Ο έσχατος πειρασμός
Η χριστιανική πίστη σε καιρό πανδημίας
Ο ελλαδικός εκκλησιαστικός χώρος είναι ίσως ο μόνος θεσμικός χώρος στην ελληνική κοινωνία όπου αφενός δημιουργήθηκαν οι περισσότερες διαφοροποιήσεις ως προς την αφετηρία, το σκοπό εμφάνισης και την αντιμετώπιση της πανδημίας, και αφετέρου εκφράστηκαν οι περισσότερες διαμαρτυρίες κατά των μέτρων, με έμφαση βέβαια εκείνα που αφορούν τον ίδιο, και ιδιαίτερα τον τομέα του εκκλησιασμού και της κοινής λατρείας.
Αυτό και μόνο δείχνει ότι πράγματι η πανδημία λειτούργησε ως πειρασμός δοκιμασίας όχι μόνο της ενότητας του σώματος της Εκκλησίας αλλά του εκκλησιαστικού ήθους και της ίδιας της ορθόδοξης πίστης. Δοκιμάστηκαν επίσης η σχέση της Εκκλησίας προς την επιστήμη, την κοινωνία και την Πολιτεία, η σχέση των πιστών προς τους ποιμένες τους, η σχέση επιμέρους Ιεραρχών αλλά και άλλων κληρικών προς την επίσημη Διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά και η σχέση των πιστών μεταξύ τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες κρίνεται χρήσιμος ένας θεολογικός, εκκλησιολογικός και εκκλησιαστικός αναβαπτισμός με βάση την ορθόδοξη βιβλική και αγιοπατερική Παράδοση, απαντώντας κυρίως στο ερώτημα για το πώς οφείλει ένας ορθόδοξος χριστιανός να στέκεται επάξια στη σημερινή πανδημική κρίση.
Ορθοδοξία και Αρχαιολογία
Αγία Γραφή, Προϊστορική Αρχαιολογία και Ελληνική Μυθολογία
Η αποκάλυψη του Θεού για το σύμπαν και τον άνθρωπο περιέχεται στα θεόπνευστα βιβλία της Αγίας Γραφής. Το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης (και συνολικά της Αγίας Γραφής) ονομάζεται Γένεση, δηλαδή δημιουργία, κατασκευή. Ταυτόχρονα, είναι το βιβλίο που έχει παρερμηνευθεί και έχει συκοφαντηθεί σε μέγιστο βαθμό, με αποτέλεσμα να θεωρείται από κάποιους κύκλους ότι η Γένεση περιγράφει ψεύτικα και ανύπαρκτα γεγονότα.
Ωστόσο, η Γένεση μᾶς παραδίδει την αλήθεια για το παρελθόν του ανθρώπου. Δεν είναι βιβλίο μυθολογίας, αντιθέτως είναι βιβλίο άκρως αντικειμενικό και ρεαλιστικό, μέσω από το οποίο αποκτούμε γνώσεις και απαντήσεις, τις οποίες η Προϊστορική Αρχαιολογία, όσο και αν έχει προοδεύσει από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, δεν είναι ακόμη σε θέση να μας προσφέρει. Για το μακρινό παρελθόν των ανθρώπων δεν έχουμε γραπτά κείμενα, καταγεγραμμένη Ιστορία, ώστε να γνωρίσουμε πῶς εμφανίζεται ο άνθρωπος στην γη και πῶς δημιουργεί τον πολιτισμό του.
Το μόνο σαφές και αληθινό κείμενο είναι η Αγία Γραφή, όπως την ερμηνεύουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, και έπειτα τα ποικίλα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία από μόνα τους είναι μόνο αποσπασματικές εικόνες, εικόνες δίχως λέξεις. Τις λέξεις, που επεξηγούν τις εικόνες, τις παρέχει η Γένεση. Δυστυχώς, η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί ορθόδοξη οδό γνώσης μόνο τον ανθρώπινο νου, ενώ την χρήση της Αγίας Γραφής στον χώρο των επιστημών την θεωρεί αδιανόητη και αιρετική!
Εμείς, ασφαλώς, διαφωνούμε και πιστεύουμε ότι χωρίς θεία φώτιση, η ανθρώπινη γνώση είναι φτωχή, αν όχι ανήμπορη. Και έχοντας οδηγό τα βιβλία της Αγίας Γραφής, θα συνδυάσουμε Ορθοδοξία και Αρχαιολογία. Ως προς το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, θα εξετάζουμε τόσο την ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο΄, 3ος αι. π.Χ.), την οποία χρησιμοποιεί από τα αρχαία χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όσο και το εβραϊκό κείμενο (μασοριτικό, 7ος αι. μ.Χ.).
Και μέσα από την Παλαιά Διαθήκη θα αποκομίσουμε πολύτιμες πληροφορίες και για την καταγωγή του ελληνικού έθνους, το οποίο εγκαθίσταται στον χώρο του Αιγαίου το 2735 π. Χ και δημιουργεί τον λαμπρό ελληνικό πολιτισμό, που επηρέασε όλη την ανθρωπότητα. Μαζί με την πορεία των Ελλήνων στον χρόνο θα εξετάσουμε και γενικότερα τους λαούς, οι οποίοι δημιούργησαν σπουδαίους πολιτισμούς, από την Νεολιθική Εποχή ως την αρχή της Εποχής του Σιδήρου.
Πάσχα Ρωμέικο
Ο τόμος αυτός είναι καρπός μίας αυθόρμητης ανάγκης να ξεκινήσουμε ένα προσκύνημα στα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη και να τον αφήσουμε να μας οδηγήσει. Επιλέξαμε οκτώ από τα διηγήματα αυτά: Πάσχα Ρωμέικο, Χωρίς στεφάνι, Ο Αλιβάνιστος, Παιδική Πασχαλιά, Λαμπριάτικος ψάλτης, Στην Αγι-Αναστασιά, Εξοχική Λαμπρή, Η βλαχοπούλα.
Η καλαίσθητη έκδοση συνοδεύεται από ένα πλούσιο ηχητικό δίσκο που περιέχει την προφορική αφήγηση των διηγημάτων από τη Σοφία Χατζή που ασκείται να αποδώσει τον ρυθμό των γραπτών του Σκιαθίτη λογοτέχνη με τη συνοδεία της μουσικής που συνέθεσε ο Στέφανος Δορμπαράκης.
Η έκδοση προλογίζεται από τον διακεκριμένο φιλόλογο και λογοτέχνη Κωνσταντίνο Γανωτή, ο οποίος μεταξύ άλλων σημειώνει: «Ο λαός μας εκμυστηρεύτηκε στον κυρ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη τα εσώψυχα του, όπως τον θείο έρωτα της Χριστίνας της δασκάλας προς τον Χριστό, που έγινε ο πιο ταπεινωμένος ανάμεσα στους ταπεινούς, για να στολίσει με τα λουλούδια του Επιταφίου του το τραύμα της ζωής της…».
Το κείμενο επιμελήθηκε ο Γιώργος Μπάρλας, ενώ το εξώφυλλο εικονογράφησε η Μαριτάσα Τσιμπλάκη.
Τα Άγια Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού
Στο 8ο βιβλίο της Σειράς θα διαβάσεις για τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Θα Τον ακολουθήσεις στην πορεία Του από την Κυριακή των Βαΐων µέχρι την Κυριακή του Πάσχα.
Σειρά: Μαθαίνω για τον Χριστό Νο 8
Το καΐκι τ΄ άη Νικόλα
Τέσσερα ψαροκάικα ζωντανεύουν κι ονειρεύονται, ύστερα από τις μονότονες μέρες που βιώνουν, τι θα ήθελαν να γίνουν στην υπόλοιπη ζωή τους. Ώσπου ένα γέρικο αλλά αρχοντικό καΐκι, ο “καπετάν Νικόλας”, τα επαναφέρει στην πραγματικότητα μέσα από μια καρδιακή εξομολόγησή του.
Θα μπορέσουν άραγε τα τέσσερα καΐκια να ξαναβρούν τους χαμένους τους εαυτούς; Θα μπορέσουν να εκτιμήσουν τη χαρά των απλών καθημερινών στιγμών;
Ένα παραμύθι τόσο για παιδιά όσο και για μεγαλύτερους αναγνώστες γεμάτο με εικόνες, μυρωδιές και εμπειρίες θαλασσινές. Μία ιστορία που ακουμπάει στην ανθρώπινη ματαιοδοξία, αλλά ταυτόχρονα εξυμνεί την αποδοχή του εαυτού μας μέσα από την εκτίμηση των καθημερινών πραγμάτων.
Ένα παραμύθι θαλασσινό βγαλμένο μέσα από τα χώματα της Ελλάδας…