Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον – Τεύχος Α΄
Κεφάλαια 1 – 6 (α΄- στ΄)

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν χρησιμοποιεί το όνομα Λόγος ούτε με την έννοια του Πλάτωνα, ούτε μα την έννοια του Ηράκλειτου και των Στωικών. Το χρησιμοποιεί με έννοια πολύ ανώτερη. Ο Λόγος του Θεού δεν είναι πράγμα, όπως ο δικός μας λόγος. Είναι ζωντανή ύπαρξης. Είναι πρόσωπο, το δεύτερο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού.

Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, τεύχος Β΄
Κεφάλαια 7-13 (ζ΄- ιγ΄)

Μαθητής τῆς ἀγάπης
Μετά τήν Πεντηκοστή ὁ Ἰωάννης κηρύττει σε διάφορα μέρη. Ἡ δράσις του εντοπίζεται περισσότερο στη Μικρά Ασία, καί μάλιστα στήν Ἔφεσο. Ἦταν πρᾶος. Καί ὅμως ὁ Κύριος τόν ὠνόμασε Βοανεργές, δηλαδή, Υἱό τῆς Βροντῆς (Μάρκ. γ’ 17). Ήταν ὁρμητικός ἐναντίον τῶν ἀσεβῶν καί τῶν αἱρετικῶν.
Ἔτσι κάθε χριστιανός. Εἶναι καί ἄνθρωπος ἀγάπης καί πραότητας, ἀλλά καί ἄνθρωπος ἐλεγκτικός κάθε διαστροφῆς.
• Ὁ Ἰωάννης ὀνομάζεται Μαθητής τῆς ᾿Αγάπης, ὄχι μόνο διότι ὁ Κύριος τόν ἀγαποῦσε, ἀλλά καί διότι μιλάει πουλύ στα βιβλία του γιά τήν ἀγάπη.
Τις τρεῖς διαστάσεις τῆς ἀγάπης βλέπουμε στα κείμενα τοῦ Ἰωάννου:
• Τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς.
• Τήν ἀγάπη τή δική μας στό Θεό.
• Τήν ἀγάπη τή δική μας στούς ἄλλους, γιά τόν Θεό.
• Δέν έγραψε μόνο γιά τήν ἀγάπη. Τήν κήρυττε καί προφορικά. Ἡ παράδοσις λέει, ὅτι, ὅταν ἔφτασε σε βαθειά γηρατιά καί δέν μποροῦσε πλέον ἄλλους λόγους νά κηρύττη, δυό λέξεις ἦταν ἡ συμβουλή καί τό κήρυγμά του: «Τεκνία, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
• Ἡ ἀγάπη γιά τόν Ἰωάννη δέν ἦταν μόνο λόγος. Ἦταν συνεχής πρᾶξις.
Είναι γνωστό τό περιστατικό, πού ἀναφέρει ὁ Κλήμης ὁ Αλεξανδρεύς καί τό ἐπαναλαμβάνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ξεκίνησε γέρων πλέον ὁ Ἰωάννης πεζός καί ἀνέβηκε στά λημέρια τῶν ληστῶν, γιά νά βρῆ τό λήσταρχο, πού τόν είχε γνωρίσει σε μία του περιοδεία ὡς μικρό παιδί, μέ ἀγγελική τότε ὄψι. Ἡ ἀγάπη καί τά δάκρυα τοῦ γηραιοῦ δασκάλου συγκίνησαν το λήσταρχο. Μετανόησε, ἄλλαξε καί ξαναγύρισε στη ζωή, πού εἶχε ὅταν ὡς μικρό παιδί είχε γνωρίσει τό μεγάλο Απόστολο.