Κείμενα για την οικογένεια

«…Ο πατέρας, ένας νέος περίπου στα τριάντα δύο, η μητέρα μια κοπέλα γύρω στα είκοσι οκτώ. Ανάμεσά τους θέλησε να στέκεται όρθιος ο γιος, στα τρία του, με μια λάμψη εξυπνάδας στα φρέσκα ματάκια του. Τριβόταν πότε πάνω στον ένα και πότε πάνω στην άλλη ζητώντας αυτοεπιβεβαίωση στην επαφή με τις γονικές παλάμες. Έπαιζε πότε με τα δάχτυλα της μιας και πότε με του άλλου και ιδιαιτέρως γλιστρούσε τα μικρούτσικα δικά του πάνω σ᾽ ένα στρογγυλό γυαλιστερό κρίκο που έβρισκε στα χέρια του μπαμπά και της μαμάς…
Αυτού του έλειπε κάτι· έδειξε το δικό του αντίστοιχο δαχτυλάκι και είπε παραπονιάρικα: «Εμένα, εμένα, μαμά;». Έκανε τάχα η μαμά να βγάλει το δικό της, να του το δώσει να παίξει. Όμως, του ᾽πε –του το ᾽δειξε– πως δεν βγαίνει· ούτε του μπαμπά. Ήταν ίσα-ίσα στα δάχτυλα και των δύο. Σκοτείνιασε ο μικρός κι είπε ικετευτικά· «Πάρεις, μπαμπά; Πάρεις Γιαννάκη σου;».
Ο πατέρας του χάιδεψε το χεράκι. «Ναι, ναι, αγόρι μου!», είπε χαμογελώντας και κοίταξε τη μαμά. Το βλέμμα τους συναντήθηκε κι άστραψε στο άγγισμα στο βάθος της προσδοκίας…»

Σκηνές οικογενειακής ζωής περιγράφονται γλαφυρά σε 43 αληθινές ιστορίες. Παιδιά, γονείς, παππούδες, άλλοτε σε στιγμές ευτυχίας κι άλλοτε μέσα σε πόνο… κάτι βαθύ έχουν να πουν στον αναγνώστη.

Τι καταστροφικότερο θα μπορούσε να υπάρξει από την ασθένεια αυτή; Είναι φθορά της ζωής, προσβολή της φύσεως, έχθρα προς αυτά που μας έχει χαρίσει ο Θεός, αντίθεση προς τον θεόν…
Ποιο θηρίο δεν νικούν οι φθονεροί ως προς τη σκληρότητα των τρόπων; Ποιο από τα ανήμερα θηρία οι φθονεροί άνθρωποι δεν το ξεπερνούσε αγριότητα; Οι σκύλοι τρεφόμενει εξημερώνονται, τα λιοντάρια περιποιούμενα γίνονται ήμερα, οι φθονεροί όμως εξαγριώνεται ακόμα περισσότερο με τις περιποιήσεις…
Τα αίτια και οι καρποί του ψυχοφθόρου πάθους του φθόνου, παραδείγματα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, συμβουλές για τη θεραπεία του. Μία βαθιά και εξονυχιστική εξέταση του θηρίου που κρύβεται μέσα μας από τον φωστήρα της Καισάρειας, Μέγα Βασίλειο.

Επιμέλεια: Ευστάθιος Πελεκάνος

Εμείς καταλήξαμε:
Όλα, όσα ο Θεός μάς στέλνει ή παραχωρεί και συμβαίνουν στη ζωή μας, μοιάζουν με ψίθυρους…
Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από ιστορίες, όλες αυθεντικές, που προέκυψαν από το συναπάντημά μας με κάποιους ωραίους ανθρώπους.
Καθεμιά από αυτές είναι πιο ασυνήθιστη, ή καλύτερα πιο… «ψιθυριστή» από τις άλλες.
Αν πείστηκες και θέλεις να τις ακούσεις, κλείσε πρώτα τα αυτιά, εκείνα που βρίσκονται πάνω στο κεφάλι σου, και «άκου»…
Ίσως να θέλουν κάτι να σου πουν…
Στα ψιθυριστά…

Προλογίζει ο μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης.

Εξώφυλλο: Μαλακό

Σελίδες: 112

Α΄ έκδοση: 03/2019