Παρακλητικοί κανόνες εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον
Μικρός και Μεγάλος Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο.
Παρθενία και μοναχισμός
Ο μέγας Οικουμενικός Διδάσκαλος δεν παρέλειψε να ασχοληθεί και με την σπονδυλική στήλη της Εκκλησίας· την Παρθενία και τον Μοναχισμό.
Το ιμάτιο της Εκκλησίας, μας λέει, είναι η Παρθενία. Είναι ένα κατόρθωμα “ανωτέρω της φύσεως και ουκ ανθρώπινον”.
Μετά την σύστασι της Εκκλησίας εισήλθε και η Παρθενία, η οποία δεν υπήρχε κατά την προς της χάριτος εποχή. Γι’ αυτό βλέπουμε, ότι κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, μολονότι υπήρξαν άνθρωποι, οι οποίοι έφθασαν σε μεγάλα μέτρα αρετής, κανένας όμως από αυτούς δεν άσκησε την Παρθενία. Τόσο δύσκολη ήταν κατά την εποχή εκείνη. Και αυτό διότι “εν σώματι” αναδεικνύει τα γνωρίσματα των ασωμάτων δυνάμεων.
Δεν αρκεί όμως μόνη της για την σωτηρία του ανθρώπου. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχη και με τις άλλες αρετές. Η ελεημοσύνη χωρίς την παρθενία, θα μας πη ο Χρυσορρήμων διδάσκαλος, πολλούς εισήγαγε στην Βασιλεία του Θεού. Η παρθενία όμως μόνη της δεν σώζει τον άνθρωπο, μολονότι ο αγώνας για την κατόρθωσί της είναι υπερφυσικός.
Όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και αναφέρονται στα ερμηνευτικά κυρίως έργα του αγίου.
Υπάρχουν όμως και τα καθαρώς ασκητικά.
Στα ασκητικά έργα του αγίου συμπεριλαμβάνεται και η εκτενής “Περί Παρθενίας” πραγματεία του, στην οποία πραγματεύεται εξονυχιστικά την μία πλευρά του τρίπτυχου της μοναχικής ζωής. Παρθενία – Ακτημοσύνη – Υπακοή.
Απόδοσις στη νεοελληνική υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου.
Σειρά: Χρυσοστομικός Άμβων ΙΑ΄
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 250
Α΄ Έκδοση: 2015
Πάσχα το αιώνιο πέρασμα
Λόγοι στο Πεντηκοστάριο
Οι Εκδόσεις «Έαρ» προσφέρουν στον λαό του Θεού τον τρίτο τόμο ομιλιών του μακαριστού πατρός Πλακίδα Deseille, μεταφρασμένο στην ελληνική, με κείμενα από τη χαρμόσυνη περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Ευχής έργον να μιλήσουν δυνατά στην καρδία μας, να μας μυσταγωγήσουν στα μυστικά της πασχαλινής ζωής, να μας παραστήσουν εμφαντικά τις άπειρες προοπτικές της και να μας βοηθήσουν να συντονίσουμε τους ιερούς βηματισμούς μας προς αυτές.
Πατερική Θεολόγια
Το βιβλίο αυτό περιέχει το κείμενο των απομαγνητοφωνημένων παραδόσεων, επ’ αμφιθεάτρω, της Ορθοδόξου Πατερικής Δογματικής διδασκαλίας του μακαριστού καθηγητού πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, όπως αυτή η διδασκαλία κατενοήθη, απεδόθη και παρεδόθη από αυτόν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης κατά την διδακτική περίοδο του Α΄ εξαμήνου του έτους 1983. Εδώ μεταφέρεται το κείμενο των παραδόσεων αυτών με τις απαραίτητες φραστικές διορθώσεις, όπου εχρειάζετο. Η αξία των παραδόσεων εν σχέσει με τα γραπτά κείμενα του π. Ιωάννου είναι ότι, επειδή ήσαν προφορικές και απηυθύνοντο σε φοιτητές, ήσαν πιο απλές και κατανοητές ως προς τη γλώσσα και έκφρασί τους, χωρίς όμως η ουσία και το περιεχόμενό τους να υπολείπωνται σε αξία από τα γραπτά κείμενα του ιδίου. [. . .] Το κείμενο των προφορικών παραδόσεων δεν αποτελεί επιστημονικό σύγγραμμα ως εκ της φύσεώς του, αλλά μάλλον μία προσπάθεια εισαγωγής του αναγνώστου στο πνεύμα και στην αλήθεια της Ορθοδόξου Παραδόσεως.
Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου
Διηγήσεις από τη ζωή και τα κατορθώματα των οσίων πατέρων της Κιεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρας.
Οι βίοι και τα κατορθώματα των πρώτων οσίων οικιστών της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, που με τ’ ασκητικά παλαίσματα, τις πύρινες προσευχές, τις εκπληκτικές θαυματουργίες και την άγια βιοτή τους στερέωσαν το μήνυμα του Ευαγγελίου στη ρωσική γη. Συνταγμένο στα μέσα του 13ου αιώνα, περιέχει διηγήσεις των οσίων Νέστορος του Χρονογράφου (+1114), Πολυκάρπου, αρχιμανδρίτου της Λαύρας (+1182) και Σίμωνος, επισκόπου Βλαντιμίρ και Σουζντάλ (+1226). Ένα βιβλίο που δεν προσφέρει στον αναγνώστη τη σοφία του κόσμου τούτου, του αποκαλύπτει όμως την ουράνια σοφία, την αγιοπνευματική χάρη και τη θεία δύναμη, που ενοικούσαν στους απλοϊκούς σπηλαιώτες πατέρες του πρώιμου ρωσικού μοναχισμού. Το κείμενο συνοδεύεται από παλιές λαϊκές γκραβούρες.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 302
Έκδοση δέκατη: 2009
Πατρολογία Α΄
Πατρολογία τόμος Α΄. Εισαγωγή, Β΄ και Γ΄ αιώνας.
Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά όμως το λησμονούμε και προσπαθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και εκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οπωσδήποτε οφείλουμε να τις ενεργοποιούμε, αλλά δεν αρκούν για να φθάσουμε σε ορθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια. Εδώ ακριβώς οι μεγάλοι Πατέρες έγιναν για τους αιώνες όλους και για μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι για να δημιουργήσουμε κάτι αληθινό, για ν’ απαντήσουμε ορθά σ’ ένα ζήτημα της εποχής μας πρέπει να δεχθούμε και να βιώσουμε ό,τι πριν από μας δημιούργησαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος οι θεολόγοι Πατέρες. Αυτός είναι ο λόγος που μελετάμε και αναλύουμε τους Πατέρες. Όντας πνευματοκίνητοι, ό,τι για την αλήθεια και τη σωτηρία του ανθρώπου είπαν και μας αφορά και πρέπει ν’ αποτελεί βάση και σημείο εκκινήσεως της δικής μας προσπάθειας. Με την ελπίδα ότι οι πατέρες των πέντε πρώτων αιώνων θ’ αποβούν συνειδητά η βάση, από την οποία θα εκκινήσει η προσπάθεια μας για ν’ απαντήσουμε στα πολλαπλά πνευματικά ερωτήματα της εποχής, παραδίδουμε τα παρόντα κείμενα στους αδελφούς αναγνώστες.
Ε΄ Έκδοση: 01/2011
Πατρολογία Β΄
Ο τέταρτος αιώνας (Ανατολή και Δύση)
Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά όμως το λησμονούμε και προσπαθούμε ν΄ αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και εκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οπωσδήποτε οφείλουμε να τις ενεργοποιούμε, αλλά δεν αρκούν για να φθάσουμε σε ορθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια.
Εδώ ακριβώς οι μεγάλοι Πατέρες έγιναν για τους αιώνες όλους και για μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι για να δημιουργήσουμε κάτι αληθινό, για ν΄ απαντήσουμε ορθά σ΄ ένα ζήτημα της εποχής μας πρέπει να δεχθούμε και να βιώσουμε ό,τι πριν από μας δημιούργησαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος οι θεολόγοι Πατέρες.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 768
Έκδοση: 2012
Πατρολογία Γ΄
Ο Πέμπτος αιώνας (Ανατολή και Δύση)
Η κατάταξη της ύλης στην Πατρολογία μας, η παρουσίαση δηλαδή των εκκλησιαστικών συγγραφέων, γίνεται κατά χρονολογική σειρά. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθεί κινηματογραφικά, τρόπον τινά, την όλη παράλληλη εξελικτική πορεία της Εκκλησίας, είτε πρόκειται για την Κωνσταντινούπολη, την Μικρασία, την Συρία και την Αίγυπτο, είτε πρόκειται για την Ρώμη, την Βόρεια Ιταλία, την Γαλλία ή την Αφρική. Αυτό έως και τον Ε’ αιώνα μπορεί να επιτευχθεί, διότι ακόμα οι θεολογικοδογματικοί προβληματισμοί και οι θεωρήσεις τους, για τα οποία έγραφαν οι συγγραφείς, συνέπιπταν γενικά, παρά τις ιδιαιτερότητες επιμέρους ενδιαφερόντων και την εμφάνιση αποκλινουσών τάσεων.
Προς διευκόλυνση όμως του αναγνώστη, για να έχει σύντομη εποπτεία της όλης γραμματείας, των θεμάτων της, των πολλών συγγραφέων και των τόπων, όπου αυτοί εμφανίσθηκαν κι έδρασαν, παρουσιάζουμε πρώτα τα είδη της εκκλησιαστικοθεολογικής γραμματείας, τις θεματικές δηλαδή που απασχόλησαν την Εκκλησία, και κατόπιν πίνακα των συγγραφέων κατά γεωγραφικές περιοχές-πόλεις. Έτσι ο αναγνώστης παίρνει μια ιδέα της πνευματικής διεργασίας σε όλο το εύρος της Εκκλησίας. Με τηλεγραφική, δηλαδή, συντομία επισημαίνονται όλες οι θεολογικές κρίσεις και οι κακοδοξίες και όλες οι προσπάθειες των μελών-θεολόγων της Εκκλησίας να υπερβούν τις κρίσεις-κακοδοξίες, προβάλλοντας λύσεις και προοπτικές ως έκφραση, μάλιστα, της ευρύτερης και βαθύτερης εμπειρίας της αλήθειας που το άγιο Πνεύμα τους προσέφερε, ώστε αυτή ν’ αποτελεί την απάντηση στο άλφα ή βήτα θεολογικο-δογματικό ή εκκλησιαστικό γενικά πρόβλημα.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 928
Α΄ Έκδοση: 3/2010
Παύλος
Ένα μοναδικό και ταυτόχρονα κλασικό βιβλίο για τον απόστολο των Εθνών, τον απόστολο Παύλο.
Μετάφραση Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου
Έκδοση Δέκατη Έκτη: 2010
Παύλος ο Απόστολος των Εθνών
Η ζωή του, το έργο του, οι πόλεις όπου δίδαξε
Ο απόστολος Παύλος διέδωσε τον χριστιανισμό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Πέρασε μεγάλες και δύσκολες περιπέτειες: λιθοβολήθηκε, μαστιγώθηκε, φυλακίστηκε, ναυάγησε, ασθένησε, συκοφαντήθηκε και στο τέλος μαρτύρησε. Δεν σταμάτησε όμως ποτέ να μεταδίδει το Ευαγγέλιο και να συντελεί στην αλλαγή του κόσμου και της ζωής του καθενός μας.
Ο βίος του αποστόλου Παύλου, γραμμένος από τους πατέρες της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού, μας δείχνει, μέσα από μία συναρπαστική εξιστόρηση, πώς διαμορφώθηκαν οι ρίζες όλου του χριστιανικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Άλλωστε, τίποτε δεν χάνεται στη Ιστορία, απλώς μεταμορφώνεται και περνάει στις επόμενες γενιές!
Ελάτε μαζί μας να ταξιδέψουμε μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου σε ένα πλήρες οδοιπορικό στις μεγάλες ή μικρές πολιτείες που επισκέφθηκε ο απόστολος Παύλος. Κάποιες από αυτές είναι μέχρι και σήμερα μεγάλα κέντρα, είτε τουριστικά είτε εμπορικά. Άλλες πάλι πόλεις έχουν καταστραφεί και μόνον τα ερείπια μαρτυρούν την αλλοτινή τους δόξα. Έτσι είναι! Η δόξα αυτού του κόσμου έρχεται και παρέρχεται, ο λόγος όμως του Κυρίου δεν θα παρέλθει ποτέ!
Πέρα από την δικαιοσύνη των ανθρώπων
Το όριο της ελευθερίας και της ανθρώπινης ζωής
Η αναθεωρημένη έκδοση του νέου αυτού βιβλίου συνιστά την πιο περιεκτική επιχειρηματολογία κατά της άμβλωσης ως επιλογής που έχει έως τώρα δημοσιευθεί. Το βιβλίο παρέχει αρκετές (μη-θεολογικές) αιτιολογήσεις του συμπεράσματος ότι όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, περιλαμβανομένων και εκείνων εντός της μήτρας, πρέπει να γίνονται σεβαστά ως πρόσωπα. Ασκεί κριτική στην άποψη ότι η άμβλωση δεν είναι λάθος ακόμη κι αν το ανθρώπινο έμβρυο είναι πρόσωπο. Εξετάζει δύσκολες περιπτώσεις για όσους είναι υπέρμαχοι της ζωής, όπως η άμβλωση στην περίπτωση βιασμού ή κινδύνου της ζωής της μητέρας, καθώς και δύσκολες περιπτώσεις για τους υπερασπιστές των αμβλώσεων, όπως είναι η άμβλωση για λόγους επιλογής φύλου και το σκεπτικό «προσωπικά είμαι αντίθετος αλλά δημόσια επικροτώ την άμβλωση». Τελειώνει εξετάζοντας αν η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να τερματίσει την διαμάχη γύρω από τις αμβλώσεις και δικαιώνει την άποψη ότι κάθε εκ προθέσεως άμβλωση είναι ηθικά εσφαλμένη.
Πέρα από την χώρα της λύπης
Ιστορίες μετανοίας βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα.
“Καπετάνιος ο π. Θεολόγος κι εκείνος ρασοφορεμένος πια, με το όνομα Μωυσής. Του έδωσαν όνομα από τον Άγιο Μωυσή τον Αιθίοπα που στον πρότερο βίο του ήταν ληστής. Πλήρωμα και επιβάτης ο ίδιος, απολαμβάνει τον περίπλου του Αγίου Όρους. Σαλπάρανε το πρωί και με σιγανή ταχύτητα ταξιδεύουν, χαίρονται, κουβεντιάζουν, αγναντεύουν, δοξολογούν. Μέρες ευλογημένες της ζωής του, μετά την καταιγίδα ή ηρεμία, μετά το σκοτάδι το φως. Ζει ένα θαύμα, η ζωή που ξαναπόκτησε φως γυρεύει τα χαμένα της, αποζητά την χαρά στα ασήμαντα και ταπεινά, στην κάθε στιγμή.
Αναλογίστηκε όλους αυτούς τους ανθρώπους που πάλεψαν στην ζωή τους για να συναντήσουν τον Χριστό. Δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του. Τώρα πια τους ένοιωθε κοντά του, ομοίους του, αδελφούς, ταυτιζόταν μαζί τους…”
Υπάρχουν ακόμα σήμερα άνθρωποι που μετανοούν εν Αγίω Πνεύματι και στρέφονται στον Χριστό και την Εκκλησία; Ποια είναι η ιστορία τους και ποιος ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτή η μεταστροφή στην ζωή τους; Στο βιβλίο παρουσιάζονται ιστορίες που βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα, μόνο που συμπυκνώνονται κάθε φορά μαζί σε έναν ήρωα με φανταστικό όνομα, ο οποίος ζει μέσα σε μια μυθοπλασία που, όμως, κι αυτή θα μπορούσε να είναι αληθινή. Η ομορφιά του ανθρώπου κοινή, το ίδιο και η αστοχία του κι αυτές οι ιστορίες σκοπό έχουν να περιγράψουν την πορεία από την τυφλότητα στην μετάνοια, από την σύγχυση στο νόημα, από την μοναξιά στο μαζί…
Προλεγόμενα: π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 200
Α΄ έκδοση: 12/2016
Πέρα από την χώρα του θανάτου
Ιστορίες μετανοίας βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα
“Μπήκε στον μισοσκότεινο ναό και κοίταξε τα καντήλια που τρεμόπαιζαν φωτίζοντας τα πρόσωπα των Αγίων. Στάθηκε στην άκρη του τέμπλου και κάθισε στο ψαλτήρι να ξαποστάσει η ψυχή του από τον κάματο. Ασυναίσθητα άρχισε να σιγοψέλνει το “Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα…”. Γνωρίζει πολύ καλά πως όλη η ζωή του πιστού είναι μια πάλη με τον πιο παράλογο και αδυσώπητο εχθρό, τον θάνατο. Δεν χωρούν εδώ μεταφυσικές ψευδοβεβαιότητες, ούτε κούφια λόγια. Όσα θεολογικά κείμενα κι αν είχε διαβάσει, όσες πραγματείες γύρω από τον θάνατο, όσα πατερικά κείμενα κι αν ρούφηξε με αγωνία ψυχής, όταν ένοιωσε να πνίγεται από τον πνευματικό θάνατο κι άρχισε να ελπίζει στην Ανάσταση, κατανόησε πως μόνο η προσωπική σχέση με τον Χριστό μπορούσε να του δώσει απαντήσεις, όχι από αυτές που ακούει το ανθρώπινο αυτί, αλλά από εκείνες που ο Θεός ψιθυρίζει μυστικά στην ύπαρξη”.
Πως στέκεται ο άνθρωπος μπροστά στο παράλογο γεγονός του θανάτου; Πως μπορεί κάποιος να αντέξει την απώλεια “αγαπημένων προσώπων, τον φόβο της ανυπαρξίας, την αγωνία της φθοράς; Στο βιβλίο παρουσιάζονται αφηγήματα βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα, ιστορίες ανθρώπων που μέσα από οδυνηρές εμπειρίες οδηγήθηκαν στην μετάνοια. Μαρτυρίες που φανερώνουν πως εκεί που όλα μοιάζουν σκοτεινά και ανυπόφορα, μπορεί να βλαστήσει η προσμονή στο Φως κι η προσδοκία της Ανάστασης. Μόνο άμα νοιώσεις, καθώς λέει ο ποιητής, κάθε βράδυ να παλεύεις στον γκρεμνό, με το θάνατο, κρεμασμένος σχεδόν αλλά όρθιος, πατώντας στην κόψη ενός ξυραφιού, μπορείς να εννοήσεις τί σημαίνουν όλα αυτά.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 200
Β΄ Έκδοση: 05/2018
Περί Αγάπης Ερμηνεία στον Άγιο Μάξιμο
Η παρούσα έκδοση με τίτλο “Περί αγάπης-Ερμηνεία στον Άγιο Μάξιμο” διασώζει κατηχήσεις του Γέροντος Αιμιλιανού, που απευθύνθηκαν προς τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας και τις μοναχές του Ιερού Κοινοβίου Ορμύλιας, το έτος 1975. Σε αυτές ερμηνεύονται κεφάλαια της Δευτέρας Εκατοντάδος περί αγάπης του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού από τον δεύτερο τόμο της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικων. Το κείμενο παραδίδεται στον αναγνώστη απαλλαγμένο από στοιχεία προφορικού λόγου, τυχόν επαναλήψεις, καθώς και ειδικότερες αναφορές στα πνευματικά του τέκνα. Διατηρήθηκαν όμως ο ρυθμός, καθώς και οι γλωσσικές και συντακτικές ιδιομορφίες, στοιχεία χαρακτηριστικά και σημαντικά για την κατανόηση των λόγων του Σεβαστού Γέροντος. Επιλέγοντας τα κεφάλαια, ο Γέροντας αποδίδει με πληρότητα και ενάργεια το πνεύμα του αγίου. Συναρπαστικός και βιωματικός ο λόγος του, ερμηνεύει με τρόπο θαυμαστό την πνευματική παράδοση της Εκκλησίας. Παράλληλα, τονίζει με έμφαση ότι τα λόγια του αγίου Μαξίμου δεν αφορούν μόνον τους μοναχούς, αλλά πάσαν σάρκα, κάθε άνθρωπο.
Προλογίζει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Εξώφυλλο: Δεμένο
Σελίδες: 180
Α΄ έκδοση: 11/2015
Περί αθανασίας ψυχής
Ἡ αἰώνια ζωὴ δὲν ὑπάρχει ἀπὸ μόνη της, ἀλλὰ συνδέεται άμεσα μὲ τὸν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἀναστημένου ἀνθρώπου θὰ εἶναι πνευματικό, μὲ τὴν ἔννοια όχι τοῦ ἄυλου, ἀλλὰ αὐτοῦ ποὺ ὑπάρχει ἐξαιτίας τῆς σχέσης του με τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ ἀνθρώπινο σώμα δεν είναι περιττό ἢ αὐτὸ ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἐξέλιξη τῆς ψυχῆς, ὅπως ήθελε ἡ ἀρχαιοελληνικὴ ἀντίληψη.
Η αἴσθηση τῆς θνητότητας μὲ κάνει νὰ κατανοῶ ὅτι δὲν ἔχω τὸν ἀπόλυτο έλεγχο σὲ ὅλα, ἄρα μπορεῖ νὰ θελήσω να σχετιστώ μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, μὲ κάνει επίσης νὰ αἰσθάνομαι ὅτι ἡ ζωὴ αὐτὴ ἔχει μοναδικὴ ἀξία καὶ ὡς τέτοια, μὲ ὅλα τὰ καλά της, καὶ ὡς προστάδιο της αιώνιας ζωής: ζωῆς ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὰ ἀτέρμονη, ἀλλὰ κάτι πολύ ουσιωδέστερο. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ αἰωνιότητα δὲν εἶναι μία ἄνευ τέλους ὕπαρξη ὑπὸ ὄρους πλαδαρότητας καὶ πλήξης, ἀλλὰ ζωὴ μὲ ὅλη τὴ σημασία της λέξης, ζωὴ μὲ τὸν Χριστό.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς ὑπενθυμίζει: ὁ ἄνθρωπος εἶναι θνητός, ἀλλὰ φέρει τὴν αἴσθηση τοῦ ἀπείρου μέσα του, ἐπειδὴ ἔχει ἀθάνατη ψυχή. (Ἀπὸ τὸ Ἐπίμετρο του Γ. Μπάρλα).