Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα
Το θέμα, που ομολογώ πως από παιδί με πλήγωνε, είναι εκείνο του αναίτιου και πρόωρου χαμού των ανθρώπων, το αναπάντεχο του θανάτου, ο επώδυνος και μαρτυρικός τρόπος της εξόδου πολλών ανθρώπων απ’ τη ζωή, παρά τις όσες για “ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τέλη” ικεσίες Τόν είχαμε ανά τους αιώνες παρακαλέσει.
Μεγαλώνοντας βέβαια και παίρνοντας μυρουδιά από τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια ιστορία, ακόμα βασανιστικότερο γινόταν για μένα και το δέμα της διαφαινόμενης απουσίας και σιωπής του Θεού, όταν οι δίκαιοι αφανίζονται και η ηχώ των κραυγών τους πολλαπλασιάζεται ανατριχιαστικά μέσα σ’ ένα βουβό κενό. Όταν ο Θεός παρακαλείται να επέμβει και δεν το κάνει. Όταν κάποιοι που υποφέρουν Τού φωνάζουν και ο ουρανός σιωπά.
Οκτώ κινηματογραφικές ταινίες σε θεολογική παρακολούθηση, με θέμα τους αυτό το βασανιστικό ζεύγος της απώλειας και απουσίας, των αγαπημένων αδελφών και του σπλαχνικού Πατέρα· το ζεύγος που πάντα θα μας στοιχειώνει.
Τα δάκρυα, στοιχείο σωματικό αλλά και σημείο πνευματικό, διαρρέουν όλη την υπόστασή μας και εκφράζουν τα ανείπωτα. Όσα ο λόγος και οι λέξεις αδυνατούν να μεταφέρουν. Πάντοτε κλαίμε. Στην υπέρτατη χαρά και στην πιο αβάσταχτη θλίψη. Πάντοτε η αγάπη του Θεού θα μας υπερβαίνει αλλά και η αίσθηση της απουσίας Του θα μας κατακλύζει. Το περίσσευμα κι απ’ τα δύο, όσο αδυνατούμε εμείς να χωρέσουμε, υπερεκχειλίζει.
Με τα δάκρυα Σου μιλάμε καλύτερα. Με τα δάκρυα Σε αναζητούμε. Μα τα δάκρυα πιστώνουμε την παρουσία Σου μέσα μας και με τα ίδια δάκρυα σπαράζουμε την απουσία Σου.
Οι ειλικρινείς πάντοτε θα κλαίνε. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Πάντοτε κλαμμένοι μπροστά Σου θα ’μαστε και τα δάκρυα οι αποσκευές μας. Μ’ αυτά θα ξεπλένουμε το χώμα από πάνω μας αλλά και θα ποτίζουμε στάλα-στάλα την ελπίδα.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 472
Α΄ Έκδοση: 11/2018
Κηλίδες από μέλι
Γυρεύοντας την πίστη στον καιρό της πανδημίας
Όσοι χριστιανοί ισχυρίζονται ότι εντός του ναού οπωσδήποτε δεν κολλάμε κορονοϊό θέλουν να είναι σίγουροι ότι το θαύμα υπάρχει, ότι είναι ορατό, χειροπιαστό.
Ότι ναι µεν ζούμε µμέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, αλλά να «για δείτε µμέσα στον ναό είμαστε ασφαλείς, αισθανόμαστε το θαύμα, το επέκεινα το ακουμπάνε οι αισθήσεις µας!».
Δεν είναι τίποτε άλλο από το γεγονός ότι ο άνθρωπος θέλει να δει για να πιστέψει. Δεν θυμάται όμως ότι ο Χριστός τού αρνείται αυτά τα θαύματα. Ένα ορατό, επαναλαμβανόμενο θαύμα δεν υπάρχει. Ο Θεός µάς αφήνει µέσα στην ανασφάλεια, σε µια ανασφάλεια τρομακτική. Αλλά ακριβώς µέσα σε αυτή µπορεί να γεννηθεί το κατεξοχήν θαύμα: η πίστη.
Κρυπτοχριστιανισμός και κρυπτοχριστιανοί στα Νότια Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία και την Κύπρο
Μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ πρέπει νὰ σταθοῦμε μὲ δέος. Δὲν γνωρίζουμε ἀκριβῶς τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες μία ψυχὴ πῆρε τὴν πιὸ κρίσιμη ἀπόφαση κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή της. Κυρίως δὲν μποροῦμε νὰ κατηγορήσουμε ἐκείνους ποὺ μπορεῖ νὰ ἔγιναν κρυπτοχριστιανοί, ἀλλὰ συγχρόνως μετατράπηκαν σὲ τραγικὰ καὶ ἀξιολύπητα πρόσωπα, ὅταν μάλιστα ἐμεῖς στὴν καθημερινή μας ζωή, ἔστω καὶ στιγμιαία, γινόμαστε ἐθελουσίως «κρυπτοχριστιανοί», χωρὶς νὰ κινδυνεύει ἡ ζωή μας ἢ ἡ σταδιοδρομία μας ἢ νὰ μᾶς περιμένουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, βασανιστήρια καὶ θάνατος. Ἄλλωστε, ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι συγχωρέθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ καὶ οἱ δυὸ κατηγορίες τῶν «ἐκπεσόντων», καὶ αὐτοὶ ποὺ «θυσίασαν» στοὺς αὐτοκράτορες καὶ οἱ «λιβελλοφόροι», (ὅσοι ἔκαναν λίβελλο κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀρκεῖ ποὺ μετανόησαν εἰλικρινά».
Λαϊκή Πίστη και Λατρεία
Άγιοι Θεράποντες με ειδικό χάρισμα ιαμάτων
Προστάτες, Έφοροι και Επόπτες της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας (Θεολογική – Λαογραφική Μελέτη)
Την ανάγκη του ο άνθρωπος για ανακούφιση, παραμυθία, απαλλαγή και θεραπεία από τα δεινά των διαφόρων ασθενειών εναποθέτει στους Θεράποντες Αγίους, ενώ στους Προστάτες την επιθυμία του για επαγγελματική καταξίωση, αναγνώριση και επιβράβευση και στους Εφόρους την ευμενή, φιλική και ευνοϊκή προς αυτόν διάθεση παντός του υλικού και πνευματικού σύμπαντος.
Σε κάθε περίπτωση Αγίου, πέραν της καθαρά θεολογικής και αγιολογικής παρουσίασής του, εστιάζουμε, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια, και σε παραδόσεις, τελετές και λοιπές παγανιστικές πράξεις, που απευθύνονται στο πρόσωπό του κατά τη λατρευτική διαδικασία που του απονέμεται από τους απλούς ανθρώπους, από τον λαό μας, και αφορούν και ενδιαφέρουν την επιστήμη, κυρίως, της Λαογραφίας.
Έτσι, με τη μελέτη μας αυτήν, ερχόμαστε σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τους απλούς ανθρώπους του λαού μας και παρακολουθούμε τη ζωή τους –που είναι, σε πολλές περιπτώσεις, όμοια με τη δική μας ζωή– στην εναγώνια και ακατάπαυστη μέριμνά τους να αποφύγουν το κακό και να επιτύχουν την ευημερία με τάματα, ευετηρικές τελετές και πράξεις και λατρευτικές προσφορές στους Αγίους. Πολλές, βέβαια, από τις λαϊκές αυτές τελετές (αιματηρές θυσίες, εγκοιμήσεις, καλογερώματα, περισχοινισμοί κ.λπ.)– που την προέλευσή τους έλκουν από την αρχαία, κυρίως, ελληνική θρησκεία– έχουν παύσει προ πολλού να υπάρχουν στο θρησκευτικό τελετουργικό των νεοελλήνων, μαζί με την ερήμωση που υφίσταται τα τελευταία χρόνια ο λαός της υπαίθρου, χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι οι περιπτώσεις αυτές έπαυσαν ποτέ να ενδιαφέρουν την επιστήμη της Λαογραφίας και της φιλολογικής μελέτης του βίου και πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, αφού, ως γνωστόν, με την έρευνα και γνώση της θρησκευτικής ζωής των Νεοελλήνων αγόμεθα και κατανοούμε καλύτερα και τον εθνικό και θρησκευτικό βίο των αρχαίων Ελλήνων.
Γιατί η αρχαία ελληνική πίστη διαφαίνεται πάντοτε καθαρά κάτω από το χριστιανικό περικάλυμμά της στην πίστη του απλού ελληνικού λαού. Γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, με την παρούσα μελέτη μας, προσπαθούμε να δώσουμε και την ορθή θεολογική ερμηνεία και διάσταση σε πολλές από τις εκδηλώσεις της σύγχρονης λαϊκής πίστης και λατρείας και να προσανατολίσουμε σωστά την ορθόδοξη συνείδηση του πιστού, κάτι που δεν παρατηρείται στη λαογραφική και φιλολογική επιστήμη, που δρα, συνήθως, μονομερώς.
Α΄ Έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 474
Α΄ Έκδοση:02/2018
Μαθητικό Συναξάρι
Οι προσωπικές εμπειρίες ενός παιδαγωγού στη σχέση του με τα παιδιά και τους συναδέλφους του κρύβουν απρόσμενες στιγμές χαράς και μπορούν να γίνουν αφορμή για δημιουργικό στοχασμό.
Η θερμή αποδοχή που βρήκε το πρώτο “Συναξάρι” στο χώρο του σχολείου, της κατήχησης στην Εκκλησία και στον ευρύτερο παιδαγωγικό χώρο, ήταν η αφορμή να επανεκδοθεί το βιβλίο, ανανεωμένο με δεκατρείς επιπλέον ιστορίες.
Το “Συναξάρι” απευθύνεται σε παιδαγωγούς και διαπαιδαγωγούμενους. Ο παιδαγωγός θα βρει στο βιβλίο διόδους επικοινωνίας με τους νέους ανθρώπους στο σχολείο, στην ενορία ή στον ευρύτερο παιδαγωγικό χώρο, όπως είναι η οικογένεια.
Οι νέοι άνθρωποι θα ανακαλύψουν σ’ αυτές τις ιστορίες τις προσωπικές τους διαδρομές, θα διδαχθούν και θα πάρουν μαθήματα ζωής μέσα από τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 204
Α΄ Έκδοση: 10/2013
Μείνε μαζί μας, βράδιασε
Περπατώντας την προς Εμμαούς πορεία σε μιά σύγχρονη οδό.
Ίσως το κείμενο, μέσα στο οποίο μετά από λίγο και σεις θα περπατήσετε, να αποτελεί εκπλήρωση μιας υπόσχεσης, που καλά κρατεί απ’ τα εφηβικά μου χρόνια. Το ξαναζωντάνεμα του περιπάτου σε μια σύγχρονη οδό. Καθόλου τυχαίο ότι οι περισσότερες φωνές πού θα ακουσθούν στην διάρκεια αυτού του περιπάτου και θα μας συντροφεύσουν, θα είναι ο Λόγος σύγχρονων ποιητών και πεζογράφων, φιλοσόφων και στοχαστών. Γιατί πιστεύω πώς πίσω από κάθε σπαραγμό της καρδιάς και αγωνία της ύπαρξης, πίσω από κάθε ποιότητα υψηλή και δημιουργία έμπονη δεν μπορεί παρά να κρύβεται ο Θεός. Ή πορεία του Χριστού δια μέσου των αιώνων συνεχίζεται και τα πρόσωπα της συνοδοιπορίας δεν μπορεί παρά να είναι διαφορετικά (και όχι απαραιτήτως ενδεδυμένα μέλανα τριβώνια και προσφωνούμενα υπερθετικά). Κάθε έκφραση υψηλής καλλιτεχνίας, κάθε αριστούργημα του ανθρώπου πολιτιστικό δεν μπορεί παρά να αναζητά τη λύτρωση από τον θάνατο, να κραυγάζει για μια συνέχεια μεταϊστορική, γι’ αυτό και να συνοδοιπορεί με την Ανάσταση.
Πίνακας εξωφύλλου: “Φωτισμένη σκιά σταυρού” Χρήστος Θ. Μποκόρος (Ζωγραφισμένο με χρώματα λαδιού σε 2 ξύλα).
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 182
Β’ Έκδοση: 2015
Μια μολυβιά χαράς
Η πείνα για τον Θεό στους αγίους Πορφύριο και Ιωσήφ τον Ησυχαστή
Δεν πρόκειται για ένα εγχειρίδιο ευτυχίας. Με αφορμή τη ζωή των αγίων Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη και Ιωσήφ Ησυχαστή το βιβλίο εξετάζει τη δυνατότητα να καλλιεργηθεί η επιθυμία προς τον Θεό και η χαρά που προκύπτει από τη συνάντηση μαζί Του. Οι δύο άγιοι φαίνεται να κατέκτησαν τη χάρη του αγίου Πνεύματος με διαφορετικό τρόπο. Ο άγιος Πορφύριος είχε τη σφοδρή επιθυμία για τον Θεό από μικρός, ήθελε την πνευματική ζωή να γίνεται χωρίς άγχος αλλά με έρωτα, ενώ ο άγιος Ιωσήφ δίνει σημασία στη «βία» που ελεύτερα ασκεί κάποιος στον εαυτό του στην προσπάθεια τήρησης των εντολών.
Και οι δύο εργάζονται στο πλαίσιο της θεϊκής αγάπης και γι’ αυτό οι δρόμοι τους είναι κοινοί. Αισθάνθηκαν ότι καλούνται από τον Θεό και είχαν τη δύναμη να ανταποκριθούν σε αυτή την κλήση ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μας δείχνουν πώς πρέπει να πορευτούμε για να βρούμε αυτή τη χαρά που γεύθηκαν και οι ίδιοι, ακόμα κι αν δεν έχουμε αισθανθεί μια παρόμοια κλήση ή επιθυμία. Μια χαρά που, σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι πολύ εύθραυστη, «μια μολυβιά που σβήνει» αν ο κάτοχός της δεν σπεύσει να τη ζωογονήσει όταν τύχει να τη συναντήσει.
Μίλα μου, ἵνα ἀκούῃ πᾶσα ἡ γῆ.
«Μακάρι να μπορούσα να κάνω μια λοβοτομή να τα σβήσω όλα».
«Μόνο να κάνεις χώρο στην καρδιά σου μπορείς, να συν-χωρέσεις. Και όλα τα περασμένα που σε πονούν, να πας να τα πλύνεις και να τα θάψεις. Μην απελπίζεσαι, θα προσευχηθούμε και με την βοήθεια του Θεού θα δοθεί η λύση».
«Μόνο τάφους πρέπει να κάνω, κουράστηκα. Μόνο θάνατος είναι η ζωή».
«Η θανάτωση του σκοταδιού κάθε μέρα, αυτό είναι η ζωή, Άννα μου».
«Δεν έχω την δύναμη να την αντέξω, αν αυτό είναι η ζωή», ξέσπασε αυτή με μαύρο παράπονο.
Δεν μίλησε άλλο η Γερόντισσα, χαμήλωσε τα μάτια της και κοίταζε την ποδιά της. Κάθισαν έτσι για πολλή ώρα, το φως στο μικρό κελλί γινόταν όλο και πιο λίγο. Και έβγαλε κάποια στιγμή η μαυροφορεμένη μελιτοφόρα από την τσέπη της πέντε μικρές πέτρες και έβαζε την μια δίπλα στην άλλη μέσα στην μαύρη ποδιά της, ξανά και ξανά. Πέντε κάτασπρες λείες πέτρες μέσα στην ποδιά και στα χείλη της ένας άηχος ψίθυρος, που μια στιγμή σαν να τον κατέβασε βαθιά μέσα της. «Μόνο πέντε μικρές πέτρες και την μεγάλη πίστη του στον Θεό είχε ο μικρός Δαυίδ και νίκησε τον γίγαντα Γολιάθ. Πέντε μικρές πέτρες, τίποτε παραπάνω», μουρμούρισε και ύστερα πάλι σιωπή και στα χείλη της πάλι ο άηχος ψίθυρος.
Βασισμένο στο σενάριο της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς του Γιώργου Τσιάκκα.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 258
Α΄ Έκδοση: 12/2016
Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ο και 21ο αιώνα
Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται μερικοί από τους γνωστούς μάρτυρες του 20ού και της αυγής του 21ου αιώνα.
Πρόκειται για Ορθοδόξους Μάρτυρες από όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της γης. Από την Κίνα έως τις Η.Π.Α. και από την Πολωνία έως το Ισραήλ. Άνδρες και γυναίκες, άνθρωποι όλων των ηλικιών, παιδιά, έφηβοι, γέροι· όλους τους ένωνε η αγάπη για τον Θεό. Όλοι μέλη της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, απέδειξαν μάταιες τις προσπάθειες των πανταχόθεν εχθρών της Πίστεως να σβήσουν τον Χριστιανισμό, ο οποίος ακόμα και σήμερα, έπειτα από δυο χιλιετίες ανηλεούς διωγμού, εξακολουθεί να φωτίζει τις ψυχές των ανθρώπων.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 174
Α΄ έκδοση: 06/2016
Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ο και 21ο αιώνα – β΄τόμος
Θεμέλιο πνευματικό και στήριγμα αήττητο της Εκκλησίας μας αποτελεί η θυσία του Κυρίου μας Ιησού-Σωτήρα. Από τότε, ως σήμερα, η προσφορά αίματος είναι αναγκαία για τη λειτουργία του Σώματος της Εκκλησίας, ένεκα που τα πιστά μέλη της αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν τα μύρια δεινά από τους πολεμίους Της μιμούμενοι τον πρώτο σταυροφόρο του Γολγοθά. Από τότε, έως σήμερα, η προσφορά αίματος αποτελεί την αληθινή λατρεία, το ευλογημένο περίδοξο στοιχείο για την λειτουργία του Σώματος της Εκκλησίας, το οποίο ρέει στις φλέβες της ως δύναμις, ως δόξα και μεγαλείο της Πίστεως από τα εκατομμύρια των Μαρτύρων, των Νεομαρτύρων και Ομολογητών. Αυτοί, ως “άνθη εύοσμα και μυρόπνοα” έδωσαν, κατά καιρούς και δίνουν το δικό τους αίμα, ώστε να ανθεί η χριστιανική ζωή, να αυξάνεται η Πίστι των Χριστιανών και να μεγαλύνεται το έργο της Εκκλησίας στον κόσμο.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 244
Α΄ έκδοση: 11/2018
Ο άνθρωπος μπροστά στον Θάνατο
Η έννοια του θανάτου σε επιλεγμένα αυτοτελή έργα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Στις σελίδες του βιβλίου αυτού, διερευνάται η σχέση του θανάτου µε το προπατορικό αµάρτηµα, η έννοια του θανάτου πριν και µετά την έλευση του Ιησού Χριστού στον κόσµο, καθώς και η σχέση του θανάτου µε τη σταυρική θυσία και την κάθοδο του Χριστού στον Άδη.
Εξετάζεται ο θάνατος ως φυσικό γνώρισµα της ανθρώπινης φύσης, ο θάνατος του ανθρώπου ως δικαίωµα του Θεού, η υπακοή µέχρι το θάνατο στο θέληµα του Θεού, ο άδικος και ο δίκαιος θάνατος.
Επίσης, µελετάται ο ύπνος ως θάνατος, ο θάνατος ως το τέλος της πλεονεξίας, ο θάνατος ως ρυθµιστής των ανθρωπίνων πραγµάτων και σχέσεων.
Ακόµα θα ερευνηθεί αν ο άνθρωπος έχει εµπειρία θανάτου. Επίσης, εξετάζονται τα εξής θέµατα: Γιατί ο θάνατος έρχεται ξαφνικά; Γιατί ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο; Ποια είναι η σχέση του θανάτου µε τη συντέλεια του κόσµου; Ποια είναι η έννοια του θανάτου ως δασκάλου; Ακολούθως, θα εξεταστεί αν ο θάνατος αποτελεί το τέλος της αµαρτίας, επίσης, θα διερευνηθεί η µετά θάνατον πορεία τόσο του αµαρτωλού και αµετανόητου όσο και του ενάρετου ανθρώπου και η τύχη του σώµατός του.
Ακόµα θα ερευνηθεί η τύχη της ψυχής των κεκοιµηµένων κατηχουµένων.
θα εξεταστούν ο θάνατος ως αιτία του µαρτυρίου, η τιμητική αξία του µαρτυρικού θανάτου και, τέλος, ο µαρτυρικός θάνατος ως µίµηση του θανάτου του Χριστού.
Ο έσχατος πειρασμός
Η χριστιανική πίστη σε καιρό πανδημίας
Ο ελλαδικός εκκλησιαστικός χώρος είναι ίσως ο μόνος θεσμικός χώρος στην ελληνική κοινωνία όπου αφενός δημιουργήθηκαν οι περισσότερες διαφοροποιήσεις ως προς την αφετηρία, το σκοπό εμφάνισης και την αντιμετώπιση της πανδημίας, και αφετέρου εκφράστηκαν οι περισσότερες διαμαρτυρίες κατά των μέτρων, με έμφαση βέβαια εκείνα που αφορούν τον ίδιο, και ιδιαίτερα τον τομέα του εκκλησιασμού και της κοινής λατρείας.
Αυτό και μόνο δείχνει ότι πράγματι η πανδημία λειτούργησε ως πειρασμός δοκιμασίας όχι μόνο της ενότητας του σώματος της Εκκλησίας αλλά του εκκλησιαστικού ήθους και της ίδιας της ορθόδοξης πίστης. Δοκιμάστηκαν επίσης η σχέση της Εκκλησίας προς την επιστήμη, την κοινωνία και την Πολιτεία, η σχέση των πιστών προς τους ποιμένες τους, η σχέση επιμέρους Ιεραρχών αλλά και άλλων κληρικών προς την επίσημη Διοίκηση της Εκκλησίας, αλλά και η σχέση των πιστών μεταξύ τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες κρίνεται χρήσιμος ένας θεολογικός, εκκλησιολογικός και εκκλησιαστικός αναβαπτισμός με βάση την ορθόδοξη βιβλική και αγιοπατερική Παράδοση, απαντώντας κυρίως στο ερώτημα για το πώς οφείλει ένας ορθόδοξος χριστιανός να στέκεται επάξια στη σημερινή πανδημική κρίση.
Ο τελευταίος πανικός
Αποτελεσματική διαχείριση των κρίσεων πανικού.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: “Στο βιβλίο αυτό θα προσπαθήσω με απλό τρόπο να σας εξηγήσω τι είναι πανικός, πώς αρχίζει και αναπτύσσεται και πώς θεραπεύεται. Οι κρίσεις πανικού σάς παραλύουν και σας εμποδίζουν να ζήσετε. Νιώθετε ότι ασκούν επιρροή στον συναισθηματικό, κοινωνικό και επαγγελματικό σας κόσμο και αφαιρούν το νόημα από κάθε στιγμή της ζωής σας. Κατανοώ ότι θέλετε να απελευθερωθείτε απ’ όλα αυτά τα συναισθήματα (και τα συμπτώματα) αλλά και από τις αγωνιώδεις σκέψεις που καλπάζουν στο μυαλό σας αφού αισθάνεστε αιχμάλωτοι σε μία κατάσταση που δεν μπορείτε να ελέγξετε. Θα νιώσετε καλύτερα συναισθηματικά αλλά και γνωσιακά αφού θα μάθετε ορισμένες ικανότητες αυτοβοήθειας. Αν ακολουθήσετε τις τεχνικές αντιμετώπισης του βιβλίου, τότε όχι μόνο θα τα καταφέρετε, αλλά θα αρχίσετε να νιώθετε πιο δυνατοί και πιο σίγουροι για τον εαυτό σας. Θα νιώσετε ασφαλείς για το αύριο και έτοιμοι να χαρείτε και να απολαύσετε το σήμερα. Καλή δύναμη, καλή επιτυχία! Βασιλική Πλωμαρίτου.”
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 150
Α΄ Έκδοση: 12/2015
Πατρολογία Α΄
Πατρολογία τόμος Α΄. Εισαγωγή, Β΄ και Γ΄ αιώνας.
Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά όμως το λησμονούμε και προσπαθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και εκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οπωσδήποτε οφείλουμε να τις ενεργοποιούμε, αλλά δεν αρκούν για να φθάσουμε σε ορθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια. Εδώ ακριβώς οι μεγάλοι Πατέρες έγιναν για τους αιώνες όλους και για μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι για να δημιουργήσουμε κάτι αληθινό, για ν’ απαντήσουμε ορθά σ’ ένα ζήτημα της εποχής μας πρέπει να δεχθούμε και να βιώσουμε ό,τι πριν από μας δημιούργησαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος οι θεολόγοι Πατέρες. Αυτός είναι ο λόγος που μελετάμε και αναλύουμε τους Πατέρες. Όντας πνευματοκίνητοι, ό,τι για την αλήθεια και τη σωτηρία του ανθρώπου είπαν και μας αφορά και πρέπει ν’ αποτελεί βάση και σημείο εκκινήσεως της δικής μας προσπάθειας. Με την ελπίδα ότι οι πατέρες των πέντε πρώτων αιώνων θ’ αποβούν συνειδητά η βάση, από την οποία θα εκκινήσει η προσπάθεια μας για ν’ απαντήσουμε στα πολλαπλά πνευματικά ερωτήματα της εποχής, παραδίδουμε τα παρόντα κείμενα στους αδελφούς αναγνώστες.
Ε΄ Έκδοση: 01/2011
Πατρολογία Β΄
Ο τέταρτος αιώνας (Ανατολή και Δύση)
Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά όμως το λησμονούμε και προσπαθούμε ν΄ αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και εκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οπωσδήποτε οφείλουμε να τις ενεργοποιούμε, αλλά δεν αρκούν για να φθάσουμε σε ορθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια.
Εδώ ακριβώς οι μεγάλοι Πατέρες έγιναν για τους αιώνες όλους και για μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι για να δημιουργήσουμε κάτι αληθινό, για ν΄ απαντήσουμε ορθά σ΄ ένα ζήτημα της εποχής μας πρέπει να δεχθούμε και να βιώσουμε ό,τι πριν από μας δημιούργησαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος οι θεολόγοι Πατέρες.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 768
Έκδοση: 2012