Η αποτέφρωση των νεκρών
Η αποτέφρωση των νεκρών στο δίκαιο του περιβάλλοντος. Στόχος αυτής της μελέτης ήταν η παραγωγή ενός γόνιμου επιστημονικού διαλόγου αναφορικά με την εξέλιξη του νόμου τόσο σε επίπεδο εγχώριου όσο και διεθνούς δικαίου σχετικά με το ζήτημα της μεταθανάτιας διάθεσης του ανθρώπινου σώματος. Μέσα από την ενδελεχή αξιολόγηση του ισχύοντος στη χώρα μας νομοθετικού καθεστώτος της αποτέφρωσης των νεκρών αναδείχθηκε η ανυπέρβλητη δυσκολία εντοπισμού ενός κοινού σημείου συνάντησης του νέου αυτού εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης του νεκρού σώματος με τα παγιωμένα δεδομένα του συνταγματικού μας πολιτισμού.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 122
Α΄ Έκδοση: 12/2018
Η ασκητική της αγάπης
Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη (1897-1992). Ανάργυρη, νηπτική, ασκήτρια και ιεραπόστολος των λεπτών, των τυφλών και των απολωλότων. Η ταπεινή προσφορά του ολοκαυτώματος ενός ανθρώπου στον Θεό και το πλησίον. Ένα ταξείδι στην καρδιά της αγάπης σε 94 χρόνια και 4 ηπείρους.
Όλοι με άγχος! Τι τρέχει εδώ; Κάτι τι… Χάθηκε η έννοια της Χαράς. Είναι πολύ σοβαρό! Εκεί στην Ινδία, περιμένουν τον Χριστό και μ’ αυτήν την αναμονή περιμένουν χαρούμενα. Εμείς Τον “έχουμε” και δεν Τον αντικατοπτρίζουμε. Είμεθα πολύ ένοχοι. Φοβερά ένοχοι. “Ούτε που πας, ούτε τι κάνεις, ούτε πώς ζεις, ούτε αν βοηθείς τους άλλους… Ένα έχει σημασία. Το Ποιον και το Ποσόν της Αγάπης που δίνεις παντού. Παντού. Χωρίς διακρίσεις”. “Αν ήταν Παρών και Ορατός ο Κύριος, τι θα έκανες; Θα έκανες αυτό; Αν ήταν Παρών, θα έκανες το άλλο; Κι αυτό, σε φυλάει από κάθε αμαρτία”. “Από την Αγάπη και πέρα, θα οδηγηθείς από το θέλημα του Θεού πώς να μιλήσεις”. “Αφού είμαι υποτακτική στο θέλημα του Θεού, δεν μπορώ να πάθω… άγχος”. “Είμαι της ενδεκάτης ώρας… αλλά ο Κύριος είπε να δουλέψουν κι εκείνοι που έρχονται την τελευταία ώρα”. “Άμα γίνουμε εμείς ο καθρέφτης όπου βλέπει ο άλλος το πρόσωπό του, κι αυτός ο καθρέφτης είναι χαρούμενος, δεν μπορεί παρά να δει κι εκείνος κάτι”. “Τρία πράγματα χρειαζόμαστε. Πρώτον Πίστη, δεύτερον Πίστη, τρίτον Πίστη”.
Η Γένεσις – τόμος Α΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Με τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κομνηνείου εκδίδει τον πρώτο τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που αναφέρονται στη χριστιανική Κοσμολογία και χριστιανική Ανθρωπολογία και είχαν ως βάση τα τρία πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως. Τα μαθήματα αυτά έγιναν στο ανώτερο κατηχητικό θηλέων του Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης.
71 απομαγνητοφωνημένα κατηχητικά μαθήματα
Τόμος Α΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 296
Α΄ Έκδοση: 05/2017
Η Γένεσις – τόμος Β΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Με τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κομνηνείου εκδίδει τον δεύτερο τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που αναφέρονται στη χριστιανική Κοσμολογία και χριστιανική Ανθρωπολογία και είχαν ως βάση τα τρία πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως. Τα μαθήματα αυτά έγιναν στο ανώτερο κατηχητικό θηλέων του Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης.
71 απομαγνητοφωνημένα κατηχητικά μαθήματα
Τόμος Β΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 296
Α΄ Έκδοση: 05/2018
Η Γένεσις – τόμος Γ΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Με τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κομνηνείου εκδίδει τον τρίτο τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που αναφέρονται στη χριστιανική Κοσμολογία και χριστιανική Ανθρωπολογία και είχαν ως βάση τα τρία πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως. Τα μαθήματα αυτά έγιναν στο ανώτερο κατηχητικό θηλέων του Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης.
71 απομαγνητοφωνημένα κατηχητικά μαθήματα
Τόμος Γ΄
Η Γένεσις – τόμος Δ΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Με τη χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κομνηνείου εκδίδει τον τρίτο τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που αναφέρονται στη χριστιανική Κοσμολογία και χριστιανική Ανθρωπολογία και είχαν ως βάση τα τρία πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως. Τα μαθήματα αυτά έγιναν στο ανώτερο κατηχητικό θηλέων του Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης.
Τόμος Δ΄
Η Γένεσις – τόμος Ε΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Η αδελφότητα της Ιεράς Μονής μας, με το γεγονός της εκδόσεως και του ανά χείρας Ε’ τόμου της σειράς των Κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γέροντός μας π. Αθανασίου, ευλογεί και δοξάζει τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας και εύχεται, με την μελέτη του, να οικοδομηθεί πνευματικά ο λαός του Θεού και να εδραιώνεται στην ορθόδοξη πίστη και στο ευαγγελικό ήθος.
Τα Κατηχητικά μαθήματα, όπως έχει επισημανθεί και στους προλόγους των προηγουμένων τόμων, αναφέρονται στην χριστιανική Ανθρωπολογία και έχουν σαν βάση το Βιβλίο της Γενέσεως.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ο μακαριστός Γέροντάς μας, με τον θεόπνευστο λόγο του, διδάσκει, φωτίζει, εμπνέει και καθοδηγεί πλήθος ανθρώπων ανά την οικουμένην. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα της αδελφότητας της Ιεράς Μονής που περιέχεται στο βιβλίο)
Τόμος Ε΄
Η Γένεσις – τόμος Στ΄
Χριστιανική Κοσμολογία και Ανθρωπολογία
Με την χάρη και την ευλογία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, η Ιερά Μονή μας εκδίδει τον ΣΤ’ τόμο των κατηχητικών μαθημάτων του μακαριστού Γεροντός μας π. Αθανασίου από το βιβλίο της Γενέσεως. Με τον ΣΤ’ αυτόν τόμο, συμπληρώνεται η σειρά των εβδομήντα ένα μαθημάτων που αναφέρονται στην χριστιανική κοσμολογία και ανθρωπολογία.
Στο πρώτο εισαγωγικό μάθημα ο μακαριστός Γέροντας τονίζει την ανάγκη της κατηχήσεως του λαού μας και επιμένει στην διά βίου κατήχηση των πιστών.
Δεν είναι πολυτέλεια η κατήχηση –λέει- ούτε κάτι το έκτακτο ή το προαιρετικό· η κατήχηση είναι αναγκαιοτάτη. Και, προκειμένου να αποκτήσει ο λαός μας την γνώση του περιεχομένου της πίστεώς μας, πρέπει διαρκώς να κατηχείται, και μάλιστα να κατηχείται σε ολόκληρη τη ζωή του.
Επειδή, ο σύγχρονος άνθρωπος θεοποίησε την επιστήμη, είναι ανάγκη ο χριστιανός να μάθει πολύ καλά το περιεχόμενο της πίστεώς του, διότι μόνο τότε θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κρίνει ότι αυτά που κυκλοφορούν τάχα ως επιστημονικές αλήθειες δεν είναι παρά επιστημονικές θεωρίες, επιστημονικά πιστεύω, που μπορούν να αλλάζουν (είναι γνωστό ότι οι επιστημονικές αλήθειες είναι πολύ λίγες), και έτσι θα παρασύρεται, δεν θα κινδυνεύει να χάσει την πίστη του.
Η γνώση της χριστιανικής κοσμολογίας και ανθρωπολογίας ασφαλίζει τον χριστιανό από την πλάνη των ποικίλων θεωριών περί του κόσμου και του ανθρώπου. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα της αδελφότητας της Ιεράς Μονής που περιέχεται στο βιβλίο)
Τόμος Στ΄
Η Γερόντισσα της χαράς – Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη
Ουσιαστικά όταν μιλούσες μαζί της ένοιωθες ότι γινόταν εσύ, ήταν σαν να μιλούσες στον εαυτό σου, δεν απευθυνόσουν σε μοναχή, γι’ αυτό και δεν έλεγε τίποτε, δεδν σε διόρθωνε, με αποτέλεσμα να νοιώθεις πολύ άνετα μαζί της, όπως νοιώθεις με τον εαυτό σου..
Η γερόντισσα δεν ήταν χαμογελαστή αλλά χαμογελούσαν τα μάτια της. Ο λόγος της ήταν πάντα όμορφος, είχε μέσα μια χάρη. Ένοιωθες αυτό που είπαν οι μαθητές στην Μεταμόρφωση “καλόν έστιν ημας ωδε είναι”. Δεν θέλαμε να φύγουμε από κοντά της. Όταν ησύχαζε, καθόταν πολλές φορές στον ήλιο, στον εξώστη, και έβλεπες ότι προσευχόταν. Φαινόταν αυτό έντονα στο πρόσωπό της, η αίσθηση ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει “φύγει” με την προσευχή.
Οι άνθρωποι είμαστε τραγικά πρόσωπα. Σκοντάφτουμε, ψάχνουμε, θέλουμε, πονάμε, πέφτουμε και μαζί μας οι αόρατοι άγγελοι με “αρχιαγγέλισσα” την γερόντισσα Γαβριηλία μας ξεσκονίζουν, μας δροσίζουν και μας χαμογελούν. Σηκωθείτε, λένε. Και αν πέσατε, δεν πειράζει, σηκωθείτε πάλι και πάλι. Στο τέρμα περιμένει η Χαρά του κόσμου.
Πάμε, ερχόμαστε, ο Χριστός μένει.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Α΄ Έκδοση: 03/2018
Η δημιουργία ως μυστήριο
Θεολογική προσέγγιση της οικολογικής πρό(σ)κλησης
Στο παρόν πόνημά του, ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής διερευνά και αναδεικνύει την πνευματική διάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως αυτή αποτυπώνεται στα έργα των Πατέρων, αλλά και στην λειτουργική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Προβάλλει ολοκληρωμένα την παραδοσιακή και συνάμα προοδευτική αυτή κοσμοθεωρία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της προσωπικής και κοινωνικής συμμόρφωσης και μεταμόρφωσης μέσω εκείνων των πολιτικών, ηθικών και οικονομικών επιλογών, που θα σέβονται και θα συντηρούν «την δημιουργία ως μυστήριο».
Εξαιρετικό βιβλίο, που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο τώρα που αναζητούμε την πνευματικότητα που θα μεταμορφώσει ουσιαστικά την αμαρτωλή και απερίσκεπτη καταστροφή που επιφέρουμε στην δημιουργία του Θεού.
Rowan Williams,
πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι
Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα βιβλία για τη σχέση θεολογίας και οικολογίας.
Andrew Torrance,
Καθηγητής Πανεπιστημίου του St. Andrews
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες πρωτοβουλιών από ακτιβιστές, εκπροσώπους ομάδων πίεσης και θεωρητικούς που ασχολούνται με την οικολογική κρίση, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία, ενίοτε δε ίσως και με τη δική του ατζέντα. Η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη, η εξαφάνιση της χλωρίδας και της πανίδας, η διάβρωση του εδάφους και η αποψίλωση των δασών, η θαλάσσια και η χερσαία μόλυνση, η ηχορύπανση και η ατμοσφαιρική ρύπανση τυγχάνουν καθημερινά πλέον αυξανόμενης προσοχής και εντυπωσιακής δημοσιότητας σε διεθνές επίπεδο. Πράγματι, οι ανησυχίες αυτές απέκτησαν μία αυξανόμενη αίσθηση του επείγοντος, αν και η ένταση με την οποία συχνά αντιμετωπίζονται και επιλύονται απέχει πολύ από το να είναι εντυπωσιακή η πειστική. Με την έμφαση που δόθηκε τον εικοστό και τον εικοστό πρώτο αιώνα στο άτομο και τα ατομικά δικαιώματα, ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι η εκμετάλλευση και η κακομεταχείριση –τελικά, ο «βιασμός» της φύσης– θα απέβαιναν, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξίσου σημαντικά με την αγωνία και τον φόβο για την επιβίωση του ίδιου του ανθρώπινου γένους; (Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Η δύναμη της μετάνοιας
Από κατάδικος ισάγγελος
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πολλές φορές μας εβεβαίωσε ότι δεν ήλθε για να κρίνει, αλλά για να σώσει τον κόσμο. Καμιά αμαρτία μας δεν έχει σαν συνέπεια να εμποδίσει την ενέργεια της αγάπης του Θεού και την σωτηρία μας. Οι βίοι των άγιων που μετενόησαν και έλαβαν τη συγχώρηση και την Χάρη του Θεού παρόλα τα βαρύτατα αμαρτήματα που κάποτε είχαν διαπράξει, είναι ένα μεγάλο μήνυμα ελπίδας. Ο Κύριος είναι “ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου”. Αυτός δηλαδή που σηκώνει το βάρος των αμαρτιών μας για να απαλλαγούμε εμείς από την ευθύνη και τις συνέπειες των κακών που διαπράξαμε.
Είθε να κατανοήσουμε το μέγεθος της αγάπης Του και να ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του να Τον αγαπήσουμε. Μέσα από την αγάπη Του θα ζήσουμε τη χαρά της αναγεννήσεως, το παρελθόν θα σβήσει. Θα γίνουν όλα καινούργια. Γένοιτο.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 104
Α΄ Έκδοση: 04/2017
Η δυστυχία του να είσαι άθεος
Παρεξηγημένες Σκέψεις ως δοκίμια για την αντοχή της Αλήθειας.
Πολλοί είναι της γνώμης ότι η πίστη στον Θεό είναι η χειρότερη μορφή εξάρτησης, διότι στην πραγματικότητα καταργεί παντελώς την ελευθερία του ανθρώπου. Η πίστη στον Θεό δεν συνεπάγεται καμιά απολύτως εξάρτηση κι αυτό επειδή – προκειμένου να είναι πραγματική και γνήσια- προϋποθέτει τη δική μας ελεύθερη προαίρεση και βούληση. Όποιος πιστεύει στον Θεό αληθινά και πραγματικά δεν το κάνει εξαναγκαστικά, αλλά ελεύθερα με του δική του απολύτως ελεύθερη βούληση.
Πίστη εξαναγκασμένη δεν είναι πίστη!
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 242
Α’ Έκδοση: 03/2016
Η εικόνα του Άξιον Εστί
Η Πρωταΐτισσα του Άθωνα και η ιστορία της.
Tο Άγιον Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας, όπως ονομάσθηκε για πρώτη φορά από τον διάσημο εκείνο μοναχό Καισάριο Δαπόντε τον Ξηροποταμηνό, αποτελεί, κατά αρχαία παράδοση, κλήρο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η προστασία και η φροντίδα της Θεοτόκου αποδεικνύεται με πολλά γεγονότα και κυρίως με τις θαυματουργικές Εικόνες Της, ≪τὰς ἀποτεθησαυρισμένας εἰς τὰς Ἱερὰς Μονὰς καὶ Σκήτας≫. Αλλά η εικόνα του Άξιόν Εστι του Πρωτάτου, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και προσελκύει την αναφορά όλων των Μονών και όλου του Αγιορείτικου κόσμου και αποτελεί εύνοια και δώρο της Θεοτόκου και γι’ αυτό και παναγιορειτικό οφειλετικό προσκύνημα. Με την θαυματουργή αυτή Θεομητορική εικόνα, το παλλάδιον του Αγιορείτικου μοναχισμού, καθώς και με την ιστορία και την παράδοση που την συνοδεύει, ασχολείται η παρούσα εργασία.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 208
Α΄ έκδοση: 04/2016
Η Ειρήνη του Θεού
Τα μυστήρια ως τρόπος θεραπείας
Μας λέει ο Κάλλιστος Γουέαρ, […] ο θάνατος είναι εχθρός διότι είναι μια αφύσικη κατάσταση! Ζούμε μέσα σε αυτήν την αφύσικη κατάσταση από τη στιγμή της γέννησής μας ζώντας ως θανατική εμπειρία μικρούς επιμέρους θανάτους. Εμπειρία θανάτου είναι ο ύπνος, εμπειρία θανάτου είναι κάθε ψυχολογική μετάβαση σε στάδιο ωρίμανσης, καθώς βιώνουμε τον θάνατο του παλαιού, σταδιακή εμπειρία θανάτου είναι η καθημερινή ζωή του γήρατος, ο χωρισμός από φίλους ή τόπους, η απόρριψη, η άρνηση ανταπόκρισης στην αγάπη. […]
Αλλά στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας συλλογίζεται πιο πολύ για τους λόγους, τις αιτίες που γεννούν τα πάθια του ανθρώπου. Οι παραμυθητικές και ποιμαντικές ομιλίες του μοιάζουν να αποτελούν ένα εμβριθές σχόλιο επάνω στα αδιέξοδα της ύπαρξης και τις αντιφάσεις που βιώνει ο πνευματικός άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Μας παραδίδει με αυτόν τον τρόπο μια μικρή, αλλά ουσιαστική θεολογική εισαγωγή στις προϋποθέσεις και αφετηρίες της εκκλησιαστικής θεραπευτικής πνευματικών αλλά και σωματικών νοσημάτων, μέσα από τη θεολογία της ειρήνης. (Από την εισαγωγή του Κωνσταντίνου Κορναράκη)
Η Εκκλησία πάει σινεμά
Ο διάλογος της ορθόδοξης Θεολογίας και του Κινηματογράφου
Μέσα από τη συνάντηση και τον διάλογο με τον Κινηματογράφο η Εκκλησία μπορεί και οφείλει να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει τη Σάρκωση του Λόγου στο σύγχρονο γίγνεσθαι, να φωτίσει το πρόσωπο του μετανεωτερικού ανθρώπου, και μέσα από την κινηματογραφική αποτύπωση της ιστορικής της επάρκειας και ανεπάρκειας να διεκδικήσει στα νέα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολυπολισμικά περιβάλλοντα τον επ-αναστατικό και αντισυστημικό λόγο της.
Ο Κινηματογράφος μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τον ρυθμό μιας άλλης ζωής «ἐφεκτικής στά θαύματα» που χωράει εντός της όλη την έκταση και την ένταση της ευαγγελικής μαρτυρίας. Τα δημιουργήματα των ποιητών της 7ης τέχνης σηματοδοτούν ένα πεδίο διαλόγου της Ορθόδοξης Θεολογίας με τον σύγχρονο κόσμο και πολιτισμό, με τη νεωτερική σκέψη και τον υπαρξιακό αναστοχασμό της μετανεωτερικής ανθρωπότητας. Μάλιστα λειτουργούν και προς μια Θεολογία που απλώνεται σαν μια προσευχή και καθώς πλαταίνει και πληθαίνει ως το Πνεύμα της Πεντηκοστής συναντά την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.