Η Ελλάδα στις Φλόγες του Πολέμου 1940-1944
Το ανά χείρας βιβλίο, περιγράφει με σχετική συντομία και με όση ακρίβεια και αντικειμενικότητα ήταν ανθρωπίνως δυνατό, τα γεγονότα που συντάραξαν τον κόσμο κατά την διάρκεια των ετών 1939-1944. Μέσα από τις περιγραφές αυτές, αναδεικνύονται οι βιβλικές καταστροφές με τις εκατόμβες των θυμάτων που σημειώθηκαν σε όλη την έκταση της ευρωπαϊκής ηπείρου, καθώς επίσης και ο χαρακτήρας, ο ρόλος και η συμβολή στις εξελίξεις αυτές των πρωταγωνιστών που έγραψαν την νεώτερη ιστορία της Ευρώπης. Μέσα σ’ αυτή τη δίνη των παγκόσμιων εξελίξεων, η Ελλάδα, μια μικρή χώρα στο νοτιότερο άκρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης, βρέθηκε κατά την εποχή εκείνη στην ανάγκη να δείξει για μια ακόμη φορά σε όλο τον κόσμο ότι, η υλική δύναμη και ο όγκος των στρατευμάτων που διαθέτει ο αντίπαλος, δεν είναι σε θέση να κάμψουν τη θέληση ενός λαού να αμυνθεί αποτελεσματικά, όταν αισθάνεται ότι προσβάλλεται βάναυσα το δικαίωμά του να ζήσει ελεύθερος. Το βιβλίο αυτό, δίνει μια γενική εικόνα των πολεμικών συγκρούσεων που έλαβαν χώρα τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, τα δε αποτελέσματα των συγκρούσεων αυτών, όπως τελικά διαμορφώθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, ακόμα και ένα μικρό έθνος όταν αγωνίζεται με όλη τη δύναμη των παραδόσεων και των ιερών του αξιών, μπορεί να προκαλέσει παγκόσμιας εμβέλειας ανατροπές στον ρου των γεγονότων. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη διαχρονικότητα της ρήσης του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά ότι: “η μεγαλοσύνη των εθνών δεν μετριέται με το στρέμμα με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα”. Μας επιβεβαιώνουν επίσης ότι οι Έλληνες στηριγμένοι στην άρρηκτη ενότητα και στις αστείρευτες αρετές τους, μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά όλες τις αντιξοότητες και στο τέλος με όπλο τη γνώση, την ηθική και το δίκαιο, να συνεχίσουν το πολιτιστικό τους ρόλο μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Πετκάνα
Ιστορικό μυθιστόρημα για την ζωή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής.
“Πρώτη φορά που πλησίασα στην όαση και ήρθε κατευθείαν στη σκηνή μου, σαν να είχε έρθει σε μας αμέτρητες φορές. Κουβαλούσε ένα βιβλίο, δυο εικόνες, με τη μορφή του Κυρίου της και της Μητέρας Του, κι ένα μικρό ασκί με νερό. Της πρόσφερα ψωμί. Και καινούργιο φόρεμα.
Μεγαλώσαμε φίλες. Ανταλλάξαμε λίγα λόγια. Εγώ περιτριγυρισμένη από τα εγγόνια των γιων μου, που εκείνη τα ονόμασε με τα ονόματα των τριών μάγων από την ανατολή. Εκείνη μόνη. Και οι δυό μας κλαίγαμε. Εγώ για εκείνη. Εκείνη για την έρημο και ίσως λίγο για μένα.
“Μικρή μου κουκουβάγια!”, μου είπε όταν αποχωριζόμασταν. Ούτε σήμερα γνωρίζω γιατί.
Την συνόδευσαν οι γιοι μου. Και οι γιοι των γιων μου. Μέχρι τον Ιορδάνη.
“Παρακάτω θα πάω μόνη”, τους είπε. Και σταμάτησαν τις καμήλες. Κατέβηκε. Κοίταξε τον καθένα τους ξεχωριστά. “Ας σας ευλογεί ο Κύριος”, τους είπε. Κι έφυγε. Χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Την είδαν να σημειώνει στην όχθη τον ποταμού το σημείο του σταυρού και να διασχίζει το νερό με ήρεμα βήματα, όπως λένε ότι έκανε ο Κύριός της.
Αυτό είναι το τελευταίο που ξέρουμε γι αυτή. Και ότι την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα πάρα πολύ. Την Πετκάνα μου.”
Η διακεκριμένη Σερβίδα συγγραφέας μάς ταξιδεύει στα χρόνια του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και μας παρουσιάζει την Πετκάνα, μια όμορφη νεαρή γυναίκα που από το παλάτι και το πλευρό τού αυτοκράτορα προτιμάει την άσκηση στην έρημο της Παλαιστίνης με απίστευτα παλαίσματα σε ένα κόσμο απόμακρο και διαφορετικό, σε ένα κόσμο πνευματικό.
Από τους δρόμους της Βασιλεύουσας, στην έρημο των πειρασμών γινόμαστε μάρτυρες μιας άνισης πάλης που ωστόσο έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η νεαρή καλλονή Πέτκα, η Παρασκευή από το λιμάνι της Ανατολικής Θράκης, τους Επιβάτες, η Αγία Παρασκευή από την Καλλικράτεια, όχι πολύ γνωστή ακόμη στην Ελλάδα, αλλά λατρεμένη προστάτης και συμπαραστάτης Σέρβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι νοσταλγίας μιας άλλης πατρίδας… Αιώνιας και θεϊκής.