Η αγία Μαρία των Παρισίων – Μαρία Σκομπτσόβα – η ζωή της
“Ο δρόμος για τον Θεό περνάει μέσα από την αγάπη για τους ανθρώπους. Στην τελική κρίση δεν θα ερωτηθώ εάν εξετέλεσα με επιτυχία τις ασκητικές μου πρακτικές, ή πόσες γονυκλισίες έκανα. Αντίθετα, θα ερωτηθώ αν έδωσα τροφή στους πεινασμένους, αν έντυσα τους γυμνούς, αν επισκέφθηκα τους ασθενείς και τους φυλακισμένους. Μόνο αυτό θα ερωτηθώ. Για κάθε φτωχό, πεινασμένο και φυλακισμένο ο Σωτήρας μας λέει “Εγώ”. “Εγώ πεινούσα και διψούσα, Εγώ ήμουν άρρωστος και στη φυλακή”. Νομίζω ότι βάζει στην ίδια μοίρα τον εαυτό του και κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη… Πάντα το γνώριζα αυτό, αλλά είναι μόνο τώρα που με κάποιο τρόπο η αντίληψη αυτή με διαπέρασε. Είναι κάτι που με πλημμυρίζει με δέος”.
(Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, η μετέπειτα Αγία Μαρία των Παρισίων)
Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ευλαβής προσπάθεια να παρουσιάσει τον βίο της Αγίας Ματρώνας, της αόμματης. Είναι μετάφραση από την Ρωσική. Από την πλευρά του μεταφραστή έγινε προσπάθεια να μην αλλοιωθεί το ύφος του κειμένου και να αποδοθούν, κατά το δυνατόν, ακριβώς τα νοήματα. Η Οσία υπήρξε γόνος φτωχής Ρωσικής οικογενείας. Γεννήθηκε αόμματη, χωρίς οφθαλμούς στις κόγχες. Σημείο που ίσως δήλωνε την εκλογή του Θεού και ότι έμελλε ο καλός Θεός να της δώσει πλούσια την όραση της ψυχής της. Η μνήμη της τιμάται στις 2 Μαΐου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 120
Α΄ έκδοση: 02/2019
Η Αγία Ξένη της Πετρουπόλεως
Η Οσία Ξένη (Γκριγκόριεβνα) καταγόταν από πολύ εύπορη οικογένεια της ανώτερης ρωσικής κοινωνίας. Σε ηλικία 26 ετών, μετά το θάνατο του συζύγου της (συνταγματάρχη του τσαρικού στρατού και πρωτοψάλτη της βασιλικής αυλής), μοίρασε σε πτωχούς τη μεγάλη της περιουσία. Μετά από οκταετή πνευματική προετοιμασία σε ερημητήριο, έζησε την υπόλοιπη ζωή της σε μεγάλη φτώχεια και ταπείνωση, ως ασκήτρια, στους δρόμους της Αγ. Πετρούπολης στο ρωσικό βορρά. Ήταν εντελώς ακτήμων, χωρίς σπίτι ή υλικά υπάρχοντα παρά μόνο τα λίγα ρούχα που φορούσε (κόκκινη φούστα και το σακάκι του συζύγου της), ίδια χειμώνα-καλοκαίρι, παρά το δριμύτατο ψύχος. Το φαγητό της προερχόταν από την ελεημοσύνη των συμπολιτών της. Την ημέρα περιπλανιόταν στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης εμπαιζόμενη και κακομεταχειριζόμενη από πολλούς. Το βράδυ αποσυρόταν στους αγρούς και εκεί γονατιστή προσευχόταν ως το πρωί.
Ο αυστηρός ασκητικός αγώνας και η ταπείνωσή της είλκυσαν τη Χάρη του Θεού που την προίκισε με προορατικό, διορατικό και θαυματουργικό χάρισμα. Για να αποφύγει τον ανθρώπινο έπαινο και για να κρύψει τον πνευματικό της αγώνα έζησε μέσα στον κόσμο ως «δια Χριστόν σαλή», κάνοντας δηλαδή περίεργα και ανόητα πράγματα που αποφεύγουν οι συνετοί. Παριστάνοντας την τρελή έκρυβε τα πνευματικά της χαρίσματα και προκαλούσε έτσι τη χλεύη και την αποστροφή των άλλων, ασκούμενη στην ταπείνωση. Αλλά όσο ταπεινωνόταν, τόσο περισσότερο την εξύψωνε ο Θεός. Έτσι, σιγά-σιγά οι συμπολίτες της αναγνώρισαν τα θαυμαστά σημεία που επιτελούσε και παρατήρησαν τα σημάδια αγιότητας που ήταν το υπόστρωμα της φαινομενικά διαταραγμένης ζωής της. Έφτασε μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ο σεβασμός και η ευλάβειά τους στην Αγία, ώστε θεωρούσαν την παρουσία της ανάμεσά τους ως ευλογία για την πόλη τους και τη ζωή τους.
Εκοιμήθη το 1801 σε ηλικία 71 ετών και ετάφη στο κοιμητήριο Smolensk της Αγ. Πετρούπολης.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 112
Β΄ Έκδοση: 2006
Η Αρχόντισσα του Βυζαντίου
Αφηγηματική βιογραφία της Οσίας Ολυμπιάδος της διακόνισσας
Εξώφυλλο:Μαλακό
Σελίδες: 272
Α΄ Έκδοση: 2014
Η Γερόντισσα της χαράς – Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη
Ουσιαστικά όταν μιλούσες μαζί της ένοιωθες ότι γινόταν εσύ, ήταν σαν να μιλούσες στον εαυτό σου, δεν απευθυνόσουν σε μοναχή, γι’ αυτό και δεν έλεγε τίποτε, δεδν σε διόρθωνε, με αποτέλεσμα να νοιώθεις πολύ άνετα μαζί της, όπως νοιώθεις με τον εαυτό σου..
Η γερόντισσα δεν ήταν χαμογελαστή αλλά χαμογελούσαν τα μάτια της. Ο λόγος της ήταν πάντα όμορφος, είχε μέσα μια χάρη. Ένοιωθες αυτό που είπαν οι μαθητές στην Μεταμόρφωση “καλόν έστιν ημας ωδε είναι”. Δεν θέλαμε να φύγουμε από κοντά της. Όταν ησύχαζε, καθόταν πολλές φορές στον ήλιο, στον εξώστη, και έβλεπες ότι προσευχόταν. Φαινόταν αυτό έντονα στο πρόσωπό της, η αίσθηση ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει “φύγει” με την προσευχή.
Οι άνθρωποι είμαστε τραγικά πρόσωπα. Σκοντάφτουμε, ψάχνουμε, θέλουμε, πονάμε, πέφτουμε και μαζί μας οι αόρατοι άγγελοι με “αρχιαγγέλισσα” την γερόντισσα Γαβριηλία μας ξεσκονίζουν, μας δροσίζουν και μας χαμογελούν. Σηκωθείτε, λένε. Και αν πέσατε, δεν πειράζει, σηκωθείτε πάλι και πάλι. Στο τέρμα περιμένει η Χαρά του κόσμου.
Πάμε, ερχόμαστε, ο Χριστός μένει.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Α΄ Έκδοση: 03/2018
Η εν Χριστώ αναρχία
Η θεολογία της Αγίας Μαρίας Σκομπτσόβα και ο διάλογός της με τον σύγχρονο κόσμο
Γιατί ένα βιβλίο για την αγία Μαρία Σκομπτσόβα; Γιατί ακριβώς η αγία Μαρία Σκομπτσόβα αναδεικνύει με τη ζωή και τον ριζοσπαστικό θεολογικό της λόγο το «σκάνδαλο» του χριστιανικού μυστηρίου, σε όλη του την αφοπλιστική και καινοφανή «παραδοξότητα». Η αγία Μαρία των Παρισίων, όπως είναι αλλιώς γνωστή, κομίζει μία μαρτυρία την οποία έχει απολύτως και ανυπερθέτως ανάγκη ο σύγχρονος Ορθόδοξος Χριστιανός – και όχι μόνο. Η μαρτυρία αυτή αφορά έναν Θεό του οποίου η αγάπη δεν γνωρίζει όρια, έναν Θεό ο οποίος δεν «βολεύεται» σε προεννοήσεις και συμβάσεις, έναν Θεό ο οποίος ξέρει να ξαφνιάζει και να εκπλήττει, εν ολίγοις, έναν Θεό βιβλικό-ζώντα! Ο λόγος της αγίας Μαρίας είναι προφητικός, η αγία ακροάται νηπτικώς το θείο θέλημα για το εδώ και τώρα του ανθρώπου. Ποιου ανθρώπου; Του ανθρώπου του σήμερα, ο οποίος θέλει να ζήσει στο σήμερα, ο οποίος δεν ζει στο χθες, δεν ονειρεύεται «περασμένα μεγαλεία». Το γεμάτο διάκριση βλέμμα της αγίας είναι στραμμένο στο ουσιώδες και ως εκ τούτου ανατρέπει τη σιγουριά της συνήθειας, τις αγκυλώσεις της παραδοσιαρχίας και τη θαλπωρή του «Ιδίου», ανοίγοντας τον αναγνώστη στους άπειρους ορίζοντες του «Όντως Άλλου».
Η έρημος της Καψάλας
Η Χάρις του Θεού δεν έχει ανάγκη από “χτενίσματα” και “βελτιώσεις”. Αντίθετα, εκεί που φαίνονται οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα ελαττώματα που απέκτησε η ανθρώπινη φύση εξ αιτίας της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, εκεί λάμπει περισσότερο το Μεγαλείο του Θεού, που στέλνει την Χάρι Του να συμπλέκεται με την ανθρώπινη ψυχή.
Δεν ήθελα με τίποτα να “αγιογραφήσω” τους πατέρες της Καψάλας. Ούτε αυτούς ούτε τις καταστάσεις ούτε τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία έζησαν.
Δε το είχαν ανάγκη εξ άλλου. Ήθελα την αλήθεια νέτη-σκέτη, γιατί τότε έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Γιατί πιστεύω ότι οι ανθρώπινες ψυχές, και μάλιστα των νέων, έχουν ανάγκη από την αλήθεια.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 64
Α΄ Έκδοση: 04/2013
Η ζωή ενός μεγάλου Βασίλειος Καισαρείας
Το 329/30 γεννήθηκε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας χαριτωμένο αρχοντόπουλο. Οι γονείς το ονόμασαν Βασίλειο κι αμέσως το έδωσαν να το μεγαλώσει φτωχή γνωστή τους οικογένεια, που ζούσε κοντά στη Νεοκαισάρεια του Πόντου.
Για ποιο λόγο ακριβώς οι γονείς δεν κράτησαν το μωρό κοντά τους δε γνωρίζουμε. Ίσως γιατί έτσι γινόταν με τις πλούσιες οικογένειες που είχαν όνομα και θέση. Ίσως γιατί στον τοκετό αρρώστησε η μητέρα ή δεν είχε δικό της γάλα να δώσει στο παιδί.
Όποια πάντως κι αν ήταν η αιτία, ο μικρός Βασίλειος έκανε το πρώτο ταξίδι της ζωής του, από την Καππαδοκία στον Πόντο. Από την πολυάνθρωπη κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα Καισαρεία στη γνωστή Νεοκαισάρεια, όπου ο πατέρας του είχε σημαντική κτηματική περιουσία κι εργαζόταν σαν συνήγορος.
Στο ζευγάρι μάλιστα που ανέλαβε το μεγάλωμα του Βασιλείου οι γονείς του υπήρξαν γενναιόδωροι. Τους διευκόλυναν με κτήματα και τους δάνεισαν δούλους, που δούλευαν για χάρη τους και μετά το θάνατο των γονέων του Βασιλείου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 536
Θ΄ Έκδοση: 2018
Η Ημέρα του Αγίου Πνεύματος
Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα (1891-1945)
Ποιά λοιπόν είναι η σωστή στάση απέναντι στον ψυχικό μας κόσμο; Μια πνευματικότητα που αρκείται να θρέψει το άτομο, που το διαχωρίζει από τον εξωτερικό κόσμο και το περιορίζει μονάχα στο πεδίο των προσωπικών συναισθημάτων και συγκινήσεων, που συγκεντρώνεται στην λεπτομερή εξέταση των παραμικρών εσωτερικών κινημάτων της ψυχής, δεν είναι πνευματικότητα άξια του ονόματος της. Μια πνευματικότητα που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι πιο κοντά και πιο προσεκτικός για τον πλησίον του, που του αποκαλύπτει τα αίτια και τα εσώτερα κίνητρα για την διαγωγή μιας άλλης ψυχής, που εγκαθιστά γέφυρες με τον άλλο, που διδάσκει την αγάπη του πλησίον, να μια αληθινή πνευματικότητα.
Η ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ
Ιστορίες από τον κήπο της Όπτινα
Το βιβλίο Η Ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ – Ιστορίες από τον κήπο της Όπτινα (τίτλος του πρωτοτύπου: Στη γιορτή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ) είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο της συγγραφέως με αφηγήματα από τη ζωή της κοντά στο μοναστήρι τις ημέρες εκείνες, όταν η Όπτινα ήταν μόνο ερείπια και άνθρωποι απ’ όλη τη Ρωσία, που τους ένωνε η πίστη και τους ωθούσε μια εσωτερική παρόρμηση, έρχονταν στην Όπτινα και βοηθούσαν εθελοντικά στην ανακαίνιση της Μονής. Διαβάζουμε ιστορίες από τη συνεργασία της με τους πατέρες της Μονής, τους εργαζόμενους, με όσους ζουν στην ευρύτερη περιοχή καθώς και τους προσκυνητές που έρχονται από παντού. Και όλα αυτά με συνεκτικούς δεσμούς την πίστη, την πνευματική ζωή και, κυρίως, το θαύμα.
Μετάφραση: π. Γεώργιος Κονισπολιάτης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 424
Α΄ έκδοση: 09/2016
Η Ματωμένη Υπογραφή της λευτεριάς
Αφηγηματική βιογραφία του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Γρηγορίου του Ε΄
Η Εκκλησία μαρτύρησε και η επανάσταση αγιάστηκε.
Το πένθιμο ράσο με τον σταυρό στον ώμο προηγήθηκε και η Ελλάδα αναστήθηκε.
Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας και του θαύματος της ελληνικής επανάστασης.
Όποιος μελετάει την ελληνική επανάσταση με καθαρή καρδιά, σκύβει και προσκυνάει το μαρτυρικό νέφος των ρασοφόρων, το ράσο, που έφτιαξε πατρίδα.
Τον τίτλο “Ματωμένη Υπογραφή της λευτεριάς” μας ενέπνευσε ο λόγος του Σπυρίδωνα Τρικούπη, που εκφωνήθηκε στην Βουλή των Ελλήνων την 3η Αυγούστου 1864 για τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ (Μοναχή Ολυμπιάδα Ντίτορα)
Η μορφή ενός Αγίου Ιωάννης ο Ρώσος
Ο άγιος, είναι το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης του Θεού. Αυτή την ειρήνη θέλησαν να πάρουν μαζί τους οι κατατρεγμένοι και ξεριζωμένοι κάτοικοι μιας πόλης της Μικράς Ασίας όταν, από το Προκόπι της Καππαδοκίας, μετοικήσανε στην Εύβοια, στο παλιό Αχμέτ Αγά, το καινούργιο Προκόπι. Άφησαν πίσω τους περιουσίες, σπίτια, χτήματα, όλα τα καλά τους. Πήραν μαζί τους λίγα δέματα, με τ’ απαραίτητα, ίσως και λίγα φλουριά – και πήραν την πολυτιμότερη, κοινή περιουσία τους, το σκήνωμα του ανθρώπου που, κάποτε, είχε αγιάσει στα δικά τους χώματα. Οι πατρίδες αιχμαλωτίζονται, οι ιδέες όμως μένουν πάντοτε ελεύθερες κι’ αυτή την ελευθερία θέλησαν να προστατεύσουν οι κάτοικοι απ’ το Προκόπι, όταν μεταφέρανε μαζί τους, στην καινούργια τους πατρίδα, ό,τι είχε σταθεί, πάντοτε, γι’ αυτούς, το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης του Θεού. Το γεγονός είναι ιστορικό: τον Οκτώβριο του 1924, με το καράβι “Βασίλειος Δεστούνης”, που μετέφερε ένα μέρος του πληθυσμού από το Προκόπι για εγκατάσταση στο Αχμέτ Αγά της Ευβοίας, έφθασε στην προκυμαία της Χαλκίδας και το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Μισός, σχεδόν, αιώνας πέρασε από κείνη την ημέρα και το καινούργιο Προκόπι ζει και χαίρεται γύρω από τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου του, που έχει γίνει κι’ ένα από τα δημοφιλέστερα προσκυνήματα στην Ελλάδα. Οι σελίδες που ακολουθούν είναι μια αφήγηση του βίου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου σύμφωνα με τα λίγα γνωστά γεγονότα της ζωής του και μέσα στα ιστορικά πλαίσια της εποχής που έζησε. Η ημερομηνία της γεννήσεως του Αγίου δεν είναι γνωστή. Την τοποθετούν κάπου γύρω στα 1690. Ούτε είναι γνωστό τ’ όνομα του χωριού ή της πόλης που γεννήθηκε στην περιοχή της Μικρής Ρωσίας. Είναι όμως γνωστή η ημερομηνία της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους: 1711. Επίσης, είναι γνωστή και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του Αγίου: 27 του Μάη 1730, στο Προκόπι της Καππαδοκίας.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Ε΄ Έκδοση: 05/2011
Η οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης
Παρακαταθήκη και διδάγματα της γερόντισσας.
Μαρτυρίες ανθρώπων που τη γνώρισαν.
Γράφουν Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος και Αρχιμ. Αντώνης Φραγκάκης
«Ὅταν κλαίω καὶ στενάζω γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, βαθαίνει ἡ καρδιά μου. Αναστενάζω ἀπὸ τὰ τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μου καὶἀνακουφίζομαι. Ἡ εὐχὴ τρέχει, τρέχει… καί, σὲ ἀνύποπτο χρόνο, δεν ξέρω πῶς, μὲ τὰ “κιάλια” τῆς καρδιᾶς βλέπω τὸ ἄπλετον ἐκεῖνο Φῶς, ποὺ νοῦς δὲν χωράει καὶ γλῶσσα δὲν διηγᾶται… Κανείς δεν μπορεῖ νὰ περιγράψει τὸ μεγαλεῖο τοῦ οὐρανοῦ! Ὁ οὐρανὸς κρύβει πολλὰ μυστήρια… Τὸ Φῶς εἶναι ἄπλετον, δὲν ἔχει ἀρχή, μέση καὶ τέλος. Εἶναι ἀσχημάτιστο, ὅμοιο. Εἶναι γεμάτο πληροφορίες. Πολλὰ ἀνεξήγητα ἐξηγοῦνται μέσα σ’ αὐττό. Κάποια μπορεῖς νὰ διηγηθεῖς, ἀλλὰ τὰ περισσότερα ὄχι. Εἶναι τὸ Φῶς τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ’ ἕνα φῶς φαίνονται καὶ οἱ τρεῖς, ἀλλὰ διακρίνονται καὶ σὰν τρία Φῶτα, ποὺ εἶναι ἕνα φῶς! Δὲν ξέρω νὰ σᾶς τὸ περιγράψω… Ὁ ἄναρχος Πατέρας δὲν φαίνεται… Οὐδεὶς τὸν εἶδε, οὔτε θὰ τὸν δεῖ ποτέ· οὔτε οἱ ἄγγελοι. Τὸν κρύβει τὸ πολὺ Φῶς… Φαίνεται ὅμως ἡ ἀγαθότητά του, ἡ ἀγάπη του, ποὺ δὲν περιγράφεται, ἡ πρόνοιά του γιὰ τὸν κόσμο, ἡ ἀνεκτικότητα καὶ ἡ μακροθυμία του. Ὁ Υἱὸς φαίνεται, γιατὶ ἔγινε σὰν ἐμᾶς: Πῆρε ἀνθρώπινο σῶμα καὶ φαίνεται καθαρὰ νὰ βγάζει Φῶς! Ἔχει γαλάζια μάτια, καστανόξανθα μαλλιὰ καὶ διχαλωτὰ γενάκια, μέτριο
ἀνάστημα και συμμετρικὸ σῶμα. Ἔχει ἀθεράπευτες τις πληγές τοῦ Σταυροῦ γιὰ νὰ τὸν ἀναγνωρίζουμε, γιατὶ πολλοὶ τὸν εἶπαν “πλάνο”, “σοφό”, κ.λπ. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δεν φαίνεται. Εἶναι Φῶς! Ἦρθε στον κόσμο καὶ δὲν ἔφυγε. Κινεῖται μὲ μεγάλο κρότο, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀκούει κανείς! Περνάει ἀπ’ ὅλους συνεχώς, ἀλλὰ σκηνώνει ὅπου ὑπάρχει μετάνοια. Τὰ θεϊκὰ εὐωδιάζουν. Φέρνουν γαλήνη, ηρεμία καὶ παράδεισο στὴν ψυχὴ καὶ ἔλεγχο
γιὰ τὰ χάλια μας. Βλέπω μέσα στὸ Φῶς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι τὸ πᾶν καὶ ἐγὼ μηδέν…».
Γερόντισσα Γαλακτία
Ημερολόγιον – Αγιολόγιον 2023 (Μηνιαίο)
Αγιολόγιον-ημερολόγιον μηνιαίο με ανάγλυφη χρυσοτυπία του 2023
Το ημερολόγιο σπιράλ τοίχου περιλαμβάνει σε κάθε φύλλο (μήνας) πλήρες εορτολόγιο, εικόνα εορτάζοντος Αγίου και τις νηστείες. Στην πίσω πλευρά οι βίοι των Αγίων (συνοπτικά) και τα αγιογραφικά αναγνώσματα.
Ημερολόγιον – Αγιολόγιον 2024 (Μηνιαίο)
Αγιολόγιον-ημερολόγιον μηνιαίο με ανάγλυφη χρυσοτυπία του 2024
Το ημερολόγιο σπιράλ τοίχου περιλαμβάνει σε κάθε φύλλο (μήνας) πλήρες εορτολόγιο, εικόνα εορτάζοντος Αγίου και τις νηστείες. Στην πίσω πλευρά οι βίοι των Αγίων (συνοπτικά) και τα αγιογραφικά αναγνώσματα.