“Ταχύς εις βοήθειαν…”
Τα θαύματα του Αγίου Λουκά σήμερα
“Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι ο Κύριος έστειλε τους μαθητές του όχι μόνο να κηρύττουν αλλά και να θεραπεύουν τους ασθενείς; Αν ο Κύριος θεωρούσε την θεραπεία των ασθενών έργο τόσο σημαντικό ώστε το έβαζε σε μια σειρά με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, τότε αυτό σημαίνει ότι είναι ένα από τα σπουδαιότερα ανθρώπινα έργα. Δεν είπε· “Να κηρύσσετε το Ευαγγέλιο και να μαθαίνετε τους ανθρώπους πώς να οικοδομήσουν την κοινωνική τους ζωή”. Πουθενά δεν λέει κάτι τέτοιο. Δίνει όμως στους αποστόλους την εντολή να θεραπεύουν τις ασθένειες. Γιατί έτσι; Διότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και ο ίδιος θεράπευε τους ανθρώπους, έδιωχνε δαιμόνια και ανάσταινε νεκρούς και στους μαθητές του έδωσε εντολή να θεραπεύουν τους ασθενείς.
Γιατί οι αρρώστιες είναι ο μεγαλύτερος πόνος και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Υπάρχουν πολλές και φοβερές ασθένειες που βασανίζουν τον άνθρωπο, καταστρέφουν την ζωή του και τον φέρνουν στην απελπισία. Αλλά ο Θεός είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και από μας ζητάει να είμαστε ελεήμονες και να κάνουμε έργα αγάπης. Και το πρώτο από τα έργα της ελεημοσύνης είναι η θεραπεία των ασθενών, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο δείχνουμε την συμπόνοια και την αγάπη μας προς τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας που υποφέρουν…” (Άγιος Λουκάς)
Η Σοφία και ο Άγγελος διερευνούν τα Μυστήρια
Ιερουργείν τον λόγον της αληθείας Σου
Μέχρι τώρα έχουν υψωθεί αρκετές φωνές που ζητούν αναβάπτιση της Λατρείας μας στην πρωτοχριστιανική της μήτρα. Οι περισσότερες, όμως, συνδέουν το αίτημα αυτό με την ανάγκη για επιστροφή στην απλότητα, για απαλλαγή από το εξεζητημένο και διασπαστικό. Έχουν απόλυτο δίκιο, αλλά δεν είναι αρκετό, γιατί στο σημερινό καθεστώς διακυβεύεται η αλήθεια της Εκκλησίας. Η λειτουργική ευσέβεια και αγωγή δεν μπορεί να είναι παρά εφαρμοσμένη αλήθεια, διαφορετικά αποτελεί συνθηματικό υποκειμενισμό.
Από την άλλη το κήρυγμα, που όλοι έχουμε την εμπειρική βεβαιότητα ότι πάσχει βαριά. Το κήρυγμα δεν απαιτεί απλώς αναβαπτισμό στην εκκλησιολογία, αλλά επιπλέον και επάνοδο της κοινής λογικής, συναισθηματική νοημοσύνη, ανάκτηση επαφής με την εποχή μας και άλλες δεξιότητες οι οποίες δεν αποκτώνται με τεχνικές. Αν πραγματικά ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει το κήρυγμα στην ποιότητα την οποία έχουμε ανάγκη, η Εκκλησία μας έχει να πάρει στα σοβαρά τις ιερατικές κλίσεις, την εκπαίδευση των κληρικών μας, την εσωτερική της οργάνωση, την επιμόρφωση και εν γένει σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής της.
Πόσα από τα παραπάνω μπορούν, λοιπόν, να πραγματοποιηθούν; Το τι μπορούμε να καταφέρουμε θα εξαρτηθή από την ειλικρίνεια της προαίρεσής μας. Τα υπόλοιπα είναι εργασία του Αγίου Πνεύματος.
Κοίταξέ με στα μάτια! Μου λες την αλήθεια;
Χτίζοντας την σχέση με τον Θεό και τους ανθρώπους
Ας θυμηθούμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά και η μάνα μας μάς έλεγε:
«Μου λες την αλήθεια; Κοίταξέ με στα μάτια!»
Στις δυο τρύπες απ’ όπου θα μπω μες στην ψυχή σου για να δω αν μου λες αλήθεια.
Στις δυο οπές, από τις οποίες θα αποκτήσω την εμπιστοσύνη.
Γιατί η εμπιστοσύνη είναι καρπός αγάπης.
Χωρίς αυτή τη σχέση, λοιπόν, δε μπορεί να γίνει το θαύμα.
«Πιστεύω» θα πει «εμπιστεύομαι τον Θεό πάντων ένεκεν».
Ο Θεός είναι… άπαιχτος
Ο Θεός κρύβεται πολύ. Τόσο πολύ που νομίζουμε ότι δεν υπάρχει. Κι εκεί που σιωπά και κρύβεται, εμφανίζεται αθόρυβα ή με έναν θαυμαστό τρόπο σε αυτούς που δεν τον περιμένουν…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 144
Α΄ Έκδοση: 10/2018
Ο Χαμογελοποιός στην χώρα των Εσκιμώων
Τούτη την φορά ο Χαμογελοποιός αφηγείται στους μικρούς του φίλους την περιπέτεια που έζησε στην παγωμένη Αλάσκα.
Γιατί τον κάλεσαν σε βοήθεια οι Εσκιμώοι Ινουπιάτ; Τι εμπόδια και ποιους κινδύνους θα συναντήσει στο ταξίδι του και πώς θα τους ξεπεράσει;
Τι συνέβη, άραγε, και οι φιλειρηνικοί, οι “αληθινοί άνθρωποι”, όπως μεταφράζεται το όνομά τους, ένιωσαν τις καρδιές τους να παγώνουν ενώ τα παγόβουνα λιώνουν;
Μια συναρπαστική ιστορία σε τοπία μαγευτικά, ένα βιβλίο με πανέμορφες εικόνες, τραγούδια και αφήγηση. Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, για όσους αγαπούν την περιπέτεια και αποζητούν την χαρά.
Περιέχει cd με αφήγηση του παραμυθιού και τραγούδια
Ψαλώ τω Θεώ μου ή τω εαυτώ μου;
Η ψαλτική τέχνη ως διακονία και χάρισμα.
Όταν η λατρεία νοθεύεται, όταν επικρατούν τα επουσιώδη και όχι τα ουσιώδη, όταν δίνουμε περισσότερη σημασία στα μικρά και όχι στα μεγάλα, όταν η λατρεία του Θεού μεταβάλλεται σε λατρεία του εγώ, όταν προβάλλεται ο άνθρωπος και χάνεται ο Χριστός, δεν μπορεί ένας ποιμένας να μην εκφράζει τον προβληματισμό του, να μην κοινοποιεί την αγωνία του. Το βιβλίο αυτό είναι μια έκφραση αγωνίας προς τους αδελφούς ιεροψάλτες, από έναν άνθρωπο που διακόνησε το αναλόγιο πολλές δεκαετίες και γνώρισε από κοντά τους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Β΄ Έκδοση