«Ἡ ἡμέρα ἤγγικε»

Κυριακή της Τυρινής, Αποστ. Ρωμ. 13, 11 – 14, 4

13, 11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.
12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.
13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ,
14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

14,1 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.
2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.
3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο.
4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Λίγες σκέψεις από τον Απόστολο της Κυριακής

Ἡ μεγάλη ἡμέρα
«Ἡ ἡμέρα ἤγγικε» (Ρωμ. 13,12).
Ἡ ἄλλη ἡμέρα, γιά τήν ὁποία ἐπίσης ἰσχύει ὁ λόγος αὐτός τοῦ Παύλου, εἶναι ἡ μέλλουσα ἡμέρα.

• Ἡ πρώτη εἶναι ἡ φυσική ἡμέρα· φωτόλουστη.
• Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ πνευματική ἡμέρα· ἡ ἡμέρα τῆς καινῆς Διαθήκης· ἡ χριστόλουστη. «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία» (Ρωμ. 13,11).
• Η τρίτη εἶναι ἡ ἐσχατολογική ἡμέρα· ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως, τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
  Λαχτάρα, ἀλλά καί ἀγωνία γιά τήν ἡμέρα αυτή. Γιά τόν ἔνοχο, πού σύρεται ὡς κατηγορούμενος σε δίκη, ἡ ἡμέρα πού θά καθήση στο εδώλιο, εἶναι ἡμέρα μεγάλης αγωνίας. Ὅσο πλησιάζει ἡ ἡμέρα αυτή, τόσο καί χτυποκαρδεῖ. Γι’ αὐτόν ὅμως, πού ἐργάζεται τίμια, ἡ ἡμέρα τῆς πληρωμῆς του εἶναι ἡμέρα λαχτάρας. Ἔτσι καί ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας· γιά ἄλους εἶναι ἀγωνία, γιά ἄλλους προσμονή, γλυκειά λαχτάρα.
  Ἡ Ἁγία Γραφή μέ πολλές ὀνομασίες παρουσιάζει τήν ἡμέρα ἐκείνη.
• Ὀνομάζεται «ἡμέρα Κυρίου» (Α’ Κορ. 1,8).
• Ὀνομάζεται «ἡμέρα Χριστοῦ» (Φιλιπ. 2,16), ἀφοῦ κυριαρχεῖ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὡς παντοκράτορος και δικαιοκρίτου.
• Ὀνομάζεται «ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη» (Αποκ. 6,17), ἀφοῦ σ’ αυτήν θά γίνη παγκόσμιο προσκλητήριο καί ἀπών κανένας δέν θά εἶναι.
• Ὀνομάζεται «ἡμέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Λουκ. 17,26).
• Ονομάζεται «ἡ ἐσχάτη ἡμέρα» (Ἰωάν. 6,38), ἀφοῦ θά σημάνη τό τέλος τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος.
• Ονομάζεται «ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής» (Πράξ. 18,20).
  Οἱ πρῶτοι χριστιανοί περίμεναν ζωηρά τήν ἡμέρα αὐτή. Τήν ἔβλεπαν μάλιστα ἐπικείμενη.
  Ἄλλωστε ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου γιά τό χριστιανό πλησιάζει.
  «Ἡ ἡμέρα ἤγγικε».
  Πλησιάζει ἡ ἡμέρα τῆς ἀναχωρήσεως ἀπό τή ζωή αυτή. Εἴτε, λοιπόν, διότι ἐμεῖς θά ἐμφανισθοῦμε στον Κύριο, τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου μας, εἴτε διότι ὁ Κύριος θά ἔλθη, κατά τή Δευτέρα Παρουσία Του, πάντοτε πρέπει νά εἴμεθα ἕτοιμοι. «Ο Κύριος ἐγγύς. Μαράν ἀθά» (Α’ Κορ. 16,22).