Ο σημερινός άνθρωπος συνεπαρμένος από τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του αντιμετωπίζει με αλαζονεία και περιφρόνηση τα υπαρξιακά προβλήματά του. Δεν θέλει να ασχολείται και να θυμάται γεγονότα, που θέτουν τέρμα στην αυτονομημένη επιστημονική του γνώση. Έτσι, όταν αμείλικτα έρχεται ο θάνατος, μένει βουβός και ανήμπορος να εξηγήσει το φοβερό αυτό γεγονός…
Ο θάνατος αποτελεί αναμφίβολα το πλέον καταλυτικό γεγονός για την ζωή του ανθρώπου. Η παρουσία του πάντοτε γέμιζε την ψυχή του ανθρώπου με φόβο και έφερνε τη σκέψη του σε απορία και αδιέξοδο.
Κανένα άλλο γεγονός δεν προκαλεί και δεν συνοδεύεται από τόσα έντονα δυσάρεστα συναισθήματα.
Παρά το γεγονός όμως ότι αποτελεί μιαν αδιαμφισβήτητη και αναπότρεπτη πραγματικότητα στη ζωή μας, τραγική συνέπεια της αποστασίας μας από τον ζώντα και αληθινό Θεό, με τον θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου μας, ο θάνατος νικήθηκε. Έχασε τη δύναμη και την αποκρουστικότητά του. Γίνεται κατά τον Μ. Βασίλειο “ζωής αφορμή”, γέφυρα με την οποία: περνάμε από τα πρόσκαιρα στα αιώνια και από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Το φως της Αναστάσεως του Χριστού μας διαλύει τη μαυρίλα του θανάτου. Και η ελπίδα της κοινής αναστάσεως και της αιώνιας ζωής μεταβάλλει τον θάνατο σε ύπνο.
Μέσα από τις σελίδες του ανά χείρας βιβλίου, ο συγγραφέας προσπαθεί να προσεγγίσει και να φωτίσει το μεγάλο θέμα του θανάτου και της πέραν του τάφου ζωής, έχοντας σαν οδηγό την Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση.

Έχοντας σαν αποκλειστική βάση την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το πόνημα αυτό του π. Δημητρίου έρχεται να φωτίσει τα μυστηριώδη και πολλές φορές δυσερμήνευτα γεγονότα του θανάτου και της ζωής μετά απ’ αυτόν, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα πλούσιο υλικό, ένα φιλοκαλικό απάνθισμα για το μυστήριο του θανάτου, που ο συγγραφέας σαν φιλόπονη μέλισσα μάζεψε από διάφορες πηγές, παλαιές αλλά και σύγχρονες. Το υλικό αυτό μπορεί να πείσει και ένα δύσπιστο ακόμα αναγνώστη για την σοβαρότητα του θέματος, αλλά και να τον προτρέψει να ετοιμάζεται για τη φοβερή στιγμή του θανάτου.