Ημερολόγιο σχολικής ζωής

Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους.
Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δώρα λέγοντας “Τα Σα εκ των Σων…”. Ο ψάλτης σιγόψελνε: “Σε υμνούμεν… σε ευλογούμεν…”.
Πρώτη φορά -είκοσι χρόνια ως ιερέας- κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. “Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς…”.
Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Ψέλισα τα λόγια που λέγαμε και στις κατασκηνώσεις: “Θεέ μου, να ‘μαστε μαζί, στον Ουρανό όπως και στη γη”.
Τελείωσε η Λειτουργία. Κατά τη διανομή του αντιδώρου θυμάμαι την φράση που είπα στη διευθύντρια: “Μην φοβάσαι τίποτα!”.