Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό όχι πολύ μακριὰ ἀπὸ ἐδῶ, ζοῦσε ένα παιδί μὲ πανέμορφα, μεγάλα μάτια. Μια μέρα, έπειτα ἀπὸ πολλοὺς πολλοὺς ἐπαίνους καὶ ἐπιφωνήματα γιὰ τὰ ὑπέροχα μάτια του, γεννήθηκε στο μυαλό του μια σκέψη:
«Γιὰ νὰ μὲ θαυμάζουν όλοι, σημαίνει ότι έχω κάτι ξεχωριστό…». Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη του, όταν ξαφνικά… τσουπ!», ψήλωσε έναν πόντο!
Μία σκέψη ἀκόμη, «είμαι πιο σπουδαῖος ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά», κι ἀκούστηκε άλλο ένα «τσούπ!» κι ο μικρός μας φίλος ψήλωσε κι άλλο. Όμως, σκέψη τη σκέψη, «τσουπ!» και «τσουπ!», ψήλωνε όλο και πιο πολύ, πέρασε τοὺς γονεῖς του, πέρασε καὶ τὸν πιὸ ψηλό καλαθοσφαιριστή κι ἄρχισε νὰ πλησιάζει τα δέντρα καὶ τὰ σύννεφα!
Πώ-πώ, καὶ τώρα; Με ποιόν θὰ μιλήσει; Μὲ ποιὸν θὰ κάνει παρέα; Πῶς θὰ παίξει με τὰ ἄλλα παιδιά; Πῶς θὰ μπεῖ στὸ σπίτι του καὶ πῶς θὰ πάει στὸ σχολεῖο; Έλα, ἀγαπημένο μας περιστέρι, δῶσε τὴν πολύτιμη βοήθειά σου στον φίλο μας!

Με CD, Αφήγηση: Χριστίνα Παυλίδου