Η ακολουθία του Γάμου – Κείμενο και απόδοση στη Νεοελληνική

“Δέν εἶναι κοσμική ἐκδήλωση ὁ γάμος. Μυστήριο εἶναι, μεγάλο καί ἱερό!
Γι’ αὐτό ὅλοι μας, καί οἱ νεόνυμφοι καί οἱ συγγενεῖς καί οἱ φίλοι, θά πρέπει τήν ὥρα τοῦ Μυστηρίου νά στεκόμαστε μέ σεβασμό καί δέος μέσα στόν ἱερό ναό ἔχοντας συναίσθηση ότι στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ὄχι σε μία κοσμική σύναξη. Βρισκόμαστε σε τόπο ἱερό. Θά πρέπει νά παρακολουθοῦμε μέ προσοχή ὅσα ψάλλονται ἤ ἀναγινώσκονται (Ἀπόστολος, Εὐαγγέλιο, εὐχές), καί νά συμμετέχουμε συνειδητά στό ἱερό Μυστήριο.
Πολύ περισσότερο, να προσευχόμαστε μέ θέρμη, νά παρακαλοῦμε τόν ἅγιο Θεό να στείλει τή χάρη του καί νά ἐνδυναμώσει τούς νεονύμφους, ὥστε νά ζήσουν μέ ἁρμονία, μέ ἀγάπη, μέ πιστότητα καί ὑπακοή στίς ἐντολές Του.
Ἔτσι οἱ προσευχές μας θά ἑνώνονται μέ τίς προσευχές τῶν ὑπόλοιπων πιστῶν – πολύ περισσότερο τῶν νεονύμφων – και ὁ ἅγιος Θεός θά εὐλογεῖ πλούσια τό νέο ἀνδρόγυνο, ἐνῶ ταυτόχρονα θα στέλνει πλούσια τή χάρη Του σέ ὅλους μας.” (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Λαχτάρησε ο άνθρωπος να νιώσει ελεύθερος! Αγωνίστηκε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής, να μην πεθαίνει της πείνας, να μπορεί να ταξιδεύει, να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να αποφασίζει αυτός για ό,τι θέλει. Έφτιαξε μηχανές, ταξιδεύει στο διαδίκτυο, ακολουθεί και ακολουθείται από χιλιάδες άλλους ανθρώπους, από όλα τα ση­μεία της γης. Βάζει φίλτρα στις φωτογραφίες του, μπαίνει και βγαίνει σε κόσμους εικονικής πραγματικότητας! Νιώθει όμως μόνος και ανικανοποίητος. Πα­λεύει με τις σχέσεις, ελπίζοντας ότι δεν θα τον προδώσουν. Τις προδίδει συχνά πρώτος αυτός, καθώς αισθάνεται το βάρος της δέσμευσης. Φεύγει κυνηγημένος από τη διαφορετικότητα. Δυσκολεύεται να εμπιστευτεί, φοβάται το ξένο. Κοιτάζει καχύποπτα τους άλλους και απαιτεί να επιβεβαιώνουν τον δικό του εαυτό.

Καθώς αναζητά την αυτοεκτίμηση και την αυτογνωσία συνειδητοποιεί ότι η χαρά στις σχέσεις παραμένει το ζητούμενο. Ο σύγχρονος μεταμοντέρνος άνθρωπος αποζητά να είναι τόσο αυτάρκης στη μοναξιά του, που νιώθει τη σχέση ως μια έκπτωση, μια απειλή.

Μείνε παντρεμένος, χώρισε από τη σχέση σου,
κάνε «come-out» την αλήθεια σου, θύμωσε και συγχώρεσε,
κάνε ό,τι θέλεις ανα­λαμβάνο­ντας την παρά­δοξη δέσμευση:
μην συμβιβαστείς με το ψεύτικο, μην ταυτίσεις την απόλαυση
που προσφέρει η επιφανειακότητα των εφήμερων συνευρέσεων
με τη χαρά της σύνδεσης των προσώπων…

Σειρά: Πίστη, Ύπαρξη και Σχέση 3

Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος
Αλέξης Λάππας
π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος
Ανδρονίκη Δράγου
Χρυσή Καρυώτογλου
Αρχιμ. Ελισαίος, Ηγούμενος Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας
π. Βαρνάβας Γιάγκου
π. Βασίλειος Θερμός

40 ερωτήσεις γονέων για τα παιδιά

Ποια είναι η διαφορά στην ανατροφή αγοριών και κοριτσιών;
Πώς να επιλύσουμε σωστά τις συγκρούσεις μεταξύ αδελφών;
Πόση ελευθερία χρειάζεται το παιδί, για να καλλιεργήσουμε μέσα του την ευθύνη;
Τι να κάνουμε όταν το παιδί λέει ψέματα;

Στη διαδικασία της ανατροφής των παιδιών προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία ειδική παιδαγωγική διαδικασία. Υπάρχει απλά η ζωή δίπλα στα παιδιά. Το σημαντικό δεν είναι οι «τεχνικές», με τις οποίες μπορούμε να αναθρέψουμε τα παιδιά επιτυχώς. Είναι πολύ πιο σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί έρχεται σε αυτό τον κόσμο με τη δική του μοναδική ψυχή και ο Θεός έχει το δικό Του σχέδιο γι’ αυτό. Το καθήκον των γονέων είναι ακριβώς το να καταλάβουν ποιος ζει δίπλα τους και να βοηθήσουν το σχέδιο του Θεού να γίνει πραγματικότητα.

Tο βιβλίο αυτό περιέχει συμβουλές από επαγγελματίες ψυχολόγους, ορθόδοξους ιερείς, δασκάλους και γονείς

Οι άνθρωποι ξέμαθαν να αγαπούν, να μοιράζονται, να βγαίνουν απ’ τον εαυτό τους. Είναι ανίκανοι να αγαπήσουν και να χαρούν. Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο προσέρχονται στα μαιευτήρια, όχι για να νιώσουν τη χαρά απ’ τον ερχομό στον κόσμο μιας νέας ύπαρξης, αλλά για να διακόψουν την κυοφορία μιας νέας ζωής. Ειδικά πολλά νέα κορίτσια αντιμετωπίζουν το θέμα με τέτοια ελαφρότητα και ανεμελιά, που σε κάνει να απορείς.

Το μικρό αυτό βιβλίο γράφτηκε από ποιμαντική αγωνία και ευθύνη, με ένα σκοπό: να βοηθήσει όσες γυναίκες βρίσκονται σε αδιέξοδο. Με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικές αναλύσεις και με αρκετά περιστατικά, επιδιώκει τουλάχιστον να προβληματίσει, να ξυπνήσει ναρκωμένες συνειδήσεις. Ίσως έτσι περιοριστεί, έστω και στο ελάχιστο, αυτή η τρομακτική γενοκτονία.

Κανείς δε νοιάστηκε τον κήπο, χρόνια τώρα.
Ωστόσο εφέτος –Μάης, Ιούνης–
άνθησε από μόνος του και πάλι, λαμπάδιασε όλος ως τα κάγκελα,
χίλια τριαντάφυλλα, χίλια γαρύφαλλα,
χίλια γεράνια, χίλια μοσχομπίζελα
μενεξελί, πορτοκαλί, πράσινο, κόκκινο και κίτρινο,
χρώματα – χρώματα – φτερά –
τόσο που πρόβαλε ξανά η γυναίκα με το παλιό της ποτιστήρι
να ποτίσει – ωραία και πάλι, γαλήνια, με μια αόριστη καλή πεποίθηση.
Κι ο κήπος την έκρυψε ως τους ώμους, την αγκάλιασε,
την κέρδισε όλη, τη σήκωσε στα χέρια του.
Κι είδαμε τότε, μέρα μεσημέρι, που ο κήπος κι η γυναίκα
με το ποτιστήρι αναλήφθηκαν
κι όπως κοιτούσαμε ψηλά, κάτι σταγόνες απ’ αυτό το ποτιστήρι
έπεσαν ήσυχα στα μάγουλά μας, στο πηγούνι μας, στα χείλη.
Γιάννης Ρίτσος, Αναγέννηση,
3.VI. 69, ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ – ΣΑΜΟΣ

Το ποίημα του Ρίτσου (έστω και μέσα από μια ετεροχρονισμένη οικοφεμινιστική κατανόησή του) αποτέλεσε μία ποιητική έμπνευση για την παρούσα εργασία, η οποία αναφέρεται στη “νέα γυναίκα”, την Θεοτόκο, ως το κεντρικό πρόσωπο στην Ορθόδοξη θεολογία η οποία μπορεί να φωτίσει τα πλαίσια διαμόρφωσης μιας Ορθόδοξης οικοφεμινιστικής σκέψης και θεολογίας.
Η Θεοτόκος είναι η “γυναίκα που έρχεται ξανά” στον “κήπο”, όπως στο ποίημα, (η “νέα Εύα” κατά την Ορθόδοξη διδαχή) και μέσα από τη ζωή της και τον κόπο της (“το ποτιστήρι της”), γίνεται “συναίτιος της σωτηρίας”.