Ο Μαθητεύσας τω Πνεύματι
Αφηγηματική βιογραφία του Μεγάλου Αντωνίου.
Ο Μέγας Εξόριστος
Αφηγηματική βιογραφία του Μεγάλου Αθανασίου
Εξώφυλλο:Μαλακό
Σελίδες: 296
Α΄ Έκδοση: 2014
Ο μικρός πρίγκιπας
– Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μονάχα με την καρδιά μπορείς να δεις. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια.
– Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
– Εκείνο που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό, είναι ο καιρός που έδωσες για το τριαντάφυλλό σου.
– Είναι ο καιρός που έδωσα για το τριαντάφυλλό μου… έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
– Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις.
Ο μικρός πρίγκιπας θυμίζει σε όλους ότι “γνωρίζεις τα πράγματα που ημερώνεις”, ότι η πραγματική γνώση είναι συνώνυμη της αγάπης. Γι’ αυτό και προσκαλεί όλους να μην λησμονούν το θαύμα της ζωής, τη ζωή του θαύματος: του θαύματος που επιφέρει η ημέρωση, η μόνιμη και ανέκπτωτη ευθύνη για τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο. “Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις”.
Ο Νείλος του Ελέους
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, Πατριάρχου Αλεξανδρείας.
Ὁ Νεῖλος τοῦ Ἐλέους
Οἱ παλαιοί βιογράφοι, Λεόντιος Νεαπόλεως καί Συμεών ὁ Μεταφραστής, ὀνομάζουν «Νεῖλο τοῦ
Ἐλέους» τόν ἅγιον Ἰωάννη πατριάρχη Αλεξανδρείας. Καί δικαίως.
Τί θά ἦταν ἡ Αἴγυπτος χωρίς τόν Νεῖλο ποταμό;
Ὅλα τά ἀγαθά τῆς Αἰγύπτου καί ἡ ἴδια ἡ ζωή τῶν ὄντων ἐκπηγάζουν από τά εὐεργετικά ρεῖθρα τοῦ
Νείλου ποταμοῦ.
Θά ὑπῆρχε ἡ Ἐκκλησία χωρίς τό ἔλεος;
Τό ἔλεος τῆς Παναγίας Τριάδος σχεδίασε καί ἀποφάσισε τήν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἔλεος τοῦ
ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ ἵδρυσε πάνω στήν γῆ τήν Ἐκκλησία. Τό ἔλεος τοῦ Παναγίου Πνεύματος συντηρεῖ τήν Ἐκκλησία στήν γῆ ἀνά τούς αἰῶνες. Τό ἔλεος τῆς Παναγίας Τριάδος πάλι θά έπαναπατρίσει τούς ἐξορίστους ανθρώπους ἀπό τήν στρατευομένη Εκκλησία τῆς γῆς στήν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τοῦ οὐρανοῦ.
Καί ἐνῶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὡς ποταμός ἀείροος ἀρδεύει τήν οἰκουμένη, ὡς ἥλιος λαμπρός καταυγάζει τό σύμπαν, ώς δροσερός αέρας ζωογονεί κάθε γήϊνη ὕπαρξη, ἡ κτίση καί τά κτίσματα τοῦ Θεοῦ συμπεριφέρονται μεταξύ τους ἀνελέητα. Θα περιοριστούμε στα ἀνθρώπινα, ὅπου περισσεύει τό ἀνελέητον, ἡ σκληρότητα, ἡ ἀπονιά, ἡ ἀσπλαγχνία.
Ο ξύλινος σταυρός
“Είναι κάποιες μνήμες που δεν ξεχνιούνται… Γιατί δε γράφονται στο νου. Σα πυρωμένο σίδερο πληγώνουν την καρδιά ως να αφήκουν πάνω της ανεξίτηλο σημάδι. Υπάρχουν μνήμες που, άδικα προσπαθείς, ποτέ δε θα μπορέσεις να τις σβήσεις…
Το ξέρω, φούλα μου, γιατί κι εγώ μία τέτοια κουβαλώ. Αυτή είναι που οδηγάει τη ζωή μου. Όσο κι αν θέλω να το κρύψω, δεν μπορώ. Το πυρωμένο της αχνάρι στην καρδιά πάντα θα μαρτυρεί για με, ποια είμαι, πού ανήκω…”
Μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων, με πρωταγωνιστή έναν ξύλινο σταυρό, αργά-αργά ξεδιπλώνεται ένα άγνωστο σχεδόν κομμάτι της Ιστορίας. Η τρισχιλιόχρονη διαδρομή της Βορείου Ηπείρου, που λιμνάζει μπερδεμένη στα γρανάζια των διπλωματικών σκοπιμοτήτων και της πολιτικής, παραμένοντας ατελείωτη. Ίσως γι’ αυτό και η διήγηση αυτού του βιβλίου μοιάζει να μην έχει τέλος, αφήνοντας στον αναγνώστη ένα ζωντανό δίλημμα και μαζί, την ευθύνη της προσωπικής του επιλογής. Αν οι ήρωες θα δικαιωθούν ή θα παραμείνουν θλιβερά ξεχασμένοι. Ο καθένας ας αποφασίσει για το τέλος που θα ‘θελε να δώσει, όχι τόσο στο βιβλίο, όσο στην ίδια την Ιστορία…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 750
Β΄ έκδοση: 2016
Ο Πένταθλος Μοναχός
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου του ομολογητού.
Ο άγιος Θεόδωρος αγωνίστηκε σε πέντε αθλήματα, στη μοναχική ζωή, στην αρετή, στην Αλήθεια, στην ομολογία και στο μαρτύριο. Αναδείχτηκε και στα πέντε πρωταθλητής!
Ο Πρίγκιπας της ερήμου
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 392
Α΄ Έκδοση: 2016
Ο Σπορέας του Όχι
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.
Ο Υπ(ν)οτακτικός
«Ξέρεις τι είναι να φοράς ράσο και να νιώθεις πως είσαι απλά μια κρεμάστρα;
Ξέρεις πως είναι το βαρύτερο ένδυμα που φτιάχτηκε ποτέ;»
«Κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει σε κανέναν τίποτα. Ο Θεός μάς έδωσε το δικαίωμα της ελεύθερης προαίρεσης, το περιβόητο “αυτεξούσιο”. Έπρεπε να τους πω ποιο είναι το σωστό και τις συνέπειες του λάθους και μετά να τους αφήσω να αποφασίσουν μόνοι τους. Τότε κατάλαβα πως δεν αρκεί να γνωρίζεις το σωστό και το πρέπον. Αν δεν το κηρύττεις με αγάπη στον άλλο και με κατανόηση στις αδυναμίες και τις ιδιαιτερότητές του, δεν κάνεις ούτε για ιεροκήρυκας, ούτε για Πνευματικός. Έτσι πρέπει να κάνει ο καλός Πνευματικός. Έπρεπε να ήμουν ο παπα-Χαράλαμπος, μα ήμουν περισσότερο ο παπα-Ράμπο…».
Η ιστορία ενός ζηλωτή ιερέα και του νωχελικού υποτακτικού του.
Μια πορεία ανακάλυψης του βαθύτερου εαυτού,
που κρύβουμε όλοι μέσα μας…
Ο Φιλόσοφος της αγίας οικογενείας
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης
“Θα γίνω ζηλωτής της μέλισσας. Η μέλισσα ποτέ δεν έκοψε όλο το λουλούδι. Ούτε το κουβάλησε στην πλάτη της, για να το πάει στην κυψέλη. Τινάζει με τα φτερά της το λεπτό χνούδι του θυσάνου. Πιάνει με τα άγκιστρα των ποδιών της τη γύρη και μ΄ αυτά χτίζει τη σοφή εργασία της, τα εξάγωνα της κηρήθρας. Έτσι και εγώ σαν τη μέλισσα δε θέλω να κόψω, να καταστρέψω τους αιρετικούς. επιθυμώ να συντελέσω στη μετάνοιά τους. Να παράγουμε μέλι, όχι να αλληλοεξοντωθούμε.” Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 472
Α΄ Έκδοση: 2015
Ο φυγάς του Θεού, όσιος Σάββας ο δια Χριστόν σαλός
Όπου και αν βρεθείτε, σε όποια πολυσύχναστη πόλη, πάντοτε τα χείλη σας και οι καρδιές σας να διψούν για την ζωή που σας πρέπει. Πάντοτε να θυμάστε πως είστε κόκκοι άμμου που λαμπυρίζουν σπαρμένοι κάτω από το φως.
Πολύ μικροί για να πιστέψετε πως είστε βράχοι αλώβητοι και παντοδύναμοι. Πολύ μεγάλοι για να αφήνεστε στον πρώτο άνεμο….
Η ιστορία του Σάββα και η πορεία του στις εσχατιές μου ίσως να μην είχε τίποτα να σας πει, αν δεν έμοιαζε καταπληκτικά με την καθημερινή πορεία των δικών σας ψυχών…
Άνθρωποι και τόποι διηγούνται…
Φωτίζονται στην ανάμνηση μιας συνάντησης και καταθέτουν μέσα από τους αιώνες την εμπειρία τους από τον Όσιο Σάββα τον Βατοπαιδινό τον δια Χριστόν Σαλό.
Ένας ιδιαίτερο “φυγά του Θεού”, ξένο της λογικής του κόσμου μας, αλλά και τόσο οικείο, εξαιτίας του βαθύτερου πόθου μας να “φεύγουμε” προς τον τόπο που όντως η καρδία μας επιθυμεί.
Εξώφυλλο: Μαλακό πλαστικοποιημένο
Σελίδες: 96
Α΄ Έκδοση: 06/2018
Οι άγγελοι του τελευταίου χειμώνα
Στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, περιγράφονται οι σκληρές και απάνθρωπες, πολλές φορές, συνθήκες ζωής μιας μεσοαστικής χριστιανικής οικογένειας όπως τις έζησαν και τις είδαν τα μάτια ενός εντεκάχρονου παιδιού, καθώς και οι τραγικές ιστορίες μερικών άλλων ανθρώπων, κυρίως παιδιών της Αθήνας, στη διάρκεια του ανελέητου χειμώνα του 1941-42.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 368
Α΄ Έκδοση: 01/2018
Οι δυό μας πήραμε την Πόλη
«Από το 1453, πόσα χρόνια είναι;».
Μετρούσε στα δάχτυλα αιώνες και τους έβγαλε πέντε κι ύστερα μέτρησε χρόνια και τα έβγαλε εβδομήντα.
«Πέντε αιώνες κι εβδομήντα χρόνια».
«Έπρεπε νωρίτερα».
«Ξεχαστήκαμε κι ήρθε από μόνη της».
Ήταν καθισμένοι μεταξύ τρούλου και μικρότερων τρούλων με τον μεγάλο τρούλο της Αγιά Σοφιάς να μοιάζει άπιαστος στην κορυφή του θόλου του…
Ένας Μεγάλος Πόλεμος θα φέρει την Κωνσταντινούπολη στην αγκαλιά του Ελληνισμού μετά από πεντέμισι αιώνες κι οι δυο τους θα πάρουνε την Πόλη αγαπημένοι σαν κλαδιά σε ένα τοπίο από
εκατομμύρια νεκρολούλουδα στον σολέα του κόσμου.
Δεν αγαπιέται ο πόλεμος.
Κανείς δεν αγαπάει τον πόλεμο.
Απ’ την αρχή του δίκαιου και αντιπολεμικού μυθιστορήματος προείχε η μόνη ωραιότητα στο δράμα του Μεγάλου Πολέμου ότι οι δυο τους θα πάρουνε την Πόλη.
Σε πήραμε πίσω γραία γυναίκα πορφυρή.
Σε χτενίσαμε με τείχη και Βόσπορο.
Σε χτενίσαμε με συντρίμμια από τείχη κι Ελλήσποντο.
Οι καιροί της μνήμης
Αγγέλα, Μέλπω, Αριάδνη.
Η μια απέναντι από την άλλη μέχρι χτες. Η μια δίπλα στην άλλη τώρα. Γυναίκες και μάνες του Εμφυλίου, τραγικές μορφές, σύμβολα και σημεία των πικρών καιρών, Ιστορία ζωντανή, αργασμένη στα πρόσωπα, στα βλέμματα, στις καρδιές τους.
Μετά τον εμφύλιο σπαραγμό στα πεδία των μαχών, ένας εμφύλιος σπαραγμός στις ζωές των ανθρώπων˙ στις σχέσεις, στις φιλίες, στις οικογένειες. Μαύρες μαντίλες και χιλιάδες απουσίες απ’ τη μια μεριά. Κόκκινες σημαίες κι εκατοντάδες εκτελέσεις απ’ την άλλη. Σκύλλα και Χάρυβδη. Μετεμφυλιακή δεξιά εξουσία και αυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα, παρακράτος, προσφυγιά, κόμμα, παιδομάζωμα, διώξεις, φυλακές κι εξορίες.
Ένας λαός χωρισμένος στα δυο, ματωμένος, γονατισμένος. Ένας λαός θυσία, μια παράλογη θυσία χωρίς νικητές και ηττημένους, χωρίς θύτες και θύματα. Μα κι ένας λαός που πορεύεται στους καιρούς της μνήμης παλεύοντας να σταθεί όρθιος, ν’ αντικρίσει ήλιο κι ελπίδα. Ο λαός μας.
Οι κόρες της λησμονιάς
Κοριτσάκι τόσο δα ήταν όταν την άρπαξαν από την αγκαλιά μου. Ένα μπουμπούκι το κορμάκι της που δεν αξιώθηκα να το δω ν’ ανθίζει. Δεν το χάρηκα. Δεν το χόρτασα. Μόνο τ’ αγκάθια˙ τ’ αγκάθια μόνο χόρτασα. Τα βράδια, όταν οι σκιές της αβάσταχτης απουσίας απλώνονταν και μ’ έπνιγαν, στα γόνατα έπεφτα, προσευχόμουν μόνο κι έλπιζα: «Κι αν σου ζητάω πολλά, Παναγιά μου, μάνα είσαι κι Εσύ και με νιώθεις. Σαν την αγάπη της μάνας, το ξέρεις –Θεέ μου!– όμοια δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο που ’φτιαξες…».
Γυναίκες του εμφυλίου… Στάχυα που τα άλεθαν αλύπητα οι μυλόπετρες της Ιστορίας. Πατρίδα, κόμμα, προδοσίες, επαναστάσεις, αντάρτικα, σφαγές και, τέλος, το παιδομάζωμα. Η πιο απάνθρωπη, η πιο σκοτεινή σελίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού.
Γυναίκες του εμφυλίου… Κεριά αναμμένα. Σαν την Αγγέλα, τη Μέλπω και την Αριάδνη. Ρωτούσαν, έτρεχαν, πόρτες χτυπούσαν μέρα και νύχτα, με μια μονάχα ελπίδα. Πως ίσως ξανανταμώσουν μια μέρα τα βλαστάρια τους. Κάποιες τα κατάφεραν. Κάποιες άλλες όχι.
Γυναίκες του εμφυλίου…
Μάνες της άδειας αγκαλιάς.
Αυτή είναι η ιστορία τους…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 640
Α΄ Έκδοση: 10/2009 (Εικοστή έβδομη ανατύπωση: 11/2017)