησης τῆς ἀλήθειας ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες μέχρι τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ο Πίνος ο πιγκουίνος και η ζήλια
Ο Πίνος ο πιγκουίνος είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανταρκτική! Έχει πολλά χαρίσματα! Όμως, κάποτε ο Πίνος αρρώστησε… Από τι; Πως το ξεπέρασε;
Ένα υπέροχο παραμύθι που διδάσκει στα παιδιά ότι η ζήλια αρρωσταίνει την ψυχή.
Περιέχονται πολλές και όμορφες δραστηριότητες.
Το 5ο βιβλίο της σειράς «Τα παραμύθια που αγαπώ»
Οι δυό μας πήραμε την Πόλη
«Από το 1453, πόσα χρόνια είναι;».
Μετρούσε στα δάχτυλα αιώνες και τους έβγαλε πέντε κι ύστερα μέτρησε χρόνια και τα έβγαλε εβδομήντα.
«Πέντε αιώνες κι εβδομήντα χρόνια».
«Έπρεπε νωρίτερα».
«Ξεχαστήκαμε κι ήρθε από μόνη της».
Ήταν καθισμένοι μεταξύ τρούλου και μικρότερων τρούλων με τον μεγάλο τρούλο της Αγιά Σοφιάς να μοιάζει άπιαστος στην κορυφή του θόλου του…
Ένας Μεγάλος Πόλεμος θα φέρει την Κωνσταντινούπολη στην αγκαλιά του Ελληνισμού μετά από πεντέμισι αιώνες κι οι δυο τους θα πάρουνε την Πόλη αγαπημένοι σαν κλαδιά σε ένα τοπίο από
εκατομμύρια νεκρολούλουδα στον σολέα του κόσμου.
Δεν αγαπιέται ο πόλεμος.
Κανείς δεν αγαπάει τον πόλεμο.
Απ’ την αρχή του δίκαιου και αντιπολεμικού μυθιστορήματος προείχε η μόνη ωραιότητα στο δράμα του Μεγάλου Πολέμου ότι οι δυο τους θα πάρουνε την Πόλη.
Σε πήραμε πίσω γραία γυναίκα πορφυρή.
Σε χτενίσαμε με τείχη και Βόσπορο.
Σε χτενίσαμε με συντρίμμια από τείχη κι Ελλήσποντο.
Όταν η άψυχη ύλη απέκτησε «νοημοσύνη»
Ψηφιακή τεχνολογία: προσδοκίες και κίνδυνοι
Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να δώσει μια σφαιρική άποψη των επιτευγμάτων της ψηφιακής τεχνολογίας: από τους υπολογιστές μέχρι τα σύγχρονα κινητά και το διαδίκτυο· από τη διασύνδεση οικιακών και ενσώματων συσκευών μέχρι τα ρομπότ, από τα κοινωνικά δίκτυα μέχρι την παραβίαση της ιδιωτικότητας· από τη βιονική, μέχρι τα ουτοπικά οράματα του μετανθρωπισμού. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην τεχνητή νοημοσύνη σε σύγκριση με το μεγαλείο της θεόσδοτης νοημοσύνης του ανθρώπου.
Τέλος, διαπιστώνεται με ανησυχία, ότι όλες οι εξελίξεις της τεχνολογίας αυτής οδηγούν σε ασφυκτική επιτήρηση των πολιτών.
Πληγές από νόημα
Κάτω από τις έννοιες ανασαίνει η ζωή
Η πληγή και το τραύμα έχουν πάντα διπλή σημασία. Από τη μια, υποδηλώνουν οδύνη. Από την άλλη, φανερώνουν αγαπητική αιχμαλωσία: «η καρδιά μου είναι πληγωμένη από έρωτα»…
Το νόημα πληγώνει, το νόημα θεραπεύει!
Το βιβλίο ετούτο περιέχει πολλά σταυροδρόμια. Εκεί συναντώνται η Θεολογία, η Ψυχολογία και η Ψυχανάλυση, η Επιστήμη, η Ποιμαντική, η Λατρεία, χώροι δηλαδή που δεξιώνονται και τη διάνοια και την καρδιά. Και μπροστά μας βρίσκεται το στοίχημα της ενότητάς τους.
Θεωρία και Πράξη οφείλουν να κρατιούνται από το χέρι προκειμένου να θεραπεύσουν «το μέγα τραύμα, τον άνθρωπον». Κάνουμε Θεολογία επειδή είμαστε πληγωμένοι. Ασκούμε Ποιμαντική επειδή είμαστε συνασθενείς. Και μέσα από την ταπεινή διακονία τους γιατρεύεται ο πόνος μας. Άλλοτε διότι αποκτήσαμε πρόσβαση σε νοήματα λυτρωτικά. Άλλοτε επειδή ο ίδιος ο αδελφός μας γίνεται το νόημα…
Γεμίσαμε λέξεις χωρίς αντίκρισμα. Δυστυχώς αρκετές φορές θεολογικός στοχασμός και ποιμαντικές πρακτικές διεξάγονται αναίσθητα! Δεν υποψιαζόμαστε ότι κάτω από τις λέξεις και τις έννοιες σπαρταρούν ζωές άλλων. Πληγωμένες από νόημα, πληγωμένες για νόημα…
Ο υπότιτλος θα μπορούσε να είναι εξ ίσου δανεισμένος και από την Έμιλυ Ντίκινσον:
Οι χειρουργοί ας προσέχουν
όταν πιάνουν το νυστέρι!
Κάτω απ’ τις λεπτές τομές τους
ριγεί η Φταίχτρα –η Ζωή!
Στα χνάρια τους – 2
Η θετική ανταπόκριση του χριστιανικού κοινού στο προηγούμενο βιβλίο μας «Στα χνάρια τους» –
σχολιασμοί πάνω σε λόγια ή έργα οσίων ως επί το πλείστον αββάδων της Εκκλησίας μας, και δη των
νεωτέρων, όπως των οσίων Πορφυρίου, Παϊσίου, Ιακώβου, Εφραίμ Κατουνακιώτου κ.ά. – μας ώθησε και στην παρούσα έκδοση παρόμοιου χαρακτήρα. Διότι αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο καθώς αναστρέφεται κανείς τους αγίους μας και τους συνεπείς πιστούς κάθε εποχής: μέσω αυτών αναπνέει την παρουσία του Τριαδικού Θεού μας και παίρνει τη δύναμη ώστε να βαδίζει και εκείνος, όσο του είναι δυνατόν, τον ίδιο δρόμο που βάδισαν και βαδίζουν κι εκείνοι.
Κι είναι ευνόητο ότι μία τέτοια πορεία, έστω και ως προοπτική, δίνει νόημα και χαρά στη μίζερη ζωή του κόσμου τούτου, διότι η αίσθηση της παρουσίας του Χριστού στα όρια της ψυχοσωματικής υπάρξεως του πιστού φέρνει το αποτέλεσμα που Εκείνος βεβαίωσε: τη χαρά και την αγαλλίαση…
Το πορτρέτο που δεν έγινε…
Δώδεκα διηγήματα γίνονται αφετηρία ἐλπίδας, βακτηρία συμπαράστασης ή ακόμα, ἀκόμα καί συντροφιά!
Χαρακτῆρες ἀφτιασίδωτοι ἀπό τήν καθημερινή ζωή, μνήμες τοῦ ἄλλοτε, περιστατικά του σήμερα δοσμένα μέ ἁπλότητα, πού ἀφήνουν τόν ἀναγνώστη να αντλήσει συμπεράσματα ἀπό τά γεγονότα.
Πράξεις που πλήγωσαν, παραλείψεις πού ἔφεραν πόνο, ἀποφάσεις πού ὁδήγησαν στη λύτρωση.
Μέσα ἀπ’ αὐτά τά διηγήματα, ξεπηδούν ψυχές ἀγνές και καθαρές που προσπαθοῦν νά ἀποτυπώσουν καί νά ζωγραφίσουν το πορτρέτο τῆς ἀλήθειας, τῆς ἀγάπης καί τῆς χάριτος!
Το σταυροδρόμι της καρδίας μου
Τα σταυροδρόμια της γης είναι οι τόποι όπου συναντώνται οι λαοί, οι φυλές και οι πολιτισμοί. Εκεί, στα σταυροδρόμια, η συνάντηση με τούς άλλους είναι σταυρός, αλλά και ταυτόχρονα ευλογία. Στα σταυροδρόμια της γης πονάς από τη συνάντηση με τον άλλο, τον ξένο, και ταυτόχρονα μαθαίνεις να καταλαβαίνεις τον άλλο, τον ξένο. Εκεί είναι πιο εύκολο να ξεπεραστούν οι εθνικοί εγωισμοί και ν΄ αναμετρηθούν πιο προσωπικά οι ματιές. Στα σταυροδρόμια της γης, αν θέλεις, μπορείς να γίνεις παιδί, έφηβος, άνδρας, άγιος.
Το σταυροδρόμι της Πόλης, της αγιασμένης και πονεμένης, τέτοιος τόπος ήταν πάντοτε, και τέτοιος θα μείνει για πάντα. Η φωνή των αγίων, πού κρύβονται κάτω από τη δισχιλιόχρονη ιστορία των χωμάτων του, έτσι το θέλουν να γράφει το χτες, το σήμερα και το αύριο του.
Τσουπ!
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό όχι πολύ μακριὰ ἀπὸ ἐδῶ, ζοῦσε ένα παιδί μὲ πανέμορφα, μεγάλα μάτια. Μια μέρα, έπειτα ἀπὸ πολλοὺς πολλοὺς ἐπαίνους καὶ ἐπιφωνήματα γιὰ τὰ ὑπέροχα μάτια του, γεννήθηκε στο μυαλό του μια σκέψη:
«Γιὰ νὰ μὲ θαυμάζουν όλοι, σημαίνει ότι έχω κάτι ξεχωριστό…». Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη του, όταν ξαφνικά… τσουπ!», ψήλωσε έναν πόντο!
Μία σκέψη ἀκόμη, «είμαι πιο σπουδαῖος ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά», κι ἀκούστηκε άλλο ένα «τσούπ!» κι ο μικρός μας φίλος ψήλωσε κι άλλο. Όμως, σκέψη τη σκέψη, «τσουπ!» και «τσουπ!», ψήλωνε όλο και πιο πολύ, πέρασε τοὺς γονεῖς του, πέρασε καὶ τὸν πιὸ ψηλό καλαθοσφαιριστή κι ἄρχισε νὰ πλησιάζει τα δέντρα καὶ τὰ σύννεφα!
Πώ-πώ, καὶ τώρα; Με ποιόν θὰ μιλήσει; Μὲ ποιὸν θὰ κάνει παρέα; Πῶς θὰ παίξει με τὰ ἄλλα παιδιά; Πῶς θὰ μπεῖ στὸ σπίτι του καὶ πῶς θὰ πάει στὸ σχολεῖο; Έλα, ἀγαπημένο μας περιστέρι, δῶσε τὴν πολύτιμη βοήθειά σου στον φίλο μας!
Με CD, Αφήγηση: Χριστίνα Παυλίδου