Πρόσχωμεν 14

Στή θεία Λειτουργία ἔχουμε τρία εἴδη προσευχῆς:
Τή δοξολογία, τήν εὐχαριστία καί τήν αἴτησι.
Τήν εὐχαριστία τήν προσφέρουμε «ὑπέρ πάντων ὧν ἴσμεν καί ὧν οὐκ ἴσμεν, ὑπέρ τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν εὐεργεσιῶν».
Γιά τήν εὐχαριστία γίνεται λόγος καί ὅταν ὁ λειτουργός ἑτοιμάζεται να μεταφέρη τά τίμια Δῶρα στην Αγία Τράπεζα: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεός τῶν δυνάμεων, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς παραστῆναι καί νῦν τῷ ἁγίῳ σου θυσιαστηρίῳ καί προσπεσεῖν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων» (εὐχή Α΄ τῶν πιστῶν). Μέ εὐχαριστία σφραγίζεται καί ἡ δωρεά τῶν τιμίων Δώρων: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὅτι καί τῇ παρούσῃ ἡμέρᾳ κατηξίωσας ἡμᾶς τῶν ἐπουρανίων σου καί ἀθανάτων μυστηρίων» (μετά τήν θεία Μετάληψι).
Η αίτησις δεσπόζει στο μεγαλύτερο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας. Είμαστε οἱ φτωχοί ζητιάνοι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ζητάμε «ἔτι καί ἔτι».
Τήν δοξολογία τήν βλέπουμε επίσης σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς θείας Λειτουργίας. Ιδίως στον τρόπο, πού ἀρχίζουμε καί στόν τρόπο πού τελειώνουμε.