Οἱ «Προσευχές στήν Λίμνη», πού ἐφέτος συμπληρώνουν ἑκατό χρόνια ἀπό τήν πρώτη ἔκδοσί τους, θά μποροῦσαν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς σύγχρονο βιβλίο ψαλμῶν, ἀνθοδέσμη ποιητική ἀσμάτων πού ἔχουν γραφῆ ὑπό τήν σκιά εὐσκιόφυλλου δένδρου μέ θέα τήν ἀπέραντη λίμνη τῆς Ἀχρίδος ἤ ἔχουν ἀνυψωθῆ γονυπετῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνου καί ζῶντος καί ἀληθῶς ὄντος Θεοῦ, τοῦ Ὁποίου προσφιλής μέριμνα εἶναι νά συνομιλῆ, ἐγκάρδια καί νυχθημερόν, πρόσωπον πρός πρόσωπον, ὡς φίλος πρός φίλον, μέ τό πλάσμα Του, τόν κατ’ εἰκόνα Του πλασθέντα ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς προσκαλεῖται εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν».
Από τον Πρόλογο τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἀρχιμ. Ἐλισαίου