Ακολουθίαι Κυριακής Πεντηκοστής μετά Εσπερινού Γονυκλισίας
Εγκόλπιο με τον Εσπερινό, τον Όρθρο και τη θεία Λειτουργία της Κυριακής της Πεντηκοστής, μαζί με τον Εσπερινό της Γονυκλισίας.
Διατίθεται σε μαύρο ή κόκκινο χρώμα.
Η Σμύρνη στις φλόγες
Με άξονα την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία μεταξύ 1919 και 1922, που κορυφώνεται με τον διωγμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και την καταστροφή της Σμύρνης, ο Ομέρο Αρίτζις αφηγείται τις δραματικές συνέπειες του διωγμού αυτού.
“Ο Νικίας, ένας Έλληνας πρώην στρατιώτης και τώρα πρόσφυγας, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την επιστροφή σε μια πατρίδα ριζικά μεταμορφωμένη από την αντάρα του πολέμου. Ωστόσο, είναι ακόμη ικανός να ζωντανεύει τις πιο μύχιες αναμνήσεις της ζωής του, ως και την ίδια την υπόσχεση του έρωτα. Περιπλανιόμαστε μαζί του στους δρόμους της κατεστραμμένης πόλης, συγχέουμε τους ήχους της απόγνωσης με τις φωνές των αρχαίων ποιητών που μας τραγουδούν το ένδοξο παρελθόν της “πόλης της ζωής” και, μας εμψυχώνουν για να παραμείνουμε ζωντανοί. Καθώς κινούνται σαν ομηρικά φαντάσματα, χαμένα μέσα σ’ αυτό το σκηνικό του ολέθρου, τα πρόσωπα αυτού του έργου δημιουργούν στον μυημένο αναγνώστη μια αίσθηση οικειότητας, ενώ στον νεοφώτιστο προσφέρουν ένα συναρπαστικό ιστορικό και μυθολογικό οδοιπορικό το οποίο, κατά το πρότυπο της κλασικής εποποιίας, συνορεύει τόσο με το ηρωικό στοιχείο, όσο και με το φοβερό και φωτίζει τα εσώτερα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.”
Ο αναγνώστης του “Η Σμύρνη στις φλόγες” θ’ ανακαλύψει πως τα αιματηρά γεγονότα της καταστροφής της Σμύρνης φωτίζονται με μεγάλη μαεστρία από την ποιητική γλώσσα του Αρίτζις, ο οποίος πέρα από την αφήγηση έχει τη ικανότητα να αναπλάθει πολύ ζωντανά εικόνες και καταστάσεις.
Μετάφραση: Χριστίνα Θεοδωροπούλου
Δεύτερη Έκδοση: Ιανουάριος 2022
Ο δύσκολος και η δασκάλα
Ο δύσκολος, θυελλώδης μαθητής. Η “καλή” ειρηνική δασκάλα. Δύο αντιμέτωπα πρόσωπα. Εκείνος ρίχνει τα βέλη του. Εκείνη αντιτάσσει κλαδί ελιάς. Με αυτά τα όπλα πολεμάει ο καθένας σε αυτήν την παράξενη μονομαχία. Περήφανος για την ευφυΐα του εκείνος. Σίγουρη για την παιδαγωγική της μέθοδος εκείνη. Αλλά… “ο υψών εαυτόν…” παίρνει το μάθημά του…
… Την απέρριπτε. Δεν ήθελε να ακούσει ούτε το όνομά της. Μα ήρθαν έτσι τα πράγματα που “εισέβαλε” αμετάκλητα και μόνιμα στη ζωή του. Γιατί “ό,τι προσπαθείς να βγάλεις από τη ζωή σου με τρόπο μονόπλευρο και απόλυτο, αυτό έχει την τάση να εισβάλει δυναμικά”.
Περί επιμέλειας ψυχής
Το βιβλίο αυτό των εκδόσεων ΆΘΩΣ περιέχει απόδοση στη νέα ελληνική ένδεκα ομιλών του αγίου Νεκταρίου στις οποίες πραγματεύεται θέματα όπως ποια είναι η φύση της ψυχής καθώς και πώς να φροντίζουμε για την υγεία και τη θεραπεία της ακολουθώντας μια νηπτική πορεία και συμμετέχοντας στα μυστήρια της εκκλησίας μας.
Οι ομιλίες αυτές αποτέλεσαν σταθμό στην ποιμαντική του εικοστού αιώνα.
Απόδοση στη Νέα Ελληνική: Ευανθία Χατζή
Εισαγωγή: Γιώργος Μπάρλας
Το πρόσωπο του Φωτός
Εικόνες του Χριστού από τον Άγιο Σωφρόνιο
Ο Θεός γίνεται ψηλαφητός μέσα από την εικόνα.
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης προσκαλείται σε μια περιήγηση στον πολυχρόνιο αγώνα του Οσίου Σωφρονίου του Αθωνίτου να αποτυπώσει εικονογραφικά το Πρόσωπο του Κυρίου και Δημιουργού μας Ιησού Χριστού.
Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι να παρουσιάσει τις εικόνες που φιλοτεχνήθηκαν από τον άγιο Σωφρόνιο κατά την προσπάθειά του να απεικονίσει το Πρόσωπο του Χριστού. Είχα την ελπίδα πως θα μπορούσα να αφήσω τις εικόνες και τις τοιχογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Ωστόσο, επειδή ο νους του σύγχρονου ανθρώπου έχει συνηθίσει να εκτίθεται στην ατελείωτη εναλλαγή εικόνων και πληροφοριών, παρέθεσα μικρά αποσπάσματα από τα γραπτά του αγίου Σωφρονίου, προκειμένου να ενθαρρύνω τον αναγνώστη να σταθεί και να βιώσει βαθύτερα την Παρουσία που συνοδεύει τις εικόνες αυτές. Στο παρόν βιβλίο η μόνη εικόνα που δεν ανήκει στα έργα του αγίου Σωφρονίου είναι η Σινδόνη του Τορίνο, που υπήρξε συνεχής πηγή έμπνευσης για αυτόν και η οποία, σύμφωνα με τον Άγιο, ήταν έργο του ίδιου του Θεού.
Οι εικόνες παρατίθενται στη χρονολογική σειρά, κατά την οποία δημιουργήθηκαν. Οι παραπομπές των κειμένων και των εικόνων έχουν προστεθεί στο τέλος του βιβλίου. Για οποιαδήποτε λάθη ή παραλείψεις η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου. (Μοναχή Γαβριηλία – Εισαγωγή)