Πριν νυχτώσει
Κείμενα για το καθημερινό και το αιώνιο
Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που κατάφερες να χαλαρώσεις. Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που χρόνος υπήρξε για σένα.
Δουλειά, πληρωμές, σπίτι, οικογένεια, παιδιά, μαγειρέματα και καθαριότητες, αρρώστιες, διαβάσματα, γιατροί… Είναι μόνο ελάχιστα από αυτά τα οποία καλείσαι να ολοκληρώσεις κάθε μέρα…
Θα σου πω μια ιστορία όμως, Άνθρωπε…
Ήταν κάποτε μια κανάτα, που πολύ αγαπούσε τα ποτήρια της… Και φρόντιζε πάντα, πάντα να τα έχει γεμάτα με νερό…
Έκανε όμως ένα λάθος η κανάτα. Ξέχασε κάποια στιγμή να πάει η ίδια να ξαναγεμίσει. Και άδειασε η κανάτα… Άδειασε προσπαθώντας να στάξει και την τελευταία της σταγόνα στα ποτήρια της εκείνα…
Αν δεν έχεις χρόνο, Άνθρωπε, δημιούργησε… Και ας μείνει και κάτι τις για λίγο πίσω… Μη νιώθεις τύψεις γι’ αυτό. Το έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις να προσφέρεις.
Ειδάλλως θα έρθει η στιγμή, εκείνη η στιγμή, Άνθρωπε… που καμιά δουλειά δεν θα ξανατελειώσει, καμιά πληρωμή δεν θα καλυφθεί, κανένα σπίτι δεν θα είναι πια τακτοποιημένο…
Θα έρθει η στιγμή που κανείς δεν θα ‘ναι εκεί, τα παιδιά σου να φροντίσει..
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 168
Α΄ Έκδοση: 12/2017
Προρρήσεις για το τέλος του κόσμου
(κείμενα, ερμηνευτική απόδοση, ευρύς σχολιασμός)
Πολύτιμο βοήθημα των κληρικών στο κατηχητικό και κηρυκτικό τους έργο, αλλά και εποικοδομητικό ανάγνωσμα για τους χριστιανούς που επιθυμούν να εμβαθύνουν στα σχετικά κείμενα της Καινής Διαθήκης, τα οποία παρατίθενται στο πρωτότυπο, με απόδοση στη νεοελληνική και ευρύτατο κατά στίχο σχολιασμό με βάση αγίους Πατέρες, ερμηνευτές και νεότερους θεολόγους.
Σύνταξη και επιμέλεια εκδόσεως: κ. Ευάγγελος Π. Λέκκος, θεολόγος, τ. διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας.
Σελίδες από την Καινή Διαθήκη 5
Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων
Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Βασιλείου Γ. Μπιλάλη
Ανάμεσα στα “μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου” της Εκκλησίας, “των αγίων Πατέρων τον χορόν”, αναμφισβήτητα ο Μ. Βασίλειος είναι ο πάλλευκος κρίνος και “της ροδωνιάς το άνθος”· ή, ορθότερα, ο ίδιος και μόνος ένας γοητευτικός “λειμών” με χαρακτηριστικό του βέβαια και την όμορφη ανθοφορία, αλλά προπάντων με των “φυτών οικείαν αρετήν τοις καρποίς δρύειν ωραίοις”. Είναι ευτύχημα που ειδικά, για το Μ. Βασίλειο υπάρχουν και στην ελληνική γλώσσα, που τόσο εκείνος ετίμησε κι εξύψωσε, αρκετές μελέτες και εργασίες με καθαρά επιστημονικό χαρακτήρα, ή και εκλαϊκευτικό. Είναι ωστόσο πολύ λίγες οι εργασίες που θα μπορούσαν να κάνουν γνωστό και προσιτό τον “Προστάτη της Παιδείας” στους “προστατευόμενούς” του, τους μαθητές και σπουδαστές. Στον πανεπιστημιακό χώρο δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο φοιτητές να γνωρίζουν μέχρι την ημέρα των εξετάσεων μόνο “εξ ονόματος” τον καθηγητή τους και αντίστροφα· υποτίθεται πάντως πως την ημέρα εκείνη ο φοιτητής έχει, έστω και πρόχειρα, μελετήσει το μάθημα – τη “διδασκαλία” του καθηγητή του. Αντίθετα, για την Ελληνική Παιδεία, πλην των φοιτητών της θεολογίας, η “γνωριμία” με τους Πατέρες γενικά, αλλά και ειδικά τους Τρεις Ιεράρχες, “τους τρεις μέγιστους φωστήρας” και “οικουμενικούς διδασκάλους”, παραμένει “ψιλώ ονόματι”! […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Έκδοση Β΄
Προσέγγιση των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος
Ανιχνεύοντας τα σημάδια του Σταυρού και του κενού Μνημείου.
Δύσκολο να ζήσει κανείς τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι τόσο μεγάλα και υπερφυσικά που δύσκολα το μυαλό και η καρδιά τα εγγίζουν. Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, μία σύντομη προσέγγιση των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος μέσα από τις ακολουθίες, τους ύμνους και διάφορα κείμενα που γράφτηκαν κατά καιρούς.
Προσευχές στην λίμνη
Οἱ «Προσευχές στήν Λίμνη», πού ἐφέτος συμπληρώνουν ἑκατό χρόνια ἀπό τήν πρώτη ἔκδοσί τους, θά μποροῦσαν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς σύγχρονο βιβλίο ψαλμῶν, ἀνθοδέσμη ποιητική ἀσμάτων πού ἔχουν γραφῆ ὑπό τήν σκιά εὐσκιόφυλλου δένδρου μέ θέα τήν ἀπέραντη λίμνη τῆς Ἀχρίδος ἤ ἔχουν ἀνυψωθῆ γονυπετῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνου καί ζῶντος καί ἀληθῶς ὄντος Θεοῦ, τοῦ Ὁποίου προσφιλής μέριμνα εἶναι νά συνομιλῆ, ἐγκάρδια καί νυχθημερόν, πρόσωπον πρός πρόσωπον, ὡς φίλος πρός φίλον, μέ τό πλάσμα Του, τόν κατ’ εἰκόνα Του πλασθέντα ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος καθημερινῶς προσκαλεῖται εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν».
Από τον Πρόλογο τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἀρχιμ. Ἐλισαίου
Προσευχή και Υπακοή
Οι μεγάλοι Ασκηταί ομιλούν περί συνεχούς νήψεως, αδιαλείπτου και καθαράς προσευχής, ελεημοσύνης εν ιλαρότητι και υπακοής έως θανάτου.
Μικρό Γεροντικό Ζ΄
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 112
Α΄ έκδοση: 03/2010
Προσευχή πάνω στις στάχτες
Λόγοι Ευθύνης στο ταραγμένο σήμερα
Ο αληθινός πιστός, έχοντας απόλυτη πίστη στην πανσοφία, την παντοδυναμία και την αγάπη του Θεού, γνωρίζει ότι το αλέτρι του κακού που σκάβει και καταστρέφει τον πλανήτη, βρίσκεται μέσα στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου και το υπηρετεί.
Ο διάβολος και τα όργανα του, χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το καταλάβουν, γίνονται όργανα του Θεού, εργάζονται για την πραγματοποίηση του σωστικού σχεδίου Του, εκτελούν άθελα τους τη λυτρωτική Του βουλή για τον κόσμο.
Κείμενα που επιχειρούν μια ανατομία της αποστασίας του σύγχρονου κόσμου, στερεώνοντας ταυτόχρονα την πίστη σε Εκείνον που θα δώσει τη λύση: τον Ερχόμενο Κύριο Ιησού Χριστό!
Πρόσεχε!
Λόγος εις το “Πρόσεχε σεαυτώ”
Πρόσεχε στον εαυτό σου, δηλαδή ούτε στα δικά σου, ούτε στα γύρω από σένα, αλλά μόνο στον εαυτό σου.
Μη δίνεις σημασία στη σάρκα, ούτε να επιζητείς την ομορφιά και τις ηδονικές απολαύσεις, χρήματα, δόξα ή εξουσία. Πρόσεχε στον εαυτό σου, στην ψυχή σου.
Αυτή να φτοντίζεις και να στολίζεις και με τον προσεκτικό τρόπο της ζωής σου να την απαλλάξεις από κάθε ρυπαρό μολυσμό.
Γνώρισε τη φύση σου. Το σώμα σου είναι θνητό, η ψυχή σου όμως είναι αθάνατη.
Πρόσεχε στον εαυτό σου και μην προσκολληθείς στα θνητά σαν να είναι αιώνια, ούτε να καταρήσεις τα αιώνια σαν περαστικά.
Μελέτησε τον τρόπο κατασκευής του σώματος, και θαύμασε πόσο κατάλληλο κατοικητήριο δημιούργησε ο αριστοτέχνης Θεός για τη λογική ψυχή.
Πρόσεχε, λοιπόν, στον εαυτό σου, για να προσέχεις στον Θεό.
Απόδοση στη Νεοελληνική-Σχόλια: Ευστάθιος Πελεκάνος
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 88
Α΄ Έκδοση: 01/2018
Προσέχετε εαυτοίς
Επισκοπικές υποθήκες
Αποτελεί καθιερωμένη πρακτική κατά την ώρα που ο υποψήφιος προς χειροτονία προσάγεται ενώπιον του επισκόπου, ο χειροτονών επίσκοπος να απευθύνεται προς τον υποψήφιο και να του επισημαίνει:
• το ύψος του ιερατικού χαρίσματος·
• την ευθύνη που επωμίζεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων·
• το πώς οφείλει να ζει και να πολιτεύεται ως κληρικός·
• τα καθήκοντα που με ζήλο και αυταπάρνηση καλείται να ασκήσει.
To βιβλίο αυτό περιέχει τις ομιλίες του επισκόπου προς τους υποψήφιους για το μέγα μυστήριο της ιερωσύνης.
Πρόκειται για βοήθημα σε όσους σκέπτονται να γίνουν κληρικοί, να συνειδητοποιήσουν πληρέστερα τόσο το ύψος του χαρίσματος όσο και τις πνευματικές απαιτήσεις που συνεπάγεται η επιθυμία τους να γίνουν κληρικοί και να διακονήσουν την αγία Εκκλησία μας.
Αλλά και για το πλήρωμα της Εκκλησίας είναι μια υπενθύμιση του υψηλού δώρου που απολαμβάνουμε οι πιστοί ως σώμα, να έχουμε ανάμεσά μας αδελφούς δοσμένους στη διακονία των μυστηρίων του Κυρίου.
Προσμονή Θεού. Λόγοι περί ασθενείας, πόνου και θανάτου
Ο Γέροντας Αιμιλιανός, βαθύτατα πεπεισμένος ότι ο δίκαιος “μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν”, πάντα προέτρεπε τα τέκνα του να αντιμετωπίζουν την ασθένεια και τον θάνατο ως υιοί Θεού. Θεωρούσε δε τόσο αυτονόητη την παρουσία του πόνου στην ζωή του πιστού, ώστε έλεγε πως “μόνον αν μας ξεχάση ο Θεός ή αν εμείς ξεχάσωμε τον Θεόν, υπάρχει ενδεχόμενο να μείνωμε χωρίς πόνο και χωρίς τους κτύπους μιας ασθενείας”.
Οι κατηχήσεις και ομιλίες του περί ασθενείας και θανάτου, που εν πολλοίς απορρέουν από κάποιο σημαντικό γεγονός, αποτελούν το περιεχόμενο του παρόντος τόμου, και έχουν απευθυνθή είτε προς τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, είτε προς τις μοναχές του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού Ορμυλίας, είτε προς τους εν τω κόσμω πιστούς, κατά τα έτη 1975-1990.
Οι ως άνω ομιλίες και κατηχήσεις παρατίθενται με κατά το δυνατόν θεματική αλληλουχία. Με τον τρόπο αυτό δίδεται η ευκαιρία να συμπορευθούμε με τον ομιλητή, αφ’ ενός μεν στα ύψη της τελειότητος και ακριβείας, αφ’ ετέρου δε στα βάθη της οικονομίας, όπου ο Γέροντας αγκαλιάζει την ανθρώπινη αδυναμία, παρηγορεί, ενθουσιάζει και ενδυναμώνει.
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 304
Α΄ Έκδοση: 01/2018
Πρόσωπο και Σταυρός
Συζητήσεις με τον π. Δημήτριο Στανιλοάε
“Το πρόσωπο δεν μπορεί να απομονωθεί. Δεν υπάρχει παρά μόνον εν κοινωνία και πραγματώνεται ανάλογα με το ενδιαφέρον του για τον άλλον και με το ενδιαφέρον του άλλου γι’ αυτό. Είναι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός έδειξε την αξία του ανθρώπινου προσώπου γενόμενος προσωπικός άνθρωπος. Εν Χριστώ αποκτούμε την αληθινή ανθρωπινότητα… Ο Χριστός, πάνω στον Σταυρό, πάσχει για τους άλλους, όχι για τον Εαυτό Του.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο σύνδεσμος μεταξύ του μυστηρίου του Σταυρού και του μυστηρίου του προσώπου. Ο άνθρωπος επί της γης περνά δοκιμασίες. Καθένας σηκώνει σταυρό. Κι ο σταυρός είναι βαρύς και άνευ σημασίας, όταν δεν έχουμε κάποιον πλάι μας να μας παρηγορεί. Όταν βρίσκουμε ένα τέτοιο πρόσωπο, ο σταυρός μας γίνεται λιγότερο δυσβάστακτος και το νόημά του αποκαλύπτεται. Η καταφατική έννοια του σταυρού είναι ότι μας επιτρέπει να αυτοπραγματωθούμε ως άνθρωποι… Ο σταυρός που με σώζει δεν είναι τα δικά μου βάσανα, αλλά τα βάσανα των άλλων: πάσχει για μένα, πάσχω για εκείνον…”
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 320
Α΄ έκδοση: 05/2014
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Ο προφήτης της Ρωμιοσύνης προσωπογραφούμενος μέσα από άγνωστα ή λίγο γνωστά κείμενα
Στόχος αυτού του βιβλίου δεν είναι η σύνταξη μιας συστηματικής μελέτης για τον π. Ιωάννη, ούτε η κριτική αποτίμηση του έργου του και αξιολόγηση της θεολογικής προσφοράς του. Αυτό έγινε ήδη κατά τρόπο μάλιστα ικανοποιητικό από τον καθηγητή Andrew J. Sopko, στην πολύ καλή μονογραφία του για τον π. Ιωάννη με τίτλο: Προφήτης Ρωμαίικης Ορθοδοξίας(Αρμός, 2020). Σκοπός μας είναι η συγκέντρωση χαρακτηριστικών κειμένων που φανερώνουν τον άνθρωπο π. Ιωάννη και ενσαρκώνουν τη θεολογία του. Κάποιοι μιλούν για τον π. Ιωάννη και σε όλους μας απαντάει εκείνος με τη γνωστή θεολογική πληρότητα και ακρίβειά του. Έτσι γίνεται ολοφάνερο το στίγμα της παρουσίας του στο θεολογικό μας στερέωμα, που επί πενήντα περίπου χρόνια άνοιξε νέους δρόμους στην δογματική, στην ιστορία και τη λατρεία προς την αυθεντική ορθόδοξη ρωμαίικη παράδοση.
Πυρ και μανία
Γιατί λέμε όχι στην καύση των νεκρών
Σκοπός του βιβλίου είναι να παρουσιάσει με απλό και ευσύνοπτο – κατά το δυνατόν – τρόπο την αγία Διδασκαλία και την Παράδοση της Εκκλησίας μας σχετικά με τον ενταφιασμό των νεκρών, έτσι ώστε να διαφωτιστεί πληρέστερα κάθε ορθόδοξος χριστιανός και να γνωρίζει με δυο λόγια γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν επιτρέπει την καύση και αναγνωρίζει μόνο την ταφή των νεκρών σωμάτων.
Στις σελίδες που ακολουθούν πρώτα θα δούμε τι μαρτυρά η ιστορία για τις συνήθειες ενταφιασμού των νεκρών, στη συνέχεια θα εξετάσουμε τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της καύσης, θα καταθέσουμε την πίστη και την εμπειρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας για το θέμα αυτό και τέλος θα απαντήσουμε σε κάποιες σχετικές απορίες και ενστάσεις.
Πως αντιμετωπίζεις τις δοκιμασίες και το θάνατο;
Οι θλίψεις είναι για όλους. Ο θάνατος αναμενόμενος. Πίστις, ελπίδα και θάρρος. Η Εκκλησία ένα κυρίως κηρύττει, “Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα”. Δείχνει τον πόνο σαν τη σκάλα προς την Ανάσταση.
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 112
Πως αντιμετωπίζεις τις δοκιμασίες και το θάνατο; (προσφορά 50 τεμαχίων)
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!
Τα 50 ΒΙΒΛΙΑ (Πως αντιμετωπίζεις τις δοκιμάσιες και το θάνατο;) από 100 ευρώ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΩΝ 70 ευρώ και με δωρεάν τα ταχυδρομικά έξοδα.
*Η προσφορά για τα δωρεάν ταχυδρομικά ισχύει για παραγγελίες εντός Ελλάδας και με αποστολή με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ.ΤΑ), είτε με κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό του βιβλιοπωλείου, είτε με αντικαταβολή.