Πρόσχωμεν 12
Η Λειτουργία είναι το κέντρο και η ψυχή της λατρείας μας και η ολοκλήρωση κάθε άλλης Ιερής τελετής. Γι’ αυτό παλαιότερα όλα τα μυστήρια γίνονταν μέσα στη Λειτουργία, όπως μέχρι και σήμερα οι χειροτονίες. Και στο θάνατο ενός Χριστιανού γινόταν Λειτουργία.
Πρέπει λοιπόν, να αναδειχθεί και να “τοποθετηθεί” πάνω από κάθε άλλη ακολουθία, η θεία Λειτουργία. Σε αυτό βεβαίως θα συμβάλει και το κήρυγμα, που θα διαφωτίσει το λαό και θα τον διδάξει να θεωρεί την θεία Λειτουργία ασυγκρίτως ανώτερη, από αγιασμούς και παρακλήσεις, και θα τον μάθει να συμμετέχει ουσιαστικά σε αυτήν.
Βέβαια πολύ μεγάλη σημασία έχει γι’ αυτό, ο τρόπος με τον οποίο τελείται η Θεία Λειτουργία από τους ιερείς και τους ψάλτες. Η αδιάφορη και επί τροχάδην τέλεση δημιουργεί την εντύπωση αδιάφορου γεγονότος, ενώ η προσεκτική και ιεροπρεπής τέλεση φανερώνει και πείθει ότι πρόκειται για το Μυστήριο των Μυστηρίων.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 144
Α΄ Έκδοση: 03/2019
Πρόσχωμεν 13
Το μυστικό για να ζούμε την κοινωνία του Χριστού στο μυστήριο της θείας Κοινωνίας βρίσκεται στη δική μας προαίρεσι.
- Πρώτον, να πιστεύουμε, ότι χωρίς τη συνεχή θεία Κοινωνία, δεν μπορούμε να ζούμε πνευματικά.
- Δεύτερον, να λαχταρούμε τη συχνή θεία Κοινωνία, όπως οι πρώτοι χριστιανοί, που ήσαν “προσκαρτερούντες” (Πραξ. β΄ 42).
- Τρίτον, να ετοιμαζόμαστε για την υποδοχή του Κυρίου, για τη θεία Κοινωνία. Ο απόστολος Παύλος στο 11ο κεφάλαιο της Α΄ Κορινθίους επιστολής (Α΄ Κορ. ια΄ 27-28), που αφιερώνεται στην ευχαριστιακή σύναξι, αναφέρει τις συνέπειες για όσους ανάξια, απροετοίμαστα, αδιάφορα, ή ακόμα και με ασέβεια, προσέρχονται στη θεία Κοινωνία.
Πρόσχωμεν 14
Στή θεία Λειτουργία ἔχουμε τρία εἴδη προσευχῆς:
Τή δοξολογία, τήν εὐχαριστία καί τήν αἴτησι.
Τήν εὐχαριστία τήν προσφέρουμε «ὑπέρ πάντων ὧν ἴσμεν καί ὧν οὐκ ἴσμεν, ὑπέρ τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν εὐεργεσιῶν».
Γιά τήν εὐχαριστία γίνεται λόγος καί ὅταν ὁ λειτουργός ἑτοιμάζεται να μεταφέρη τά τίμια Δῶρα στην Αγία Τράπεζα: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεός τῶν δυνάμεων, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς παραστῆναι καί νῦν τῷ ἁγίῳ σου θυσιαστηρίῳ καί προσπεσεῖν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων» (εὐχή Α΄ τῶν πιστῶν). Μέ εὐχαριστία σφραγίζεται καί ἡ δωρεά τῶν τιμίων Δώρων: «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα φιλάνθρωπε, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὅτι καί τῇ παρούσῃ ἡμέρᾳ κατηξίωσας ἡμᾶς τῶν ἐπουρανίων σου καί ἀθανάτων μυστηρίων» (μετά τήν θεία Μετάληψι).
Η αίτησις δεσπόζει στο μεγαλύτερο μέρος τῆς θείας Λειτουργίας. Είμαστε οἱ φτωχοί ζητιάνοι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ζητάμε «ἔτι καί ἔτι».
Τήν δοξολογία τήν βλέπουμε επίσης σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς θείας Λειτουργίας. Ιδίως στον τρόπο, πού ἀρχίζουμε καί στόν τρόπο πού τελειώνουμε.
Πρόσχωμεν 2
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 2ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 112
Πρόσχωμεν 3
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 3ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 4
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 4ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 5
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 5ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 6
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 6ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 7
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 7ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 8
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 8ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσχωμεν 9
Για μια σωστή και συνειδητή λατρεία.
Τεύχος 9ο
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 128
Πρόσωπο και Σταυρός
Συζητήσεις με τον π. Δημήτριο Στανιλοάε
“Το πρόσωπο δεν μπορεί να απομονωθεί. Δεν υπάρχει παρά μόνον εν κοινωνία και πραγματώνεται ανάλογα με το ενδιαφέρον του για τον άλλον και με το ενδιαφέρον του άλλου γι’ αυτό. Είναι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός έδειξε την αξία του ανθρώπινου προσώπου γενόμενος προσωπικός άνθρωπος. Εν Χριστώ αποκτούμε την αληθινή ανθρωπινότητα… Ο Χριστός, πάνω στον Σταυρό, πάσχει για τους άλλους, όχι για τον Εαυτό Του.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο σύνδεσμος μεταξύ του μυστηρίου του Σταυρού και του μυστηρίου του προσώπου. Ο άνθρωπος επί της γης περνά δοκιμασίες. Καθένας σηκώνει σταυρό. Κι ο σταυρός είναι βαρύς και άνευ σημασίας, όταν δεν έχουμε κάποιον πλάι μας να μας παρηγορεί. Όταν βρίσκουμε ένα τέτοιο πρόσωπο, ο σταυρός μας γίνεται λιγότερο δυσβάστακτος και το νόημά του αποκαλύπτεται. Η καταφατική έννοια του σταυρού είναι ότι μας επιτρέπει να αυτοπραγματωθούμε ως άνθρωποι… Ο σταυρός που με σώζει δεν είναι τα δικά μου βάσανα, αλλά τα βάσανα των άλλων: πάσχει για μένα, πάσχω για εκείνον…”
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 320
Α΄ έκδοση: 05/2014
Προφητολόγιον
Όλα τα λειτουργικά αναγνώσματα (εκτός των Ψαλμών) από την Παλαιά Διαθήκη. Πρωτότυπο κείμενο – μετάφραση στη δημοτική γλώσσα. Το πρώτο δείγμα από την υπό έκδοση μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από το κείμενο των Εβδομήκοντα που ετοιμάζουν εδώ και χρόνια οι καθηγητές των Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Β΄ Έκδοση: 2009
Πρωτάτο
Η προσδοκία του γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη
Την κορυφή του κόσμου δεν την έχω γνωρίσει ποτέ. Την κοιτάζω ωστόσο απ’ τους πρόποδες, βέβαιος ότι με γνώρισε εκείνη∙ με κατέκτησε, δηλαδή, με την τελευταία ματιά της. Εδώ ιστορώ όσα βλέπουν τα μάτια της. Ήμουν μέσα σ’ ένα σύννεφο / Την ώρα εκείνη αυτοκτονούσα / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Τώρα είμαι πεθαμένος / Τρεις φορές έδωσα το μαχαίρι με τα χέρια μου, τρεις / Και φίλησα το χέρι του τρεις / Τι θέλω τώρα και γράφω ο πεθαμένος; / Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω πίσω / Γιατί θέλω να ξαναζήσω; / Γέροντά μου φονιά μου. Το ποίημα απ’ όπου αντιγράφω έχει τίτλο «Η κουρά». Τον ποιητή, τον γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη, τον συνάντησα πριν από χρόνια στον Άθωνα. Ήταν ένας αυτόχειρας και φονιάς, ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Του δίνω λοιπόν το μαχαίρι, ασπάζομαι το χέρι του τρις, του ζητώ να σκοτώσει κι εμένα – κι εσάς. Και περιμένω, περιμένω. Τα ύψη στα χαμηλά.
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Ο προφήτης της Ρωμιοσύνης προσωπογραφούμενος μέσα από άγνωστα ή λίγο γνωστά κείμενα
Στόχος αυτού του βιβλίου δεν είναι η σύνταξη μιας συστηματικής μελέτης για τον π. Ιωάννη, ούτε η κριτική αποτίμηση του έργου του και αξιολόγηση της θεολογικής προσφοράς του. Αυτό έγινε ήδη κατά τρόπο μάλιστα ικανοποιητικό από τον καθηγητή Andrew J. Sopko, στην πολύ καλή μονογραφία του για τον π. Ιωάννη με τίτλο: Προφήτης Ρωμαίικης Ορθοδοξίας(Αρμός, 2020). Σκοπός μας είναι η συγκέντρωση χαρακτηριστικών κειμένων που φανερώνουν τον άνθρωπο π. Ιωάννη και ενσαρκώνουν τη θεολογία του. Κάποιοι μιλούν για τον π. Ιωάννη και σε όλους μας απαντάει εκείνος με τη γνωστή θεολογική πληρότητα και ακρίβειά του. Έτσι γίνεται ολοφάνερο το στίγμα της παρουσίας του στο θεολογικό μας στερέωμα, που επί πενήντα περίπου χρόνια άνοιξε νέους δρόμους στην δογματική, στην ιστορία και τη λατρεία προς την αυθεντική ορθόδοξη ρωμαίικη παράδοση.