Ο Θεός δεν αφήνει το πλάσμα Του να συντριβεί. Καλεί τον άνθρωπο. Είναι η κλήση του Μωυσή (Ἔξ. γ´, 3 – 14). Και στην σχετική ερώτηση του Μωυσή ο Θεός ονοματίζει τον εαυτό Του: “ο Ων”! Μυστηριώδες όνομα. Απορρίπτει κάθε όνομα που προέρχεται από την γη, από τούς ανθρώπους· Δηλώνει ότι ο τρόπος υπάρξεως του Θεού είναι το κατ᾿ εξοχήν “ον”. Αυτό εκφράζει την πραγματικότητα της ουσίας Του, της υπάρξεώς Του, της δυνάμεώς Του, της εξουσίας Του.
Με την ονοματοδότηση αυτή του Θεού, ονοματίζεται και ο άνθρωπος. Είναι αυτός πού καλείται από τον “Όντα” στο “είναι”. Και καλείται σε μία μόνιμη σχέση. Διαρρηγνύει αυτή την σχέση ο άνθρωπος; Δεν πλησιάζει τον τόπο, πού τον καλεί ο Θεός; Οδηγείται στην “ατοπία”. Και παρ᾿ όλα τα επιτεύγματά του τελικώς καταλήγει στην “ουτοπία”! Αυτή είναι δυστυχώς μια πικρή πείρα για τον άνθρωπο σήμερα.
Όταν χάσουμε το όνομα του ζώντος Θεού, χάνουμε όχι μόνο και το δικό μας όνομα, αλλά και το νόημα της ζωής μας. Και πελαγοδρομούμε τότε από το μηδέν στο πουθενά! Γιατί μόνο με το δικό μας αληθινό και αυθεντικό όνομα, πού πηγάζει από το όνομα του Θεού, μπορούμε να οδηγηθούμε σωστά και αταλάντευτα, μέσα από τον λαβύρινθο της ζωής και της ιστορίας στην αιωνιότητα της δόξης των τέκνων του Θεού.

Και το βιβλίο αυτό, όπως και τα προηγούμενα, περιέχει ομιλίες και περιλήψεις ομιλιών μου από αυτές, που κάνω στους διαφόρους ιερούς ναούς, όταν κατά Κυριακάς και Εορτάς λειτουργώ και κηρύττω. Ειδικά στο βιβλίο αυτό, περιέχονται μηνύματα από αποστολικές περικοπές Κυριακών, από Θεομητορικές εορτές και από μνήμες Αγίων. Αυτές οι περιλήψεις έχουν αναρτηθεί και στη φιλόξενη ιστοσελίδα Romfea.gr. Σκοπός μου είναι να βοηθήσω όσους μοχθούν για το κήρυγμα του θείου λόγου, κυρίως τους νεωτέρους. Μπορούν, παίρνοντας κάποιες σκέψεις από το βιβλίο αυτό και προσθέτοντας και τις δικές τους, να διαμορφώνουν το κήρυγμά τους.
Το κήρυγμα είναι μία μορφή, τολμώ να πω, κυοφορίας. Όπως ο Υιός και Λόγος του Θεού κυοφορήθηκε με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος στη γαστέρα της Θεοτόκου και εγεννήθη ως Θεάνθρωπος, ώστε, εκτός των άλλων συνεπειών της Ενανθρωπήσεως, να γίνει προσιτός στον άνθρωπο, έτσι και ο θείος λόγος κυοφορείται εν προσευχή, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, μέσα στην καρδιά και τη σκέψη του ιεροκήρυκος, για να προσφερθεί προσιτός και εύπεπτος στον άνθρωπο της εποχής μας. Μιάς εποχής με πολλή αμφισβήτηση, αλλά και πολλές προκλήσεις και δυνατότητες.