Το αίνιγμα του πόνου
Ψάχνοντας το γιατί…
Πώς ένας Θεός αγάπης είτε θα προκαλούσε είτε θα επέτρεπε τον συνεχή πόνο των αθώων;
Τολμώ να πω ότι αν οι αθώοι πάσχουν, αυτό συμβαίνει επειδή ένας από μας –εσύ, εγώ, κάποιος άλλος παλιάνθρωπος–, τώρα ή στο παρελθόν, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τα βάσανά τους.
Και αν οι αθώοι εξακολουθούν να υποφέρουν, αυτό συμβαίνει επειδή απομένει σ’ εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη για όσα περνούν· χρωστάμε ακόμη αρκετή προκειμένου να ανακουφιστούν.
«Τι μπορώ να κάνω;» ψιθυρίζουμε και –αν δεν είμαστε ακόμη εντελώς νεκροί– μπορεί να νιώσουμε και λίγο ένοχοι για τον πόνο γύρω μας. Η ελάχιστη αυτή συναίσθηση της δικής μας ενοχής αποτελεί ανεπαίσθητη ένδειξη ότι ίσως υπάρχει ελπίδα για μας ακόμη.
Ο Ζωσιμάς του Ντοστογιέφσκυ έχει οξύτατη αίσθηση αυτής της ενοχής. «Μια σωτηρία υπάρχει για σένα», λέει στη συγκεντρωμένη αδελφότητα. «Πάρε τον εαυτό σου και κάνε τον υπεύθυνο για τα κρίματα των ανθρώπων…».
Όταν πάσχει ένα μέλος, όλα τα μέλη πάσχουν…
Το ωραιότερο πρόσωπο πάνω στη γη
Αληθινές ιστορίες γυναικών που το σκέφτηκαν αλλιώς
Το βιβλίο αυτό μιλάει για τις γυναίκες που αντιστάθηκαν στις σημερινές πρακτικές της ιατρικής ευγονικής. Για τις γυναίκες που τους είπαν ότι δεν πρέπει να γεννήσουν τα παιδιά τους, επειδή διαγνώστηκε κάποια αναπηρία είτε στις ίδιες είτε σ᾽ εκείνα. Για τις γυναίκες που αντιστάθηκαν στην ιδεολογία ελέγχου ποιότητας και προτύπων τελειότητας. Τόλμησαν να προκαλέσουν την κρατούσα ιατρική και κοινωνική νοοτροπία. Στάθηκαν απέναντι σε μια κοινωνία απέραντα φοβική προς την αναπηρία και τα στίγματά της. Παρότι αντιμετώπισαν σιωπηρή αποδοκιμασία έως και εχθρότητα, γέννησαν τα παιδιά τους, με την πεποίθηση ότι αξίζει να γευθούν το δώρο της ζωής…
Αυτό που καθιστά το παρόν βιβλίο μοναδικό είναι η τόλμη και σαφήνεια με την οποία αντιμετωπίζει τις θεωρούμενες δύσκολες ηθικά περιπτώσεις, αναδεικνύοντας την αδιαπραγμάτευτη αξία του ανθρώπου, ιδιαίτερα στη φάση ή στην κατάσταση της ζωής του που αυτή τού αμφισβητείται κοινωνικά, ηθικά και νομικά. Αυτή η αξία δεν μειώνεται ακόμη και όταν ο άνθρωπος θεωρείται ατελής, ή παρουσιάζει σωματική αναπηρία, ή χαρακτηρίζεται ως μη επιθυμητός. Ίσως τότε να αποκτά τη μεγαλύτερη τιμή της…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής (από τον πρόλογο του βιβλίου)