Αγίες Βασιλίσσες και Πριγκίπισσες
Ένα βιβλίο με αξιομίμητες πραγματικές ηρωίδες. Οι σημαντικότερες στιγμές από την ζωή αγίων βασιλισσών και πριγκιπισσών. Για καθημερινό ποιοτικό διάβασμα, με άμεσο κείμενο και αυθεντική εικονογράφηση που συναρπάζει. Γνωρίστε στα παιδιά σας γνήσια πρότυπα ζωής, για να ζήσουν αιώνια.
Εικονογράφηση: Αίγλη-Αικατερίνη Ποταμίτου
Συμπεριλαμβάνει CD
Άγιον Όρος χώρα ζώντων
Σύγχρονες μορφές της Ορθοδοξίας όπως τις έζησα.
Τον καιρό που έμενε στο Κουτλουμούσι στο Άγιον Όρος ο Γέροντας Αμβρόσιος φρόντιζε ασκητές και ανήμπορα γεροντάκια… Ήταν κι ένας ξυπόλητος ασκητής, ο μοναχός Λάζαρος, που πήγαινε καμιά φορά και λειτουργόταν και έτρωγε μετά στο Κουτλουμούσι. Έμενε απέξω από το μοναστήρι στο ύπαιθρο, στο ξενοδοχείο των πολλών αστέρων, όπως λέει και ένας άγιος Γέροντας της εποχής μας…
Ο Γέροντας Αμβρόσιος τον φρόντιζε και επεδίωκε να του μιλάει, παρόλο που ο πατήρ Λάζαρος χρησιμοποιούσε τη σαλότητα και ό,τι άλλη μέθοδο μπορούσε για να αποφεύγει την ανθρώπινη τιμή και δόξα.
Κάποτε χιόνισε δυο μέτρα χιόνι και ο Γέροντας Αμβρόσιος πήγε να τον βρει στη ρεματιά που σύχναζε μονάχος. Πήρε και κάνα δυό φίλους μοναχούς και τελικά ξέθαψαν τον πατέρα Λάζαρο που προσευχόταν κάτω από το χιόνι. Όχι, δεν ήταν παγωμένος, ήταν πολύ ζεστός και ζεματούσε. “Αχ, και να ξέρατε τι κακό μου κάνατε”, τους είπε όταν συνήλθε…
Ρώτησα κάποτε τον Γέροντα Αμβρόσιο, πώς καταλάβαινε πως κάποιος έχει αγιότητα και χάρισμα προσευχής. Σαν απάντηση μού διηγήθηκε για την επίσκεψή του στο κελλί του Γέροντα Ιωσήφ του Σπηλαιώτη: “Καθόταν κάτω οκλαδόν, σε ένα ψαθί και έκανε προσευχή, και σείονταν το έδαφος, σαν να γινότανε σεισμός”, μού διηγήθηκε. “Τι θέλεις άλλα να σου πω; Έτρεμε το ψαθί, έτρεμε ο βράχος…”.
Οι ιστορίες και αναμνήσεις του Στέφανου Δημόπουλου αποπνέουν μιαν αφηγηματική αμεσότητα και απαλότητα. Είναι ένας λόγος γλαφυρός και ελκυστικός, ενός ανθρώπου που αναδεικνύεται σε έξοχο αφηγητή, γιατί ακριβώς ο λόγος του είναι αληθής.
Επίμετρο: Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Ελισαίος, καθηγούμενος Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 374
Α΄ Έκδοση: 04/2019
Από την συναγωγή στην μασονία
Ελληνική φιλοσοφία και εβραϊκός Γνωστικισμός
Οι περισσότερες τεκτονικές στοές, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, ασχολούνται με την ελληνική φιλοσοφία. Ορισμένες, μάλιστα, ονομάζονται με ονόματα Ελλήνων φιλοσόφων, όπως «Πυθαγόρας» ή με στοιχεία παρμένα από την ελληνική μυθολογία, όπως «Εννέα Μούσες». Τί σχέση υπάρχει ανάμεσα στον τεκτονισμό (ή μασονία, όπως αλλιώς ονομάζεται) και την ελληνική φιλοσοφία; Και πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι οι μασόνοι διδάσκουν απόκρυφες εβραϊκές θεωρίες και ασχολούνται με τον εβραϊκό αποκρυφισμό, μέσω του οποίου αναβιώνει ο αρχαίος Γνωστικισμός;
Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό με την δυνατότητα της αθανασίας και την άγνοια του κακού. Δυστυχώς, τα σφάλματα των δύο πρώτων ανθρώπων προκάλεσαν την είσοδο του θανάτου στην ανθρωπότητα, καθώς και την γνώση του κακού. Το κακό, ωστόσο, δεν είναι μόνο έννοια ή κατάσταση, αλλά κάτι χειρότερο, είναι πρόσωπο, όπως πρόσωπο είναι και κάθε άνθρωπος. Είναι ο Κακός, που οδηγεί στο κακό. Ο Κακός στην Αγία Γραφή ονομάζεται Σατανάς (=κατήγορος) ή Διάβολος, «ὁ ὄφις ὁ μέγας, ὁ ἀρχαῖος…ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην» (Απ.12,9). Και είναι πρόθυμος να συνεργαστεί με τον άνθρωπο, προκειμένου να καταστρέψει τον άνθρωπο.
Η συνεργασία του Διαβόλου με τον άνθρωπο ονομάζεται μαγεία. Επειδή κατά κανόνα η γνώση της μαγείας δεν ήταν κτήμα όλων των ανθρώπων, αλλά ήταν γνώση κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων, που συνήθως την έκρυβαν, ονομάστηκε και αποκρυφισμός, δηλαδή κρυμμένη γνώση. Αυτή η μαγική, η απόκρυφη γνώση, ταξίδεψε από την αρχαιότητα μέχρι την νεότερη εποχή, μέσα από θρησκείες ή φιλοσοφίες και τελικά διοχετεύθηκε στις μασονικές στοές, αλλά και στην ευρωπαϊκή επιστήμη!
Κάθε λαός είχε ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό, αλλά αυτοί που κατέχουν τα πρωτεία είναι οι Εβραίοι αποκρυφιστές, οι οποίοι χρησιμοποιούν την μαγική γνώση για να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο και να δημιουργήσουν μια αιώνια αυτοκρατορία, το κράτος των Σιωνιστών.
Αυγό για γίγαντες
Γεια σας, παιδιά!
Είμαι ο Πετειναράκης ο Κοκορευόμενος
κι έχω να σας διηγηθώ την ιστορία
ενός τεράστιου , πασχαλινού αυγού.
Ενός αυγού… για γίγαντες!
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 46
Α΄ Έκδοση: 04/2019
Γιορτάζω-τραγουδώ-παίζω-δημιουργώ, Νο 6
«Ιδού ο Νυµφίος έρχεται …» ψάλλει η γιορτινή παρέα γύρω από την εικόνα του Νυµφίου. «Σήµερον κρεµάται επί ξύλου…» ψελλίζουν τα παιδιά και βήµα -βήµα πορεύονται προς τον Γολγοθά. «Η ζωή εν τάφω…» όλα μαζί αναφωνούν… Και τέλος…Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Η γιορτινή παρέα µε ύμνους και τραγούδια πανηγυρίζει και διαλαλεί το χαρµόσυνο µμήνυμα της Ανάστασης, συντροφιά µε τους αγίους και τις αγίες της άνοιξης µέχρι και την… Πεντηκοστή!
Το Γιορτάζω, τραγουδώ, παίζω, δημιουργώ 6 κλείνει πανηγυρικά τον πρώτο κύκλο της σειράς καλύπτοντας την περίοδο από το Πάσχα ως την Πεντηκοστή με 2 υπέροχα και πλούσια Cd.
Εμείς οι δύο, ο ένας
Κείμενα για την οικογένεια
«…Ο πατέρας, ένας νέος περίπου στα τριάντα δύο, η μητέρα μια κοπέλα γύρω στα είκοσι οκτώ. Ανάμεσά τους θέλησε να στέκεται όρθιος ο γιος, στα τρία του, με μια λάμψη εξυπνάδας στα φρέσκα ματάκια του. Τριβόταν πότε πάνω στον ένα και πότε πάνω στην άλλη ζητώντας αυτοεπιβεβαίωση στην επαφή με τις γονικές παλάμες. Έπαιζε πότε με τα δάχτυλα της μιας και πότε με του άλλου και ιδιαιτέρως γλιστρούσε τα μικρούτσικα δικά του πάνω σ᾽ ένα στρογγυλό γυαλιστερό κρίκο που έβρισκε στα χέρια του μπαμπά και της μαμάς…
Αυτού του έλειπε κάτι· έδειξε το δικό του αντίστοιχο δαχτυλάκι και είπε παραπονιάρικα: «Εμένα, εμένα, μαμά;». Έκανε τάχα η μαμά να βγάλει το δικό της, να του το δώσει να παίξει. Όμως, του ᾽πε –του το ᾽δειξε– πως δεν βγαίνει· ούτε του μπαμπά. Ήταν ίσα-ίσα στα δάχτυλα και των δύο. Σκοτείνιασε ο μικρός κι είπε ικετευτικά· «Πάρεις, μπαμπά; Πάρεις Γιαννάκη σου;».
Ο πατέρας του χάιδεψε το χεράκι. «Ναι, ναι, αγόρι μου!», είπε χαμογελώντας και κοίταξε τη μαμά. Το βλέμμα τους συναντήθηκε κι άστραψε στο άγγισμα στο βάθος της προσδοκίας…»
Σκηνές οικογενειακής ζωής περιγράφονται γλαφυρά σε 43 αληθινές ιστορίες. Παιδιά, γονείς, παππούδες, άλλοτε σε στιγμές ευτυχίας κι άλλοτε μέσα σε πόνο… κάτι βαθύ έχουν να πουν στον αναγνώστη.
Εξομολόγηση, το κατώφλι της συγχώρεσης
Ένα βιβλίο που έρχεται με ένα μοναδικό τρόπο να φανερώσει την αλήθεια του μυστηρίου της εξομολόγησης. Να προσφέρει μια σημαντική μελέτη, τόσο ιστορική όσο και θεολογική, γύρω από το μυστήριο, έτσι ώστε να αναδειχτεί και πάλι στις συνειδήσεις του κόσμου και ιδιαιτέρως των Χριστιανών, η αξία και υπαρξιακή αναγκαιότητά του.
Αισθάνομαι ότι αυτό το βιβλίο του Jim Forest, θα αποκαταστήσει και πάλι την αξία του μυστηρίου της εξομολόγησης στις συνειδήσεις των μελών της εκκλησίας. Ώστε να ερμηνευθεί εκ νέου στις ανθρώπινες καρδιές ως ένα μεγάλο δώρο του Θεού στην ατέλεια και ελλειμματικότητα του βίου μας. Άλλωστε ο Θεός γνωρίζει απόλυτα τις ραγισμένες αντοχές μας, γι’ αυτό και δεν ζητάει από εμάς την τελειότητα του βίου μας, αλλά τον πόθο και την επιθυμία της ύπαρξής μας.
Την ημέρα της εσχάτης κρίσεως δεν θα κριθούμε για τον φόβο που αισθανθήκαμε απέναντι στον Θεό, αλλά για την αγάπη και ευχαριστία που βιώσαμε για Εκείνον. Κι η εξομολόγηση είναι μια μεγάλη δωρεά, που επουλώνει τα τραύματα αυτής της αγάπης. Γιατί κάθε αγάπη, έχει και τις πληγές της.
Από την εισαγωγή του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου (Λίβυου)
Έτσι να λάμψει το φως!
Λόγοι Ποιμαντικής Παρηγοριάς
Ο Αρχιερεύς και ο Αγιώτατος Πατριάρχης Παύλος, ο μαθητής του Χριστού, ήταν ζωντανό, ενσαρκωμένο Ευαγγέλιο, Ευαγγέλιο που βάδιζε μεταξύ ημών των αναξίων. Οπουδήποτε πήγαινε, έφερε το Ευαγγέλιο, ενσάρκωνε το Ευαγγέλιο, ομολογούσε και κήρυττε το Ευαγγέλιο. Από τη γέννησή του το κουβαλούσε μέσα του, ακολουθώντας ολόψυχα τον Κύριο, τον πρώτο κομιστή και δωρητή του Ευαγγελίου. Μετά έλαβε το όνομα του Παύλου, του πέμπτου Ευαγγελιστή του Χριστού. «Παύλος» σημαίνει μικρός, μικρού αναστήματος, αλλά αυτός ο Παύλος, όπως εκείνος, ξεπέρασε και τον τρίτο ουρανό.
Θεϊκή εντολή και ανθρώπινη επιθυμία
Οι εντολές του Θεού είναι αυθεντικά καταγεγραμμένες στη Γραφή και ανεπτυγμένες στα λειτουργικά και πατερικά κείμενα. Όμως η άγνοια, η αδυναμία κατανόησης, η στρεβλή γνώση, η θρησκοληψία, τα αρνητικά εκκλησιαστικά πρότυπα, αποτελούν σοβαρά εμπόδια στη διάκριση και επίγνωση του θελήματος του Θεού.
Η επιθυμία αποτελεί φυσική δύναμη της ανθρώπινης φύσης, “ιδίωμα της φύσεως” (Ιωάννης της Κλίμακος), όπως και όλες οι φυσικές δυνάμεις (λογική, αγάπη, έρωτας, ζήλος, οργή, χαρά, υπερηφάνεια κ.ο.κ.). Η ικανότητα του ανθρώπου να επιθυμεί είναι μία “δύναμις αγαθοποιός” (άγιος Μάξιμος), η οποία προπτωτικά λειτουργούσε ως συνεχής κίνηση προς το αγαθό, τον Θεό, αλλά στη μεταπτωτική κατάσταση, εφθάρη, απώλεσε δηλαδή τον φυσικό προσανατολισμό της προς την αγαθότητα και τον Θεό. Έκτοτε, προέκυψε η ανάγκη διάκρισης της κάθε επιθυμίας ως καλής ή κακής. Η αποτίμηση της ποιότητας της επιθυμίας, στην περίπτωση των χριστιανών, γίνεται όχι με προσωπικά κριτήρια αλλά με κριτήριο τη θεϊκή εντολή.
Η εναρμόνιση της επιθυμίας με το θέλημα του Θεού απαιτεί μελέτη, νήψη και ορθή καθοδήγηση, προκειμένου να διακρίνει κανείς κάθε φορά τις εμπαθείς αποχρώσεις των επιθυμιών. Σε αυτή τη διαδικασία, ο χριστιανός έχει στη διάθεσή του έναν Κανόνα, έναν γνήσιο ζωντανό καθρέφτη· το πρόσωπο του Χριστού. Ατενίζοντας στον Χριστό, μπορεί να αναγνωρίσει τι είναι αυτό που νοσταλγεί κάθε φορά περισσότερο από τη δική Του αγάπη και το δικό Του θέλημα.
Ιστορίες από την Καπερναούμ
Μαθαίνω για τις παραβολές του Σπορέα και του Καλού Σαμαρείτη διαβάζοντας, παίζοντας, κατασκευάζοντας
Μια παρέα παιδιών ζει κοντά στη θάλασσα της Τιβεριάδας, στη Γαλιλαία, τα χρόνια που έζησε εκεί και ο Ιησούς Χριστός και Θεός μας! Τα παιδιά γελάνε, μαλώνουν, παίζουν, αρρωσταίνουν, όπως και εμείς σήμερα. Μα ζούνε και κάτι ξεχωριστό: ακούνε για πρώτη φορά τον Κύριο να αφηγείται τις παραβολές Του και να μας δείχνει πώς πραγματικά πρέπει να ζήσουμε…
Γιατί μάλωσε ο Σίμων με τον Φίλιππο;
Και τι θα κάνει μόλις ακούσει την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη και του Σπορέα;
Πόσο κοντά στην καθημερινή ζωή μας μπορεί να είναι ο Αγαπημένος μας Χριστός;
Σειρά: Κοντά στο Χριστό 2
Με τρίπτυχο παιχνίδι
Όταν γελάει ο Ουρανός – 4
Μικρές ιστορίες για παράξενες Παναγιές 2
Μα ποια είναι η Παναγιά η Καψοδεματούσα;
Ίσως αρέσουν στην Παναγιά τα πορτοκάλια και τη λένε Πορτοκαλούσα!
Μήπως κυνηγά λαγούς και τη λένε Λαγουδιανή;
Θα αγαπά τα χελιδόνια και τη λένε Χελιδονού!
Μα μπορεί η Παναγιά να έχει τρία χέρια και να είναι Τριχερούσα;
Είναι δυνατόν να λένε την Παναγιά Ξυδού;
Μην τα ρωτάτε όλα αυτά, παιδιά!
Διαβάστε δεκατρείς, μικρές, χαριτωμένες ιστορίες για παράξενες Παναγιές και θα τα μάθετε όλα από πρώτο χέρι!
Όταν μιλάει η σιωπή
Στα μονοπάτια της πνευματικής ζωής
“Ήμασταν μια παρέα λίγο-πολύ σαν όλες τις άλλες. Τέσσερις έφηβοι από οικογένειες με τραυματισμένες σχέσεις και μηδαμινές ελπίδες για αλλαγή. Παρ’ όλα αυτά ζούσαμε τη ζωή μας όσο μπορούσαμε έξω από τα προβλήματά μας. Μας κέντριζαν οι προκλήσεις της εποχής, μας συνέπαιρναν τα ερωτήματα της ηλικίας μας, διψούσαμε για νέες εμπειρίες…
Ήταν ένα καλοκαίρι σαν όλα τ’ άλλα. Τουλάχιστον έτσι άρχισε.
Όλα ξεκίνησαν σαν μια αναζήτηση καινούργιας περιπέτειας, σαν ένα παιχνίδι.
Όλα ξεκίνησαν ένα συνηθισμένο καλοκαιριάτικο πρωινό.
Τίποτα, όμως, από όσα ακολούθησαν δεν ήταν συνηθισμένο. Καθόλου συνηθισμένο…
Μετά από εκείνο το πρωινό ήξερα ότι έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο για όσα έγιναν. Για να το πιστέψουν όλοι. Για να το πιστέψω κι εγώ…”
Η Ειρήνη, μία σύγχρονη δεκαεξάχρονη μαθήτρια καταγράφει στο ημερολόγιό της τις σκέψεις της, τις εμπειρίες της και τις υπαρξιακές της αναζητήσεις. Μαζί με τη δίκη της ζωή σκιαγραφεί με λεπτομέρειες τη ζωή τεσσάρων στενών της φίλων. Ανάμεσά τους είναι ο ασυμβίβαστος Σκίουρος, ο ονειροπόλος Αναστάσης και ο βαθιά εσωστρεφής Γιάννης που επιφυλάσσει στο τέλος του βιβλίου μια μεγάλη έκπληξη σε όλους! Οι τέσσερις φίλοι ανεβαίνουν στο βουνό για να βαδίσουν σ’ ένα ξεχασμένο μονοπάτι που ακολουθούσαν τα παλιότερα χρόνια όσοι είχαν μια έντονη επιθυμία και ζητούσαν την πραγμάτωση τους. Στην ανάβαση τους θα συναντήσουν ένα παράξενο ελάφι και έναν δενδρίτη μοναχό: δύο συναντήσεις που θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή τους.
Ένα λογοτεχνικό βιβλίο γεμάτο τόλμη που γεννήθηκε μέσα από τη συνεργασία μοναχών της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού (επί του όρους Τρώωδος της Κύπρου) με τη Σταυρούλα Σταμάτη. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου που γρήγορα εξαντλήθηκε συγκίνησε τους εφήβους αλλά και τους αναγνώστες μεγαλύτερων ηλικιών με την αλήθεια του και με την ευαισθησία του.
Στίχοι: Δήμητρα Σταύρου-Μιχάλσκι
Φωτογραφίες: Άννα Σταμάτη
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 444
Γ΄ έκδοση: (Αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη) 04/2019
Στη Σταύρωση του Σωτήρος Χριστού
Έξι πατερικές ομιλίες σχετικές με τη Σταύρωση του Κυρίου, το κεντρικό γεγονός του απολυτρωτικού έργου Του. Οι ομιλίες προσφέρονται μεταφρασμένες στην κοινή Νεοελληνική, με θεματικούς τίτλους και επεξηγηματικές υποσημειώσεις, ώστε να παρακολουθεί κανείς ευκολότερα τα νοήματά τους. Πριν από κάθε ομιλία παρατίθεται σύντομος βίος του αγίου Πατρός, που την εκφώνησε, και περίληψή της.
Επιμέλεια – Απόδοση στη Νεοελληνική: Αθανάσιος Α. Φραγκόπουλος