Κλίμαξ (μετάφραση)
Η “Κλίμαξ” του Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου, περιγράφει σε 30 κεφάλαια-βαθμίδες την κλίμακα των αρετών, που οδηγούν τον άνθρωπο από τη γη στο Θεό της αγάπης.
Μεταφρασμένο κείμενο και χρήσιμα σχόλια.
Μετάφραση: Αρχιμ. Ιγνάτιος
Έκδοση Εικοστή Πέμπτη
Κοινωνία Θεώσεως
Η σύνθεση Χριστολογίας και Πνευματολογίας στο έργο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Μια από τις κυριότερες διαφορές ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση είναι ο προσδιορισμός της θέσης μέσα στην ιστορία των προσώπων του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, αυτού που ονομάζομε σχέση Χριστολογίας και Πνευματολογίας. Συχνά εμφανίστηκαν μονομέρειες, όχι μόνο στη Δύση αλλά και στην ορθόδοξη θεολογία του 20ού κυρίως αιώνα, είτε ως χριστιανισμός που γεννάει την ηθικολογία και την ατομική θρησκευτικότητα είτε ως μυστικισμός που παράγει τη συναισθηματική αιχμαλωσία. Η σύνθεση Χριστολογίας και Πνευματολογίας που χαρακτηρίζει την ορθόδοξη παράδοση συχνά παραβιάστηκε -και παραβιάζεται-, με αποτέλεσμα τη σύγχυση ανάμεσα στο θεσμικό και το χαρισματικό στοιχείο της εκκλησιαστικής ζωής. Μορφές τέτοιας σύγχυσης μπορεί να είναι ο υπερτονισμός ενός θεσμικού χαρακτήρα της Εκκλησίας (όπου οι αξιωματούχοι της διαχειρίζονται τη ζωή της ή η ένταξη στο σώμα της και η εφαρμογή των κανόνων της αρκούν για τον εφησυχασμό των μελών της) ή ο υπερτονισμός ενός χαρισματικού χαρακτήρα (όπου οι χαρισματούχοι προσδιορίζουν και κατευθύνουν τη ζωή των πιστών).
Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται, με βάση το έργο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, να διευκρινιστεί ότι η οδός της σωτηρίας είναι διαρκής σύνθεση θείας Ευχαριστίας και άσκησης, αποτέλεσμα δράσης μελών ενός σώματος, που αφενός συγκροτούνται ως σώμα στην ευχαριστηριακή τους σύναξη και τη συμμετοχή τους στα μυστήρια της Εκκλησίας, αφετέρου ασκούνται για την υπέρβαση της ατομικότητας και την ανάδειξη της σχέσης. Συγχρόνως στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι αντιπαλαμικές επικρίσεις και οι αντιησυχαστικές θέσεις της Δυτικής θεολογίας, οι οποίες έχουν διολισθήσει και σε ορθόδοξους κύκλους, και επισημαίνονται οι κίνδυνοι μιας ολισθηρής περιπέτειας που αφορά τη σωτηρία του ανθρώπου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 488
Α΄ Έκδοση: 10/2001
Κοίταξέ με στα μάτια! Μου λες την αλήθεια;
Χτίζοντας την σχέση με τον Θεό και τους ανθρώπους
Ας θυμηθούμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά και η μάνα μας μάς έλεγε:
«Μου λες την αλήθεια; Κοίταξέ με στα μάτια!»
Στις δυο τρύπες απ’ όπου θα μπω μες στην ψυχή σου για να δω αν μου λες αλήθεια.
Στις δυο οπές, από τις οποίες θα αποκτήσω την εμπιστοσύνη.
Γιατί η εμπιστοσύνη είναι καρπός αγάπης.
Χωρίς αυτή τη σχέση, λοιπόν, δε μπορεί να γίνει το θαύμα.
«Πιστεύω» θα πει «εμπιστεύομαι τον Θεό πάντων ένεκεν».
Κοσμάς ο Αιτωλός
Ο άγιος Κοσμάς έχει αποβή ιεροκήρυξ όχι μιας γενιάς, αλλά ιεροκήρυξ πολλών γενεών. Δροσερή πηγή μέσα στη Σαχάρα αυτού του κόσμου. Όντως οι λόγοι του είναι ακτινοβολία του αγίου Πνεύματος.
Έκδοσις ΛΒ΄
Κουβεντιάζοντας για την πίστη σήμερα
Η αναφορά του βιβλίου αυτού σε θέματα τόσο ζωτικής σημασίας, όπως ο λαός του θεού, η ευχαριστηριακή και λειτουργική ζωή, ο κλήρος, οι γέροντες, το μοναστήρι και η ενορία, με τρόπο καταπληκτικά καταληπτό και εμπειρικό, είναι μια αξιόλογη προσφορά στο σημερινό άνθρωπο που θέλει να ανακαλύψει το πρόσωπό του μέσα στην Εκκλησία ως Ενορία και να αποτελέσει ένα ζωντανό μέλος της. Μια προσφορά, για την οποία ο συγγραφέας είναι αξιέπαινος.
Τρίτη Έκδοση
Κρυπτοχριστιανισμός και κρυπτοχριστιανοί στα Νότια Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία και την Κύπρο
Μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ πρέπει νὰ σταθοῦμε μὲ δέος. Δὲν γνωρίζουμε ἀκριβῶς τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες μία ψυχὴ πῆρε τὴν πιὸ κρίσιμη ἀπόφαση κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή της. Κυρίως δὲν μποροῦμε νὰ κατηγορήσουμε ἐκείνους ποὺ μπορεῖ νὰ ἔγιναν κρυπτοχριστιανοί, ἀλλὰ συγχρόνως μετατράπηκαν σὲ τραγικὰ καὶ ἀξιολύπητα πρόσωπα, ὅταν μάλιστα ἐμεῖς στὴν καθημερινή μας ζωή, ἔστω καὶ στιγμιαία, γινόμαστε ἐθελουσίως «κρυπτοχριστιανοί», χωρὶς νὰ κινδυνεύει ἡ ζωή μας ἢ ἡ σταδιοδρομία μας ἢ νὰ μᾶς περιμένουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, βασανιστήρια καὶ θάνατος. Ἄλλωστε, ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι συγχωρέθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ καὶ οἱ δυὸ κατηγορίες τῶν «ἐκπεσόντων», καὶ αὐτοὶ ποὺ «θυσίασαν» στοὺς αὐτοκράτορες καὶ οἱ «λιβελλοφόροι», (ὅσοι ἔκαναν λίβελλο κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀρκεῖ ποὺ μετανόησαν εἰλικρινά».
Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον Με
Ένας πρακτικός οδηγός στην προσευχή του Ιησού Χριστού
Ο Κύριος μας, ο Υιός και Λόγος του Πατρός Ιησούς Χριστός, παρότρυνε τους Μαθητές Του να επικαλούνται το Άγιο Όνομά Του ζητώντας ό,τι χρειάζονται στην επιτέλεση του έργου τους επί της Γης. Τη συνεχή προσευχή συνιστούσε θερμά και ο Απόστολος Παύλος με το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε», δηλαδή συνέχεια να προσεύχεστε και να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα.
Και το ερώτημα είναι: «Εμείς γιατί να μην πράττουμε ομοίως»; Γιατί να αφήνουμε ανεκμετάλλευτη την παρακαταθήκη και το οπλοστάσιο που η Εκκλησία μας, η Ορθόδοξη, έχει θέσει στη διάθεσή μας για να αξιωνόμαστε να προσευχόμαστε συνεχώς και αδιαλείπτως;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 256
Β΄ Έκδοση: 01/2016
Κύριε και δέσποτα της ζωής μου…
Κείμενα πνευματικής εγρήγορσης.
Η αποδοχή του Χριστού ως “Κυρίου και Δεσπότου της ζωής μας” έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους μας, κυρίως, όμως, γι’ αυτούς οι οποίοι, έχοντας την τάση της αυτονομίας και αυτοειδωλοποιήσεως, πολλές φορές χωρίζουν την ζωή τους από τον Θεό, απομονώνονται και απομακρύνονται από Αυτόν, γεγονός που δηλώνει ότι, κατ’ ουσίαν, δεν αναγνωρίζουν τον Χριστό ως “Κύριο και Δεσπότη της ζωής τους”. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος, έχοντας τη ροπή του προπατορικού αμαρτήματος, τολμά με θράσος, μέσα στην καθημερινότητά του, να αυτοανακηρύσσεται Θεός, για να έχει έτσι τη δυνατότητα να γνωρίσει τα πάντα και να γευτεί όλους τους καρπούς, δίχως αναστολές και ηθικούς ενδοιασμούς, αφού “χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται”. Έτσι, απορρίπτει τον Θεό από τη ζωή του, για να ζήσει ελεύθερα, για να απολαύσει ηδονές, για να χαρεί τις ανέσεις του κόσμου και να βιώσει τον παράδεισο των αισθήσεων, που όμως είναι ψεύτικος, πλασματικός και ουτοπικός. Γιατί, πολύ απλά, δεν μπορεί να υπάρξει παράδεισος δίχως Χριστό, δίχως να Τον θέσουμε ως “Κύριο και Δεσπότη της ζωής μας”.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ έκδοση: 03/2016
Λαϊκή Πίστη και Λατρεία
Άγιοι Θεράποντες με ειδικό χάρισμα ιαμάτων
Προστάτες, Έφοροι και Επόπτες της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας (Θεολογική – Λαογραφική Μελέτη)
Την ανάγκη του ο άνθρωπος για ανακούφιση, παραμυθία, απαλλαγή και θεραπεία από τα δεινά των διαφόρων ασθενειών εναποθέτει στους Θεράποντες Αγίους, ενώ στους Προστάτες την επιθυμία του για επαγγελματική καταξίωση, αναγνώριση και επιβράβευση και στους Εφόρους την ευμενή, φιλική και ευνοϊκή προς αυτόν διάθεση παντός του υλικού και πνευματικού σύμπαντος.
Σε κάθε περίπτωση Αγίου, πέραν της καθαρά θεολογικής και αγιολογικής παρουσίασής του, εστιάζουμε, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια, και σε παραδόσεις, τελετές και λοιπές παγανιστικές πράξεις, που απευθύνονται στο πρόσωπό του κατά τη λατρευτική διαδικασία που του απονέμεται από τους απλούς ανθρώπους, από τον λαό μας, και αφορούν και ενδιαφέρουν την επιστήμη, κυρίως, της Λαογραφίας.
Έτσι, με τη μελέτη μας αυτήν, ερχόμαστε σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τους απλούς ανθρώπους του λαού μας και παρακολουθούμε τη ζωή τους –που είναι, σε πολλές περιπτώσεις, όμοια με τη δική μας ζωή– στην εναγώνια και ακατάπαυστη μέριμνά τους να αποφύγουν το κακό και να επιτύχουν την ευημερία με τάματα, ευετηρικές τελετές και πράξεις και λατρευτικές προσφορές στους Αγίους. Πολλές, βέβαια, από τις λαϊκές αυτές τελετές (αιματηρές θυσίες, εγκοιμήσεις, καλογερώματα, περισχοινισμοί κ.λπ.)– που την προέλευσή τους έλκουν από την αρχαία, κυρίως, ελληνική θρησκεία– έχουν παύσει προ πολλού να υπάρχουν στο θρησκευτικό τελετουργικό των νεοελλήνων, μαζί με την ερήμωση που υφίσταται τα τελευταία χρόνια ο λαός της υπαίθρου, χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι οι περιπτώσεις αυτές έπαυσαν ποτέ να ενδιαφέρουν την επιστήμη της Λαογραφίας και της φιλολογικής μελέτης του βίου και πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, αφού, ως γνωστόν, με την έρευνα και γνώση της θρησκευτικής ζωής των Νεοελλήνων αγόμεθα και κατανοούμε καλύτερα και τον εθνικό και θρησκευτικό βίο των αρχαίων Ελλήνων.
Γιατί η αρχαία ελληνική πίστη διαφαίνεται πάντοτε καθαρά κάτω από το χριστιανικό περικάλυμμά της στην πίστη του απλού ελληνικού λαού. Γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, με την παρούσα μελέτη μας, προσπαθούμε να δώσουμε και την ορθή θεολογική ερμηνεία και διάσταση σε πολλές από τις εκδηλώσεις της σύγχρονης λαϊκής πίστης και λατρείας και να προσανατολίσουμε σωστά την ορθόδοξη συνείδηση του πιστού, κάτι που δεν παρατηρείται στη λαογραφική και φιλολογική επιστήμη, που δρα, συνήθως, μονομερώς.
Α΄ Έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 474
Α΄ Έκδοση:02/2018
Λακτίσματα σε καρφιά
Τά Λακτίσματα σέ Καρφιά ἀποτελοῦν μιά συγκομιδή ἔντονης μοναστικῆς καί ἀσκητικῆς βιωτῆς, μεγάλης ἱεραποστολικῆς ἐμπειρίας, ἔμπονης ποιμαντικῆς ἐργασίας καί ἔμφλογης ἐνσυναίσθησης, στή διάρκεια μιᾶς μακρᾶς περιόδου πλέον τῶν ἑξήντα χρόνων.
Μέ ἀμετακίνητο κέντρο τους τόν Ζωηφόρο Σταυρό τοῦ Κυρίου, στρέφονται μέ ὁλόψυχο ἐνδιαφέρον πρός τό πληγωμένο ἀνθρώπινο πρόσωπο ἐν κοινωνίᾳ, ἐν χρόνῳ καί κυρίως στήν αἰώνια προοπτική του.
Ἡ κρίσιμη τροπή τῆς ζωῆς τοῦ Σαούλ σέ Σταυροαναστάσιμη ζωή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν ἁγίου Παύλου, φαίνεται πώς σφράγισε ὡς πυρακτωμένη σφραγίς δωρεᾶς τήν πορεία τοῦ Γέροντος Ἀντωνίου, προσδίδοντας στόν στοχασμό του τήν αἴσθηση τοῦ κατεπείγοντος ἀναφορικά μέ τόν (ἐπαν)εὐαγγελισμό τοῦ κόσμου – τόν ἐπανευαγγελισμό τοῦ «χριστιανικοῦ» βίου.
Με το βιβλίο αυτό, ο Γέροντας Αντώνιος
αντιπροσφέρει στο σώμα της Εκκλησίας
διακριτικές, θεολογικές και εκκλησιολογικές
αλήθειες, τις οποίες βίωσε ο ίδιος κατά την
πολύχρονη πνευματική πορεία του,
με βάση το Λειτουργικό
“Τα Σα εκ των Σων σοί προσφέρομεν”
Λατρευτικό εγχειρίδιο
Στοιχεία Αγωγής για την τάξη και τη Λατρεία της Εκκλησίας.
Η λατρεία του Θεού, η δοξολόγηση του Ονόματός Του, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου. “Πάσα κτίσις, λογική τε και νοερά” παρά του Αγίου Πνεύματος, κατά το Μέγα Βασίλειο, “δυναμουμένη” “λατρεύει” τον Θεό και σ’ Αυτόν “την αΐδιον αναπέμπει δοξολογίαν”, διότι στον Πανάγαθο Θεό “τα σύμπαντα” είναι “δούλα”.
Ο άνθρωπος όμως, ο εκπρόσωπος ή καλύτερα ο μέτοχος “της ορατής και αοράτου κτίσεως”, έχει τη χαρισματική ικανότητα και την τιμητική υποχρέωση να λειτουργεί και να αναπέμπει την ακατάπαυστη και αέναη δοξολογία του Τριαδικού εν Μονάδι Θεού, “του Πατρός των φώτων” (Ιακ.α΄,17) και “Θεού πάσης παρακλήσεως” (Β΄ Κορ.α΄,3). Ο Χριστιανός, εν τω Χριστώ, στην Εκκλησία του Χριστού, ικανούται από το Άγιο Πνεύμα να λατρεύει τον Θεό “εν πνεύματι και αλήθεια” και γι’ αυτό η λατρεία του είναι λογική και αναίμακτη.
Κάθε άνθρωπος, σε όποιο πνευματικό επίπεδο και αν βρίσκεται, λειτουργεί την ύπαρξή του και λατρευτικά. Αναπόφευκτα λατρεύει κάποιον ή κάτι. Γι’ αυτό και έχουμε σαρκολάτρες, αυτολάτρες, ειδωλολάτρες, πυρολάτρες, προγονολάτρες, ζωολάτρες, δαιμονολάτρες, τυπολάτρες κ.λπ. (όποιος δε λατρεύει τον Θεό, θεοποιεί τα κτίσματα). Η λατρευτική αυτή επιλογή του ανθρώπου φανερώνει, εκ των πραγμάτων (de facto) την πραγματική ποιότητα και στάθμη της πνευματικότητάς του και της πίστεώς του.
Η λατρεία λοιπόν είναι ένα παγκόσμιο και πανανθρώπινο φαινόμενο, η διαχρονικότητα του οποίου είναι αναντίρρητη. Το φαινόμενο της λατρείας του Θεού ο Ορθόδοξος Χριστιανός το βιώνει “εν Χριστώ” και “εν Αγίω Πνεύματι”, διότι “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας Αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν” (Ιω.δ΄, 24). Όπως ακριβώς το λέγει και ο Μέγας Βασίλειος στην ευχή της Αγίας Αναφοράς: (…άξιον ως αληθώς, και δίκαιον και πρέπον τη μεγαλοπρεπεία της αγιωσύνης σου, σε αινείν, σε υμνείν, σε ευλογείν, σε προσκυνείν, σοι ευχαριστείν, σε δοξάζειν τον μόνον όντως όντα Θεόν· και σοι προσφέρειν εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως την λογικήν ταύτην λατρείαν ημών…”. (Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου).
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 440
Στ΄ Έκδοση: 2014
Λαυσαϊκόν
Εις το ιερώτατο αυτό βιβλίον ιστορείται και περιγράφεται η ενάρετη άσκησις, η θαυμαστή ζωή και οι αγώνες των αγίων και οσιοτάτων Πατέρων, που αγωνίστηκαν γενναίως στις ερήμους, για να βοηθήσωμε τον ζήλον προς μίμησιν εκείνων, που θέλουν να επιτύχουν πολιτεία θεάρεστη και να βαδίσουν εκείνον τον δρόμο, που φέρει τον άνθρωπο στη βασιλεία των Ουρανών. Εδώ γράφονται ακόμη η ζωή και η πολιτεία εκείνων των αγίων Γυναικών, που έζησαν βίον ασκητικόν, με ανδρική γενναιότητα και με μεγαλοψυχία, ενάντια προς τις πονηρίες των δαιμόνων, ως υπόδειγμα και παράδειγμα για εκείνους, που θέλουν να λάβουν τον λαμπρότατον στέφανον της εγκρατείας και καθαρότητος.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 234
Λόγια Καρδιάς
Χάριτι Θεού, δεκαεπτά έτη μετά την προς Κύριον εκδημίαν της μακαριστής Γεροντίσσης ημών Μακρίνης, η Ιερά ημών Μονή Παναγίας Οδηγητρίας Πορταριάς Βόλου, η οποία είχε την θείαν ευλογίαν επί τριάκοντα και πλέον έτη (1963-1995) να τελή υπό την εμπνευσμένην διαποίμανσίν της, προσφέρει εις τους εν Χριστώ αδελφούς το ανά χείρας βιβλίον, δια μεν τους γνωρίσαντας την Γερόντισσαν προς υπόμνησιν της απλής εν χάριτι και άμα πεφωτισμένης διδασκαλίας της, δια δε τους μη γνωρίσαντας αυτήν γεύσιν μικράν αλλά γλυκυτάτην των λόγων της και γνωριμίαν της προσωπικότητος και του βίου της.
Τα στοιχεία της Βιογραφίας συνελέγησαν αφ’ ενός μεν εξ όσων η ιδία η Γερόντισσα διηγείτο εις ημάς δια λόγους πνευματικής οικοδομής, αφ’ ετέρου δε εξ όσων ενθυμούνται αι παλαιότεροι αδελφαί και δη αι συμπορευόμεναι μετ’ αυτής από των πρωΐμων νεανικών της χρόνων, καθώς και εκ πληροφοριών συγγενικών της προσώπων, καταβληθείσης προσπαθείας δια την όσον το δυνατόν ακριβεστέραν διασταύρωσιν των πληροφοριών, όπου τούτο ήτο εφικτόν. Επειδή η Γερόντισσα επεθύμει να πολιτεύεται αφανώς και εν σιωπή, τα παρατιθέμενα περί του βίου και της πολιτείας της στοιχεία είναι ολίγα -και ίσως την αδικούμε- εν συγκρίσει με το πλήθος των πνευματικών καταστάσεων, τας οποίας πραγματικώς εβίωνε.
Λόγια Σοφά – συλλογή πρώτη
Το βιβλίο αυτό, όπως και τα υπόλοιπα της σειράς, με μια ποιότητα κυριολεκτικά άριστη, είναι καρπός μεγάλης συλλεκτικής προσπάθειας κατά την οποία συγκεντρώναμε με αυστηρά κριτήρια, ό,τι καλύτερο ακούγαμε ή διαβάζαμε. Σαν την μέλισσα δεν πηγαίναμε σ’ όλα τα άνθη, αλλά στα καλύτερα. Κι απ’ τα καλύτερα δεν παίρναμε οτιδήποτε, αλλά το καλύτερο μόνο!
Το πολυτιμότατο αυτό υλικό, σκεφθήκαμε πως πρέπει να φθάσει όσο μακρυά γίνεται, να μελετηθεί απ’ όλους. Δεν είναι δυνατό να απευθύνεται σε ειδικούς, σε κάποιους εξαιρετικά φιλομαθείς ή έστω και σ’ εκείνους που, υπό τύπον λεξικού, αναζητούν κάτι, όπως συμβαίνει με το σύνολο των παρεμφερών βιβλίων που κυκλοφορούν.
Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν χίλια δυό μέσα. Σχήμα τσέπης τους ιδίου του βιβλίου, περιορισμένες σελίδες για να μην είναι ογκώδες, διχρωμία, πολλά σκίτσα κ.λπ., ώστε τελικά η μελέτη του να είναι οπωσδήποτε άνετη, ευχάριστη, ελκυστική. Γιατί δεν αρκεί να επιλεχθεί απ’ τα καλύτερα το καλύτερο, αλλά πρέπει κι αυτό να είναι κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο δοσμένο…
Έτσι, λοιπόν, λόγια μοναδικά, βγαλμένα απ’ την πείρα, τη σοφία, αλλά και την όλη πνευματικότητα, πραγματικά σοφών και πνευματικών ανθρώπων, δοσμένα κατά τρόπο πολύ σύντομο κι ευχάριστο, μπορούν να μας ανακουφίσουν, να μας προβληματίσουν, να μας αναπτερώσουν το ηθικό και το είναι, να μας κάνουν να αναθεωρήσουμε σκέψεις, πρακτικές, ακόμη δε και στάσεις ζωής, οδηγώντας μας στο πραγματικά καλύτερο, το ανώτερο, το μεγάλο και το μεγαλείο. Στο ουράνιο!
Οπότε κάπου εκεί στο γραφείο μας ή στο δωμάτιό μας, συντροφιά με τη μουσική ή και χωρίς αυτήν, κοντά στο τζάκι ή στην όποια ζεστασιά μας τον χειμώνα, σε μια παραλία ή και σ’ ένα πανέμορφο δάσος το καλοκαίρι, εκεί στη σιγαλιά της φύσης, και μ’ ότι άλλο μας αρέσει, μας εξυπηρετεί και μας εκφράζει, φρονούμε πως τα σοφά λόγια που ακολουθούν αν μελετηθούν, μπορούν να αποβούν χρησιμότατα, ακόμη και καθοριστικής σημασίας για τον καθένα μας.
Πολλές φορές μάλιστα, θα νοιώσει κανείς την ανάγκη να σταθεί στη σοφία ενός αποφθέγματος. Να την μελετήσει πολλές φορές, να την σκεφθεί και να συλλογισθεί για ώρες!
Ακόμη και λίγα λεπτά καθημερινής μελέτης, ή έστω κι ενός μονάχα αποφθέγματος, μπορεί να αποβεί το αλάτι που θα νοστιμίσει την καθημερινότητά μας και θα μας διατηρήσει ακεραίους στη ζωή…
Κάθε συλλογή περιέχει 1000 ρήσεις περίπου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Γ΄ Έκδοση
Λόγοι Α΄
Στο παρόν βιβλίο “Λόγοι Α” του π. Ανανία Κουστένη περιέχονται οι παρακάτω ομιλίες:
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, “Ο Γέρος του Μοριά”
Αγία Φιλοθέη, “Η κυρά των Αθηνών”.
Άγιος Νεκτάριος, “Ο Άγιος της Συγνώμης”
Τριώδιο: Συγχωρητικότητα και Συμφιλίωση
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, “Ο κυματοθραύστης της Δύσης”
Ο Σταυρός του Χριστού
25η Μαρτίου: “Η διπλή γιορτή”
Ο Κατανυκτικός Μ. Κανών