Αρχιεπίσκοπος Λουκάς
Ένας άγιος Ποιμένας και γιατρός χειρούργος (1877-1961)
Ο σταυρός, ο διωγμός, η θλίψη, ο πειρασμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας και του αληθινού χριστιανού. Δεν υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία που να μην έζησε το δικό της διωγμό. Άλλα ούτε και υπήρξε άγιος που να μην πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών, των πειρασμών.
Μια συγκλονιστική σταυρική μαρτυρία είναι κι αυτή της μορφής του αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ιατρού, καθηγητού της τοπογραφικής ανατομίας και χειρουργικής.
Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση, διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη.
Η σκιαγράφηση της πολυκύμαντης ζωής του, των απίστευτων δοκιμασιών και περιπετειών του και του πολύπλευρου έργου του επιχειρείται στο βιβλίο αυτό με την ελπίδα πως το μαρτύριο και η πολύτιμη μαρτυρία του θα προσφέρουν πολλά στο λαό του Θεού και ιδιαίτερα στους ιατρούς τόσο των ψυχών, όσο και των σωμάτων.
Η Άγια Νύκτα. Ο μύθος του χριστουγεννιάτικου τριαντάφυλλου
Τότε η γιαγιά έβαλε το χέρι της στο κεφάλι μου λέγοντας: «Πρέπει αυτό να το θυμάσαι, γιατί είναι τόσο αληθινό, όσο τ’ ότι εγώ βλέπω εσένα και ‘συ εμένα. Δεν φανερώνεται με το φως απ’ τις λάμπες ή τα κεριά και δεν εξαρτάται από τον ήλιο και το φεγγάρι· μα εκείνο που χρειάζεται είναι, να έχουμε τέτοια μάτια, που να μπορούν να βλέπουνε τη δόξα του Θεού».
Τα δύο παραμύθια της Σέλμα Λάγκερλεφ (1858-1940) που φιλοξενεί ο παρών τόμος είναι ένα μικρό δείγμα από την πλούσια σοδειά που μας άφησε η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Νόμπελ για το λογοτεχνικό της έργο μόλις την πρώτη δεκαετία του αιώνα που μας πέρασε. Η ξεχωριστή Σουηδή συγγραφέας με τις αισθαντικές, ατμοσφαιρικές αφηγήσεις, έστω και αν δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προβεβλημένων κλασικών του περασμένου αιώνα, είναι παρούσα με το έργο της και διατίθεται στους φίλους της ανάγνωσης προς τέρψη και παραμυθία. Ας μην ξεχνάμε πως ο μύθος που υπηρέτησε, ο ανθρωπιστικά και θεολογικά διαποτισμένος, υποδεικνύει και υποβάλλει με μαεστρία τούτη τη λησμονημένη ιδιότητα των παραμυθιών να παραμυθούν, δηλαδή να παρηγορούν τους αναγνώστες.
Ιστορίες από το Γεροντικό
Μέσα στην έρημο, μακριά από ανέσεις και αξιώματα, μακριά από τον έπαινο των ανθρώπων, έζησαν μέσα στους αιώνες βιώνοντας εμπειρίες, που δεν μπορούν να περιγραφούν. Αγωνίστηκαν να ξεπεράσουν την ανθρώπινη φύση τους για να πουν: «Oρίστε, Κύριε, πάλεψα ακόμα και με τη φύση μου για να Σου δείξω πόσο Σε θέλω και πόσο Σ’ αγαπώ». Οι ιστορίες τους γράφτηκαν σε χειρόγραφα, αντιγράφηκαν από φιλότιμα χέρια, επιβίωσαν ως την ανακάλυψη της τυπογραφίας, εκδόθηκαν σε εκατομμύρια αντίτυπα σε διάφορες γλώσσες και σημάδεψαν τη ζωή πολλών αναγνωστών. Ο Χρήστος Γουσίδης μας τις παρουσιάζει τώρα ιστορημένες με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς
Το παιχνίδι της χαράς, είναι ένα μυθιστόρημα που έκανε πάταγο όταν πρωτοδημοσιεύθηκε στην Αμερική, κι αγαπήθηκε όσο λίγα παιδικά βιβλία, όταν μεταφράστηκε σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Είναι ένα βιβλίο διδακτικό, και τόσο συναρπαστικό, ώστε το διαβάζουν με την ίδια ευχαρίστηση, τόσο οι μικροί, όσο και οι μεγάλοι.
Η Πολυάννα είναι ένα κοριτσάκι που πηγαίνει να ζήσει με τη θεία της, που δεν την ήξερε ως τότε και η οποία δεν συμπαθεί τα παιδιά. Είναι κοριτσάκι φρόνιμο, με χρυσή καρδιά και μεγάλη ζωτικότητα. Ο πατέρας της, ένας φτωχός ιεραπόστολος, της είχε μάθει να παίζει το “Παιχνίδι της χαράς”, που είναι το μυστικό της ανθρώπινης ευτυχίας. Το κοριτσάκι, που θέλει να βλέπει γύρω της ανθρώπους ευτυχισμένους, χαρούμενους, μαθαίνει σ’ όλους να παίζουν αυτό το περίφημο παιχνίδι. Η Πολυάννα καταφέρνει πολύ εύκολα να σκορπίζει γύρω της τη χαρά και την ευτυχία.
Με την ευθύτητα του χαρακτήρα της, με την πρόσχαρη πάντοτε διάθεσή της – και, κυρίως, με την αισιοδοξία της, η Πολυάννα κατορθώνει – όχι μόνο να αλλάξει τον δύστροπο χαρακτήρα της θείας της, αλλά και να ξαναφέρει την ευτυχία και τη χαρά μέσα σ’ εκείνο το πελώριο αρχοντόσπιτο, όπου πριν έρθει αυτή, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και αποπνικτική.
Είναι ένα μυθιστόρημα συγκινητικό, που αποπνέει το άρωμα της αισιοδοξίας και που πολλές φορές φέρνει δάκρυα στα μάτια και χαμόγελα στα χείλη, γιατί είναι μια ιστορία ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη.