Πως θα μάθεις να προσεύχεσαι
Το βιβλίο αυτό περιέχει συμβουλές του οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου σχετικά με το πώς θα μάθουμε να προσευχόμαστε, τι είναι σημαντικό στην προσευχή, τι είναι η προσευχή του Ιησού, πως να την τελούμε και ποια λάθη γίνονται κατά την προσευχητική πράξη.
Οι συμβουλές έχουν αντληθεί από τις επιστολές του οσίου Θεοφάνους. Η έκδοση είναι εμπλουτισμένη με σημειώσεις.
Πώς θα μάθεις να προσεύχεσαι
Πως και γιατί ο γάμος
Προϋποθέσεις για τον ευλογημένο Γάμο.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 112
Δ΄ Έκδοση (βελτιωμένη): 2008
Πως σωζόμαστε;
Η έννοια της σωτηρίας στην Ορθόδοξη Παράδοση.
Ο Μέγας Αντώνιος έλεγε: “Υπόμενε πειρασμό μέχρι την τελευταία σου αναπνοή·” και την ώρα του πειρασμού υπάρχει πάντα η πιθανότητα της πτώσεως.
Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη όχι στον εαυτό μου αλλά στον Χριστό, και είμαι σίγουρος ότι ο Χριστός είναι πιστός και ακλόνητος στις υποσχέσεις Του.
Μπορώ όμως να τρέφω την ίδια εμπιστοσύνη στη δική μου πιστότητα και σταθερότητα;
Επειδή έχω επίγνωση της ανθρώπινης αδυναμίας μου, παραμένω μεταξύ ελπίδας και φόβου μέχρι την ύστατη στιγμή του θανάτου.
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 104
Α΄ Έκδοση: 03/2017
Ράντισέ μου τη σιωπή με ήχο
Σπάζοντας το κέλυφος του αυτισμού
Θύελλα ανείπωτων λέξεων…
Ανοίγω τα βλέφαρα της ζωής και βροντοφωνάζω…
Ωραία μου ζωή ακολουθώ το ανέβασμα στα ουράνια…
Μιχάλης Κούμπας
Ο Μιχάλης μεγαλώνει σαν ένα φυσιολογικό παιδί, όταν στην ηλικία των δυόμιση ετών μέσα σε μόλις έναν μήνα αποδιοργανώνεται εντελώς, χάνει την ομιλία του και την επικοινωνία με το περιβάλλον και απομονώνεται. Η διάγνωση: Βαρύς αυτισμός. Μετά από συνεχή και επίπονη δουλειά με μια ομάδα θεραπευτών ο Μιχάλης στα οκτώ του μαθαίνει να γράφει. Και η εικόνα, που είχαμε έως τότε για τον Μιχάλη, αλλάζει εντελώς. Από τότε και στο εξής αποκαλύπτεται ένας νέος άνθρωπος με πλούσιο εσωτερικό κόσμο, ποιητικότητα και ανθρωπιά, που μιλά ανοιχτά για το πρόβλημά του, εκφράζει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις και τις αγωνίες του, εξηγεί τις περίεργες συμπεριφορές του και την αδυναμία του να λειτουργήσει όπως ένα φυσιολογικό άτομο. Αυτά τα κείμενα θα παρακολουθήσουμε εδώ, καθώς επίσης και μια ουσιαστική κατάθεση σκέψεων και εμπειριών της μητέρας του Μιχάλη. Οι σελίδες του βιβλίου αυτού, γραμμένες από τον ίδιο τον Μιχάλη, συγκινούν, προβληματίζουν, συναρπάζουν…
Λάουρα Μελετοπούλου
Ψυχολόγος
Ρήματα Ζωής Αιωνίου – Αποφθέγματα Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού
Με ιδιαίτερη χαρά η Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού και οι Εκδόσεις Άθως παρουσιάζουν την έκδοση ενός μικρού εγκολπίου με τίτλο «Ρήματα Ζωής Αιωνίου». Το μικρό και καλαίσθητο αυτό βιβλίο περιέχει πρόλογο του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου, συνοπτικό βίο του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, καθώς και διδαχές και παραινέσεις του αγίου Γέροντος. Η αποσύνδεσή μας από την χάρη του Θεού αποτελεί πνευματική ασθένεια. Ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, έχοντας βαδίσει με κόπους, ιδρώτες και δάκρυα την οδό του αγιασμού, μας παραδίδει δια των λόγων του τα μέσα για την θεραπεία αυτήν, ως ένα αληθινό βάλσαμο ψυχών και σωμάτων. Δρόσος χάριτος τα λόγια του Ιωσήφ του Ησυχαστού περί πειρασμών, περί θυμού, περί λογισμών, περί προσευχής, περί ταπεινώσεως, περί ματανοίας, περί της Κυρίας Θεοτόκου, περί της αγάπης του Χριστού μας, συνοδεία φωτογραφικού παραρτήματος. Το εγκόλπιο αποτελεί ένα ιδανικό ανάγνωσμα για την καθημερινή μας ζωή, μπορεί δε να μεταφέρεται πολύ εύκολα μαζί μας. Επίσης είναι ιδανικό για μητροπόλεις και κατηχητικά.
Ρόδον το αμάραντον, χαίρε!
Ιστορική, ποιητική και θεολογική προσέγγιση του Ακαθίστου Ύμνου
Η ακολουθία των Χαιρετισμών στη σημερινή λειτουργική μας τάξη εντάσσεται στο πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, όπως αυτό τελείται όλο τον χρόνο, κάθε βράδυ. Ακολουθώντας την ίδια τάξη, ψάλλεται επίσης τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής –κατά σειράν η κάθε μία από τις τέσσερις Στάσεις των Χαιρετισμών–, ενώ την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδος ψάλλεται ολόκληρη η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου.
Oι Χαιρετισμοί και η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου κατέχουν ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας. Η αιτία δεν είναι μόνον η εκφραστικότητα και ο πλούτος των κειμένων, καθώς και το εμπνευσμένο μελωδικό ένδυμα των λόγων. Είναι κυρίως η διαρκής παρουσία της Κυρίας Θεοτόκου, τόσο στην εθνική όσο και στην προσωπική του καθενός μας ιστορία. Το πόνημα ετούτο ας είναι μία ελάχιστη προσφορά αγάπης και σεβασμού προς την εν πρεσβείαις ακοίμητον Παναγία μας…
π. Δημήτριος Αθανασίου
Ρωγμές και αγγίγματα
Η αναζήτηση νοήματος στη ζωή δε μπορεί να αφορά μόνο κάποιους επαγγελματίες στοχαστές, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε ανήσυχου πνεύματος που δεν βολεύεται στο κυνήγι της επιβίωσης. Η αναζήτηση της δυναμικής της πίστης δεν μπορεί να αφορά μόνο κάποιους επαγγελματίες θεολόγους, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε ανθρώπου που δεν βολεύεται στην τήρηση μόνο κάποιων θρησκευτικών κανόνων. Η αναζήτηση της αλήθειας μέσω της αμφισβήτησης της ύπαρξης του Θεού δεν μπορεί να φορά μόνο κάποιους επαγγελματίες άθεους, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε πιστού που δεν διστάζει να αναγνωρίζει την απιστία του. Η αναζήτηση του προσώπου του Θεού δεν αποτελεί μια μεταφυσική αναζήτηση, αλλά σχετίζεται με την αναζήτηση του ανθρώπινου προσώπου. Δεν είναι παραίτηση από την προσωπική ευθύνη, αλλά προσπάθεια κατανόησης της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι παραίτηση από την επιστημονική γνώση, αλλά αναγνώριση των ορίων της. Δεν μηδενίζει την παρούσα ζωή, αλλά αντίθετα αναζητά τη νοηματοδότησή της.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 250
Α΄ έκδοση: 10/2005
Ρώτησα τον Γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη… Γιατί η γλώσσα έχει τη δύναμη να καταστρέφει σπίτια;
Ποιος θα ισχυριζόταν ότι ποτέ του δεν πλήγωσε λεκτικά κάποιον;
Ποιος θα υποστήριζε ότι ποτέ δεν έχει ακούσει «λόγια βαριά»;
Όλοι μας, κάποια στιγμή, υπήρξαμε θύτες ή θύματα.
Τα λόγια πονούν! Χαράσσονται στο μυαλό, συνοδεύουν τη σκέψη, σαν σκιά…
Σβήνουν φιλίες, καταστρέφουν γάμους, διαλύουν συνεταιρισμούς…
Ρώτησα τον χαρισματούχο Γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη…
Τι να κάνω με τα καμώματα της γλώσσας;
Σανίδα σωτηρίας
Εξομολογουμένου αγώνας και αγωνίες
Η παρούσα μελέτη προσπαθεί να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα:
– Η Αγία Γραφή αναφέρεται στην Εξομολόγηση;
– Η Εξομολόγηση υπάρχει στη ζωή της Εκκλησίας από το ξεκίνημά της, και αν ναι, ποιον ρόλο διαδραματίζει;
– Οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Εκκλησιαστικοί συγγραφείς και οι Σύνοδοι πώς εκφράζονται για την αξία της Εξομολόγησης;
– Τι ακριβώς είναι το μυστήριο της Μετάνοιας και πού στοχεύει;
– Είναι υποχρεωτικό (δηλ. απόλυτα αναγκαίο για τη σωτηρία μου) ή προαιρετικό;
– Είναι κατ’ εξοχήν προνόμιο των χριστιανών;
– Ο μεταμοντέρνος τρόπος ζωής και οι ψυχολογικές μου συντεταγμένες πόσο με επηρεάζουν καθώς προσέρχομαι να εξομολογηθώ;
– Τι είναι η αμαρτία; Είναι όλοι αμαρτωλοί, ακόμα κι εκείνοι που δεν νιώθουν έτσι;
– Εάν κανείς δεν έχει εξομολογηθεί μέχρι τώρα, γιατί αξίζει όντως να το κάνει;
– Πολλές φορές γεννιούνται σκέψεις και προβληματισμοί που φρενάρουν την απόφαση για Εξομολόγηση. Υπάρχουν σαφείς απαντήσεις για την υπέρβασή τους;
– Για όσους εξομολογούνται, παρουσιάζονται συχνά πολλές δυσκολίες, οι οποίες κάνουν την Εξομολόγηση μη λειτουργική. Μπορούν να ξεπεραστούν;
– Χρειάζεται προετοιμασία η Εξομολόγηση; Αν ναι, τι είδους;
– Μαζί με την Εξομολόγηση είναι απαραίτητη και η μετάνοια. Γνωρίζω όμως ποιο είναι το αληθινό της περιεχόμενο;
– Την ώρα της Εξομολόγησης ποιος είναι ο ρόλος του πνευματικού;
– Τι σημαίνει ότι εξομολογούμαι ενώπιον της Εκκλησίας;
– Ως εξομολογούμενος, πώς καλούμαι να εκφραστώ και τι πρέπει να προσέξω την ώρα του μυστηρίου; Πριν και κατά την Εξομολόγηση ποια λάθη-παγίδες πρέπει να αποφύγω;
– Ποια είναι η πηγή και η αξία της Συγχώρησης; Τι μπορεί να μου προσφέρει;
– Μετά την Εξομολόγηση τι αλλάζει στη ζωή μου; Πώς καλούμαι να ενεργήσω;
Πρόλογος έκδοσης: π. Θεοφάνης Ραυτόπουλος, Αλέξανδρος Μ. Σταυρόπουλος
Σε λάθος ώρα νυχτώνει
Πάλη με τον Θεό στο κενό του θανάτου
Ποῦ εἶσαι· Ἐσύ ὁ Θεός τῆς εὐσπλαχνίας καί τοῦ ἐλέους;
Αυτό το ερώτημα κυριαρχούσε βασανιστικά μέσα μου (με όλους τους φθόγγους σε διάτορη κραυγή) καθώς περνούσα την πύλη του κοιμητηρίου (όπως ο Ιωνάς το στόμα του κήτους) βλέποντας εκατοντάδες ανθρώπους να τα κατακλύζουν (νεκρούς καταποθέντας ήδη, αλλά και ζωντανούς σε αναμονή…).
Στάθμευσα το αυτοκίνητο μου και δυό κορίτσια, συμμαθήτριές της, βουβά κι απαρηγόρητα έκλαιγαν στην πλαϊνή της εκκλησίας θύρα. Άηχα όλα, παντού σιωπή. Μία στοιχειωμένη απουσία. Δεν είναι η σιωπή των νεκρών πού βαραίνει· η σιωπή τής απουσίας Σου είναι πού μας τυραννά.
Σε ψάχνουμε όλοι -γι’ αυτό μάλλον και δεν Σε βρίσκουμε- γύρω από τον πόνο, πριν από τη θλίψη, μετά από την απώλεια. Κανείς όμως δεν τολμά να σκύψει και να κοιτάξει μέσα στον πυρήνα του χάους, μέσα στην ίδια την οδύνη, μέσα στο κενό, στην απώλεια, στο οριακά μηδέν, γιατί τότε θα Σ’ έβλεπε ήδη να το σαρκώνεις, να το ενυλίσσεσαι, δικό Σου να το κάνεις.
Πολλές φορές λοιπόν δεν μας γλιτώνεις, δεν αποσοβείς το κακό, δεν επεμβαίνεις ανασταλτικά, αλλά βρίσκεσαι εκεί και συντροφεύεις. Σώζεις με το να συνοδοιπορείς, με το να μοιράζεσαι το βάρος, με το να δείχνεις μία έξοδο και ένα νόημα εκεί που όλα σταματούν. Σαν το φεγγάρι είσαι –κι ας ψάχνουμε εμείς για ήλιο– που καθώς βγαίνει, τη νύχτα αθωώνει, σχεδόν την εξυμνεί.
Σε λευκό και μαύρο
Αληθινές ιστορίες για δίκαιους και αδίκους.
Είκοσι “Αληθινές ιστορίες για δικαίους και αδίκους”, μας ταξιδεύουν στην ευλογημένη ατμόσφαιρα του Γεροντικού, του Συναξαριστού, του Ευεργετινού και, βεβαίως, του πάντερπνου Λειμωναρίου. Αββάδες, ασκητές, επίσκοποι, άνθρωποι αρετής, άγιοι, ληστές, πόρνες, σκοτεινές ψυχές, θεομπαίκτες, λουλούδια, γαϊδουράγκαθα, ένας κόσμος ολόκληρος. ίσιος, στραβός, ουράνιος, καταχθόνιος, γήινος, ένας κόσμος περιβεβλημένος “δερματίνους χιτώνας”, φωτίζεται δυνατά από το φως της αγάπης του Θεού. Ένα φως που λαμπρύνει, θερμαίνει, ζωογονεί, αλλά και καίει…
…Ιστορίες αρχαίες αλλά και σύγχρονες. Σημερινές. Διαχρονικές. Δικές μας! Αληθινές πέρα για πέρα! Και μαστορικά καταστρωμένες σαν παραμύθι. Δηλαδή παραμυθία. Τουτέστιν, παρηγοριά!
Σε ποιόν Θεό να πιστέψω;
Η εποχή μας με τούς επισφαλείς διεθνείς συσχετισμούς, τις αλλοπρόσαλλες ισορροπίες, τις οικονομικές κρίσεις και ανακατατάξεις, την εναγώνια αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας, και πολύ περισσότερο με τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών που έχουν διαφορετικές θρησκευτικές τάσεις, προμηνύει κοσμογονικές αλλαγές.
Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, μέχρι το 2050 στην Αγγλία 4.000 ναοί θα γίνουν τζαμιά, ο μουσουλμανισμός θα γίνει πρώτη σε πληθυσμό θρησκεία, ο ινδουισμός δεύτερη, και θα ακολουθούν τα χριστιανικά δόγματα. Σύμφωνα με άλλες στατιστικές, σε 50 χρόνια ο μουσουλμανισμός θα είναι η πρώτη δύναμη σε όλη την Ευρώπη.
Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι ακόμη τόσο τραγική, αλλά τα διάφορα προβλήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά όλο και περισσότερο. Πού πάει λοιπόν αυτός ο τόπος, κι αυτός ο κόσμος; Τί μέλλον θα παραδώσουν οι μεγαλύτεροι στις νέες γενιές; Ποιά Ελλάδα θα αντικρίζουν τα παιδιά μας; Θα γίνουμε μειονότητα; Θα αφομοιωθούμε; Πώς θα μείνουμε σταθεροί στον πολιτισμό μας και στην πίστη μας, όταν δεν ξέρουμε την ιστορία μας και την Ορθοδοξία μας, όταν δεν ξέρουμε τι πιστεύουμε και γιατί το πιστεύουμε; Είναι καιρός λοιπόν να αντιδράσουμε ουσιαστικά.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 152
Έκδοση: 8η
Σημειώσεις από την ερημιά του Θεού
Η θεσμική Εκκλησία και οι χριστιανοί τον καιρό της πανδημίας
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο καί μᾶλλον δέν μποροῦμε ἀκόμα να ποῦμε τί εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία. Ἐξαντλήσαμε τόν Θεό στή λειτουργική ζωή ἐντός τῶν τειχῶν τοῦ ναοῦ καί τώρα πού λειτουργική ζωή δεν ὑπάρχει ὁ Θεός ἀρχίζει να μυρίζει σάν ἕνας νεκρός…
Δέν μᾶς ἔμαθε ποτέ ἡ Ἐκκλησία πῶς νά βαδίζουμε σέ μια ἔρημο, ὅταν αὐτή προκύψει. Πῶς νά ἑτοιμάσουμε, ἐμεῖς τώρα, μέσα στήν ἔρημο ἕνα δέντρο λόγων, ὕμνων, καί καρδιακῆς ἐγρήγορσης γιά την Περιστερά, νά ἔρθει καί να ξεκουραστεῖ, ὅταν ἡ θρησκευτική λογική μᾶς βεβαιώνει πώς πουλιά πιά δέν πετοῦν.
«ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος».
Ὁ σεισμός τοῦ κορωνοϊοῦ πού ταρακούνησε καί ἐξακολουθεῖ νά ταρακουνᾶ καί τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἐγκαινιάσει μία περίοδο ἔντονων ζυμώσεων. Ἡ πανδημία λειτούργησε σάν μία ἄμπωτη πού ἀποκάλυψε τόν ἐκκλησιαστικό βυθό. Ἔφερε στήν ἐπιφάνεια μεγάλους πειρασμούς καί τεράστια προβλήματα πού σοβοῦν στό βάθος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Πολλά τά γνωρίζαμε, ἐνίοτε τά κουκουλώναμε γιατί δεν θέλαμε νά τά δοῦμε, ἄλλα τά ὑποπτευόμασταν καί μερικά τελείως μᾶς ξάφνιασαν.
Εἶναι καιρός ὅμως νά τά ἀντιμετωπίσουμε – τουλάχιστον νά τά ἀναδείξουμε.
Τό βιβλίο αὐτό εἶναι μία κραυγή ἀγωνίας καί ἀσφυξίας μετά ἀπό 25 σχεδόν χρόνια ἀθόρυβης, ἱερατικῆς διακονίας σέ πολλούς τομεῖς ἀλλά καί προσωπικῆς σιωπῆς. Γιατί ὅμως να σπάσει τώρα ἡ σιωπή; Διότι πιστεύω ὅτι τώρα βιώνουμε το ἀντιστρόφως ἀνάλογο τῆς ἔκφρασης «πιάσαμε πάτο». Εἶναι ὁ πάτος τώρα πού ἔπιασε ἐπιφάνεια. Ἴσως λοιπόν καί γιά μᾶς τώρα, εἶναι ὁ καιρός πού πρέπει να μιλήσουμε, νά δράσουμε, νά μήν σιωπήσουμε, γιατί τό παράλογο καί ἡ ἐκτροπή ζητοῦν νομιμοποίηση. Ἀνέβηκαν πολύ ψηλά, βγῆκαν στήν ἐπιφάνεια καί ζητοῦν νά μᾶς πνίξουν.
Σιωπηρές αναιρέσεις
Όψεις του εαυτού κατά τον Albert Camus και τον Μάξιμο τον Ομολογητή
Η ανά χείρας μελέτη επιχειρεί να φωτίσει όψεις της θεολογίας, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας με αναφορά την ανατροπή της ύπαρξης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι αναγνώστες καλούνται να παρακαθίσουν σε ένα δείπνο με καλεσμένους υπαρξιστές φιλοσόφους και λογοτέχνες από διαφορετικές εποχές.
Ο Dostoyevsky, ο Kierkegaard, ο Sartre, ο Πεντζίκης, ο Καζαντζάκης και ο Παπαδιαμάντης συζητούν για τα νοήματα της ύπαρξής μας, αφοπλίζοντας τον εαυτό μας από κάθε συγκαταβατική βεβαιότητα. Διαμορφώνεται, με άλλους λόγους, μία ατμόσφαιρα διαλεκτικής με κυρίαρχο θέμα την ύπαρξη και την ανατροπή των βεβαιοτήτων της.
Οι οικοδεσπότες του δείπνου είναι ο Μάξιμος ο Ομολογητής και ο Camus, οι οποίοι και θέτουν εγγενείς ερωτηματοθεσίες σχετικά με την ύπαρξη και τον τρόπο αναφοράς της στον μικρό και τον μεγάλο κόσμο. Καίριο ζητούμενο, εξάλλου, αποτελεί η αναγέννηση της ύπαρξης, όπως αυτή εντοπίζεται στις οικείες θεολογικές και φιλοσοφικές δεξιώσεις του κάθε οικοδεσπότη αντίστοιχα. Η πρότασή τους, άρα, προσφέρεται – τίθεται ως μία υπαρξιακή αναζήτηση για τον κάθε αναγνώστη, προκειμένου να αποτυπώσει και αυτός με τον δικό του τρόπο τις δικές του κρίσεις.
Ζητούμενο, εντέλει, αποτελεί η δική του αλήθεια, όχι τόσο όπως αυτή εξάγεται από τα συμφραζόμενα της ιστορίας και της φιλοσοφίας όσο, κυρίως, όπως αυτή εντοπίζεται στον τόπο της καρδιάς του. Εκεί, όπου συμβαίνουν τα γεγονότα της σιωπής και της αιωνιότητας.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 218
Α΄ Έκδοση: 07/2018
Σκέψεις και λογισμοί
Σκέψεις και λογισμοί ο άλλος μας εαυτός
Ανθολογία Πατερικών Κειμένων
Oι λογισμοί μας έχουν επίδραση στον κόσμο μας. Οι αρνητικές σκέψεις για μέλη της οικογενείας μας ή συναδέλφους αλλάζουν τις σχέσεις μας. Αν αντιπαθούμε κάποιους στη δουλειά και επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει κακούς λογισμούς για λογαριασμό τους, πιθανόν και αυτοί να ανταποκριθούν στις χαμηλές προσδοκίες μας. Αν όμως, προσευχόμαστε και ζητούμε από τον Θεό να τους ευλογήσει και να ευλογήσει και τη σχέση μας μαζί τους, τότε αλλάζουμε προς το καλύτερο και εμείς και αυτοί.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΟΝ
Σε μια εποχή που η σκέψη και η λογική επεξεργασία γίνεται δυνατότητα ρομποτικών μηχανών, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι οι σκέψεις και οι λογισμοί μας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις πράξεις μας. Ή έστω επηρεάζουν καθοριστικά την εσωτερική μας κατάσταση και τη στάση μας στη ζωή. Σε αυτή την ανθολογία κειμένων, περισσότεροι από 100 Πατέρες της Εκκλησίας και άνθρωποι του πνεύματος μας αποκαλύπτουν τα μυστικά του «άλλου μας εαυτού» και μας εισάγουν στον μυστικό κόσμο των λογισμών…