“Ο δρόμος για τον Θεό περνάει μέσα από την αγάπη για τους ανθρώπους. Στην τελική κρίση δεν θα ερωτηθώ εάν εξετέλεσα με επιτυχία τις ασκητικές μου πρακτικές, ή πόσες γονυκλισίες έκανα. Αντίθετα, θα ερωτηθώ αν έδωσα τροφή στους πεινασμένους, αν έντυσα τους γυμνούς, αν επισκέφθηκα τους ασθενείς και τους φυλακισμένους. Μόνο αυτό θα ερωτηθώ. Για κάθε φτωχό, πεινασμένο και φυλακισμένο ο Σωτήρας μας λέει “Εγώ”. “Εγώ πεινούσα και διψούσα, Εγώ ήμουν άρρωστος και στη φυλακή”. Νομίζω ότι βάζει στην ίδια μοίρα τον εαυτό του και κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη… Πάντα το γνώριζα αυτό, αλλά είναι μόνο τώρα που με κάποιο τρόπο η αντίληψη αυτή με διαπέρασε. Είναι κάτι που με πλημμυρίζει με δέος”.
(Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, η μετέπειτα Αγία Μαρία των Παρισίων)