Ορθόδοξοι Κληρικοί στην Επανάσταση (Νο2)
Δέκα μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας στον Αγώνα για την Ανερξαρτησία: Παλαιών Πατρών Γερμανός, Αθανάσιος Διάκος, Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας, Κοσμάς Αιτωλός, Γρηγόριος Ε΄, Κυπριανός Κύπρου, Άνθιμος Γαζής, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας, Ρωγών Ιωσήφ, Σαλώνων Ησαΐας. Κοινό χαρακτηριστικό τους, ότι ήταν κληρικοί. Κατείχαν δηλαδή εκκλησιαστικό αξίωμα ως επίσκοποι ή αρχιμανδρίτες ή διάκονοι. Ταυτίστηκαν όμως με τις αγωνίες τού λαού και πρωτοστάτησαν στην αποτίναξη του αλλόθρησκου τυράννου.
Στη διάσωση του Γένους πρωτοστάτησε η Ορθόδοξη Εκκλησία, ο πατριάρχης, οι επίσκοποι, οι ιερείς, οι μοναχοί της. Αυτοί διαφύλαξαν την Πίστη, την ελληνική γλώσσα, την Παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Όπως είπε ο βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν, «η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Και όσο η Εκκλησία επιβίωνε, το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει». Διαβάστε για τη συμβολή στην Επανάσταση των δέκα αυτών Κληρικών, όπως την εκθέτει ο γνωστός συγγραφέας Ευάγγελος Π, Λέκκος, θεολόγος, νομικός και τ. διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας.
Σειρά: Στον Αγώνα για την λευτεριά Νο 2
Ηλικία: από 10 ετών
Όσα δεν ξέρω για την εξομολόγηση
Προσπάθησέ το αδελφέ μου… Ο Θεός είναι μεγάλος, και θα σε βοηθήσει να απαλλαγείς από τα πάθη σου, να ενσαρκώσεις την αρετή, να αποκτήσεις αυτοκυριαρχία και να απολαύσεις τον ελεύθερο αέρα της καθαρότητάς σου.. Βάδισε με θάρρος τον ανηφορικό αλλά και δύσκολο δρόμο της πνευματικής ζωής. Αλλά και με ελπίδα. Με την ελπίδα προς τη βεβαία άγκυρα της πίστεως του Χριστού. Αν το θάρρος σου εμπνέει τον αγώνα, όμως η ελπίδα σου δίνει φτερά στην πίστη. Και τα δυό τώρα μαζί, θάρρος δηλαδή και ελπίδα, αγώνας και πίστη, ας είναι τα δυό σου φτερά, με τα οποία ανάλαφρος σαν τα πουλιά, θα πετάξεις από τη θύρα του εξομολογητηρίου προς τους κόσμους εκείνους τους αγνώστους, μά και τόσο επιθυμητούς. Προς τους ουράνιους κόσμους, που συνθέτουν την ανεκτίμητη πνευματική σου κληρονομιά, τον ουρανό και τη μετοχή στη βασιλεία του Θεού.
Όσα στην αγάπη ονειρεύομαι
Το μυστήριο της Χριστιανικής Συζυγίας
Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα οφείλουν να ανακαλύψουν μέσα στον χριστιανικό γάμο τη δύναμη της θυσίας και της αγάπης που δεν ζητάει ανταπόδοση, καθώς και το ότι η υποταγή δεν είναι έργο δουλείας αλλά έργο δυναμικής πορείας προς τα έσω και προς τα άνω και προς τον άλλο. Ανάλογα με την ταπείνωση που αποκτά κανείς, αντιλαμβάνεται τη φτώχεια της ζωής του χωρίς αυτή. Ο βασικός κρίκος, το βασικό ερμηνευτικό κλειδί των σχέσεων των ανθρώπων είναι να καταλάβουν γιατί είναι σε μία σχέση και κατά πόσον αντιλαμβάνονται την προοπτική του χριστιανικού γάμου. Οι υπαρξιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι «ο άλλος είναι η κόλασή μου». Στην πίστη λέμε «ο άλλος είναι η σωτηρία μου».
Μια «ξενάγηση» στο μυστήριο της χριστιανικής συζυγίας μέσα από τη σύνδεσή του με τη ζωντανή πνευματική ζωή.
Οσία Μαρία η Αιγυπτία
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αποτελεί εξέχουσα ασκητική μορφή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και ύψιστο παράδειγμα μετανοίας προς μίμηση. Αφού έζησε μία ελεύθερη, αχαλίνωτη, γεμάτη πάθη ζωή, αγγίζοντας τις πύλες του ολέθριου πνευματικού θανάτου, μετά από ένα σημαντικό στη ζωή της περιστατικό που της συνέβη, μετανοιώνει και ζητώντας το έλεος του Θεού, αποτραβιέται στα βάθη της ερήμου προσπαθώντας αν είναι δυνατόν με τα δάκρυά της, να καλύψει όλη αυτή την έρημο που την φιλοξενεί.
Μόνη εντελώς μακριά απ’ τον απόηχο του πλάνου κόσμου και συγχρόνως μαζί με τον Θεό που παρακολουθεί την ματωμένη της καρδιά, έζησε υπεράνθρωπα και απέκτησε υπόσταση αγγελική.
Περπατούσε πάνω από τα νερά, τους γκρεμούς, τα ποτάμια, χωρίς να πέφτει να καταβυθίζεται.
Ο Θεός, του ελέους και της συγγνώμης, την συγχώρεσε και την αντάμειψε με χαρίσματα πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα. Εκείνη, όμως, ταπεινή μέχρι την ημέρα του θανάτου της, συνεχίζει τον ασκητικό αγώνα της μετανοίας και της προσευχής τόσο που ακόμα και τα άγρια θηρία να υποτάσσονται μπροστά της.
Περιέχει Ασματική Ακολουθία.
Οσιομάρτυρες της Όπτινα
Οσιομάρτυρες της Όπτινα οι Μάρτυρες της Ανάστασης
Το μίσος των αθέων ενάντια στην Εκκλησία του Χριστού και τους πιστούς ήταν τόσο δυνατό, ώστε δεν έσβησε ούτε και μετά την κατάρρευση του αθεΐστικού καθεστώτος στη Ρωσία. Έτσι κάποιοι απ’ αυτούς βρήκαν την ευκαιρία κατά τη μεγάλη εορτή των εορτών στο μοναστήρι της Όπτινα, τη νύχτα της Ανάστασης, την ώρα που οι καμπάνες διαλαλούσαν παντού τη δόξα του Αναστάντος Χριστού να επιτεθούν κρυφά και να δολοφονήσουν τρεις από τους πατέρες, που μετά το πέρας της ακολουθίας συνέχισαν την κωδωνοκρουσία από χαρά για τον εορτασμό της Ανάστασης. Οι πατέρες αυτοί είχαν διακριθεί για την αγία ζωή τους στο σύντομο σχετικά διάστημα που έζησαν στο μοναστήρι, όπου και αξιώθηκαν να λάβουν το στέφανο του μαρτυρίου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ Έκδοση: 05/2017
Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός
Ο όσιος Ανδρέας σε ηλικία 36 χρονών, ύστερα από θεία κλήση, άρχισε να προσποιείται τον τρελό. Ως δια Χριστόν σαλός έζησε τα υπόλοιπα τριάντα χρόνια της ζωής του, χρόνια γεμάτα παθήματα, κακουχίες και εξευτελισμούς, αλλά και θεία οράματα, προφητείες, αποκαλύψεις, θεολογικές και συμβουλευτικές συζητήσεις, αγώνες για τη σωτηρία του πλησίον.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 302
Όσιος Βασιλίσκος της Σιβηρίας
Βιογραφικό – Πνευματικές θεωρίες
Ο όσιος Βασιλίσκος ήταν ένα εκλεκτό σκεύος του Αγίου Πνεύματος. Αρχικά εγκαταστάθηκε στα δάση του Μπριάνσκ και της Σιβηρίας, όπου επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στην καρδιακή προσευχή. Ο ζήλος κι η επιμέλειά του στο ιερό αυτό έργο είχαν θαυμαστά αποτελέσματα στο φλογερό ασκητή.
Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να γεύεται τους καρπούς και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος με διάφορους τρόπους. Ζούσε μια θεοχαρίτωτη κατάσταση, ένιωθε τη λειτουργία και τα ανοίγματα της χάρης του Θεού επάνω του, δεν τα έκρυβε όμως από τον πνευματικό του φίλο και μαθητή, τον π. Ζωσιμά. Κι ο π. Ζωσιμάς κατέγραφε με ζήλο όλες τις θεόσδοτες εμπειρίες του Γέροντά του σε ένα ειδικό σημειωματάριο, από το οποίο γνωρίζουμε κι εμείς τ’ ασκητικά του παλαίσματα, τις μυστικές θεωρίες και τις δωρεές που δέχτηκε από το Θεό, ως επιβράβευση του ένθερμου ζήλου και των αγώνων του.
Ο βίος του είναι πραγματικά συναρπαστικός και συγκινεί κάθε ψυχή που αγωνίζεται για να ταξιδέψει ανεμπόδιστα προς τη Βασιλεία των Ουρανών.
Όσιος Δαβίδ, ο “Γέρων”, ο εν Ευβοία, ο θαυματουργός
Ο Βίος, τα θαύματα, η Ακολουθία, η Παράκληση και οι Χαιρετισμοί του Οσίου Δαβίδ.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 192
Έκδοση1996
Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Η ζωή και το έργο του
Με εισαγωγικά κείμενα των π. Σταμάτη και Διονύση Σκλήρη
Ο πατήρ Ιουστίνος με την αγία του ζωή προέβαλε τον αγιασμό ως προοπτική και δυνατότητα, που ανατάσσει οντολογικά τη φθαρμένη ανθρώπινη ύπαρξη και την κατευθύνει στη ριζική απάλειψη των συνεπειών της αμαρτητικής εκδηλώσεως.
Η ανάταξη της ανθρώπινης υπάρξεως στην πρότερη κατάσταση δεν είναι έργο του ανθρώπου αλλά έργο της δικαιοσύνης του Θεού και των αγίων Του και συντελείται εντός του σώματος της Εκκλησίας. Άλλωστε ολόκληρη η βιοτή του αγίου μέσα σ΄αυτόν τον κόσμο ήταν πεινασμένη και διψασμένη για την αθανασία και την αιωνια ζωή και γι΄αυτό αισθανόταν ότι η ζωή του βρισκόταν στους ουρανούς, πέραν όλων των θανάτων.
Όλοι έχουμε κληθεί από τον άγιο Απόστολο Παύλο στην αγιότητα. Όμως τη χριστιανική ζωή μας δεν μπορούμε να τη ζήσουμε μόνοι μας. Δίιπλα μας βρίσκονται οι άγιοί μας με τη βοήθεια και την καθοδήγησή τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τον βίο του αγίου Ιουστίνου.
Όσιος Κορνήλιος του Κόμελ
Ο Όσιος Κορνήλιος του Κόμελ γεννήθηκε στην πόλη Ροστώβ της Ρωσίας το 1455 μ.Χ. και καταγόταν από την ευγενή οικογένεια Κριούκωφ των βογιάρων. Ο αδελφός του Λουκιανός υπηρετούσε στο δικαστήριο του μεγάλου πρίγκιπα της Μόσχας Βασιλείου Βασίλεβιτς Τέμνυϊ. Όταν ο Λουκιανός αποφάσισε να αποσυρθεί στη μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης, αυτό επηρέασε και τον Κορνήλιο, ο οποίος αγαπούσε πολύ το μοναχικό βίο. Τον ακολούθησε, λοιπόν, στη μονή, όπου άρχισε την αυστηρή άσκηση. Ακόμη και στο αρτοποιείο της μονής, όπου διακονούσε, φορούσε βαριές αλυσίδες, για να ασκείται περισσότερο, ενώ ησχολείτο και με την αντιγραφή εκκλησιαστικών βιβλίων. Λίγο αργότερα ο Όσιος Κορνήλιος κατέφυγε στη μονή του Οσίου Γενναδίου στο Νόβγκοροντ, αλλά προτιμώντας να ζήσει τον ησυχαστικό βίο κατέφυγε τελικά στο δάσος του Κομέλ το 1497 μ.Χ. Εδώ, το 1501 μ.Χ., ανήγειρε ένα ξύλινο ναό πρός τιμήν της Θεοτόκου και λίγο αργότερα ο Μητροπολίτης Σίμων τον όρισε ως ιερομόναχο της μονής. Σιγά – σιγά ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε και ο Όσιος Κορνήλιος οικοδόμησε και νέο ναό και συνέγραψε μοναχικό Κανόνα με βάση το Τυπικόν του Οσίου Ιωσήφ Βολοκολάμσκ και του Οσίου Νείλου της Σόρα.
Ο Όσιος διακρίθηκε για την φιλανθρωπία και την αγάπη πρός τους πάσχοντες, τους φτωχούς και τα ορφανά. Επίσης, έκτισε ναό πρός τιμήν Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, πρός τον οποίο έτρεφε ίδιαίτερο σεβασμό και τον οποίο αξιώθηκε να βλέπει σε οράματα.
Ο Όσιος Κορνήλιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1537 μ.Χ.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759-1833) είναι το μεγάλο καύχημα της Ρωσικής αλλά και της ανά την οικουμένη Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με την ακλόνητη πίστη του στο Θεό, με τη βαθιά ευλάβεια του στην Κυρία Θεοτόκο, με την απέραντη αγάπη του στον άνθρωπο και σ’ όλα τα θεία δημιουργήματα, με όλες τις ευαγγελικές αρετές που απέκτησε “νηστεία, αγρυπνία, προσευχή” και “βία φύσεως διηνεκεί” μεταπλάστηκε από άνθρωπο χοϊκό σε άγγελο επίγειο και έγινε σκεύος εκλεκτό θείων δωρεών. Γνώστης και μέτοχος της αγίας βιοτής του γίνεται τώρα κάθε Έλληνας φιλόθεος αναγνώστης με το βιβλίο αυτό που, πέρα από την εκτενή βιογραφία του οσίου, περιέχει τις διδαχές του, καθώς και τα χρονικά της ανακηρύξεώς του σε άγιο (1903) και της επανευρέσεως του τιμίου λειψάνου του (1990).
14η έκδοση: 02/2015
Όσιος Στάρετς Συμεών των Σπηλαίων του Πσκωβ
Ο βίος του οσίου Συμεών είναι πολύ όμορφος και διδακτικός, με πλήθος θαυματουργικές θεραπείες καθώς και θαυμαστές προορατικές ενέργειες που προκαλούσαν το θαυμασμό των προσκυνητών και τους οδηγούσαν στο δρόμο της Εκκλησίας. Είχε γίνει πολύ γνωστός ως πνευματικός και κοντά του έτρεχαν πλήθη πιστών για να εξομολογηθούν και να λάβουν την ευχή του. Πολύ δίκαια η Εκκλησία τον κατέταξε στο χορό των αγίων και όρισε να εορτάζεται η μνήμη του την 5η Ιανουαρίου, ημέρα κατά την οποία ο Όσιος παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του αγαπημένου Κυρίου Του.
Την πορεία και την πνευματική αποστολή του οσίου Συμεών είχε προφητεύσει πολύ νωρίτερα ο μεγάλος άγιος της ρωσικής γης, ο Ιωάννης της Κρονστάνδης, που είχε πει από τις αρχές του εικοστού αιώνα πως αργότερα “θα βρεθεί ένας μεγάλος Γέροντας στο μοναστήρι των σπηλαίων του Πσκώβ, ο ιερομόναχος Συμεών κι η μονή αυτή δε θα κλείσει”. Κι η προφητεία του μεγάλου αγίου επαληθεύτηκε πλήρως.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 128
Α΄ έκδοση: 10/2016
Οσιότης Ιστορουμένη
Με την πρώτη από τις δύο λέξεις που συνθέτουν το λιτό τίτλο, Οσιότης, δηλώνεται εκείνη η εκδοχή της αγιότητας που απασχολεί το παρόν βιβλίο, ενώ η δεύτερη λέξη του τίτλου, Ιστορουμένη, αποτελεί παθητική μετοχή του ρήματος ιστορώ, το οποίο έχει διπλή σημασία: αφηγούμαι, εξιστορώ, αλλά και ζωγραφίζω, θέματα από τη ζωή και την παράδοση Εκκλησίας. Έτσι, εάν αναλογιστεί κανείς ότι η εκκλησιαστική εικονογραφία χαρακτηρίζεται μόνιμα από μία – άλλοτε φτωχότερη και άλλοτε πλουσιότερη – αφηγηματικότητα, τότε δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι το αντικείμενο της παρούσας μελέτης δεν είναι άλλο από τον τρόπο με τον οποίον η οσιακή αγιότητα εξιστορείται, μέσα από την τέχνη της εικονογραφίας. Ο υπότιτλος του βιβλίου, από τα συναξάρια στις εικόνες, προδηλώνει τη μεθοδολογία με την οποία αναπτύσσεται η μελέτη. Ειδικότερα, εξετάζονται δώδεκα διαφορετικές περιπτώσεις οσίων. Για κάθε όσιο, αρχικά επιχειρείται μία λεκτική αφήγηση της ζωής του, θεμελιωμένη στα διάφορα συναξάρια, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιείται μία εικαστική αφήγηση της ζωής του, μέσα από συγκεκριμένες εικόνες. Ο σχολιασμός που έπεται και τα σχετικά συμπεράσματα καθιστούν χειροπιαστό στον αναγνώστη και θεατή – των κειμένων και των εικόνων αντίστοιχα – αυτό για το οποίο πασχίζει η μελέτη: τον τρόπο με τον οποίον η οσιότητα ιστορείται.
Όσο μπορείς
Μικρό γεροντικό πόλεων
Πήγε κάποιος στον π. Ανδρέα για να συζητήσουν.
“Άκου πάτερ να σου διαβάσω κάτι. Λέει ένας άγιος πατέρας σε κάποιον άλλο: “Γιατί μας αποφεύγεις αββά;” Και ο άλλος άγιος απάντησε: “Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ. Αλλά δεν μπορώ να είμαι με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Οι Ασώματες Δυνάμεις, οι Άγγελοι, που είναι χιλιάδες και μυριάδες, ένα θέλημα έχουν. Ενώ οι άνθρωποι πολλά. Δεν μπορώ λοιπόν να αφήσω τον Θεό και να πάω με τους ανθρώπους”.
Τι εννοεί, πάτερ, ο άγιος εκείνος πατέρας; Δεν είναι ο αδερφός μας το πρόσωπο του Θεού; Είναι δυνατόν να επιδοκιμάζει η παράδοση την απομάκρυνση από τον πλησίον;”.
Κι ο π. Ανδρέας είπε: “Από κάποιο βιβλίο με ιστορίες μοναχών και μάλιστα αναχωρητών θα το διάβασες αυτό, έτσι δεν είναι; “Ε, λοιπόν, για τον αναχωρητή φαίνεται πως η ησυχία είναι μεγάλο πράγμα… τι να σου πω… Εγώ δεν είμαι και κάνας “ειδικός επιστήμονας” επί των μοναστικών… δεν ξέρω απ’ αυτά…
Πάντως έχω την αίσθηση πως για μας τους ανθρώπους των πόλεων, έχει εφαρμογή ένα διαφορετικό χωρίο, από κάποιον άλλο “φωτισμένο” άνθρωπο… Ίσως μάλιστα να λέει και το ίδιο πράγμα με αυτό που μου διάβασες… αλλά με άλλο βηματισμό… Άκου το: “Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι’ εκθέτοντάς την, στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική”.
Αν αυτό που μου διάβασες σου φαίνεται ξένο για μας τους ανθρώπους των πόλεων, κάνε αυτό που σου διάβασα εγώ. Όσο μπορείς…”
Εικαστικά: Χρήστος Γουσίδης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 176
Γ΄ έκδοση: 05/2015