Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού και οι εκδόσεις Άθως παρουσιάζουν την νέα έκδοση “Άγιοι της Αμερικής”.  Η αχανής ήπειρος της Αμερικής έχει συνδεθεί με την οικονομική, τεχνολογική και πολιτιστική πρόοδο των τελευταίων αιώνων. Ωστόσο εκείνο που ίσως να μην είναι ευρέως γνωστό είναι οι θαυμαστοί καρποί που απέφερε η Ορθόδοξη Εκκλησία, με την παρουσία της εκεί στον Νέο Κόσμο. Ιδιαίτερα στη διάρκεια του εικοστού αιώνος, μία χορεία θαυμαστών εργατών του θείου αμπελώνος της Αγίας μας Εκκλησίας έσπειρε στην γη της Αμερικής τον σπόρο του Χριστού, ο οποίος αυξήθηκε εκατονταπλασίως. Οι νέοι αυτοί απόστολοι του Χριστού αγιάστηκαν οι ίδιοι και μετάγγισαν την αγιαστική χάρη του Θεού στον Νέο Κόσμο.

Στο πρώτο μέρος δίνεται το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασαν οι βιογραφούμενοι άγιοι.
Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται οι βίοι των αγίων.  Ο κάθε βίος είναι εμπλουτισμένος με ένα χαρακτηριστικό γεγονός από τη ζωή του αγίου, κάποιους λόγους του και ένα ποίημα το οποίο τον εξυμνεί.
Το τρίτο μέρος εστιάζει σε δύο πρόσωπα: Στον πρώτο Έλληνα άγιο της Αμερικής, τον π. Θεόκλητο Τριανταφυλλίδη και στον θεμελιωτή του μοναχισμού στην Αμερική όσιο Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας.
Τέλος το τέταρτο μέρος είναι ένα ένθετο από επιχρωματισμένες φωτογραφίες των βιογραφουμένων αγίων.

Ο διάλογος της ορθόδοξης Θεολογίας και του Κινηματογράφου

Μέσα από τη συνάντηση και τον διάλογο με τον Κινηματογράφο η Εκκλησία μπορεί και οφείλει να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει τη Σάρκωση του Λόγου στο σύγχρονο γίγνεσθαι, να φωτίσει το πρόσωπο του μετανεωτερικού ανθρώπου, και μέσα από την κινηματογραφική αποτύπωση της ιστορικής της επάρκειας και ανεπάρκειας να διεκδικήσει στα νέα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολυπολισμικά περιβάλλοντα τον επ-αναστατικό και αντισυστημικό λόγο της.

Ο Κινηματογράφος μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τον ρυθμό μιας άλλης ζωής «ἐφεκτικής στά θαύματα» που χωράει εντός της όλη την έκταση και την ένταση της ευαγγελικής μαρτυρίας. Τα δημιουργήματα των ποιητών της 7ης τέχνης σηματοδοτούν ένα πεδίο διαλόγου της Ορθόδοξης Θεολογίας με τον σύγχρονο κόσμο και πολιτισμό, με τη νεωτερική σκέψη και τον υπαρξιακό αναστοχασμό της μετανεωτερικής ανθρωπότητας. Μάλιστα λειτουργούν και προς μια Θεολογία που απλώνεται σαν μια προσευχή και καθώς πλαταίνει και πληθαίνει ως το Πνεύμα της Πεντηκοστής συναντά την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Οι άνθρωποι ξέμαθαν να αγαπούν, να μοιράζονται, να βγαίνουν απ’ τον εαυτό τους. Είναι ανίκανοι να αγαπήσουν και να χαρούν. Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο προσέρχονται στα μαιευτήρια, όχι για να νιώσουν τη χαρά απ’ τον ερχομό στον κόσμο μιας νέας ύπαρξης, αλλά για να διακόψουν την κυοφορία μιας νέας ζωής. Ειδικά πολλά νέα κορίτσια αντιμετωπίζουν το θέμα με τέτοια ελαφρότητα και ανεμελιά, που σε κάνει να απορείς.

Το μικρό αυτό βιβλίο γράφτηκε από ποιμαντική αγωνία και ευθύνη, με ένα σκοπό: να βοηθήσει όσες γυναίκες βρίσκονται σε αδιέξοδο. Με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικές αναλύσεις και με αρκετά περιστατικά, επιδιώκει τουλάχιστον να προβληματίσει, να ξυπνήσει ναρκωμένες συνειδήσεις. Ίσως έτσι περιοριστεί, έστω και στο ελάχιστο, αυτή η τρομακτική γενοκτονία.

Μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ πρέπει νὰ σταθοῦμε μὲ δέος. Δὲν γνωρίζουμε ἀκριβῶς τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες μία ψυχὴ πῆρε τὴν πιὸ κρίσιμη ἀπόφαση κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή της. Κυρίως δὲν μποροῦμε νὰ κατηγορήσουμε ἐκείνους ποὺ μπορεῖ νὰ ἔγιναν κρυπτοχριστιανοί, ἀλλὰ συγχρόνως μετατράπηκαν σὲ τραγικὰ καὶ ἀξιολύπητα πρόσωπα, ὅταν μάλιστα ἐμεῖς στὴν καθημερινή μας ζωή, ἔστω καὶ στιγμιαία, γινόμαστε ἐθελουσίως «κρυπτοχριστιανοί», χωρὶς νὰ κινδυνεύει ἡ ζωή μας ἢ ἡ σταδιοδρομία μας ἢ νὰ μᾶς περιμένουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, βασανιστήρια καὶ θάνατος. Ἄλλωστε, ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι συγχωρέθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ καὶ οἱ δυὸ κατηγορίες τῶν «ἐκπεσόντων», καὶ αὐτοὶ ποὺ «θυσίασαν» στοὺς αὐτοκράτορες καὶ οἱ «λιβελλοφόροι», (ὅσοι ἔκαναν λίβελλο κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀρκεῖ ποὺ μετανόησαν εἰλικρινά».