Ανελήφθης εν δόξη
Λόγοι στην Ανάληψη του Κυρίου
Ένα απάνθισμα λόγων για τη μεγάλη εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου, το τελευταίο γεγονός της επίγειας πορείας του Χριστού, με το οποίο ολοκληρώνεται το έργο της θείας οικονομίας. Μια προσφορά τροφής προς θεολογική εμβάθυνση και αφορμή για πνευματική καλλιέργεια και ενίσχυση της πίστεως.
Αντιπαλεύοντας την παρακμή
ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ 2022
Πόσοι Ελληνώνυμοι σήμερα συνειδητοποιούν πως, με την ίδρυση του ελλαδικού εθνικού κρατιδίου, τελειώνει ιστορικά ο Ελληνισμός;
Άλλοτε, ακόμα και κάτω από φρικτό ζυγό δουλείας, οι Έλληνες παρήγαν πολιτισμό, κοινοτικούς και συντεχνιακούς θεσμούς, αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, όραμα ιστορικού μέλλοντος.
Τώρα πια παράγουν μόνο μίμηση και μεταπρατισμό, αγλωσσία, παρανάγνωση της Ιστορίας, με ζηλευτό πρότυπο ανάπτυξης τη Σιγκαπούρη!
Αντλούμε ελπίδα, όσο υπάρχουν αντιστάσεις στην ισοπέδωση: Μνημονεύουμε Σεφέρη, Ελύτη, Τσαρούχη, Χατζηδάκι, Γκάτσο, Πικιώνη, Θεοτοκά.
Από την φιλοσοφική στην θεολογική έννοια της δικαιοσύνης
Με τον θάνατο του Αριστοτέλους το 322 π.Χ. η Ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας εισέρχεται σε μία νέα φάση· κλείνει ο κύκλος της κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας και αρχίζει η ελληνιστική περίοδος, που θα τερματισθεί το 31 π.Χ., όταν με την κατάλυση του κράτους των Πτολεμαίων θα ολοκληρωθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση και ο Ελληνισμός θα παύσει να έχει την δική του πολιτική οντότητα. Η ελληνική φιλοσοφία, στενά δεμένη με την πολιτική ζωή, υφίσταται τον αντίκτυπο της κοσμοϊστορικής αλλαγής. Η κλασική αττική φιλοσοφία είχε αναπτυχθεί μέσα στα πλαίσια της πόλεως-κράτους. Τώρα, μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, πόλεις-κράτη δεν υπάρχουν πια, και οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα.
Η μεταβολή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καταλυθούν οι δεσμεύσεις του ατόμου στην στενή πολιτική οργάνωση της πόλεως. Ο πολίτης απέκτησε πολιτική ελευθερία, την οποία προηγουμένως δεν είχε. Τώρα μπορεί να κινείται έξω από τα όρια της στενής εδαφικής περιοχής της πόλεως, χωρίς να δεσμεύεται πολιτικώς από τις αποφάσεις της. Αλλά η ελευθερία αυτή αντισταθμίσθηκε από μία επικίνδυνη αστάθεια. Η νέα πραγματικότητα έθεσε στον άνθρωπο νέα προβλήματα, που έπρεπε να αντιμετωπισθούν. Το πρώτο πρόβλημα της εποχής ήταν ηθικό: πώς, τώρα, πρέπει να διαμορφωθούν οι σχέσεις των ατόμων μεταξύ τους; Και το δεύτερο πρόβλημα, μετά το ηθικό, ήταν το πολιτικό: Πώς πρέπει να διαμορφωθούν οι σχέσεις των απομονωμένων ατόμων προς τα αχανή κράτη των Μακεδόνων, προς την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την ανθρωπότητα ολόκληρη; Με την αποδυνάμωση της πόλεως αποδυναμώθηκαν και οι θεσμοί που συνείχαν την κοινωνία της πόλεως και οι ηθικοί δεσμοί πού συνέδεαν τους πολίτες μεταξύ τους.
Άρωμα Ιωνίας – Ιστορίες και άνθρωποι μετά τον ξεριζωμό
Οκτώ ανθρώπινες ιστορίες ποτισμένες με τις αλήθειες της ζωής. Άνθρωποι που αναγκάστηκαν να αφήσουν σπίτια και όνειρα και να αγωνιστούν για να οικοδομήσουν πάνω στις στάχτες μια νέα ζωή. Ωστόσο, μέσα από γεγονότα, που εκτυλίσσονται στον απόηχο πολέμων, κατατρεγμών και ανέχειας αναδεικνύεται η αξία του ψυχικού σθένους και του αγώνα για την επικράτηση του καλού και αγαθού. Άνθρωποι και γεγονότα που μοιάζουν γεννήματα φαντασίας μάς συγκινούν και μας ξαφνιάζουν σαν απρόσμενες λύσεις κάποιου ζωντανού γρίφου. Γιατί, χωρίς αμφιβολία, η ζωή είναι ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας.
Το βιβλίο “Άρωμα Ιωνίας – Ιστορίες και άνθρωποι μετά τον ξεριζωμό” απευθύνεται όχι μόνον στους ενήλικες αναγνώστες, αλλά ενδιαφέρει και τους εφήβους και νεότερους, μπορεί δε να χρησιμοποιηθεί και σε λέσχες ανάγνωσης ώστε να προκληθεί συζήτηση γύρω από τα θέματα που πραγματεύεται.
Γόνιμη γη
Το πνευματικό ταξίδι της εγκυμοσύνης
Πολλά ταξίδια κάνουμε στη ζωή μας. Άλλοτε είναι μια σύντομη διαδρομή μέχρι το απέναντι κατάστημα, άλλοτε μακρά περιήγηση σε πιο μακρινούς τόπους. Και η εγκυμοσύνη ένα ταξίδι είναι: δυναμικό αλλά και αργόσυρτο και κουραστικό – πορεία μάλλον παρά τρέξιμο. Πορεία και προσκύνημα μέσ’ από ευρύ πνευματικό τοπίο: ιλιγγιώδεις κορυφές και απόκοσμες κοιλάδες, ζόρικες αναρριχήσεις και δροσιστικά ρυάκια. Κάθε μέρα ένα βήμα πιο κοντά στην αγία πόλη, τον προορισμό μας, εκεί που θα συναντήσουμε και θα συνοδεύσουμε στον κόσμο μια νέα μορφή της θείας εικόνας: το μωρό μας.
Πρόλογος: Μάγδα Τσολάκη, Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Θεολόγος, καθηγήτρια ΑΠΘ
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη
Η απελπισία της μοναξιάς και η χαρά της κοινωνίας
Λαχτάρησε ο άνθρωπος να νιώσει ελεύθερος! Αγωνίστηκε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής, να μην πεθαίνει της πείνας, να μπορεί να ταξιδεύει, να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να αποφασίζει αυτός για ό,τι θέλει. Έφτιαξε μηχανές, ταξιδεύει στο διαδίκτυο, ακολουθεί και ακολουθείται από χιλιάδες άλλους ανθρώπους, από όλα τα σημεία της γης. Βάζει φίλτρα στις φωτογραφίες του, μπαίνει και βγαίνει σε κόσμους εικονικής πραγματικότητας! Νιώθει όμως μόνος και ανικανοποίητος. Παλεύει με τις σχέσεις, ελπίζοντας ότι δεν θα τον προδώσουν. Τις προδίδει συχνά πρώτος αυτός, καθώς αισθάνεται το βάρος της δέσμευσης. Φεύγει κυνηγημένος από τη διαφορετικότητα. Δυσκολεύεται να εμπιστευτεί, φοβάται το ξένο. Κοιτάζει καχύποπτα τους άλλους και απαιτεί να επιβεβαιώνουν τον δικό του εαυτό.
Καθώς αναζητά την αυτοεκτίμηση και την αυτογνωσία συνειδητοποιεί ότι η χαρά στις σχέσεις παραμένει το ζητούμενο. Ο σύγχρονος μεταμοντέρνος άνθρωπος αποζητά να είναι τόσο αυτάρκης στη μοναξιά του, που νιώθει τη σχέση ως μια έκπτωση, μια απειλή.
Μείνε παντρεμένος, χώρισε από τη σχέση σου,
κάνε «come-out» την αλήθεια σου, θύμωσε και συγχώρεσε,
κάνε ό,τι θέλεις αναλαμβάνοντας την παράδοξη δέσμευση:
μην συμβιβαστείς με το ψεύτικο, μην ταυτίσεις την απόλαυση
που προσφέρει η επιφανειακότητα των εφήμερων συνευρέσεων
με τη χαρά της σύνδεσης των προσώπων…
Σειρά: Πίστη, Ύπαρξη και Σχέση 3
Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος
Αλέξης Λάππας
π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος
Ανδρονίκη Δράγου
Χρυσή Καρυώτογλου
Αρχιμ. Ελισαίος, Ηγούμενος Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας
π. Βαρνάβας Γιάγκου
π. Βασίλειος Θερμός
Η γιαγιά μου η Άλωση
Ήταν μια από τις χειρότερες ώρες της παγκόσμιας ιστορίας σε βαρβαρότητα και αγριάδα. Δεν καταστράφηκε μόνο μια πόλη, έστω και η πιο μεγάλη και πιο πολιτισμένη. Συντρίφτηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός, μια αυτοκρατορία που κράτησε στις πλάτες της, σαν νεώτερος άτλας, τον πολιτισμό της αληθινής Χριστιανοσύνης, όπου η Πίστη γίνεται Ζωή. Μετά την άλωση και την πτώση της Βασιλεύουσας όρμησε παντού ο μεσαίωνας, με την κακή του, τη σκοτεινή μορφή και κύλησαν οι αιώνες της αθεΐας, που ακόμα συνεχίζονται…
Σφάχτηκαν, πουλήθηκαν, καταστράφηκαν, διαλύθηκαν άνθρωποι και πράγματα στο Ορθόδοξο Βασίλειο της Ανατολής. Αλλά ο σπόρος έμεινε βαθειά μέσα στα αιματοποτισμένα χώματα, για να ξανανθίσει και βλαστήσει «πάλι με χρόνια, με καιρούς» και να δώσει την καλή μαρτυρία της μιας Πίστεως, κάτω από το φως της Πανάχραντης Προστάτισσάς μας Θεοτόκου και να συνεχιστεί ο Γολγοθάς της εν Χριστώ ζωής, που δεν έσβησε και μήτε θα σβήσει στους αιώνες…
Θέλω απάντηση! Νο 3
-Όλες οι θρησκείες στον ίδιο Θεό δεν πιστεύουν;
-Είναι κακό να χρησιµοποιούµε τα social media;
-Να πιστεύω στα όνειρα;
-Υπάρχει Θεός; Και αν ναι, τι ακριβώς είναι;
Το τρίτο βιβλίο της σειράς µε απαντήσεις σε εφηβικές αναζητήσεις! Το µικρό αυτό βιβλίο αφουγκράζεται τη δικαιολογηµένη απαίτησή σου για µια απάντηση –και θα τη βρεις, µέσα στις σελίδες του! Απάντηση τεκµηριωµένη και βασισµένη στην Αγία Γραφή, στον αιώνιο και αλάνθαστο λόγο του Θεού, που εκπληρώνει κάθε ειλικρινή αναζήτηση του ανθρώπου για την αλήθεια.
Για νέους και όχι µόνο…
Μη φοβού!
Διώξε τους φόβους που δυναστεύουν τη ζωή σου!
Μέσα από τα κείμενα που αφηγούνται ένα διαφορετικό οδοιπορικό στις πλαγιές του Άθωνα, ο συγγραφέας καταγράφει την σοφία των ασκητών και των Πατέρων, ως αντίδοτο στην καταδυνάστευση του φόβου που κυριεύει τον σύγχρονο άνθρωπο. Ένα βιβλίο αληθινό βάλσαμο!
Πλούσιοι ἢ φτωχοί, μικροί, μεγάλοι, «εὐσεβεῖς» ἢ ἄθεοι… ὅλοι μας ἔχουμε κάτι πολύ κοινό: ἕναν μόνιμο φόβο, ἀκριβῶς ὅπως μᾶς προειδοποίησε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέρες…» (Λουκ. κα΄, 26), καὶ βασανιζόμαστε νύχτα-μέρα ἀπό φόβους, φοβίες καὶ διάφορες τυραννικὲς ἀνησυχίες.
Μὲ ἕναν σάκο ταξιδιωτικό στην πλάτη, ἀλλὰ περισσότερο βαρυφορτωμένος μέ τίς ἔγνοιες τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἀγαπημένος μας πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης… πῆρε τά βουνά!
Γιατί καὶ πῶς ριζώνουν οἱ φόβοι στην ψυχή μας;
Πῶς ἐγκλωβίζουν τὴν ψυχή μας οἱ ἐνοχές, ἡ τελειομανία, μὰ καὶ ἡ ὀλιγοπιστία;
Πῶς οἱ πνευματικοὶ νόμοι μᾶς βοηθοῦν νὰ ἀπαγκιστρωθοῦμε ἀπὸ αὐτά;
Τί σημαίνει «τσαλακωμένο» καὶ γιατί εἶναι προτιμότερο ἀπὸ τὸ… καλοσιδερωμένο;
Αὐτὲς καὶ ἄλλες πολλὲς ἀπαντήσεις σὲ ἕνα ἀπολαυστικὸ ὁδοιπορικό.
Όταν με έζωσαν τα φίδια…
Τι μανία κι αυτή των μεγάλων, να οργώνουν το νησί απ’ άκρη σ’ άκρη, μη χάσουν κανένα αξιοθέατο! Κι αν αυτοί θέλουν να ταλαιπωρούνται, τι μας σέρνουν μαζί κι εμάς τα παιδιά;
Η ώρα πήγε τρεις. Δεν μου κολλάει ύπνος με τίποτα, κι ας λένε ότι τα φίδια στην Παναγιά τη Φανερωμένη, που θα επισκεφθούμε αύριο, ανήμερα Δεκαπενταύγουστο, είναι εντελώς άκακα. Απεχθάνομαι τα φίδια και δεν θ’ αλλάξω γνώμη τώρα. Αύριο όμως τι γίνεται;
Βυθίζομαι κάποια στιγμή σ’ έναν ύπνο εφιαλτικό και ξυπνάω λουσμένος στον ιδρώτα, δευτερόλεπτα πριν ένας αιμοβόρος κροταλίας με κάνει μια χαψιά, ενώ η φωνή του μπαμπά με καλεί να κατέβω για να φύγουμε.
Σταυροκοπιέμαι. Αχ, βόηθα, Παναγίτσα μου! Κάνε το θαύμα σου!
Η γνωριμία με τον ναό της Παναγίας Λαγκουβάρδας ή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κεφαλονιά μέσα από μία τρυφερή ιστορία με χιούμορ για κάθε παιδί που είναι έτοιμο να πιστέψει στο θαύμα και να δεχτεί με ανοιχτή καρδιά, με ταπεινότητα και ευγνωμοσύνη, την ευλογία της Μεγαλόχαρης.