Άγιον Όρος χώρα ζώντων
Σύγχρονες μορφές της Ορθοδοξίας όπως τις έζησα.
Τον καιρό που έμενε στο Κουτλουμούσι στο Άγιον Όρος ο Γέροντας Αμβρόσιος φρόντιζε ασκητές και ανήμπορα γεροντάκια… Ήταν κι ένας ξυπόλητος ασκητής, ο μοναχός Λάζαρος, που πήγαινε καμιά φορά και λειτουργόταν και έτρωγε μετά στο Κουτλουμούσι. Έμενε απέξω από το μοναστήρι στο ύπαιθρο, στο ξενοδοχείο των πολλών αστέρων, όπως λέει και ένας άγιος Γέροντας της εποχής μας…
Ο Γέροντας Αμβρόσιος τον φρόντιζε και επεδίωκε να του μιλάει, παρόλο που ο πατήρ Λάζαρος χρησιμοποιούσε τη σαλότητα και ό,τι άλλη μέθοδο μπορούσε για να αποφεύγει την ανθρώπινη τιμή και δόξα.
Κάποτε χιόνισε δυο μέτρα χιόνι και ο Γέροντας Αμβρόσιος πήγε να τον βρει στη ρεματιά που σύχναζε μονάχος. Πήρε και κάνα δυό φίλους μοναχούς και τελικά ξέθαψαν τον πατέρα Λάζαρο που προσευχόταν κάτω από το χιόνι. Όχι, δεν ήταν παγωμένος, ήταν πολύ ζεστός και ζεματούσε. “Αχ, και να ξέρατε τι κακό μου κάνατε”, τους είπε όταν συνήλθε…
Ρώτησα κάποτε τον Γέροντα Αμβρόσιο, πώς καταλάβαινε πως κάποιος έχει αγιότητα και χάρισμα προσευχής. Σαν απάντηση μού διηγήθηκε για την επίσκεψή του στο κελλί του Γέροντα Ιωσήφ του Σπηλαιώτη: “Καθόταν κάτω οκλαδόν, σε ένα ψαθί και έκανε προσευχή, και σείονταν το έδαφος, σαν να γινότανε σεισμός”, μού διηγήθηκε. “Τι θέλεις άλλα να σου πω; Έτρεμε το ψαθί, έτρεμε ο βράχος…”.
Οι ιστορίες και αναμνήσεις του Στέφανου Δημόπουλου αποπνέουν μιαν αφηγηματική αμεσότητα και απαλότητα. Είναι ένας λόγος γλαφυρός και ελκυστικός, ενός ανθρώπου που αναδεικνύεται σε έξοχο αφηγητή, γιατί ακριβώς ο λόγος του είναι αληθής.
Επίμετρο: Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Ελισαίος, καθηγούμενος Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 374
Α΄ Έκδοση: 04/2019
Άγιον Όρος. Το υψηλότερο σημείο της γης
Το Άγιον Όρος είναι τόπος ξεχωριστός. Η ιδιαιτερότητά του όμως δεν είναι ιδιορρυθμία. Απλώς είναι μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δικαιολογεί την μυστική διαφορετικότητα των τρόπων, της ζωής, του πνεύματος. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, ο χρόνος, οι συνήθειες, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται “αγιορείτης μοναχός”. Η φυσικότητα της ζωής, η αυθεντικότητα της πίστεως, η πηγαιότητα των αισθημάτων, η υπερβατικότητα των εκφράσεών του σε κάνουν να νοιώθεις κοντά του, διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος αλλά με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωρείς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις τη θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, τη χάρη του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Τον βλέπεις. Κυριαρχείται από την «καινότητα της γνώσεως», χρησιμοποιεί την διάλεκτο των «έτερων γλωσσών», αξιούται του «μυστικού θεάματος» και απολαμβάνει τα «ξένα ακούσματα». Δίπλα του ζεις. Στο Άγιον Όρος ζεις το άγιο Πνεύμα. Ακόμη και σήμερα…
Έκδοση 9η
Αγιορείτικες Κουβέντες
Μικρά μυστικά για μια όμορφη καθημερινή ζωή
Το Περιβόλι της Παναγίας ως ο τόπος και ο χρόνος της αιωνιότητας αποτελούσε και πάντα θα αποτελεί μία αέναη πηγή εμπνεύσεως για κληρικούς, θεολόγους, λειτουργιολόγους, ιεροψάλτες, αγιογράφους, φιλολόγους, αρχιτέκτονες, ποιητές, συγγραφείς, στοχαστές, ιστορικούς, κοινωνιολόγους, μουσικούς, ζωγράφους, λαογράφους και άλλους πολλούς. Ό,τι όμως και να γράψεις, ό,τι και να περιγράψεις για το Άγιον Όρος, πάντοτε θα είναι ένας και μόνο κόκκος άμμου από μία απέραντη αμμουδιά, που το ζεσταίνει η φιλόστοργη αγάπη της Θεοτόκου. Και τούτο διότι τ΄ Άγιον Όρος είναι ουσιαστικά αυτό, που δεν φαίνεται, αφού πολιτεύεται στο αόρατο μέρος της πλάσης. Συνεπώς για να το κατανοήσεις θα χρειασθείς κιάλια πνευματικά, που όμως δεν τα πωλεί ο τυφλός κι εφήμερος τούτος κόσμος. Σ΄ αυτό το βιβλίο, λοιπόν, παρουσιάζουμε με λίγα λόγια κι απλά, ως ένα λυχναράκι με ιλαρό φως στα ερεβώδη σκοτάδια της εποχής μας, διάφορες συμβουλές και αποφθέγματα, καρποί εμπειριών και θεϊκών βιωμάτων συγχρόνων Αθωνιτών Πατέρων, που κατά καιρούς ως προσκυνητές στης Παναγιάς το περιβόλι ακούσαμε και τα καταγράψαμε. Είναι ένα μικρό, σύγχρονο Γεροντικό, που στόχο έχει να κεντρίσει στην ψυχή την καλή ανησυχία και τη δίψα για το αιώνιο και το αληθινό. Μια χούφτα λιβάνι, που ξεκλέψαμε από το ερμάρι του ιερού ένα δειλινό, σαν αποσπέριζαν οι Πατέρες στο τερπνό εκκλησάκι του Χριστού μας, εκεί, στης Παναγιάς τον θρόνο τον Αθωνικό.
Αγίων Όρος
Το Όρος που λίγο γνώρισα αλλά πολύ αγάπησα.
…Κάθε χρόνο και μία και δύο φορές θα επισκεπτόμουν το Όρος ν’αναπνεύσω τον αέρα του, ν’ακούσω τη φωνή του. Πολύ λίγο έως καθόλου με ενδιέφεραν οι αμύθητοι πολιτισμικοί θησαυροί του όρους. Αυτό που κυρίως με ενδιέφερε ήταν οι άνθρωποί του ή, καλύτερα, η αθέατη πλευρά του Όρους. Κάποια αφανή γεροντάκια που σε εντυπωσιάζουν με την απλότητα και την καλοσύνη, τη σαλότητα και την γνησιότητα, την ευγένεια αλλά και την τραχύτητα, την ελευθερία και την στενομυαλιά.
Μου άρεσε ιδιαίτερα και το επεδίωκα να ακούω τις διηγήσεις των Αγιορειτών, ειδικά των παλαιών. Μου άρεσε ο τρόπος που διηγούντο, έστω κι αν είχαν κάποια αφέλεια ή μάλλον παιδικότητα. Άλλωτε “των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών..”
…Ας είναι λοιπόν τούτο το σημειωματάριο-ημερολόγιο ένα δίκαιο όφλημα στο “κλεινόν Όρος” και μια εκ βαθέων ευχαριστία στους αγιορείτες πατέρες που γνωρίσαμε και μας στήριξαν στα δύσκολα χρόνια της νιότης και όχι μόνο.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 478
Α΄ έκδοση: 12/2016
Αγνή Παρθένε
Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας. Περιέχει τον ύμνο του Αγίου Νεκταρίου “Αγνή Παρθένε Δέσποινα”.
Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών του Οσίου Πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου
Περιέχει την Ακολουθία και την Παράκληση του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 80
Από την εσύπολη στην ουρανούπολη
Τί έγινε τελικά ο Πείσμονας μετά το συναρπαστικό ταξίδι του “Από την εγώπολη στην Εσύπολη”; Ετοιμάζεται τώρα για νέες περιπέτειες και θα συμπαρασύρει μαζί του παιδιά κάθε ηλικίας καθώς αγωνίζεται να φτάσει ακόμη πιο μακριά… στην Ουρανούπολη. Στο βιβλίο αυτό, ανακαλύπτουμε τα λόγια και τις συμβουλές του Γέροντα Παϊσίου, χαρίζοντας στα παιδιά τη σοφία του για την κατάκτηση των αρετών. Τι άραγε θα συμβεί καθώς ο Πείσμονας και η παρέα του φτιάχνουν μια σκάλα για να ανέβουν στο λόφο της αρετής; Ας τους ακολουθήσουμε!
Εικονογράφηση: Αγγελική Δελεχά
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 88
Γ’ Έκδοση: 2014
Από το Μανχάταν στο Άγιο Όρος
Αληθινή ιστορία. Ο πρωταγωνιστής εξιστορεί.
«Χρειάζεται να χαθείς για να βρεις τον δρόμο σου.»
Πρωταγωνιστής της αληθινής αυτής ιστορίας δυνητικά είναι ο κάθε αναγνώστης της.
Οι ανατροπές, οι εκπλήξεις και οι συγκινήσεις που επιφυλάσσει είναι σε μικροκλίμακα ο ορισμός της ανθρώπινης ζωής. Και αν κάτι φιλοδοξεί να πετύχει η καταγραφή αυτής της προσωπικής ιστορίας, είναι ακριβώς να εμπνεύσει στους αναγνώστες της το θάρρος να ζουν τη ζωή τους όπως τους υπαγορεύει η καρδιά και ο λογισμός τους.
Σεπτέμβριος 1973. Μανχάταν, παγκόσμιο εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο.
Στην Αθήνα οι κλιμακούμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών προοιωνίζονται τη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου.
Η διαφαινόμενη κοινωνικοπολιτική ένταση και ανασφάλεια στη χώρα οδηγούν τον Πέτρο στην απόφαση να αφήσει πίσω του πατρίδα και οικογένεια και να πάει για σπουδές στη Νέα Υόρκη, τη μητρόπολη του κόσμου.
Πόσο τον επηρεάζει το αμερικανικό όνειρο και η φιλοσοφία του «sky is the limit» στην προσωπική του αυτοπραγμάτωση και ευτυχία;
Ιανουάριος 2020. Τελικά, πόσα χιλιόμετρα δρόμος χωρίζουν τη φαινομενική επιτυχία από την αληθινή ευτυχία;
Αν με την ιστορία του Μοναχού που έγινε CEO επικοινωνήθηκαν στο επιχειρηματικό και ευρύτερο αναγνωστικό κοινό οι αρχές του Αθωνικού Μanagement, με το βιβλίο Από το Μανχάταν στο Άγιο Όρος φωτίζεται ο δρόμος της εσωτερικής θέασης (ή απελευθέρωσης) ως ο μόνος δρόμος για την προσωπική μας ευτυχία.
«Όταν ήμουν τριάντα ετών, ήθελα να είμαι επιτυχημένος.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα την επιθυμία μου να γίνω ευτυχισμένος!»
Από το περιβόλι της Παναγίας-Νοσταλγικές Αναμνήσεις
Τα συναρπαστικά απομνημονεύματα του αρχιμανδρίτου Χερουβείμ (1920-1979), κτίτορος της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, από την τετράχρονη παραμονή του στο Άγιον Όρος, που παρουσιάζουν με αγάπη και νοσταλγία την αθωνική ζωή του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Οι σελίδες του, απ’ όπου παρελαύνουν πολυάριθμες γνωστές και άγνωστες αγιορείτικες μορφές της εποχής, αναδίδουν το άρωμα της πάντιμης ορθοδόξου μοναστικής παραδόσεως. Ο συγγραφέας, σαν εκλεκτική μέλισσα, αφού συγκέντρωσε από τα μυρίπνοα αθωνικά άνθη ό,τι πολυτιμότερο είχαν, “όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα”, έκλεισε το νοητό αυτό νέκταρ μέσα στην καρδιά και τη μνήμη του, και το άφησε, λίγο πριν αναχωρήσει για τα ουράνια σκηνώματα, σαν πολύτιμη κληρονομιά στα πνευματικά του παιδιά και σε κάθε Χριστιανό.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 328
Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου
Ο βίος του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου από το Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Χαλκιδικής.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 760
Ι΄ Έκδοσις: 2019
Ελληνικός Καφές Αθωνίτικο Χαρμάνι Ξανθός
Ελληνικός Καφές Αθωνίτικο Χαρμάνι Ξανθός 100 γραμμάρια
Ελληνικός Καφές Αθωνίτικο Χαρμάνι Σκούρος
Ελληνικός Καφές Αθωνίτικο Χαρμάνι Σκούρος 100 γραμμάρια
Εσπερινός
Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας. Περιέχει την ακολουθία του Εσπερινού.
Η εικόνα του Άξιον Εστί
Η Πρωταΐτισσα του Άθωνα και η ιστορία της.
Tο Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας, όπως ονομάσθηκε για πρώτη φορά από τον διάσημο εκείνο μοναχό Καισάριο Δαπόντε τον Ξηροποταμηνό, αποτελεί, κατά αρχαία παράδοση, κλήρο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η προστασία και η φροντίδα της Θεοτόκου αποδεικνύεται με πολλά γεγονότα και κυρίως με τις θαυματουργικές Εικόνες Της, ≪τὰς ἀποτεθησαυρισμένας εἰς τὰς Ἱερὰς Μονὰς καὶ Σκήτας≫. Αλλά η εικόνα του Άξιόν Εστι του Πρωτάτου, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και προσελκύει την αναφορά όλων των Μονών και όλου του Αγιορείτικου κόσμου και αποτελεί εύνοια και δώρο της Θεοτόκου και γι’ αυτό και παναγιορειτικό οφειλετικό προσκύνημα. Με την θαυματουργή αυτή Θεομητορική εικόνα, το παλλάδιον του Αγιορείτικου μοναχισμού, καθώς και με την ιστορία και την παράδοση που την συνοδεύει, ασχολείται η παρούσα εργασία.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 208
Α΄ έκδοση: 04/2016
Η έρημος της Καψάλας
Η Χάρις του Θεού δεν έχει ανάγκη από “χτενίσματα” και “βελτιώσεις”. Αντίθετα, εκεί που φαίνονται οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα ελαττώματα που απέκτησε η ανθρώπινη φύση εξ αιτίας της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, εκεί λάμπει περισσότερο το Μεγαλείο του Θεού, που στέλνει την Χάρι Του να συμπλέκεται με την ανθρώπινη ψυχή.
Δεν ήθελα με τίποτα να “αγιογραφήσω” τους πατέρες της Καψάλας. Ούτε αυτούς ούτε τις καταστάσεις ούτε τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία έζησαν.
Δε το είχαν ανάγκη εξ άλλου. Ήθελα την αλήθεια νέτη-σκέτη, γιατί τότε έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Γιατί πιστεύω ότι οι ανθρώπινες ψυχές, και μάλιστα των νέων, έχουν ανάγκη από την αλήθεια.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 64
Α΄ Έκδοση: 04/2013