Ο δύσκολος, θυελλώδης μαθητής. Η “καλή” ειρηνική δασκάλα. Δύο αντιμέτωπα πρόσωπα. Εκείνος ρίχνει τα βέλη του. Εκείνη αντιτάσσει κλαδί ελιάς. Με αυτά τα όπλα πολεμάει ο καθένας σε αυτήν την παράξενη μονομαχία. Περήφανος για την ευφυΐα του εκείνος. Σίγουρη για την παιδαγωγική της μέθοδος εκείνη. Αλλά… “ο υψών εαυτόν…” παίρνει το μάθημά του…

… Την απέρριπτε. Δεν ήθελε να ακούσει ούτε το όνομά της. Μα ήρθαν έτσι τα πράγματα που “εισέβαλε” αμετάκλητα και μόνιμα στη ζωή του. Γιατί “ό,τι προσπαθείς να βγάλεις από τη ζωή σου με τρόπο μονόπλευρο και απόλυτο, αυτό έχει την τάση να εισβάλει δυναμικά”.