– Ποιες είναι οι σύγχρονες φυλακές των νέων μας;
– Ποιοι είναι οι σύγχρονοι τύραννοι;
Σε εποχές πρωτόγνωρης ελευθερίας, οι αλυσίδες βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή!
Πάθη και κάθε λογής εξαρτήσεις, εμποδίζουν τον άνθρωπο να βρει τη χαρά και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Ουσίες, οθόνες, τσιγάρο, ψυχικές αναπηρίες, τοξικές σχέσεις, αλκοόλ, selfie, facebook, τζόγος, καταναλωτισμός, εμμονές…
Πρώτα μας κολακεύουν, μετά μας τάζουν ανέξοδη χαρά και στο τέλος γίνονται βάρος ασήκωτο, που, χωρίς να το καταλάβουμε, γίνονται ένα με την ψυχή μας και μας στερούνε μέρα με τη μέρα, τη ζωή.
Μπορούμε και χωρίς αυτά!
Φτάνει να διψάσουμε τη ζωή που μας αξίζει!
29 κορυφαίοι επιστήμονες, ψυχολόγοι και θεολόγοι καθοδηγούν τους νέους μας προς την έξοδο από τις κρυμμένες φυλακές των εξαρτήσεων και των παθών.
Ένα βιβλίο με μήνυμα απελευθέρωσης από όσα σκλαβώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Προτάσεις για μια ζωή χωρίς δεσμά, χωρίς εξάρτηση, χωρίς ενοχή!

ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ:

Μπορώ και χωρίς… το τσιγάρο, τη μαμά μου, τον τζόγο, τις ουσίες, το junk food, να είμαι διαρκώς «στην πρίζα», το αλκοόλ, το internet, την θρησκοληψία, την εύκολη ευτυχία, τη σκληροκαρδία μου, το facebook, να «θυσιάζομαι» για το παιδί μου, να μπορώ τα πάντα, τη γνώμη της παρέας, την selfie, τους τοξικούς ανθρώπους, να κρύβομαι απ’ τον θάνατο, να κρίνω διαρκώς το παιδί μου, να βιάζομαι.

Ορθόδοξη διδασκαλία για τις ΑΡΕΤΕΣ και τα ΠΑΘΗ

Τελικά υπάρχει δρόμος για μια ζωή χαράς και ελπίδας;
Ναι! Με την απόκτηση των Αρετών και την καταπολέμηση των Παθών.
Ο Σεβασμιώτατος, γνωστός σε όλους μας και ως ιεροκήρυκας επί 15 χρόνια στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, με λόγο απλό και κατανοητό, καλεί τον αναγνώστη σ’ ένα ταξίδι στα βάθη της ίδιας του της ψυχής και στην γνωριμία με τις αρετές του Ευαγγελίου των Αποστόλων, των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας μας.

Στοχάζομαι –που σημαίνει ότι «κατευθύνω τις σκέψεις μου σε συγκεκριμένο στόχο, σκέπτομαι βαθιά, συλλογίζομαι…»– είναι το ρήμα από το οποίο προκύπτει ο στοχασμός, ο οποίος μπορεί να πάρει διάφορες κατευθύνσεις. Αναφέρω μόνο κάποια σχετικά παραδείγματα.
Με αφορμή κάτι που μου συνέβη, κάτι που θυμήθηκα η κάτι που άκουσα και με τρόμαξε με τον κρότο του, η με γαλήνεψε με την γλυκιά μουσική του κι άφησε πίσω του έναν απόηχο, αρχίζουν να γνέθονται στο μυαλό μου κάτι πολύχρωμα νήματα σκέψεων, τα οποία θα επιθυμούσα να τα ταιριάξω και να τα συνδέσω, για να υλοποιήσω ένα υφαντό. Άλλοτε πάλι, μέσα από λεωφόρους, παράδρομες ατραπούς, μονοπάτια, ανηφοριές και τρίστρατα, φτάνω με τις σκέψεις σ’ ένα ξέφωτο, όπου με περιμένει μια ωραία θέα, την οποία θα ήθελα να οριοθετήσω και να την καταγράψω. Κι άλλοτε, ταξιδεύοντας στοχαστικά, σε φουρτουνιασμένα και μύχια συνειδησιακά νερά, αναζητώ έναν φάρο, που να μου δίνει σήμα ότι υπάρχει κάποιο λιμάνι, εκεί μακριά, στο βάθος του ορίζοντα. Κι αναρωτιέμαι, αν μπορώ άραγε να φτάσω ως εκεί και πως;
Τότε είναι που οι λέξεις γίνονται, άλλοτε, υφάντρες, άλλοτε, οδοδείκτες και, άλλοτε, πλοηγοί, για να με βοηθήσουν να πραγματοποιήσω τον εκάστοτε σκοπό μου. Πως είναι λοιπόν δυνατόν, να μην νιώθω την αντίστοιχη οφειλόμενη ευγνωμοσύνη;
Μ’ αυτήν την μικρή εισαγωγή, προσπάθησα να διευκρινίσω ότι, τα δεκαοκτώ κείμενα που ακολουθούν, έχουν μια ποικίλη θεματολογία, με διαφορετικά μηνύματα. Έφτασαν ν’ ακουμπήσουν στο χαρτί, άλλοτε, με αφορμή κάτι από την σύγχρονη επικαιρότητα και άλλοτε, με κάτι που, κατά την γνώμη μου, διατηρεί διαχρονικά την επικαιρότητά του. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν χωριστεί σε δύο μέρη, με τους αντίστοιχους διευκρινιστικούς υπότιτλους. Στο Πρώτο Μέρος, ο υπότιτλος αναφέρει ότι τα κείμενα έχουν «μηνύματα από τα γύρω», ενώ, στο Δεύτερο Μέρος, τα μηνύματα είναι «από την καρδιά».