Δοξαστάριον – τόμος Β΄
Δοξαστάριον του όλου ενιαυτού, τόμος Β΄ (Τριώδιον – Πεντηκοστάριον)
Δοξαστάριον περιέχον τα δοξαστικά όλων των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, των τε εορταζομένων Αγίων του όλου ενιαυτού, του τε Τριωδίου και Πεντηκοσταρίου.
Μελοποιηθέν παρά Ιακώβου Πρωτοψάλτου της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Τόμος Β΄
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 430
Έκδοσις 1η: Κωνσταντινούπολις 1836 (Ακριβής επανέκδοσις: 01/2009)
Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ιεροψάλτου
Εγκόλπιον Αναγνώστου και Ψάλτου, επιμέλεια του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, με την έγκριση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
“…Η χρησιμότης του Εγκολπίου είναι ιδιαιτέρως εμφανής προκειμένου περί της Θείας Λειτουργίας, της οποίας εις ουδέν λειτουργικόν βιβλίον υπάρχει πλήρης και συνεχής η διάταξις εις ό,τι αφορά εις τον ρόλον του αναγνώστου και του ιεροψάλτου.” (Από το εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης)
Επανέκδοσις ΙΒ΄ (με νέα στοιχειοθεσία)
Εικονογραφικό Συναξάρι
Ανάλογη με τη ζωγραφική επιφάνεια είναι η ακαλλιέργητη γη που περιμένει να προσφερθεί και να γεωργηθεί. Έτσι, θάλασσα και γη, η ζωγραφική επιφάνεια κρύβει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε χώρο παραμυθίας και χαράς. Μένει η ψυχή του καλλιτέχνη να μεταφέρει ουρανό, να μεταμορφώσει σε πραγματικό στολίδι την επιφάνεια, που ως κόσμος και κόσμημα προσφέρεται στους ανθρώπους.
Αυτή η επιφάνεια κινητοποιεί δυνάμεις συνειδητές η ασυνείδητες, λογικές η διαισθητικές, για να καλλωπιστεί και να μορφοποιηθεί ζωγραφικά. Είναι ο χώρος που η ψυχή καταθέτει χαρές και λύπες, καημούς και μεράκια. Είναι πεδίο ελεύθερης και αυθόρμητης κίνησης χωρίς δισταγμούς και δεσμεύσεις. Αυτή επαναφέρει αναμνήσεις, κινητοποιεί μνήμες και γίνεται χώρος προσευχής και άσκησης.
Εδώ οι παραλληλισμοί χαροποιούν, το φως και η χαρά νηστευτικά λαμπρύνονται. Ο κόπος και η άσκηση χαροποιά απαλύνονται. Οι αντιθέσεις και οι αντιπαλότητες συνταιριάζονται. Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία προδίδονται. Ο χρόνος αυξομειώνεται. Τα λάθη επουλώνονται αγωνιστικά. Οι αποστάσεις σμικρύνονται και η ελπίδα ζωντανεύει.
Εικονογραφικό Συναξάρι – Λεύκωμα, Από τον Γιάννη Μενεσίδη.
Ειρμολόγιον Καλοφωνικόν
Το Καλοφωνικό Ειρμολόγιο αποτελεί συλλογή έντεχνων και μελωδικών καλοφωνικών ειρμών, που μελοποιήθηκαν από ονομαστούς μουσικοδιδάσκαλους της μεταβυζαντινής εποχής.
Ενώ το σύντομο και αργό Ειρμολόγιο διακρίνονται για την αυστηρή μελωδική δομή, την στερεότητα και την ομοιογένεια της μουσικής φράσης, το μέλος του Καλοφωνικού Ειρμολογίου κινείται με άνεση και συγκρατημένη ελευθερία. Χρησιμοποιεί εκτεταμένες μουσικές γραμμές και πλαστικότατες εναλλαγές επιδιώκοντας, τη δημιουργία ενός περίτεχνου μελωδήματος, με πλούσια εκφραστικότητα και χρωματική λαμπρότητα, ανάλογη με εκείνη που αναδίδουν τα ολόφωτα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.
Στο Καλοφωνικό Ειρμολόγιο περιλαμβάνονται πολλές συνθέσεις του “μουσικωτάτου Κυρ Πέτρου του Μελωδού”, που είναι γνωστός περισσότερο με το παρωνύμιο Μπερεκέτης, εξ αιτίας του πλήθους των Καλοφωνικών Ειρμών που ετόνισε. Ανθολογούνται ακόμη αντιπροσωπευτικά μαθήματα σπουδαίων μουσικοδιδάσκαλων, όπως Αρσενίου του Μικρού, Γερμανού, Αρχιεπισκόπου Νέων Πατρών, Βαλασίου, Ιερέως και νομοφύλακος, Δαμιανού Βατοπαιδηνού, Δημητρίου Δομεστίκου, των Πρωτοψαλτών, Παναγιώτη Χαλάτζογλου, Ιωάννη, Δανιήλ και Ιακώβου, Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου, Αθανασίου, Πατριάρχη Ιεροσολύμων (;), των Σιναϊτών Πατέρων, Μελετίου του παλαιού και Μελετίου του νέου, Γεωργίου του Κρητός, καθώς επίσης και δύο ειρμοί των οποίων οι μελουργοί παραμένουν άγνωστοι.
Οι καλοφωνικοί ειρμοί ψάλλονται συνήθως κατά τις πανηγυρικές Λειτουργίες και μάλιστα στη διανομή του αντιδώρου, αλλά και “εις ευθυμίαν τραπέζης”, κάποτε όμως και μετά την αρτοκλασία της Λιτής αντί του καθιερωμένου “Θεοτόκε Παρθένε” του Πέτρου Μπερεκέτη.
Οι συνθέσεις του Καλοφωνικού Ειρμολογίου απαιτούν εξαιρετικής ποιότητας φωνητικά προσόντα, άρτια μουσική κατάρτιση και μακροχρόνια ψαλτική εμπειρία, γιατί είναι πολύ εύκολο ο εκτελεστής να παρασυρθεί από την παρορμητική του διάθεση και να εκτραπεί σε ακροβατικούς αυτοσχεδιασμούς που παραμορφώνουν και ευτελίζουν το περίλαμπρο, αλλά ευπαθέστατο αυτό είδος της βυζαντινής μελουργίας.
Το Καλοφωνικό Ειρμολόγιο αποτελεί πραγματικό εντρύφημα για τους μουσικούς, επειδή στα μαθήματα αυτά αντικατοπτρίζεται η έξοχη τέχνη των μελωδών, η ευρηματικότητα των εκφραστικών σχημάτων και η δυνατότητα αφομοίωσης στοιχείων που προέρχονται όχι μόνο από την πλούσια εκκλησιαστική παράδοση, αλλά και από το χώρο της εξωτερικής μουσικής.2
Ειρμολόγιον καταβασιών του όλου ενιαυτού
Ειρμολόγιον καταβασιών του όλου ενιαυτού (αργό και σύντομο).
Περιλαμβάνει καταβασίες-ακολουθίας της Μεγάλης Εβδομάδας, κανόνες Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, κανόνες Τριωδίου και Πεντηκοσταρίου.
Υπό Νεκταρίου Μοναχού Ιεροψάλτου γέροντος του εν Καρυαίς του Αγίου Όρους Λαυριωτικού Κελλίου “Άγιος Αθανάσιος”.
Ελλάδα – Greece
Ένα άλμπουμ του φωτογράφου Βαγγέλη Κορρού με έγχρωμες φωτογραφίες από όλη την Ελλάδα και κείμενα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Ένα εντυπωσιακό σεργιάνι στην χώρα των χρωμάτων μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό που μαγνητίζει και παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι μοναδικό στα ομορφότερα μέρη του τόπου μας, από εκεί που η θάλασσα συναντά το γαλάζιο του ουρανού μέχρι την αποκάλυψη της ασυναγώνιστης ενδοχώρας.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 640
Α΄ Έκδοση: 06/2006
Ερμηνεύοντας την εικόνα
Δοκίμια για την θεολογία της εικόνας.
Μέσα από τα θέματα: “εικόνα και προσευχή”, “ο όρος εκκλησιαστική ζωγραφική”, “η σημασία και το περιεχόμενο της εικόνας”, “η θεολογία και η αισθητική της εικόνας”, “η κρητική σχολή – μία ιστορικοθεολογική προσέγγιση”, “ο τρόπος που μας αποκαλύπτεται το πρόσωπο ενός αγίου” και “η θεολογία της εικόνας του Νυμφίου”, ο συγγραφέας, ως μελετητής (θεολόγος-θεωρητικός της βυζαντινής τέχνης) και συντηρητής των εικόνων, καταθέτει εδώ την προσωπική του σχέση με τις εικόνες και την τέχνη τους, συνοψίζοντας μέσα στα επτά αυτά δοκίμια την εικονολογική του σκέψη.
Κατά την διάρκεια πολλών χρόνων προσπάθησε να υπογραμμίσει τον εκκλησιαστικό και ευχαριστιακό χαρακτήρα της ορθόδοξης εικόνας. Η εικόνα, όπως την διδάχθηκε και την διακονεί για περίπου τριάντα χρόνια μέχρι σήμερα, αποτελεί για εκείνον πρώτα ένα σημείο “προσωπικής συνάντησης” μέσα στον χώρο της ορθόδοξης πίστης και δευτερευόντως ένα αντικείμενο μελέτης και διακονίας. Κοινή συνισταμένη που διατρέχει και ενώνει εσωτερικά όλα τα κείμενα της παρούσας έκδοσης, είναι η αναζήτηση του νοήματος της ιερής μας τέχνης, αλλά και της θέσης της μέσα στη ζωή όχι μόνο του πιστού, αλλά και του σημερινού φιλότεχνου Έλληνα.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 184
Α΄ έκδοση: 2015
Εσπερινός
Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας. Περιέχει την ακολουθία του Εσπερινού.
Ευλαβικό προσκύνημα στην Αγία Γη και στο Θεοβάδιστο όρος Σινά – Τόμοι Α΄+Β΄
Στην συγγραφή αυτού του βιβλίου με οδήγησαν πολλοί λόγοι. Η επί σαράντα χρόνια ενασχόλησή μου με την ξενάγηση των ευλαβών προσκυνητών στους Αγίους Τόπους και η επίμονη παράκλησή τους να συγκεντρώσω σε ένα βιβλίο τις ξεναγήσεις, είναι ο κυριότερος λόγος που τυπώθηκε το βιβλίο: “Ευλαβικό προσκύνημα στην Αγία Γη και το Θεοβάδιστο Όρος Σινά”. (Από τον πρόλογο του Α΄ τόμου)
Σελίδες Α΄ Τόμου: 608
Σελίδες Β΄ Τόμου: 716
Εωθινά Εξαποστειλάρια και Δοξαστικά
Από την υμνολογία της Εκκλησίας μας. Ύμνοι Οκτωήχου, Εωθινά εξαποστειλάρια και δοξαστικά. Από την Βυζαντινή Χορωδία του Πανελληνίου Συλλόγου Ιεροψαλτών “Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός”, υπό την διεύθυνση του Αντωνίου Μπελούση και σε επιμέλεια Απόστολου Βαλληνδρά.
Περιέχει έντυπο με τους ύμνους που ψάλλονται.
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Επιμέλεια: Γεώργιος Ν. Κωνσταντίνου
Εξώφυλλο: Δεμένο
Συνοδεύεται από 2 CD (Ηχογραφήσεις)
Σελίδες: 486
Α΄ Έκδοση: 2006
Η ωραιότης ως λειτουργία
Η σύνθεση στην Βυζαντινή Ζωγραφική
Ένας διάλογος με τον PAUL KLEE
Το 1924 ο Π. Κλέε έγραψε μια σειρά σημειώσεων για μια διάλεξη στα εγκαίνια έκθεσής του στην Ιένα της Γερμανίας. Οι σημειώσεις αυτές στην συνέχεια έγιναν βιβλίο, το οποίο κυκλοφορήθηκε με τον τίτλο: Για την μοντέρνα τέχνη, και αποτέλεσαν ένα από τα σημαντικότερα κείμενα που γράφτηκε από ενεργούς καλλιτέχνες του μοντερνισμού. Παρά το γεγονός πως οι σημειώσεις αυτές έχουν αποσπασματικό, πολλές φορές αόριστο χαρακτήρα, συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να αποτελούν πολύ σπουδαίο και πολύτιμο υλικό για όποιον εικαστικό καλλιτέχνη, ιστορικό τέχνης και γενικότερα άνθρωπο της τέχνης θα ήθελε να κατανοήσει πώς αντιλαμβάνεται ένας καλλιτέχνης το ύφος και τον χαρακτήρα της δημιουργίας και του έργου τέχνης γενικότερα.
Στο ανά χείρας σας πόνημα καταγράφεται ο διάλογός μου με το κείμενο αυτό. Είναι στην πραγματικότητα ανάπτυγμα των σημειώσεων που κράτησα επάνω στις σελίδες του Κλέε καθώς το διάβαζα ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια. Σημειώσεις που αργότερα εμπλουτίστηκαν από άλλες σημειώσεις που αφορούσαν το πώς της σύνθεσης στην «βυζαντινή» εικαστική παράδοση και οι οποίες ήταν με κάποιο τρόπο έμμεση απάντηση σε κάποια από τα ερωτήματα του Κλέε, προερχόμενη όμως από ένα άλλο κόσμο, αυτόν της «βυζαντινής» λεγόμενης ζωγραφικής, την οποία ο Κλέε, όπως και γενικότερα ο κόσμος της δυτικής τέχνης, δυστυχώς δεν εγνώριζε ικανοποιητικά ούτε ως μορφή ούτε ως λόγο.
Θανατηφόρα αδιαφορία
Τρεις ταινίες για την απληστία, τη βία, τη δοτικότητα
Από θεολογική θεώρηση μπορούμε να κατατάξουμε τις κινηματογραφικές ταινίες σε τρεις κατηγορίες: στον κινηματογράφο της αδιαφορίας, στον κινηματογράφο της διαμαρτυρίας και στον κινηματογράφο της μαρτυρίας. Ο κινηματογράφος της αδιαφορίας αποκρύβει κάθε ζείδωρο προβληματισμό, κάθε γόνιμη απορία για το νόημα της ύπαρξης. Αποφεύγοντας τη συνάντηση με την αλλοτρίωση και την αποξένωση ανθρώπου και κοινωνίας, ο κινηματογράφος αυτός καθηλώνει στον υπαρξιακό λήθαργο. Πρόκειται για ταινίες που ασχολούνται με τα ασήμαντα και τα ουτιδανά, που σκοπός τους είναι να εγκλωβίσουν τον θεατή στη μικροσυνείδηση και τον μικρόκοσμό του. Ενισχύοντας στερεότυπα και προβάλλοντας εύκολες λύσεις για όλα τα προβλήματα, δεν αρθρώνουν λόγο και αμφιβολία για όσα σκαιά πληγώνουν τον άνθρωπο και αμαυρώνουν την ιστορία. Συντηρώντας το περίκλειστο άτομο, ο κινηματογράφος της αδιαφορίας δεν συνδράμει στην καλλιέργεια ζωντανής ζωής, ως εκ τούτου δεν επιφέρει καμμιά έσωθεν και έξωθεν διαφορά.
Η ακοινωνησία των εγωκεντρικών ατόμων υπονομεύει την κοινωνία των αλληλέγγυων προσώπων, αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο το εκάστοτε κατεστημένο, τους κυρίαρχους και εξουσιαστές της κάθε εποχής. Σκηνοθέτης του κινηματογράφου της αδιαφορίας είναι ο Μέγας Ιεροεξεταστής του αριστουργήματος του Θεόδωρου Ντοστογιέφσκι Αδελφοί Καραμάζοφ, ο οποίος υποτάσσει τους ανθρώπους προσφέροντάς τους ψευδαισθήσεις ευτυχίας και υποκατάστατα αυθεντικής βιοτής.
Αντίθετα, ο κινηματογράφος της διαμαρτυρίας φανερώνει την πτωτική συνθήκη ζωής, την εχθρότητα και τη βία, την αλληλομαχία και τον αλληλοσπαραγμό ανθρώπων και λαών. Παρουσιάζοντας τη διαλυτική παρυπόσταση του κακού, ο κινηματογράφος αυτός ωθεί στην υπαρξιακή αφύπνιση. Πρόκειται για ταινίες που αναδεικνύουν την απορία για την ύπαρξη των όντων και των πραγμάτων, που κομίζουν ερωτήματα για την οδύνη που μαστίζει την κοινωνία. Περαιτέρω, ο κινηματογράφος της μαρτυρίας φανερώνει τον τρόπο καλής αλλοίωσης της ζωής, τη δυνατότητα νίκης επί του θανάτου. Ενώπιον της ελευθερίας των ανθρώπων παρουσιάζει την αναίρεση της ακοινωνησίας και της διαίρεσης, προσφέρει πρόγευση της μεταμόρφωσης σύμπαντος κόσμου.
Θεατρικά έργα
Θεατρικά έργα
- Από την Εδέμ στη Βηθλεέμ
- Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄
- Άγιος Δημήτριος ο Θεσσαλονικεύς
- Ο Άγιος των σκλάβων, Κοσμάς ο Αιτωλός
- Οι ήρωες Μακεδονομάχοι, Γερμανός Καραβαγγέλης – Παύλος Μελάς
Θεία Λειτουργία
Ψάλλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας. Περιέχει ύμνους από την Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.