Ο γέρων Χρυσόστομος ο Σταυρονικητιανός
Στον όγδοο τόμο της σειράς «Ορθόδοξο βίωμα» η Ενωμένη Ρωμηοσύνη παρουσιάζει τον βίο, τους αγώνες και τις διδαχές του Γέροντος Χρυσοστόμου του Σταυρονικητιανού (1926–2009).
Αναθρεμμένος σε μια χριστιανική οικογένεια, πού ο παππούς του ήταν ιερέας, μυήθηκε από την μικρή του ηλικία στην λατρεία και στην ασκητική ζωή. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος αλλά παρά την θέλησή του βρέθηκε στην πολύβουη πρωτεύουσα. Τους αγίους Πατέρες πού γνώρισε και την “καλή μαγιά” πού πήρε από το περιβόλι της Παναγίας τα διαφύλαξε στην καρδιά του ως πολύτιμη κληρονομιά και πάντα μιλούσε για το Όρος.
Έζησε στον κόσμο ως μοναχός αγιορείτης. Σαν χαριτωμένο άνθος πού μεταφυτεύτηκε, ευωδίασε και απέδωσε καρπούς. Ωφέλησε πολλούς με τις παραστατικές και ζωντανές διηγήσεις του, μετουσίωνε τούς πιστούς με τις κατανυκτικές Λειτουργίες του και με την χάρη του εμπείρου Πνευματικού αναγέννησε πολλούς.
Συνδύαζε την ασκητική ακρίβεια στον εαυτό του και την στοργή και συμπάθεια στους άλλους, την μεγαλοπρέπεια με την απλότητα, την ευλάβεια και την ελευθερία, την αρχοντιά και την αφάνεια, την δύναμη και την ταπείνωση.
Είχε γίνει γνωστός ο Γέροντας, αν και έκρυβε τον εαυτό του και τα χαρίσματά του, και κατέφευγαν πολλοί κοντά του, ιδιαίτερα νέοι για παρηγοριά και βοήθεια.
Σειρά: Ορθόδοξο Βίωμα 8
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 196
Α΄ Έκδοση: 2017
Ο γητευτής των ανθρώπων
Μάης του ’68 στο Παρίσι. Ο ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, στο ψυχορράγημα του Μάη, ήλθε εν ριπή οφθαλμού η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ’ ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Αναζήτησε την αλήθεια κι εκείνη τον απελευθέρωσε. Ύστερα τη μεταλαμπάδευσε και στους άλλους. Άγρευε ανθρώπους που αλιεύονταν στη σαγήνη της ανδρείας ψυχής του, της μακρόθυμης και φωτεινής. Τους τύλιγαν, σαν αόρατα μαγνάδια, με γητειές ανομολόγητες, το λαμπερό του πρόσωπο, η γαλήνια, ιλαρή, διαλλακτική και προσηνής του παρουσία, η γενναιοφροσύνη κι η ανιδιοτέλειά του, ο όλος άνθρωπος που είχε γίνει ένσαρκη αγάπη. Ξεκίνησε ως θηρευτής της ηδονής, πέρασε μέσα από το καμίνι της ενοχής, από την κόλαση του πόνου, κι έγινε ο γητευτής.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 200
Β΄ έκδοση: 2008
Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες
Ο Φιλέας Φογκ δεν ανεχόταν ν’ αμφισβητούν οι άλλοι τα λόγια του. Κι έτσι, κάποια βραδιά, στοιχημάτισε όλη του την περιουσία πως θα μπορούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα σε 80 ημέρες. Με τον πιστό του υπηρέτη, τον Πασπαρτού, ξεκίνησε για ένα ταξίδι που του φύλαγε πολύ περισσότερες περιπέτειες απ’ όσες πίστευε πως θ’ αντιμετώπιζε. Κινούμενος μ’ όλα τα μεταφορικά μέσα της εποχής (ακόμα και στην πλάτη ενός ελέφαντα) διασχίζει όλο τον κόσμο και επιστρέφει στην πατρίδα του, όπου ανακαλύπτει πως έχει φτάσει μια μέρα μετά τη διορία που προέβλεπε το στοίχημα…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 288
Α΄ έκδοση: 11/2014
Ο δερμάτινος χιτώνας
Η ζωή και η εν ζωή νεκρότητα είναι αυτά που απασχολούν τον Virgil Gheorghiu (Βιργκίλ Γκεοργκίου).
Ο ήρωάς του, ο Ρολάνδος Πανσέληνος ζει μια αλυσίδα από κάθε λογής προσβολές, ύβρεις, βασανιστήρια, καταδιώξεις και πλεκτάνες. Όλ’ αυτά επιφανειακά φαίνονται αναίτια, ακατανόητα για τον ήρωα και για τον αναγνώστη ακόμη, που συνεπαίρνεται από την πλοκή τους. Μαζί με την περιπέτεια του Ρολάνδου εξυφαίνεται, σχεδόν αριστοτεχνικά, το δίχτυ της ανθρώπινης ζωής όπως αυτό απλώνεται μετά την πτώση του ανθρώπου και την έξοδό του από τον παράδεισο.
Ένας προφητικός συγγραφέας; Η απάντηση ίσως δοθεί εάν διακρίνουμε τη σύνδεση της ύπαρξής μας με τα κορυφαία ερωτήματα που θέτει η απρόσκλητη ζωή και ο αναπόφευκτος θάνατος. Ερωτήματα, που ο σημερινός άνθρωπος συχνά αδυνατεί να απαντήσει, παραδέρνοντας στον κυκεώνα της σύγχρονης κοινωνίας.
Ο δικός μας Παΐσιος
Επτά προσωπικότητες μιλούν για τη σχέση τους με τον Άγιο.
Οι Άγιοι και οι Αγίες της Εκκλησίας μας δεν είναι «μεταφυσικά όντα». Υπήρξαν άνθρωποι, άντρες και γυναίκες που με την αγιότητα τους ενέπνευσαν τα πνευματικά τους παιδιά και όσους βρέθηκαν κοντά τους. Σήμερα συνεχίζουν να στηρίζουν και να καθοδηγούν όλους εμάς.
Μια τέτοια μορφή είναι και ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Στο παρόν βιβλίο άνθρωποι που τον γνώρισαν στην καθημερινότητά του μιλούν για συγκεκριμένα στιγμιότυπα της ζωής του, στα οποία η Θεία Χάρη ήταν πάντοτε παρούσα, σε ένα αστείο, ένα «πείραγμα», μία συζήτηση, ακόμη και στη δύσκολη ώρα του πόνου.
Μέσα από μία δημοσιογραφική έρευνα, που κράτησε σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο, έγινε προσπάθεια να αποδοθούν πτυχές της προσωπικότητας του Αγίου και να καταγραφούν άγνωστα περιστατικά για τον γέροντα που άφησε ανεξίτηλα χαραγμένο το εγκόσμιο «πέρασμά» του στη μνήμη και στις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Συμμετέχουν οι:
• Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος
• Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ
• π. Φιλόθεος Θεοδωρόπουλος
• π. Νεκτάριος Κιούλος
• Γεώργιος Μπλάτζας
• Γεώργιος Αρβανίτης
• Κωνσταντίνος Ξενόπουλος
Εικονογράφηση: Κωνσταντίνος Ξενόπουλος
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 120
Α΄ Έκδοση: 10/2017
Ο Δρόμος των Ασκητών
Αλήθεια, τι σημαίνει η λέξη «άσκηση» στον δικό μας κόσμο; Σε έναν κόσμο όπου μπορεί η καθημερινή σωματική άσκηση να είναι η βασική προϋπόθεση υγείας αλλά η πνευματική άσκηση φαντάζει ως κάτι το περιττό, το παλιομοδίτικο και εν τέλει αχρείαστο;
«Ασκητές δεν είναι μόνο όσοι βρίσκονται στην έρημο και στα μοναστήρια, αλλά κατά κύριο λόγο όσοι αισθάνονται ερημωμένοι από τα φτηνά ψιχία που του προσφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τον αφήνει εντελώς ανικανοποίητο, διψασμένο και διαρκώς πεινώντα.
Ως βασικό εργαλείο της άσκησης προτείνει ο Κολλιάντερ τη στροφή προς τον εαυτό μας. Μέσα από αυτή τη στροφή δοκιμάζουμε τον εαυτό μας σε βασικά ερωτήματα που αφορούν τη σχέση μας με τον Θεό και τους αδελφούς μας. Ο συγγραφέας μάς βοηθά να εντοπίσουμε μέσα μας τα θέματα αυτά και να ψάξουμε για τις κατάλληλες λύσεις». (από την εισαγωγή του π. Αλέξανδρου Καριώτογλου).
Μετάφραση από τα Σουηδικά: Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης
Εισαγωγή: π. Αλέξανδρος Καριώτογλου
Ο δύσκολος και η δασκάλα
Ο δύσκολος, θυελλώδης μαθητής. Η “καλή” ειρηνική δασκάλα. Δύο αντιμέτωπα πρόσωπα. Εκείνος ρίχνει τα βέλη του. Εκείνη αντιτάσσει κλαδί ελιάς. Με αυτά τα όπλα πολεμάει ο καθένας σε αυτήν την παράξενη μονομαχία. Περήφανος για την ευφυΐα του εκείνος. Σίγουρη για την παιδαγωγική της μέθοδος εκείνη. Αλλά… “ο υψών εαυτόν…” παίρνει το μάθημά του…
… Την απέρριπτε. Δεν ήθελε να ακούσει ούτε το όνομά της. Μα ήρθαν έτσι τα πράγματα που “εισέβαλε” αμετάκλητα και μόνιμα στη ζωή του. Γιατί “ό,τι προσπαθείς να βγάλεις από τη ζωή σου με τρόπο μονόπλευρο και απόλυτο, αυτό έχει την τάση να εισβάλει δυναμικά”.
Ο εαυτός μας και ο άλλος
Στοχασμοί για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε από τη ζωή; Τι πραγματικά μετράει για μας και για τους γύρω μας; Μια υπαρξιακή προσέγγιση από έναν άνθρωπο της Εκκλησίας αλλά και της επιστήμης. Απάνθισμα στοχασμών του Μητροπολίτη Αντωνίου του Σουρόζ (Anthony Bloom) που έζησε τη δίνη της εξορίας και του πολέμου. Προσωπικά βιώματα από την πολύχρονη δράση του ως γιατρός και κατόπιν ως ιερωμένος, αλλά και μαρτυρίες τρίτων. Το έργο του – όπως και ο ίδιος – λιτό, ζεστό, άμεσο, συνάμα πυκνό και βαθύ. Μέσα από τις σελίδες αυτές αναδεικνύεται η αξία της ζωής και η ομορφιά που κρύβει μέσα του ο κάθε άνθρωπος.
Ανθολόγηση και επιμέλεια κειμένων: Μαρία Φαφαλιού
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 160
Α΄ έκδοση: 10/2016
Ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Βίος, διδαχές, επιστολές και προφητείες, με φωτογραφικό παράρτημα.
Σειρά: Ορθόδοξο Βίωμα 5
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 500
Α΄ έκδοση: 2016
Ο έξω χρόνος και ο μέσα καιρός
Επαγρυπνώντας για τα καίρια
Χρόνος είναι αυτό που υφιστάμεθα. Καιρός είναι αυτό στο οποίο το μετατρέπουμε.
Κάποια από τα κείμενα του βιβλίου αυτού επεξεργάζονται πτυχές που μάς επιβάλλονται, που ξεδιπλώνονται παρά τη θέλησή μας, των οποίων δεν διατηρούμε τον έλεγχο. Είναι τα γεγονότα, οι τάσεις, τα ρεύματα. Η ιστορία του κόσμου.
Άλλα αναλύουν τις εσωτερικές μας διεργασίες, το πώς προσλαμβάνουμε τα ερεθίσματα, τα ψυχικά ποτάμια τα οποία εκβάλλουν στις εξελίξεις και ενίοτε τις επηρεάζουν. Με άλλα λόγια, την προσωπική μας πνευματική ιστορία.
Η διαλεκτική του ‘μέσα’ και του ‘έξω’ είναι αδιάκοπη και καλεί σε διπλή επαγρύπνηση. Ως πολίτες του κόσμου αξιολογούμε και τοποθετούμαστε. Ως ψυχικά όντα, πολλώ δε μάλλον ως πιστοί, βιώνουμε και μεταποιούμε. Αμφότερα είναι πεδία αγώνα και αγωνίας. Τα κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν εδώ διαφέρουν στη θεματική, στην εποχή που πρωτοεμφανίσθηκαν, και στον βαθμό δυσκολίας. Τα ενώνει όμως η κοινή έγνοια για τη μετατροπή του χρόνου και κατάλληλο καιρό.
Ο Επιστήθιος της Θεοτόκου
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
Ο τίτλος του πονήματος πήραμε από τον Οίκο της ακολουθίας του εν αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, που συνέθεσε ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
Όλα ήταν γκρίζα
στην ζωή σου, άγιε.
Μα κάτι λάμπει
μες στο γκρίζο.
Το φωτεινό στημόνι.
Έρχεται απ’ τον Ήλιο.
Ο έσχατος πειρασμός
Η χριστιανική πίστη σε καιρό πανδημίας
Ο ελλαδικός εκκλησιαστικός χώρος είναι ίσως ο μόνος θεσμικός χώρος στην ελληνική κοινωνία όπου αφενός δημιουργήθηκαν οι περισσότερες διαφοροποιήσεις ως προς την αφετηρία, το σκοπό εμφάνισης και την αντιμετώπιση της πανδημίας, και αφετέρου εκφράστηκαν οι περισσότερες διαμαρτυρίες κατά των μέτρων, με έμφαση βέβαια εκείνα που αφορούν τον ίδιο, και ιδιαίτερα τον τομέα του εκκλησιασμού και της κοινής λατρείας.
Αυτό και μόνο δείχνει ότι πράγματι η πανδημία λειτούργησε ως πειρασμός δοκιμασίας όχι μόνο της ενότητας του σώματος της Εκκλησίας αλλά του εκκλησιαστικού ήθους και της ίδιας της ορθόδοξης πίστης. Δοκιμάστηκαν επίσης η σχέση της Εκκλησίας προς την επιστήμη, την κοινωνία και την Πολιτεία, η σχέση των πιστών προς τους ποιμένες τους, η σχέση επιμέρους Ιεραρχών αλλά και άλλων κληρικών προς την επίσημη Διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά και η σχέση των πιστών μεταξύ τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες κρίνεται χρήσιμος ένας θεολογικός, εκκλησιολογικός και εκκλησιαστικός αναβαπτισμός με βάση την ορθόδοξη βιβλική και αγιοπατερική Παράδοση, απαντώντας κυρίως στο ερώτημα για το πώς οφείλει ένας ορθόδοξος χριστιανός να στέκεται επάξια στη σημερινή πανδημική κρίση.
Ο Ζητιάνος
Ο Ζητιάνος είναι ένα συγκλονιστικό ψυχογράφημα γραμμένο με μαεστρία από τον σπουδαίο ποιητή και πεζογράφο μας Ανδρέα Καρκαβίτσα. Εξαίρετος ψυχολόγος, αποδίδει με ρεαλισμό αλλά και με απίστευτο λυρισμό τα πάθη, τις προλήψεις, την αγραμματοσύνη και τις δεισιδαιμονίες που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή λόγω του σκληρού αγώνα για την επιβίωση και αποτελούσαν το κυρίαρχο στοιχείο στην ελληνική ύπαιθρο. Ο κεντρικός ήρωας, ο Τζιριτόκωστας, είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος του παμπόνηρου ζητιάνου, που παίζει στα δάχτυλα την ψυχολογία των χωρικών για να κερδίσει αυτό που θέλει, με αποκορύφωμα το γεγονός ότι κατάφερε να ξεγελάσει ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα του.
Ο Θάνατος και η Πέραν του Τάφου Ζωή
Ο σημερινός άνθρωπος συνεπαρμένος από τις μεγάλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του αντιμετωπίζει με αλαζονεία και περιφρόνηση τα υπαρξιακά προβλήματά του. Δεν θέλει να ασχολείται και να θυμάται γεγονότα, που θέτουν τέρμα στην αυτονομημένη επιστημονική του γνώση. Έτσι, όταν αμείλικτα έρχεται ο θάνατος, μένει βουβός και ανήμπορος να εξηγήσει το φοβερό αυτό γεγονός…
Ο θάνατος αποτελεί αναμφίβολα το πλέον καταλυτικό γεγονός για την ζωή του ανθρώπου. Η παρουσία του πάντοτε γέμιζε την ψυχή του ανθρώπου με φόβο και έφερνε τη σκέψη του σε απορία και αδιέξοδο.
Κανένα άλλο γεγονός δεν προκαλεί και δεν συνοδεύεται από τόσα έντονα δυσάρεστα συναισθήματα.
Παρά το γεγονός όμως ότι αποτελεί μιαν αδιαμφισβήτητη και αναπότρεπτη πραγματικότητα στη ζωή μας, τραγική συνέπεια της αποστασίας μας από τον ζώντα και αληθινό Θεό, με τον θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου μας, ο θάνατος νικήθηκε. Έχασε τη δύναμη και την αποκρουστικότητά του. Γίνεται κατά τον Μ. Βασίλειο “ζωής αφορμή”, γέφυρα με την οποία: περνάμε από τα πρόσκαιρα στα αιώνια και από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Το φως της Αναστάσεως του Χριστού μας διαλύει τη μαυρίλα του θανάτου. Και η ελπίδα της κοινής αναστάσεως και της αιώνιας ζωής μεταβάλλει τον θάνατο σε ύπνο.
Μέσα από τις σελίδες του ανά χείρας βιβλίου, ο συγγραφέας προσπαθεί να προσεγγίσει και να φωτίσει το μεγάλο θέμα του θανάτου και της πέραν του τάφου ζωής, έχοντας σαν οδηγό την Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση.
Έχοντας σαν αποκλειστική βάση την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το πόνημα αυτό του π. Δημητρίου έρχεται να φωτίσει τα μυστηριώδη και πολλές φορές δυσερμήνευτα γεγονότα του θανάτου και της ζωής μετά απ’ αυτόν, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα πλούσιο υλικό, ένα φιλοκαλικό απάνθισμα για το μυστήριο του θανάτου, που ο συγγραφέας σαν φιλόπονη μέλισσα μάζεψε από διάφορες πηγές, παλαιές αλλά και σύγχρονες. Το υλικό αυτό μπορεί να πείσει και ένα δύσπιστο ακόμα αναγνώστη για την σοβαρότητα του θέματος, αλλά και να τον προτρέψει να ετοιμάζεται για τη φοβερή στιγμή του θανάτου.
Ο Θεός δεν θέλει τον πόνο των ανθρώπων
Ο Χριστιανισμός, ιδιαίτερα στη Δύση, έχει εμφανιστεί κι εξακολουθεί να εμφανίζεται ακόμη και σήμερα, ως μια θρησκεία που υπερασπίζεται και αποτιμά θετικά τον πόνο. Μιας τέτοιας λογής υπεράσπιση οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι το προπατορικό αμάρτημα έχει παρουσιαστεί εκεί, ως ένα αμάρτημα χαραγμένο στη φύση των ανθρώπων – κάτι για το οποίο όλοι είναι ένοχοι και για το οποίο όλοι οφείλουν να πληρώσουν. Και η κύρια πληρωμή γι’ αυτό είναι ο πόνος και ο θάνατος…
Ο πόνος, αφού κατανοήθηκε ως ποινή για το αμάρτημα, έβρισκε στο σημείο αυτό και μια αντίστροφη και συμπληρωματική δικαίωση, ως μέσο αποφυγής της αμαρτίας. Η συγκεκριμένη αντίληψη και μορφή ευσέβειας οδήγησε σε διαστρεβλώσεις της χριστιανικής άσκησης…
Αυτός ο ίδιος ο χριστιανισμός συνιστά χωρίς αμφιβολία, στο βαθμό που οι προοπτικές του πόνου έχουν επανατοποθετηθεί ορθά, την πιο πετυχημένη απόπειρα για να κατανοήσει ο άνθρωπος τη σημασία του πόνου και να του επιτρέψει να τον αντιμετωπίσει και να τον υπερβεί πνευματικά. Πρέπει, για να ξαναβρούμε και πάλι αυτή τη σημασία και για να απαλλάξουμε το χριστιανισμό από μια ταυτόχρονα ψεύτικη και βλαπτική εικόνα, να επιστρέψουμε στις πηγές. Ορισμένοι Έλληνες Πατέρες ξεδίπλωσαν σχετικά με τούτο το θέμα κάποιες σκέψεις που επιτρέπουν να επιχειρήσουμε μια καινούργια προσέγγιση του πόνου.
Τούτη η μελέτη, σε μεγάλο βαθμό θεμελιώνεται στη σκέψη τους…
Προλογίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος.
Μετάφραση: Χρίστος Κούλας
Εικόνα εξωφύλλου: “Ανθισμένες κυψέλη” Χρήστος Μποκόρος
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 256
Α’ Έκδοση: 04/2016